امروز 39امین سالگرد خاموشی صدای مخملین استاد بنان است؛ او در خانواده‌ای اهل هنر در محلهٔ قلهک تهران، در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۲۹۰ زاده شد.
پدرش کریم‌خان بنان‌الدوله نوری و مادرش شرف‌السلطنه دختر شاه‌زاده محمدتقی میرزا رکن‌الدوله برادر ناصرالدین شاه بود. او در یازده‌سالگی آواز را نزد مرتضی نی‌داود آموخت. ضیاءالذاکرین و سیف دیگر مربیان آواز وی بودند.
او فعالیتش را در سال ۱۳۰۶ آغاز کرد و فقط در جلسات خصوصی و در حضور دوستان و آشنایان آواز می‌خواند. بنان از سال ۱۳۱۵ تا ۱۳۲۱ در خیابان ۳۰ متری اهواز ساکن بود و در آن سال‌ها کارمند ادارهٔ ایران‌بارِ اهواز بود و از اواخر شهریور ۱۳۲۱ وارد رادیو شد و با همکاری هنرمندانی چون روح‌الله خالقی صدایش به گوش مردم رسید.
بنان در استودیوی رادیوی ایران
از سال ۱۳۲۱ و با همکاری شماری از هنرمندان دیگر از رادیو تهران صدای غلامحسین بنان از رادیو شنیده شد. او وارد ارکستر انجمن موسیقی شد و با ارکستر شمارهٔ یک نیز همکاری کرد. بنان از بدو شروع برنامهٔ «گلهای رنگارنگ» بنا به دعوت داود پیرنیا با آن همکاری داشت. وی در طول فعّالیت هنری خود، حدود ۳۵۰ آهنگ اجرا کرد. ویژگی صدای وی زیر و بم‌ها و تحریرهای صدای اوست. برخی بنان را بزرگ‌ترین اجراکنندهٔ سبک وزیری-خالقی می‌دانند. او همچنین در کنار ادیب خوانساری از اجراکنندگان آثار صبا و مرتضی محجوبی بود. همچنین به مرکب‌خوانی و تلفیق شعر و موسیقی مسلط بود.
برای شنیدن آثار غلامحسین بنان کلیک کنید.
