طرفداری-
جرارد پیکه: ممنونم که قبول کردی با ما صحبت کنی.
سوارز: خواهش می کنم.
پیکه: امروز در مورد جام جهانی صحبت خواهیم کرد و داستان تو در تیم ملی. کمی تحقیق کردم در این مورد. البته سرگذشت تو در لیورپول و آژاکس جذاب تر است و در اروگوئه چنین چیزی رو شاهد نیستیم. موقع تحقیق یک چیز جالب دیدم. تو دقیقا قبل انجام اولین بازی ملی کلمبیا در ماه فوریه، مقابل من بازی کردی! درسته. در جام جهانی زیر 20 سال کانادا در سال 2007 مقابل اسپانیا بازی کردی که من هم بودم. از احساسات خودت بگو. اون بازی اخراج هم شدی که درکش برام سخته.
سوارز: بله، اولین فصلم در خرونیخن بود (می خندد). خب، آن ها اجازه ندادند به جام جهانی بروم، اما پس از اینکه گلزنی کردم و درخشیدم، به تیم ملی دعوت شدم و اولین بازی ام را هم انجام دادم. قبل از بازی، مرا صدا زدند و گفتند که هیچ شماره ای جز شماره 10 باقی نمانده. به محض اینکه این را شنیدم، لوکو آبریو، پدر فوتبالی ام که همیشه در همه جای زندگی مرا راهنمایی کرده، توصیه کرد از پذیرفتن پیراهن شماره 10 خودداری کنم، چون بدشانسی می آورد. در پایان دیدم که حق با او بود و در اولین بازی برای تیم ملی، اخراج شدم.
پیکه: کارت قرمز؟ البته یک پنالتی هم به نفع تیمت گرفتی ( می خندد).
سوارز: بله، واقعیت این است که در اولین بازی ملی در کوکوتا، کلمبیا را 3-1 بردیم و حقیقتا برد دلچسبی بود. زیبا، شگفت انگیز و تجربه ای زیبا؛ این ها تعاریف من از اولین بازی ملی ام هستند.
پیکه: بعدش هم که به جام جهانی زیر 20 سال در کانادا رفتی و در اولین بازی مقابل اسپانیا و من، بازی کردی که 2-2 شد. یک سوپر گل هم زدی!
سوارز: خب واقعا نمی دانستم که قرار است به جام جهانی زیر 20 سال بروم یا به همراه تیم ملی بزرگسالان راهی کوپا آمریکا شوم. در نهایت تصمیم بر این شد که به همراه جوانان، به کانادا بروم. می دانستم فرصت خوبی نصیبم شده و می توانم برابر تیمی چون اسپانیا بازی کنم. برابر شما تا آخرین لحظه پیروز بودیم که گل زدید و مساوی شد. در سپتامبر 2007 هم بازی های مقدماتی شروع شد که دیگر عضو اصلی تیم ملی بودم و حتی بازیکن ترکیب اصلی محسوب می شدم.
پیکه: نوبت به بازی های مقدماتی جام جهانی 2010 رسید و به یاد دارم که لحظات خارق العاده ای برات بود نه؟
سوارز: همیشه با اروگوئه خاطرات خوبی داشته ام. همیشه در جام جهانی ها یک تیم وجود دارد که همه را شگفت زده کند و فکر می کنم در آن دوره، ما بودیم. ما و غنایی ها همه را شگفت زده کردیم و در یک چهارم مقابل آن ها پیروز شدیم که مطمئنم دقایقی دیگر در مورد خطای هندم سوال می پرسی ( می خندد).
برای ملت اروگونه، این خارق العاده بود که به یک چهارم صعود کردیم. در حالی هم به نیمه نهایی رفتیم که کل تیم فرم خوبی داشتند. دیگو فورلان در جام جهانی معرکه بود! فکر می کنم او فرشته نجات مان بود و هر لحظه که به معجزه ای نیاز داشتیم، دیگو آن جا بود. هنوز هم گاهی فکر می کنم و به نظرم جام جهانی خارق العاده ای را سپری کردیم.
پیکه: در مرحله گروهی برابر فرانسه بازی کردید که اشتباه نکنم 0-0 شد. سپس آفریقای جنوبی را 3-0 شکست دادید، بعد هم با نتیجه 1-0 از سد مکزیک عبور کردید. درسته یا اشتباه می کنم؟
سوارز: درسته. به عنوان صدرنشین هم صعود کردیم.
پیکه: برابر کره جنوبی 2 گل زدی و 2-1 برنده شدید. بعد هم غنا و سپس در نیمه نهایی... بازی با هلند را هم تماشا کردم...
سوارز: فکر می کنم که ...
پیکه: واقعا فوتبالی هجومی به نمایش گذاشتید و همیشه گل های زیادی می زدید.
سوارز: بله به نظرم تلاش ما هیچ و پوچ نبود. حالا صحبت کردن در این مورد راحت است. بدون فوسیله که بهترین دفاع چپ جام بود، دیگو فورلان، دیگو لوگانو که در آن جام معرکه بازی کرد و خودم، برابر هلند قرار گرفتیم. اگر همه مان می توانستیم بازی کنیم، نتیجه فرق می کرد. ترکیب اصلی تیم در دسترس نبود..
