اختصاصی طرفداری | امکان ندارد از این بازی صحبت کرد و به ادای احترام پراحساس هواداران ناتینگهام فارست و منچسترسیتی به استوارت پیرس در جریان این دیدار اشاره نداشت. پس از اینکه اسطوره و مدافع چپ فوتبال انگلیس در پروازی از لاس‌وگاس دچار مشکل شده بود و باعث شد هواپیما به‌صورت اضطراری در کانادا فرود بیاید.
جزئیات مشکل او هنوز مشخص نیست، اما همین خبر کافی بود تا هواداران فارست و سیتی آرزوهای خوب خود را برای این مرد ۶۲ ساله محبوب هر دو تیم و فوتبال‌دوستان انگلیسی ارسال کنند.
آن‌ها در دقیقه سوم بازی یک دقیقه دست زدند که اشاره‌ای به شماره ۳ معروف پیرس در دوران بازی‌اش بود. پیرس در طول دوران فوتبال هم برای فارست و هم برای سیتی بازی کرده و مربی‌گری این دو تیم را نیز بر عهده داشته است. او در طول ۱۲ سال حضورش از ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۷، ۴۰۱ بار برای فارست به میدان رفت و در فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۲ نیز ۳۸ بازی برای سیتی انجام داد.
ورزشگاه سیتی گراند در تشویق برای او غرق مهر شده بود. تکانَت می‌داد و لحظات معروف سرباز غیور و متعصب و سنتی انگلیس به‌سرعت برق و باد از برابر چشمانت می‌گذشت، همه‌چیز؛ پنالتی‌های جام جهانی ۹۰ و یورو ۹۶، اشک‌ها و فریادهای از ته دل، و ضربه آزاد زیبای فینال جام حذفی ۱۹۹۱ که متأسفانه جام فراری حذفی را برای فارست و کلاف به ارمغان نیاورد.
اما این یک بعدازظهر دردناک برای ناتینگهام نبود. این روز بد دیگری برای سیتی و گواردیولا بود که به آن خو گرفته‌اند.
شاید پپ گواردیولا هم دلش می‌خواست مثل پسر بدنام تیمش، جک گریلیش، راهی باشگاه اجتماعی نورث بیدیک می‌شد و شب را در آنجا می‌گذراند.
سرمربی منچسترسیتی قبلاً از دیدار گفته بود اگر سیتی برای فصل بعدی به لیگ قهرمانان اروپا صعود نکند، «آخر دنیا نخواهد بود». اما برای ناتینگهام فارست، رسیدن دوباره به این رقابت‌ها بعد از حدود نیم قرن، دنیایشان را به شگفت‌انگیزترین شکل ممکن زیر و رو خواهد کرد.
گل دیرهنگام کالوم هادسون-اودوی باعث شد ناتینگهام فارست بار دیگر با ۵۱ امتیاز و ۱۱ بازی باقی‌مانده در رده سوم قرار گیرد و فاصله خود را با منچسترسیتی به چهار امتیاز افزایش دهد.
پپ گواردیولا، پس از شکست ۱-۰ تیمش مقابل ناتینگهام فارست، اعلام کرد تیمش «۱۰ فینال» دیگر پیش رو دارد. سیتی بازی را در رده چهارم به پایان رساند، اما اگر لسترسیتی موفق به خلق شگفتی در استمفورد بریج نشود، چلسی می‌تواند تیم پپ گواردیولا را به رده پنجم بفرستد.
ریو فردیناند، مدافع سابق منچستریونایتد و تیم ملی انگلیس، با شوخی گفت: «این تنها چیزی است که پپ به آن فکر می‌کند. او هیچ‌وقت موسیقی دیگری نشنیده است. فقط موسیقی لیگ قهرمانان را شنیده! او اصلاً نمی‌داند سرود لیگ اروپا کدام است!»
