این وینگر پرتغالی 5 سال سخت را در پایتخت اسپانیا سپری کرد و قبل از اینکه در تابستان سال 2005 به اینتر بپیوندد، مدتی را روی نیمکت رئال مادرید پشت سر گذاشت.
او این هفته در مصاحبه با Grada360 گفت: "من نمی توانستم دیگر در مادرید بمانم چرا که رئیس باشگاه دیگر مرا نمی خواست. نمی دانم چه چیزی تغییر کرده بود، اما خوب به یاد دارم که ما برای بازی مقابل آلباسته آمده بودیم و من بازی کردم و 6 - 1 پیروز شدیم.
بعد از آن هفته ال کلاسیکو را داشتیم و ما 3 - 0 شکست خوردیم و بعد از آن لحظه بدون هیچ توضیحی من به یک نیمکت نشین تبدیل شدم.
قطعاً آن روشی بود که به من ضربه بزنند. من به شما می گویم که چه فکر می کردم. من به طور شفاف دلایل جدایی ام را می گویم؛ من هنوز یک سال دیگر با مادرید قرارداد داشتم و می توانستم بمانم و حقوق خوبم را به آرامی دریافت کنم، اما من ترجیح دادم که پروژه جدیدی پیدا کنم و به جای اینکه بدون بازی کردن پول بگیرم، خوشحال باشم.
آیا ایکر هم در حال حاضر آن شرایط را دارد؟ نمی دانم؛ هر مورد به زمان خودش بستگی دارد. بسیار دشوار است که وقتی شما بازی می کنید، به یکباره چنین اتفاقی رخ دهد، چرا که این شرایط کاملاً روی شما تأثیر می گذارد.
اما در وضعیت من، می دانستم که دلیل اتفاقات چیست، از این رو دلیلی برای آنجا بودن نداشتم.
من با ایده های فلورنتینو پرز موافق نیستم اما به آن احترام می گذارم. قطعاً او فردی قدرتمند و تأثیرگذار است و من امیدوارم چیزهایی خوبی به باشگاه بیاورد.
من تجربه بدی داشته ام اما آن را در گذشته رها کرده ام. آنچه من به آن امید دارم این است که پروژه و فلسفه باشگاه، آنها را به رده های بالا برساند. شاید این اتفاق نیافتد اما زمان همه چیز را مشخص می کند."
این مرد پرتغالی خروجش از برنابئو را کمی بیشتر بررسی کرد و سپس به مقایسه نگرش ایتالیایی ها و اسپانیایی ها در مورد برخی مسائل پرداخت.
"جدایی ها همیشه پیچیده هستند. من تکریم و احترام نمی خواستم، اصلاً برایم مهم نبود. البته که آرزو می کردم همه چیز متفاوت می شد، اما نماندن در مادرید تصمیم من هم بود.
در 32 سالگی برای بسیاری از مردم مرده بودم، ولی خوش شانس بودم که انتخاب درستی کردم و 4 سال خوشایند را به همراه 4 قهرمانی لیگ در اینتر سپری کردم.
ذهنیت ها در اسپانیا نسبت به ایتالیا کمی منفی تر است؛ در ایتالیا هواداران، رسانه ها و باشگاه به خاطر عملکردتان در مورد شما قضاوت می کنند اما در اسپانیا شما بعد از 31 سالگی تمام شده اید.
در ایتالیا تفاوت در همین است، به نقل و انتقالات یوونتوس، میلان و اینتر توجه کنید. آنها بازیکنانی دارند که 30 تا 32 سال سن دارند چرا که عملکردشان خوب است.
پیرلو اینتر را ترک کرد و به میلان پیوست، و بعد در 31 سالگی به یوونتوس رفت و به عنوان رهبر تیم باقی ماند.
وقتی یک بازی بد انجام دهید، آنها شما را با گفتن اینکه، 'هی، تو مرده ای، چرا که 30 سال داری' خرد نمی کنند. شما باید به عملکرد یک بازیکن نگاه کنید و بعد حرف بزنید.
این واقعیتی است که در اسپانیا وجود دارد، در حالی که در ایتالیا آنها راهی برای بازی کردن و خوشحال ماندن مردم پیدا کرده اند. پیدا کرن شادی دوباره در تصمیم من برای ترک مادرید بسیار مهم بود."
لوئیس فیگو در طول 5 سال حضورش در رئال مادرید، بین سالهای 2000 تا 2005، در مجموع رقابت ها 239 بازی با پیراهن این تیم انجام داد و 57 گل نیز به ثمر رساند.
