طرفداری | نساجی و سپاهان در دیدار هفته بیست و سوم لیگ برتر به مصاف هم رفتند. نتیجه این دیدار یک بر یک مساوی شد. نساجی مازندران که در خانه بازی می‌کرد از نتیجه رضایت داشت و این سپاهان بود که با این تساوی بسیار آشفته شد و رتبه دوم جدول را نیز تقدیم پرسپولیس کرد.
سپاهان اصفهان در این میدان با سیستم 3-5-2 به بازی آمد، سیستمی که نه برای دفاع موثر بود و نه برای حمله اتفاق خاصی را رقم زد. شاگردان کارترون در این دیدار چند ضعف برجسته داشتند. که در ادامه بررسی می‌کنیم.
کندی مدافعان میانی سپاهان
سرعت نسبتا پایین دو مدافع میانی سپاهان، باعث می‌شود سپاهان به دلیل احتیاط در خصوص ضدحمله‌های حریف، نتواند با فراغ بال حمله کند. جایی که حریف می‌تواند با استفاده از فضای پشت مدافعان کند سپاهان به‌فرصت برسد. همچنین این اتفاق سبب عدم حمله‌ی سپاهانی‌ها با تمام قوا می‌شود. دو مدافع تیم سپاهان به دلیل قوای فیزیکی انتخاب شده‌اند اما در این دیدار محمد دانشگر و سیاوش یزدانی ضعف‌های واضحی داشتند تا نساجی به 3 موقعیت خوب روی ضربات ایستگاهی برسد. همچنین روی صحنه پنالتی، اشتباه سیاوش یزدانی در تنه‌فنی و کنترل مهاجم حریف را شاهد بودیم.
محمد دانشگر و سیاوش یزدانی ثبات مناسبی در قلب دفاع سپاهان ندارند.
ضعف بازیسازی از وسط زمین
سپاهان در بازیسازی از میانه دفاع ضعف بسیاری دارد. جایی که سیاوش یزدانی و محمد دانشگر دو دفاع وسط کلاسیک هستند و چندان با مقوله انتقال خط‌به‌خط آشنا نیستند. دو مدافع با خصوصیات مشابه که مکمل ضعف‌های یکدیگر نیستند.
زردپوشان اصفهانی در وسط زمین هم ترکیب کاملی ندارند. در میانه خط هافبک نیز، برایان دابو و استیون انزونزی دو هافبک تدافعی هستند و محمد کریمی تنها بازیساز تیم است. محمد کریمی را هم نمی‌توان یک بازیساز تمام عیار تلقی کرد. همچنین بار بازیسازی روی دوش محمد کریمی سنگین است. تیم های حریف به‌خوبی می‌دانند برای مختل کردن میانه زمین سپاهان، نیاز است محمد کریمی را خنثی کنند. اینگونه به‌راحتی و با مهار یک نفر، پلن‌های بازیسازی میانه‌ی زمین تیم سپاهان از دست می‌رود.
بی دقتی مهاجمان در اتخاذ تصمیم نهایی
اما نکته آخر و شاید مهم‌تر، اشتباهات نابخشودنی خط‌حمله تیم سپاهان است. فرصت‌سوزی‌های پیاپی رضا شکاری و کاوه رضایی سبب شد تیم سپاهان نتواند از فرصت‌هایش بهره کامل را ببرد. این دو مهاجم سپاهان عمدتاً در ضربات پایانی کم‌دقت بودند، همچنین با ندادن پاس در زمان و مکان درست، باعث موقعیت‌سوزی می‌شدند. بارزترین آن هم فرصتی بود که رضا شکاری می‌توانست استیون انزونزی را با سنگربان نساجی تک‌به‌تک کند اما تصمیم بر شوتزنی گرفت و توپ به بیرون رفت.
خودخواهی در فرصت مسلم گل، کنترل نامناسب توپ در موقعیت و کم‌دقتی در زدن ضربه نهایی، آفت خط حمله سپاهان در هفته‌های اخیر بوده است. البته به‌طور‌قطع، دو فقدان بزرگ هم در نتایج اخیر سپاهان دخیل بوده است. غیبت مهدی لیموچی که بهترین گلزن تیم سپاهان است و همچنین عدم‌آمادگی صددرصدی محمد مهدی محبی، که در ترکیب اولیه غایب بود و به عنوان یار تعویضی فقط 25 دقیقه فرصت بازی پیدا کرد.
استیون انزونزی نیروی محرکه خط میانی سپاهان است؛ محمدمهدی محبی آمادگی ابتدای فصل را ندارد.
در پایان باید اشاره کرد در جدالی که نساجی صرفاً چشم به ضربات ایستگاهی داشت و به‌ندرت روی انتقال‌بلند به‌فکر موقعیت‌سازی بود، این سپاهان بود که با معضلات تاکتیکی‌اش به یک تساوی کم ارزش قانع شد. سپاهان برای برون‌رفت از این شرایط، می‌بایست از بازیکنانی مثل شکاری بخواهد با اندیشه‌ی بهتر بازی کنند و ازخودگذشتگی بیشتری در فرصت‌ها داشته باشند. همچنین باید هرچه زودتر محمد مهدی محبی را به شرایط بدنی ابتدای فصل را برساند. درضمن از بازیکن با کیفیتی همچون آریا یوسفی در کناره خط حمله استفاده شود تا نبود لیموچی کمتر به چشم بیاید. حتی شاید نیاز است سپاهان با دو مهاجم نوک صرف، مثال کاوه رضایی و ابوبکر کامارا بازی کند که مدافعان پرشمار حریف را به شدت دچار مشکل کنند.
خلاصه بازی نساجی 1-۱ سپاهان (لیگ برتر ایران - 04-1403)
