طرفداری- گرگ کلارک، رئیس اتحادیه فوتبال انگلستان هفته پیش به کمیته ورزش، رسانه و فرهنگ گفته بود که برای او خیلی عجیب خواهد بود اگر بین بازیکنان لیگ برتر انگلستان هیچ بازیکنی با گرایش غیر معمول جنسی حضور نداشته باشد و در ادامه گفته بود که غم انگیز است که تا به حال هیچ بازیکن به شکل عمومی اعلام نکرده است که همجنس گرا است. او اعتقاد داشت که مردم و رسانه ها هنوز برای رویارویی با این موضوع آماده نشده اند؛ موضوعی که به نظر خلاف واقعیت می آید.
به گزارش ESPN, کلارک در ادامه گفته بود که اگر بازیکنی گرایش متفاوت جنسی خود را عمومی کند احتمالا توسط هواداران اذیت و آزار خواهد دید و به چنین بازیکنانی توصیه کرده بود تا جا نیفتادن این مساله فعلا از عمومی کردن آن جلوگیری کنند. گفتنی است برای مثال توماس هیتزلسبرگر هافبک آلمانی سابق استون ویلا که همجنس گرا بود، این مسئله را پس از بازنشستگی اعلام کرد یا در دهه هشتاد هواداران فوتبال مشکلات بسیاری برای جاستین فاشانو مهاجم ناتینگهام فارست به وجود آوردند و پس از کنار گذاشته شدن توسط برایان کلاف، مجبور شددر اوج جوانی بعدها فوتبال آمریکا را امتحان کند.
حالا رادیو ۵ BBC در نظرخواهی از ۵۰۰۰ هوادار فوتبال انگلستان سوال کرده بود که ۸۲% از آنها گفتند که با بازیکنان همجنس گرا، هیچ مشکلی نخواهند داشت.
۸% گفته بودند که بازی تیمی که بازیکنی با گرایش جنسی غیر معمول دارد را تماشا نمیکنند. ۶۱% گفته بودند که چنین بازیکنانی باید این مساله را عمومی کنند و ۷۱% گفته بودند که اتحادیه باید کار‌های فرهنگی بیشتری برای جا افتادن این قضیه انجام دهد.
همچنین ۵۰% از این شرکت کنندگان گفته بودند که در میادین ورزشی تا به حال شاهد آزار همجنس گرایان بودند.
در روزهای اخیر کریس ساتن مهاجم سابق تیم های چلسی، سلتیک و بلک برن حرف های جالبی در این خصوص زده بود که بخشی از آن را می خوانید:
زمانی بهتر از زمان فعلی برای این موضوع وجود ندارد. با کلارک کاملا مخالفم. او می گوید که شرمنده است که فوتبال محیطی را به وجود نیاورده که بازیکنان همجنس گرا، این موضوع را اعلام کنند. پس این اتفاق کی رخ می دهد؟ پنج سال دیگر؟ ده سال؟ او می گوید که توهین های بسیاری در کار خواهد بود، این درست است؟ نمی شود توئیتر را بنا قرار داد. اگر یک روز صفحه اصلی روزنامه دیلی میل را با یک نقل قول از بازیکنی ببینم گه گفته است 'من همجنس گرا هستم'، با خود فکر خواهم کرد که خوش به حالت اما به من چه؟! تیترهای داغی زده خواهد شد اما داستان به زودی فروکش می کند. باور دارم که 99.9 درصد از مردم در انگلستان همینطور فکر می کنند. اما روسا با توجه به واکنش آن یک دهم درصد در توئیتر احساس می کنند که توهین های بسیاری وجود خواهد داشت.
می دانم که در رختکن، بازیکنان حمایت خواهند کرد. بهترین رختکنی که در آن حاضر بودم، در سلتیک بود. شخصیت های محکمی داشتیم: نیل لنون، هنریک لارسن، جان هارتسون و کریگ بلیمی. آن جا همیشه کل کل های بسیاری داشتیم اما صادقانه می گویم که اگر کسی در آن بین اعلام می کرد همجنس گراست، از حمایت همگی ما برخوردار می شد. کل کل های پرتنش آنجا بیشتر شخصی بود و اگر بازیکنی نقطه ضعفی داشت یا ساکت تر بود، هرگز به نقطه سیبل سایرین تبدیل نمی شد.
هوادران خودی حمایت می کنند اما برخی از هواداران حریف مسخره خواهند کرد. شعارهای توهین آمیز بسیار است. بدتر از گروهی کوچک از هواداران لیورپول و یونایتد که کشته های هیسل و هیلزبرو را مسخره می کنند که نداریم! باور دارم که وقتی اولین فوتبالیست همجنس گرا، این موضوع را اعلام کند، عده بسیار دیگری نیز در ادامه آن را اعلام خواهند کرد.
