مطلب ارسالی کاربران
بیطرفی به سبک فردوسیپور
چند سالی هست که نفوذ برنامه نود در جامعهی فوتبالی روندی کاهشی در پیش گرفته است. شاید مهمترین دلیل آن دلخوری و بدبینی بسیاری از طرفداران فوتبال به برقراری عدالت در برنامه نود است. استقلالیها از گذشته انتقادهای زیادی را متوجه نود و فردوسیپور نمودهاند و معتقدند برنامهی عادل نه بیرنگ و نه چند رنگ، بلکه تک رنگ است. طرافداران تراکتورسازی و (اندک) هواداران نفت تهران نیز از عدم پیگیری نود در قهرمانی مشکوک سپاهان در آخرین هفتهی لیگ ۹۳-۹۴ دل چرکینند، جایی که فردوسیپور قبل از بررسی علل این موضوع اعلام میکند هیچ تبانی یا توطئهای در کار نبوده است، اما در دقایق بعدی برنامه معلوم میشود اسکوربورد ورزشگاه قبل از شروع بازی دچار نقص فنی شده و قابل استفاده نمیباشد، LCDهای نصب شده در رختکن هردو تیم در دقایق پایانی قطع میشود، موبایلها به سختی آنتن میدهند و ناگهان از روی سکوها شایعهی تساوی سپاهان به گوش میرسد. اما همچنان مجری برنامهی نود بر موضع ابتدایی خود ایستاده است.
تا به امروز، فردوسیپور توانسته است گاه به حق، و گاه با فرافکنی از زیر بار اتهامات و انتقادات شانه خالی کند، اما مدتی است که روند حمایت وی از پرسپولیس و به ویژه مربی کروات این تیم آشکارتر و بیپردهتر شده است.
پرده اول: انتقادات برانکو ایوانکوویچ از برنامهریزی تیم ملی
برانکو که پیش از این سابقهی انتقاد از سرمربی تیم ملی را دارد، در دی ماه ۹۵ ضمن تکرار انتقاداتش از اردوهای تیم ملی، در اظهاراتی عجیب مسئولیت حذف احتمالی پرسپولیس از لیگ قهرمانان را به گردن کارلوس کیروش میاندازد، اقدامی که نه حرفهای است، نه موجه و نه منطقی. اما در برنامهی نود، فردوسیپور نه تنها از برانکو توضیح نمیخواهد بلکه تلاش میکند تا وی را مبرا و کیروش را مقصر این درگیریها جلوه دهد. نکتهی جالب توجه آن است که در برنامهی ۹۰، قبل از ورود به هرموضوعی، کلیپی پخش میشود و اطلاعات آماری و غیرآماری در مورد آن موضوع داده به بیننده ارائه میشود اما در این مورد هیچ اشارهای به برنامهریزی تیمهای دیگر آسیایی حاضر در این دور از مسابقات نمیشود و اردوهای تیم ملی با اردوهای تیمهای بزرگ اروپایی و آمریکای جنوبی مقایسه میگردد که از بازیکنان باهوش و تراز اول دنیا تشکیل میشوند.
حتی در برنامهی هفتهی بعد به جوابیهی کارلوس کیروش نیز اشارهای نمیگردد.
پرده دوم: شکست پرسپولیس در دربی
پس از شکست پرسپولیس در دربی، در حالی که به عقیدهی بیشتر صاحبنظران پیروزی آبیپوشان نتیجهی هوشیاری منصوریان و آنالیز عالی کادر فنی این تیم از نقاط ضعف و قوت پرسپولیس بود، سئوال نظرسنجی به گونهای مطرح میشود که نتیجهی آن از قبل مشخص است. مخاطبین باید مهمترین دلیل برد استقلال را از بین درخشش بازیکنان استقلال/ عملکرد بهتر کادر فنی این تیم/ و غرور و ضعف بازیکنان پرسپولیس انتخاب نمایند. اگر اندکی با ترفندهای ژورنالیستی آشنا باشید و علاوه بر آن بدانید که بیشتر مخاطبین نود پرسپولیسی هستند، حدس زدن نتیجهی این نظرسنجی کار مشکلی نخواهد بود. گزینهی ۳ انتخاب میشود تا کادر فنی پرسپولیس تحت فشار اذهان عمومی قرار نگیرد.
پرده سوم: ایران ۱ - ۰ چین
سئوال برنامهی این هفتهی ۹۰ نیز به انتخاب مهمترین دیگری پرداخت: مهمترین نقطهی قوت تیم ملی؛ و جالب آن که در بین ۵ گزینه، صحبتی از توانایی و عملکرد عالی کادر فنی تیم ملی و به ویژه سرمربی پرتغالی آن نمیشود در حالی که بیشک مهمترین دلیل نتایج بیسابقه و باور نکردنی تیم ملی کشورمان، تعهد، دلسوزی و دانش فنی وی میباشد. با این حال فردوسیپور به راحتی از این موضوع میگذرد.
نکتهی قابل توجه دیگر، گزینهی انضباط و مقابله با بازیکن سالاری در تیم ملی است به طوری که مدتهاست تیم ملی با چنین مسئلهای درگیر نبوده است، اما به طور کاملاً خودجوش و تصادفی، در همین هفته پرسپولیس رامین رضاییان را اخراج، و آمادگی خود را برای واگذاری وی به باشگاهی دیگر اعلام میکند. رامین رضاییان از در دور رفت از بازیکنان اصلی تیم ملی بود و اختلاف برانکو با وی مسبوق به سابقه است. فردوسیپور با قرار دادن این گزینه تلاش میکند این تفکر را در ناخودآگاه ذهن طرفداران پرسپولیس (و حتی تیم ملی) ایجاد نماید که
اخراج رضاییان با هدف مقابله با بازیکنسالاری بوده است تا بار دیگر آرامش را به اردوگاه برانکو بازگرداند.
مخلص کلام
به نظر میرسد امسال فردوسیپور قصد کرده است تمام آبروی حرفهای خود را خرج برانکو ایوانکوویچ نماید تا خللی در روند تیم وی ایجاد نشود. علاوه بر مدعاهای مذکور، موارد بسیار دیگری را میتوان ذکر کرد که فردوسیپور با انتخاب کلمات و شوخیهای ۹۰ درجه و تیترهای ۹۰ تا ۹۰ و حتی نحوهی بررسی صحنههای داوری و پوشش حواشی بازیها، جهتگیری رنگی خود را در سال فوتبالی جاری آشکار میسازد.