طرفداری | همه‌چیز از شکست سیتیزن‌ها برابر استون ویلا شروع شد. گل مورگان راجرز به منچسترسیتی نه تنها امید تیم گواردیولا را برای بازگشت در ویلاپارک ناامید کرد، بلکه از یک جنبه دیگر نیز برای هواداران این تیم تلخ و فراموش‌نشدنی بود. پس از کول پالمر، حالا حسرت ازدست‌رفتن راجرز نیز روی دل علاقه‌مندان به منچسترسیتی مانده‌است. دو بازیکن جوانی که با انرژی و انگیزه بالای خود، می‌توانستند سیتیِ کنونی را از این خمودگی و بلاتکلیفی نجات دهند.
الماس‌هایی که از دست رفتند
کول پالمر، مورگان راجرز و رومئو لاویا، هر سه می‌توانستند در منچسترسیتی فعلی که مسن و بی‌انرژی به نظر می‌رسد، نقش کلیدی داشته باشند. پالمر در سپتامبر ۲۰۲۲ با مبلغ ۴۲.۵ میلیون پوند به چلسی فروخته شد، لاویا سال ۲۰۲۲ به ساوتهمپتون پیوست و حالا به یکی از ستارگان چلسی تبدیل شده، و راجرز که پس از پیوستن به استون ویلا، نمایش‌های چشم‌گیری ارائه می‌کند.
سیتی طی سالهای اخیر همواره به این موضوع افتخار کرده که از فروش بازیکنان خود، سود قابل‌توجهی به دست آورده است. اما در مسیر ایجاد یک مدل تجاری خودکفا، به نظر می‌رسد که این باشگاه در حفظ برخی از استعدادهای ارزشمند آکادمی خود کوتاهی کرده است. فروش کول پالمر به چلسی، یکی از ریسک‌های بزرگ و عجیب گواردیولا و مدیران منچسترسیتی بود. حالا که این تیم در 9 بازی از 12 بازی اخیر خود در تمامی رقابت‌ها شکست خورده، غیبت بازیکن گلزن و خلاقی مانند پالمر، بیش از پیش احساس می‌شود. پالمر با ۳۳ گل در ۴۶ بازی لیگ برتری برای چلسی، یکی از بهترین بازیکنان اروپا طی دو فصل اخیر بوده‌است.
کول پالمر، بازیکنی که منچسترسیتی از بابت فروش او، حسرت زیادی می‌خورد.
هزینه‌های پنهان
هرچند سیتی از فروش بازیکنانی که نام آن‌ها ذکر شد، سود نسبتاً خوبی کسب کرد، اما مقدار این سود در مقایسه با تأثیری که این بازیکن‌ها می‌توانستند در تیم فعلی منچسترسیتی داشته‌باشند، بسیار ناچیز به نظر می‌رسد. راجرز که در فصل جاری ۵ گل و ۳ پاس گل برای ویلا ثبت کرده، در ترکیب سیتی می‌توانست انرژی، جوانی و خلاقیت زیادی را به ارمغان بیاورد؛ چیزی که تیم کنونی به‌شدت به آن نیاز دارد. همچنین، رومئو لاویا، بازیکن ۲۰ سالهای که به دلیل قدرت فیزیکی و انرژی بالایش شناخته می‌شود، می‌توانست جان تازه‌ای به خط هافبک فرسوده سیتی ببخشد.
رومئو لاویا، ستاره خط هافبک چلسی
افتخارهای مالی به قیمت چالش‌های تاکتیکی
طبق گزارش‌های مالی اخیر، منچسترسیتی در هشت سال گذشته نزدیک به ۵۵۰ میلیون پوند از فروش بازیکنانش سود کسب کرده‌است. بخش زیادی از این مبلغ از فروش استعدادهای آکادمی به دست آمده، بازیکنانی مانند «جیمز ترافورد» (به برنلی)، «کارلوس بورخس» (به آژاکس) و «براهیم دیاز» (به رئال مادرید). اما در مواردی مانند پالمر، راجرز و لاویا، این روند فروش به یک اقتصاد اشتباه تبدیل شده است. باشگاه‌های بزرگ باید بتوانند بازیکنانی را پرورش دهند که در تیم اصلی به طور مستمر عملکرد خوبی داشته باشند. سیتی استعدادهایی داشت که می‌توانستند این نیاز را برآورده کنند، اما به اشتباه، تصمیم به فروش آن‌ها گرفت.
در زمانی که منچسترسیتی با مشکلات زیادی در ترکیب تیمش روبه‌رو بوده و بسیاری از بازیکنان این تیم به ۳۰ سالگی یا بیشتر رسیده‌اند، فقدان جوانانی مانند پالمر، راجرز و لاویا به‌شدت احساس می‌شود. فروش این بازیکنان که به‌نظر می‌رسد بیشتر بر اهداف مالی متمرکز بوده، حالا تأثیری منفی بر وضعیت تاکتیکی و پویایی تیم گواردیولا گذاشته‌است.
یادداشت جیمز داکر برای تلگراف
