طرفداری- عکسی که ملاحظه می نمایید، بازیکنان تیم ملی جمهوری چک را نشان می دهد که به فرانسه رسیده اند. در نگاه اول، این عکس کاملا معمولی به نظر می آید. ولی در نگاه دوم، متوجه می شوید که نکات بسیاری در این عکس وجود دارد. مثلا اگر به صورت نفر سمت چپ، در ردیف چهارم از بالا نگاه کنید، می بینید که نمی توانید! چون کله یک نفر مزاحم است. گاهی زندگی همینقدر غمگین است. در عکسی که بیست و پنج نفر با لبخند، کاملا در کادر جا شده اند، فقط قیافه شما اضافی است و آدم دوست دارد بالوتلی وار از خود بپرسد: چرا؟ چرا همیشه من؟
اما چیزی که می خواستم در موردش صحبت کنم، آن آدم بخت برگشته و نماد زندگی غمگینانه نیست. بلکه خلبان هواپیماست. دقیقا خلبان دارد از چه چیزی عکس می گیرد؟ من واقعا هرچه فکر کردم به نتیجه ای نرسیدم! مثلا مکالمه زیر را تصور کنید:
- باورت می شه من خلبانی بودم که تیم ملی را بردم فرانسه؟
+ نه بابا! واقعا؟ خوش به حالت!
- آره، عکس هم گرفتم، ببین!
واقعا شما جای دوست خلبان باشید چه می گویید؟ عکسی که در بهترین حالت، پس کله بازیکنان را به شما نشان می دهد دیدن دارد؟ لطفا اگر به نتیجه ای رسیدید ما را هم بی خبر نگذارید.
***
حتما یادتان هست که زمان های قدیم، یعنی حدود سال 42، فوتبالیست ها اینجوری نبودند. یعنی یک باشگاهی، به یک بازیکنی می گفت: داداش، عمو، می آی تو تیم ما بازی کنی؟ هافبک نداریم. بعد بازیکن هم می گفت باشه. تا وقتی هم که خانم شروع نمی کرد حرف زدن که مثلا: رود، یه دونه نون سنگک هم نداریم تو خونه، آقای گولیت حرفی از پول نمی زد. اما با ورود تیم های نفتی و فلورنتینو پرز، کم کم قیمت ها بالا رفت در حدی که بازیکن زیر 30 میلیون یورو، بازیکن حرفه ای محسوب نمی شود. اما آرسن ونگر، پا را از این هم فراتر گذاشته و برای جذب بازیکن جدید تیمش، ژاکا، وعده بهشت داده است!
احتمالا چند ماه آینده، پول برای جذب بازیکن کافی نخواهد بود و مربیان دیگر هم شروع به وعده دادن می کنند:
مورینیو: می گذارم یک بوق با اتوبوس ام بزنی.
زیدان: اگر هوا گرم شد، می توانی از شلوار های من استفاده کنی.
کلوپ: خودت می دانی که در حد این باشگاه نیستی. خود کمیته هم می داند. چند سال فوتبال بازی می کنی، معروف می شوی، پول خوب می گیری و بعد می روی!
انریکه: می توانی مالیات پرداخت نکنی. اگر با پدر هم مشکل داری، می توانی تقصیر را بندازی گردنش!
توخل: می خواهی بروی بایرن مونیخ؟ جای درستی آمده ای!
آنجلوتی: اگر تابلو بازی در نمی آوری، می توانیم بعد تمرین برویم پشت فنس ها سیگار بکشیم!
بروکی: ما اینجا فوتبال بازی نمی کنیم. آقای برلوسکونی بعضی وقت ها برنامه های تفریحی می چیند! بچه خوبی باشی می گویم که تو را هم ببرد.
اونای امری: ما یورو لیگ زیاد داریم. می توانی یکی از آنها را به عنوان گلدان هدیه بدهی به همسر!
گواردیولا: بلدی به بغل دستیت پاس بدی؟ خب همین کافیه، بقیه اش را گوندوغان و مسی... ببخشید آگوئرو انجام می دن!
***
فیفا به یوفا نامه زده است و در آن نامه ذکر شده، پلاتینی، رئیس سابق یوفا می تواند به عنوان یک فرد عادی در مسابقات یورو حضور داشته باشد. اما وقتی داریم از یک فرد عادی صحبت می کنیم از چه صحبت می کنیم؟ آیا شبیه همان دوست معمولی خودمان است که کم کم در تمام عکس های اینستاگرام طرف ظاهر می شود و در آخر از دوست معمولی به دوست تغییر نام می دهد و ما می شویم داداشی؟ یا از آن فرد های عادی است که هیچ سمتی در هیچ جا ندارد، اما بازیکن جا به جا می کند، داور می خرد و نتایج را مشخص می کند؟ یا شاید هم از آن افراد معمولی است که لیدر هستند، اما روی نیمکت می نشینند، وقتی تیم قهرمان شد جام را می گیرند، با آن دور افتخار می زنند و عکس می گیرند و کل کشور از خود می پرسد این کیست؟ مگر تیم کاپیتان ندارد؟ به هر حال، ما از یوفا انتظار داریم نامه هایش را با شفافیت بیشتری ارسال کند و توضیح بدهد که فرد معمولی یعنی چه!
