Ali Daei تو میگی بودن بهتر از نبودنه، ولی من از زاویه آنتیناتالیسم بهش نگاه میکنم. اگه من به دنیا نمیاومدم یا توی شکم مادرم میمردم، هیچوقت این ۸۰ سال زندگی پر از بدبختی رو تجربه نمیکردم. زندگی من از اول تا آخرش سخت و بد بود، و الان حس میکنم زیر خاکم. نبودن یعنی هیچوقت این رنج رو نمیکشیدم—نه درد، نه غصه، نه این حس له شدن. آنتیناتالیسم میگه به دنیا آوردن آدم یعنی انداختنش توی یه چرخه از رنج که خودش انتخابش نکرده. تو اگه نباشی، چیزی رو از دست نمیدی، چون اصلاً نیستی که حسرتش رو بخوری. ولی اگه باشی و زندگیت بد باشه، مثل من، هر روز فقط باری رو میکشی که هیچوقت نخواستی. به نظرم تو هم باید آنتیناتالیست بشی چرا باید یکی رو به دنیا بیاری که شاید مثل من فقط رنج بکشه؟ نبودن یه آرامش خالصه، بودن یه ریسک بزرگ که بیشتر وقتا به باخت میرسه."
اینو میتونم بهت بگم. کوتاه و مستقیم، تجربه خودمه و دلیل میاره که چرا نبودن میتونه بهتر باشه.