طرفداری | آرون رمزی، فوتبالیست ولزی و عضوی از آرسنالِ آرسن ونگر، امروز 34 ساله شد.
در دنیای ما پدیده‌های مختلفی وجود دارند که ناگزیر مورد توجه افراد قرار می‌گیرند و نمی‌توان مانع از رشد آن شد. پدیده‌هایی مرموز، بدون منطق و گاها خطرناک که می‌توانند زندگی را تحت تاثیر قرار دهند. فوتبال نیز این قاعده مستثنی نیست و در یکی از موارد، شاهد ماجرای «نفرین آرون رمزی» بود؛ خرافه یا در بهترین حالت یک «داستان‌بافی آگاهانه» که در زمان خودش خریدار داشت. نفرین رمزی به وسیله ارتباط گل‌های این بازیکن و مرگ شخصیت‌های مشهور توجه همگان را جلب می‌کرد. ماجرا در سال 2011 آغاز شد؛ جایی که اسامه بن لادن، استیو جابز و معمر قذافی، انسان‌هایی در طبقه‌بندی‌های متفاوت، درست پس از گل‌های آرون رمزی با مرگ مواجه شدند. مانند گلوله برفی که از بالای کوه به زمین حرکت می‌کند، ابعاد این ماجرا با گذشت زمان بزرگ‌تر شد و عده زیادی به آن پرداختند.
10 سال پیش، پوستر طرفداری برای آرون رمزی
ماهیت خرافات و تمایل افراد به این پدیده همچنان غافلگیرکننده است، اگرچه علاقه‌مندی و شاید نیاز انسان‌ها به موضوعات بدون منطق را نمی‌توان کتمان کرد. آن‌ها داستان می‌خواهند و اگر کسی سناریوی جذابی ارائه کند، هر ایده‌ای را دنبال خواهند کرد. در ماجرای آرون رمزی نیز اتفاق مشابهی رخ داد و گزینش هدفمند گل‌های او، منجر به تولید لقبی به اسم «فرشته مرگ» شد. فرشته مرگی که فقط برای کشتن سیاستمداران، سلبریتی‌ها و به طور کلی افراد مشهور و برجسته آمده بود؛ به همین سادگی، استعداد وقت آرسنال درگیر ماجرایی شد که با عبور از سایت‌های زرد، روزی در معتبرترین رسانه‌ها هم پوشش داده میشد. برای ماه‌ها و سال‌ها، بسیاری از طرفداران فوتبال پس از گل‌های آرون رمزی در ستون‌های خبری به دنبال گزارش مرگ فردی مشهور بودند. باید اعتراف کرد که برای این آتش سنتی نیز سوخت کافی وجود داشت؛ ویتنی هیوستون، پل واکر، رابین ویلیامز، گرگ آلمن، رابین کارتر و آلن ریکن 24 ساعت پس از گلزنی رمزی، جان خود را از دست دادند. اما همانطور که اشاره شد، این موضوع دلیلی جز تصادفی بودن اتفاقات نداشت. اگر گل‌های اندک رمزی منجر به مرگ افراد میشد، گل‌های کریستیانو رونالدو یک قتل‌عام را رقم زده است.
ماجرای نفرین آرون رمزی نشان داد که فوتبال نمی‌تواند از فرهنگ جامعه فاصله بگیرد. عطش یافتن الگو و ارتباط‌های فراطبیعی در بخش‌های مختلف یک جامعه ریشه دوانده و حذف آن در کوتاه‌مدت امکان‌پذیر نیست. آرون رمزی این ماجرا را احمقانه خواند و از این که مردم گل‌هایش را مرگ سلبریتی‌ها مرتبط می‌دانند، ناراحتی‌اش را ابراز کرد. اگرچه داستان این هافبک ولزی «جذاب» است، اما بیشتر به یک خرافات و نتیجه تفکر همبستگی کاذب شبیه است تا یک واقعیت. گلوله برفی که از آن صحبت کردیم، با نور خورشید آب شد و به تاریخ پیوست.
آرون رمزی در وبسایت منچستریونایتد
فوتبال آرون رمزی داستان‌های جالب دیگری هم دارد. او در 17 سالگی یکی از بازیکنان مستعد کاردیف سیتی محسوب میشد و در فینال اف‌ای کاپ 08-2007 نیز فرصت بازی پیدا کرد. منچستریونایتد با آگاهی از از پتانسیل او، با پرداخت 4.5 میلیون پوند و گزینه انتقال قرضی، کاردیف را برای انجام معامله متقاعد کرد. با این حال، شیاطین سرخ خطای محاسباتی بدی را مرتکب شدند؛ آن‌ها بدون توافق شخصی و انجام تست‌های پزشکی، خبر توافق برای انتقال رمزی را روی سایت رسمی خود بارگذاری کردند. آرسن ونگر که نمی‌خواست در جذب یک استعداد دیگر ناکام بماند، وارد عمل شد و رمزی را به ورزشگاه امارات دعوت کرد.
طی این سفر، آرون رمزی از توجه و نگاه آرسنال به او شگفت‌زده شد و 10 روز پس از بیانیه منچستریونایتد، پیشنهاد این باشگاه را رد کرد. 17 سال پیش، تیم‌های رسانهای باشگاه‌ها به اندازه امروز به شبکه‌های اجتماعی نمی‌پرداختند و به همین علت، اشتباهات مختلفی وجود داشت. در حالی که رمزی با پیراهن آرسنال گلزنی می‌کرد، خبر انتقال او به اولدترافورد، بیش از یک دهه در آرشیو سایت شیاطین سرخ دیده میشد. آن‌ها سال‌های گذشته صفحه این خبر را از دسترسی عمومی خارج کردند و اکنون سیاست‌های رسانهای متفاوتی را دنبال می‌کنند.
از طریق سایت Archive، گزارش منچستریونایتد در مورد رمزی در دسترس است
آرون رمزی با جدایی از آرسنال، فوتبالش را به پرتگاه برد؛ او در یوونتوس، رنجرز و نیس ناکام ماند تا پس از 15 سال به کاردیف بازگردد، جایی که همه‌چیز آغاز شده بود. او در 34 سالگی همچنان با مشکل همسترینگ دست و پنجه نرم می‌کند و در فصل جاری تنها 4 بار به میدان رفته است. رمزی اکنون در کنار پسرش در یک باشگاه حضور دارد. این مهم‌ترین لحظه فوتبال او پس از ماجرای «نفرین گلزنی» است.
18 ماه پیش، رمزی و پسرش به طور همزمان با کاردیف قرارداد بستند