جشن و سروری که پس از سوت پایان در سیتی گراند برگزار شد، از ماه می ۲۰۲۳ تا به امروز در این استادیوم تاریخی دیده نشده بود. در آن زمان، فارست با پیروزی مقابل آرسنال، بقای خود در لیگ برتر را یک هفته زودتر از پایان فصل قطعی کرد. اما حالا، به جای نگرانی از بازی مقابل تیم‌هایی مثل سوانزی و پلیموث، آن‌ها به رویارویی با رئال مادرید و بایرن مونیخ فکر می‌کنند. اعجاب‌انگیز و غرورآمیز است.
چه دوران فوق‌العاده‌ای برای هواداران و قهرمانان سال‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۸۰ اروپا است، زمانی که فارست دو بار پیاپی فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد. این خبر خوبی برای فوتبال است.
یک هفته پس از شب‌گردی در شمال شرق، جک گریلیش در این بازی حتی از روی نیمکت هم بلند نشد، اما اگر هم وارد زمین می‌شد، تأثیر چندانی نداشت. پپ گواردیولا در کنار زمین پر از اضطراب و استرس به نظر می‌رسید و وقتی مورگان گیبس-وایت پاس تعیین‌کننده‌ای را برای هادسون-اودوی ارسال کرد و در نهایت منجر به گل پیروزی شد، گواردیولا از شدت ناامیدی روی زانوهایش افتاد.
گواردیولا هرچقدر هم که تلاش می‌کند، قادر نیست تا دوباره جادویی را که تیمش را به سه‌گانه رساند و به ۴ قهرمانی پیاپی دست یافت، پیدا کند. منچسترسیتی از ۲۴ امتیاز ممکن مقابل تیم‌هایی که این هفته را در بین چهار تیم برتر جدول آغاز کردند، فقط یک امتیاز کسب کرده است! غیرقابل‌باور است.
به مدت یک ساعت، هیچ‌یک از دو تیم نتوانستند فشار قابل‌توجهی ایجاد کنند و گواردیولا لحظه‌ای آرام و قرار نداشت. وقتی دومینگز یک پاس دقیق از میان خط میانی فرستاد و گیبس-وایت را به سمت دروازه فرستاد، گواردیولا با ناامیدی دستانش را به نشانه استیصال بالا برد.
سپس ناتینگهام فارست تا آستانه پیش افتادن پیش رفت. نه عبدالقادر خوسانوف و نه بازیکن تعویضی سیتی، ریکو لوئیس، موفق نشدند ضربه کالوم هادسون-اودوی را از حرکت متوقف کنند. توپ در آستانه ورود به گوشه پایین دروازه به نظر می‌رسید، اما ادرسون با دست چپ به اندازه‌ای تماس برقرار کرد تا توپ به تیر دروازه برخورد کند.
نجات‌بخش بود. اما مدت زیادی نگذشت که هادسون-اودوی قفل بازی را باز کند.
در پایان بازی، آتش‌بازی در بیرون ورزشگاه در جریان بود و گیبس-وایت همراه با هم‌تیمی‌هایش مانند سال ۱۹۷۹ در حال جشن و پایکوبی بودند.
حالا فقط تصور کنید اگر فارست به لیگ قهرمانان صعود کند، چه جشن و هیجانی در سراسر ناتینگهام به پا خواهد شد! کلاف، تیلور و رابین هود لبخند می‌زنند!
زندگی و دوران شگفت‌انگیز دیگری برای فارست است، مانند روزهای غیرقابل‌باور و خارج از تصور و رویایی برایان کلاف.
کسی چه می‌داند، شاید فارست مانند جورج بیلی در فیلم همیشه شیرین و دلچسب فرانک کاپرا، باور کند می‌توان در دنیای کوچک ناتینگهام به چیزهای بزرگی دست یافت؛
«وقتی زنگی به صدا درآید، فرشته‌ای پر و بال می‌گیرد.»
حقیقتاً دوران و زندگی شگفت‌انگیزی است!
