اوایل زندگی و شروع کار
رونالدو در 18 سپتامبر 1976 در ایتاگوای، حومه ریودوژانیرو، برزیل به دنیا آمد. با بزرگ شدن در خانواده ای متواضع، استعداد طبیعی او برای فوتبال در سنین جوانی آشکار شد. او به تیم جوانان والکوایر و سپس کروزیرو پیوست، جایی که توانایی های شگرف او به سرعت درخشید.
دستیابی به موفقیت در کروزیرو
رونالدو در اولین فصل خود (1993-1994) با کروزیرو، 34 گل در 14 بازی به ثمر رساند. این توانایی باورنکردنی در گلزنی باعث شد که او اولین انتقال خود را به اروپا در تنها 17 سالگی به ارمغان آورد.
ماجراجویی اروپایی: پی اس وی آیندهوون
**پی اس وی آیندهوون** (1994-1996) اولین باشگاه اروپایی رونالدو بود و او ناامید نشد. او در 46 بازی 42 گل به ثمر رساند، قهرمان جام حذفی هلند شد و در اولین فصل حضورش به عنوان بهترین گلزن اردیویژه انتخاب شد. سرعت انفجاری، مهارت‌های دریبل‌زنی و پایان بالینی او را متمایز کرد و خیلی زود به او برچسب «O Fenômeno» (پدیده) داده شد.
در بارسلونا حضور دارم
**بارسلونا** (1996-1997) رونالدو را در اوج خود دید. او در یک فصل حضورش در این باشگاه، 34 گل در 37 بازی به ثمر رساند و بارسلونا را به پیروزی در کوپا دل ری، جام برندگان جام یوفا و سوپرکاپ اسپانیا رساند. گل او در مقابل کامپوستلا، جایی که او قبل از گلزنی، چندین مدافع را دریبل زد، همچنان نمادین است. او اولین جایزه بهترین بازیکن جهان را در سال 1996 از آن خود کرد.
دوران اینترمیلان
رونالدو (1997-2002) با مبلغی رکورددار در آن زمان به **اینترمیلان** پیوست. او به فرم چشمگیر خود ادامه داد و در 68 بازی 49 گل به ثمر رساند و در سال 1998 جام یوفا را به دست آورد. با این حال، دوران او در اینتر با آسیب های جدی زانو که او را برای مدت طولانی از میادین دور کرد، مخدوش شد.
در رئال مادرید
**رئال مادرید** (2002-2007) فصل بعدی در دوران حرفه ای رونالدو بود، جایی که او به تیم کهکشانی ها پیوست. با وجود مصدومیت های مداوم، رونالدو در 127 بازی 83 گل به ثمر رساند و به تیم کمک کرد تا دو قهرمانی لالیگا و یک سوپرکاپ اسپانیا را کسب کند. حضور، مهارت و گلزنی او باعث شد تا او در سانتیاگو برنابئو مورد علاقه هواداران باشد.
طلسم کوتاه در آث میلان
در سال 2007، رونالدو به **آث میلان** نقل مکان کرد، اما مصدومیت همچنان او را آزار می دهد. او در یک فصل و نیم در 20 بازی 9 گل به ثمر رساند. با وجود چند لحظه برجسته، دوران او در میلان به دلیل مصدومیت شدید دیگری از زانو کوتاه شد.
بازگشت به برزیل با کورینتیانس
رونالدو در سال 2009 به برزیل بازگشت تا برای **کورینتیانس** بازی کند و در آنجا با زدن 29 گل در 52 بازی، تجربه و مهارت های خود را به نمایش گذاشت. او قهرمان کمپئوناتو پائولیستا و کوپا دو برزیل شد و ثابت کرد که حتی در گرگ و میش دوران حرفه‌ای‌اش هنوز هم تاثیر جادویی دارد.
دستاوردهای بین المللی
با **تیم ملی برزیل**، رکورد رونالدو به همان اندازه چشمگیر است. او در 98 بازی 62 گل به ثمر رساند و دومین گلزن برتر برزیل شد. او در چهار جام جهانی (1994، 1998، 2002، 2006) شرکت کرد و دو قهرمانی (1994، 2002) را به دست آورد. عملکرد او در جام جهانی 2002، جایی که 8 گل به ثمر رساند، در پیروزی برزیل بسیار مهم بود. او همچنین بخشی از تیمی بود که کوپا آمریکا را در سال‌های 1997 و 1999 و جام کنفدراسیون‌های فیفا را در سال 1997 برد.
میراث و نفوذ
سبک بازی رونالدو در نقش مهاجم انقلابی ایجاد کرد. ترکیبی از سرعت، قدرت، مهارت فنی و توانایی تمام کردن او بی سابقه بود. او می توانست با سرعت دریبل بزند، مدافعان را پشت سر بگذارد و تقریباً در هر موقعیتی گلزنی کند. نفوذ او فراتر از زمین بود زیرا او به یک نماد جهانی تبدیل شد و الهام بخش نسلی از بازیکنان از جمله لیونل مسی و کریستیانو رونالدو بود.
پس از بازنشستگی
از زمان بازنشستگی در سال 2011، رونالدو به عنوان مفسر، سفیر و مالک رئال وایادولید، یک باشگاه فوتبال اسپانیایی، در فوتبال فعال باقی مانده است. او همچنین درگیر فعالیت های بشردوستانه مختلف است و از پلتفرم خود برای حمایت از اهداف خیریه متعدد استفاده می کند.
دوران حرفه ای رونالدو نازاریو گواهی بر استعداد، انعطاف پذیری و تاثیر فوق العاده او بر دنیای فوتبال است.