هلند کمی خوش شانس بود، اما تحت چنین شرایطی بازی 3-2 شد که به نظرم عادلانه بود. شانس صعود به فینال را داشتیم که آنجا هم تقدیر نمی دانم چه می شد؛ قهرمان یا ناکام.
پیکه: در مورد صحنه برخورد دستت با توپ مقابل غنا بگو. چون بعد از اخراج دیدم که در راهروی رختکن هستی و منتظر نتیجه ضربه پنالتی بودی.
سوارز: نه در رختکن نه. در راهروی ورزشگاه بودم.
پیکه: نه در رختکن بودی و دیدم که پس از برخورد توپ به تیرک شادی کردی. بعد بازی به ضربات پنالتی رفت و صعود کردید.
سوارز: هاها!
پیکه: آن صحنه اول بدون دست توپ را مهار کردی و بعد هم به دستت برخورد کرد نه؟
سوارز: درسته
پیکه: حتما لحظات سختی بود، چون اخراج شدی و نمی توانستی در نیمه نهایی بازی کنی. در نهایت چیزی که برای همه مشخص شد این بود که، تو ناجی تیمت بودی!
سوارز: حقیقت دارد. آن لحظه همه چیز در صعود ما معنی می شد. افسردگی، ناراحتی و اخراج. داشتیم شکست می خوردیم. همه چیز به 30 ثانیه بستگی داشت. اگر آن ها گل نمی زدند، ما صعود می کردیم و یا ما گل می زدیم، غنا حذف می شد. تصمیم گرفتم ریسک را قبول کنم و با دستم مانع گلزنی غنا شوم. می دانم که به خاطر خیلی چیزها مورد قضاوت قرار گرفتم. اینکه بازی جوانمردانه را رعایت نکردم و غیره، اما تقصیر من هم نبود که بازیکن غنا نتوانست پنالتی را گل بزند.
جرارد: نه اصلا!
سوارز: من کسی را نزدم یا برخورد بدی نداشتم، ولی وقتی دیدم که کاری که کردم، ارزشش را داشته، دیوانه وار شادی کردم. شادی من به خاطر این بود نه فقط صعود. حتی آن روز یکی از هم تیمی های ما هم غش کرد!
پیکه: غش کرد؟ جدی؟ منظورت کدام بازیکن است؟ ( می خندد)
سوارز: کاستیو. خوان کاستیو.
پیکه: غش کرد. وای ( می خندد)
سوارز: خودش می گفت که موقع ضربات پنالتی از هوش رفته است. من آن موقع داد می زدم و در حال خودم نبودم. در رختکن با دردی که در قلبم بود، ضیافت پنالتی را تماشا می کردم. وقتی سباستین آبریو ضربه را می زد، من اصلا در خودم نبودم.
جرارد: او پاننکا زد.
سوارز: آره، آره چیپ زد. ال لوچو پشت توپ قرار گرفته بود و ما مدام می گفتیم: "خوبه، خوبه، خوبه." بعد از ضربه پنالتی همه می دویدند و من تازه متوجه شدم که بازی را برده ایم. فورا به سمت زمین بازی دویدم. لحظات باورنکردنی ای بودند. شاید آن لحظه، بهترین لحظه من در تیم ملی محسوب شود.
پیکه: و نوبت به کوپا آمریکای 2011 می رسد که حتی روی پایت هم خالکوبی کردی. همیشه سر به سرت می گذارم که این تنها جامی است که خالکوبی کرده ای.
سوارز: تو به من گفته بودی اگر بخواهم جام هایی که گرفته ام را خالکوبی کنم، کل بدنم پر می شود!
پیکه: آره خب. تو در تورنمت کوپا آمریکای آرژانتین، روز های خوبی را پشت سر گذاشتی و بهترین بازیکن جام هم لقب گرفتی. مقابل پرو در نیمه نهایی هم 2 گل به ثمر رساندی. همچنین مقابل تیم... گل زدی.
سوارز: پاراگوئه!
پیکه: پاراگوئه. 3-0 برنده شدید و باور دارم برای یک اروگوئه ای، قهرمانی با کشورش، حتما یک ارزش معنوی بزرگی دارد نه؟
سوارز: بله و در کنار این، اروگوئه در کوپا آمریکا 1987 در آرژانتین هم قهرمان شده بود. باور دارم شکست دادن آرژانتین در یک چهارم، انگیزه مضاعفی به ما داد. آن ها در خانه بازی می کردند و شکست از ما، ضربه سختی برای شان بود. شایسته پیروزی بودیم. در آن جام می توانم ادعا کنم هیچ لحظه بدی نداشتیم. پاراگوئه قبل از رسیدن به فینال، سه بازی قبلی را با خستگی های زیادی سپری کرده بود و همین، ما را یک قدم جلوتر قرار داد. ضعف فیزیکی آن ها، نقطه قوت ما شد و در آخر هم جام را به خانه بردیم.
پیکه: با ال تاتا؟
سوارز: بله ال تاتا. در فینال استادیوم پر از اروگوئه ای ها بود. هیچوقت آن تورنمنت را فراموش نمی کنم و اینکه بهترین بازیکن جام شدم که ارزشش را پیش من بیشتر کرد. نزدیک بود بهترین گلزن جام هم شوم که پائولو گوئررو از پرو، با یک گل بیشتر مرا شکست داد.
پیکه: دقیقا
منتظر قسمت دوم باشید
مصاحبه خواندنی جرارد پیکه با لوییس سوارز در The Players Tribune
