بخشی از دست نوشت شهید دکتر محمد رضا فتاحی :
نمی توانم بگویم چقدر خوشحالم كه در زمان اكنون زندگی می كنم. زمانی كه آنچه باید برای جذب ظاهری و روحی انسان به دنیا و دست یافتن به لذت مهیا باشد، بیشتر از هر زمان دیگری هست. و انسان امروز سخت تر از هر زمان دیگری باید انتخاب كند و طاقت بیاورد.
با انتخابش تنها می ماند، حتی در كنار عزیزترین هایش؛ آنها كه هر روز و شب كاملا توجه دارند خوب بخورند(صبحانه كامل، ظهر غذای انرژی بخش و شب میوه ی فراوان و غذای كم و سبك)؛ خوب بپوشند(لباس اولین زبان گویای ما و معرف شخصیتمان) و زندگیشان را به سمت رفاه و راحتی بیشتر ببرندو البته خدا را هم عبادت كنند. نماز، روزه، محرم ها عزاداری فراوان و به نظرشان اینها هیچ منافاتی با هم ندارد.
هرگز نمی توانی به آنها بگویی تو این را با تمام وجود درك كرده ای كه هیچ چیز نمی تواند انسان را به كمالش نزدیك كند، مگر سختی، درد و آنچه وقتی با تمام وجود خودش را به پروردگار سپرد بر او فرو خواهد ریخت و هرگز در تایید حرفت نمی توانی بگویی خدا خودش فرموده« دنیا را برای راحتی مومن خلق نكرده ام» و چطور خوش خیالانه دنبال زندگی راحت می روی و خواهان عشق او هم هستی؟
اگر به اشتباه كم طاقتی كردی و این یكی دو جمله را به زبان آوردی، خواهی شنید«مگر نعوذبالله پروردگار آزار دارد كه بخواهد بنده اش را در سختی و فشار ببیند». حالا چه داری بگویی!
بیکار نباش صلوات بفرست
