Luis Figo The bestچلسی فن نیستم، عاشق سینه چاک مورینیو هم نیستم و هر وقت از یه رفتار یا حرفش خوشم نیاد میگم مثل رفتار نه چندان خوبش با اسطوره های باشگاه هایی که مربیشون شده ولی... در جواب این حرف کومان باید بگم : ونگر هم باید بردن لیگ قهرمانان رو از مورینیو یاد بگیره! مورینیو با تمام اشکالاتش کسی هست که با تیمی در حد پورتو قهرمان چمپیونز شد! کاری که ونگر تو خواب هم نمیتونه تصورش رو بکنه! پورتو هم اصلا به این شدتی که الان همه به تیم های مورینیو میگن اتوبوسی نبود که هیچ، با دکو و مانیش و کوشتینیا و بقیه خیلی هم پرشور بازی میکرد البته تا اونجا که یادمه....با اینتر هم قهرمان اروپا شد! چلسی آنچلوتی رو که خط حملش رکورد شکنی کرد تو لیگ انگلیس و بیشتر از 100 گل زد رو با شایستگی شکست داد، بازی رفت بارسلونای پپ رو تو مه اتزا با سه گل! برد و بازی برگشت هم چون به ناحق و با بزرگنمایی بوسکتس ده نفره شد مجبور شد دفاع کنه + اینکه به گل نیازی نداشت! فینال رو هم که از بایرن آماده که اون سالها همیشه پایه ی نیمه نهایی و فینال چمپیونز بود رو با دو گل برد! با چلسی و رئال هم که دوبار نیمه نهایی رسیده! اما استاد ونگر چی؟؟ خلاصه اینکه هر مربی ای یه سبک مخصوص به خودش رو داره! یکی نتیجه گرایی و جام بردن واسش مهمتر از فوتبال زیباست یکی فوتبال زیبا واسش مهمه و اگه تیمش 10 سال هم جام نبره و یه بار هم قهرمان اروپا نشه باکش نیست... قهرمانی با فوتبال زیبا خیلی خوبه ولی طرفدار هر باشگاهی که باشی اگه فوتبال زیبا بازی کنی و سالها جام نبری مطمئنا هواداراش خسته میشن... حالا مسئله ی سرکوفت شنیدن از رقیب ها هم جدا!! مثل مسئله ای که لیورپول دچارش شده تو لیگ، یا آرسنال تو لیگ قهرمانان...
