تیم ملی فوتبال ایران مقابل آمریکاد تن به شکست داد تا با کسب دو شکست و یک پیروزی با قطر وداع کند.
به گزارش طرفداری، بی تردید در ساعات گذشته الفاظ امیدوار کننده زیادی شنیده اید. از بازنده سربلند گرفته تا شکست پلی برای پیروزی و امید داشتن به جام ملت های آسیا و چشم دوختن به 4 سال آینده. آن هم درحالی که به گواه کارشناسان یکی از بهترین نسل های فوتبال ایران می توانست امیدوار به صعود از گروه خود باشد با تصمیمات عجیب و غریب فدراسیون فوتبال و کی روش حالا یک تیم بازنده است.
در روزهایی که ایران نشان داد با نفراتی چون روزبه چشمی، علی کریمی و میلاد محمدی دفاع کردن بلد نیست و 6 گل از انگلیس خورد، مقابل ولز تهاجمی بازی کرد و پیروز شد. همین یعنی کسب یک امتیاز از آمریکا و صعود به مرحله بعد. اما از همان روزی که مشخص شد با یک تساوی هم تیم ملی به دور بعد صعود می کند نگرانی ها آغاز شد. کافی است مروری به رسانه طرفداری و چند رسانه دیگر داشته باشید که همگی این سوال را مطرح کردند که آیا قرار است با شیوه دفاعی برای گرفتن یک امتیاز برویم یا می خواهیم با یک بازی سراسر هجومی به دنیال کسب سه امتیاز باشیم.
با تماشای 10 دقیقه از ابتدای بازی مشخص شد چه کاره ایم. یک تیم بی هدف برای حمله و دفاع کامل بدون این که ابزارش را داشته باشیم.
کی روش با نمیکت نشین کردن مدافعان ثابت تیم صعود کننده به جام جهانی از حسینی، پورعلی گنجی و میلاد محمدی استفاده کرد و با وجود تمام این نفرات چشم به یک بازی محتاطانه بست. به امید این که با گرفتن یک تساوی صفر - صفر و شاید زدن گلی روی ضدحملات تیم را به مرحله بعد ببرد. یک تدبیر کاملا الله بختکی و دیمی در مقابل تیمی که تک تک ستاره های ما را آنالیز کرده بود تا شاهد سایه ای از نفراتی چون سردار آزمون، مهدی طارمی و علی قلی زاده در میدان باشیم.
کی روش که آمده بود تا تیم اسکوچیچ را تیم تر کند با تصمیمات کاملا دسته ای و گروهی بازیکنان موثر اسکوچیچ را نیمکت نشین کرد و به بازیکنان نیمکت نشین و نفراتی که خودشان هم در بهترین حالت هیچ شانسی برای خود قائل نبودند چشم دوخت تا حتی در لیست 50 نفره تیم ملی قرار بگیرند. حالا ما هستیم و یک تیم حذف شده که عنوان یکی از بهترین نسل های فوتبال ایران را یدک می کشید. حالا ما مانده ایم و مربی ترسویی که با وجود عرق و علاقه زبانی اش به فرهنگ ایران هرگز نفهمید در این فرهنگ ضرب المثل "ترسو مُرد" همیشه مصداق داشته است.
حالا ما مانده ایم و مربی که اعتراف می کند از نسل دایناسورهاست، چطور پس از تجربه های تلخ در مصر، کلمبیا و ... چرا و با چه کارنامه موفقیت آمیزی در فوتبال ایران، باز هم به فوتبال ایران بازگشت و حالا هی توی سرمان می کوبیم که نکند یک بار دیگر از فدراسیون فوتبال خبر برسد که کی روش تا جام ملت های آسیا خواهد ماند.
حالا ما مانده ایم و این سوال ویژه که هدف از بازگرداندن کی روش بازی دادن به علی کریمی بود؟
ما مانده ایم با کی روش و حضور 8 دستیار خارجی اش که هیچ رسانه ای به آن نپرداخت که نقش و وظیفه این مربیان چه بوده و در این مدت چه آورده ای برای فوتبال ایران داشته اند. به مدافع چپ ایران راه مقابل با سرجینیو دست را آموخته اند یا راه گلباران نشدن از انگلیس را در نسخه ای شفابخش پیچیده اند. شاید هم به روزبه چشمی شوت زدن یاد داده اند و به رامین رضاییان چیپ زدن...!
حالا ما مانده ایم و زمزمه یکی از تاریخی ترین دیالوگ های تاریخ سینما در فیلم آژانس شیشه ای که بیشتر از همیشه توی گوش هایمان زنگ می زند.
«دهه ات تموم شده مربی.... باور کن!»
