طرفداری- متئو دارمیان، مدافع ایتالیایی تیم منچستر یونایتد یکی از معدود بازیکنانی است که علاقه ای به انجام خالکوبی ندارد و شخصیتی بدون حاشیه از خودش نشان داده است.
منظم، سخت کوش و در خدمت تیم؛ شاخص های سبک بازی دارمیان است. این بازیکن می تواند در آن دسته از بازیکنانی باشد که ژوزه مورینیو سبک بازی آن ها را می پسندد. دارمیان از آن دسته از بازیکنانی است که با وجود مصدومیت، برای تیمش بازی می کند و تمامی حدس و گمانه زنی ها در مورد آینده اش را کنار می گذارد. دقایق کم برای حضور در زمین، باعث شده است تا این بازیکن با انتقال احتمالی به درب های خروج اولدترافورد نزدیک شود.
بسیاری از بازیکنان متولد دهه های 80 یا 90 میلادی، از بازی در پست غیر تخصصی اجتناب می کنند. اما بیشتر بازی های دارمیان در این فصل از رقابت ها، خارج از پست تخصصی اش بوده است. او در بیشتر بازی ها به عنوان مدافع چپ به میدان رفته است و حتی در بازی برابر چلسی، به عنوان مدافع میانی مشغول به انجام وظیفه بود. دقیقاً مانند آلوارو آربلوا در تیم رئال مادرید ِ مورینیو، دارمیان نیز به طور دائم عملکردی 6 از 10 برای ژوزه مورینیو ارائه می دهد. مانند آربلوا، دارمیان نیز هیچ گاه به عنوان یکی از هیجان انگیز ترین مدافعان کناری جهان شناخته نشد. اما از خودگذشتگی او، باعث شده است تا نزد مورینیو جایگاه ویژه ای داشته باشد.
همین موضوع باعث شده است تا دارمیان برای حضور در ترکیب منچستر یونایتد، نسبت به لوک شاو برتری داشته باشد. این بازیکن 21 ساله پس از ملاقات با مورینیو در اوایل این ماه، از اراده جدی اش برای بازگشت به ترکیب منچستر یونایتد صحبت کرد. اما پس از آن دیدار، شاو تنها در دو دیدار برابر تیم های ساندرلند و اندرلشت به بازی گرفته شده است. غرایز طبیعی شاو در بازی برابر واتفورد در پائیز، باعث شد تا منچستر یونایتد شکست بدی را تجربه کند. این بازیکن پس از این دیدار به نیمکت ذخیره ها و سپس به سکو ها تبعید شد. اما اکنون شاو بار دیگر اعتماد به نفس خودش را کسب کرده است و مورینیو در کنار زمین، راهنمای اوست.
اما دارمیان نیازی به این راهنمایی ها ندارد و او یکی از معدود بازیکنان منچستر یونایتد است که توسط مورینیو در انظار عمومی مورد انتقاد قرار نگرفته است. مدافعی که می تواند بالانس را رعایت کند، مورد پسند این مربی پرتغالی قرار می گیرد و به نظر می رسد دارمیان در انجام این کار توانا بوده است. وظایف تدافعی دارمیان در کنار زمین، این اجازه را به آنتونیو والنسیا می دهد تا از آن سمت زمین نفوذ هایش را انجام بدهد.
در حالی که بسیاری از آقای خاص انتقاد می کنند که اجازه نفوذ به مدافعانش را نمی دهد، مایکون، مارسلو و اشلی کول تحت نظر او عملکرد های تهاجمی بسیار خوبی داشتند. کلید انجام این کار، داشتن یک مدافع کناری در جناح مخالف است که می تواند زمانی که تیمش توپ را در اختیار ندارد، به عنوان یک مدافع میانی عمل کند. ویلیام گالاس در چلسی چنین نقشی را ایفا می کرد. مدافعی که ذاتاً دفاع وسط بود اما به صورت مداوم در جناح راست به میدان می رفت و در جناح چپ، به یک گزینه مفید تحت نظر مورینیو تبدیل شد. اگر به پیروزی معروف چلسی در سال 2005 و در برابر بارسلونا توجه کنیم، یک خط خیالی بین گالاس، جان تری و کاروالیو وجود داشت که باعث شد رونالدینیو کار خاصی نتواند انجام بدهد.
چنین نمایش و وظیفه ای، به یک تخصص برای دارمیان در دیدار برابر چلسی و منچستر سیتی تبدیل شد. دارمیان در این دو بازی و با نقشی مشابه، بهترین نمایش هایش در لباس منچستر را ارائه کرد. شاید این بازیکن راه حل دائمی برای حل مشکل یونایتد در جناح چپ نباشد، اما می تواند کمی وضعیت این تیم را بهبود ببخشد.
