طرفداری | جان کوریر و برادر بزرگترش، وسلی، اکنون صاحب یک سنت خانوادگی بینظیر هستند که هیچ خواهر و برادر دیگری در دنیا نمیتوانند به آن ببالند: هر دو، قهرمان ماراتن بوستون شدند.
وسلی در سال ۲۰۱۲، در یکی از گرمترین دورههای تاریخ این رقابت، با تحمل شرایطی طاقتفرسا به عنوان قهرمانی رسید. سیزده سال بعد و در سال 2025، جان در شرایط آبوهوایی تقریباً ایدهآل، در یکصد و بیست و نهمین دوره ماراتن بوستون که روز دوشنبه برگزار شد، قهرمانی را به نام خود ثبت کرد.
در رقابت زنان شاهد مسابقهای نفسگیر بودیم؛ جایی که شارون لوکدی، نایبقهرمان سال ۲۰۲۴، با نمایشی چشمگیر مانع از ثبت سومین قهرمانی پیاپی توسط هلن اوبری شد و با زمان ۲ ساعت، ۱۷ دقیقه و ۲۲ ثانیه، رکورد پیشین مسیر را شکست. نکته جالب توجه آنکه هر سه نفر اول این رقابت، عملکردی بهتر از رکورد قبلی داشتند.
در بخش مردان، کوریر با ثبت زمان ۲:۰۴:۴۵، دومین رکورد سریع تاریخ ماراتن بوستون را به نام خود زد؛ زمانی که نزدیک به هشت دقیقه از رکورد وسلی سریعتر بود. وسلی که در خط پایان منتظر او ایستاده بود، پس از سیزده سال، برادرش را در آغوش کشید و این موفقیت بزرگ را با او جشن گرفت.
در رقابت ویلچیر مردان، مارسل هوگ سوئیسی، دارنده هفت مدال طلای پارالمپیک، نخستین نفری بود که از خط پایان عبور کرد. او با ثبت زمان ۱:۲۱:۳۲، هشتمین قهرمانی خود در ماراتن بوستون را جشن گرفت. هوگ که از سال ۲۰۱۵ تاکنون سه بار رکورد این مسیر را بهبود داده، پس از مسابقه گفت:
بوستون بهخاطر تاریخچه غنیاش جایگاه خاصی دارد. من عاشق مسیر، مردم، تماشاگران و سازماندهی این مسابقات هستم. در اینجا احساس صمیمیت و استقبال بینظیری وجود دارد.
در جایگاه دوم این بخش، دانیل رومنچوک آمریکایی با زمان ۱:۲۵:۵۶ قرار گرفت. او در دهه گذشته تنها ورزشکاری بوده که موفق شده سلطه هوگ را بشکند و در سالهای ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ قهرمان شود.
در بخش ویلچیر زنان، سوزانا اسکارونی آمریکایی برای دومین بار در دوران حرفهای خود به مقام نخست رسید و با ثبت زمان ۱:۳۵:۲۰، بار دیگر تواناییهای خود را به رخ کشید. اسکارونی که پیشتر در سال ۲۰۲۳ نیز قهرمان شده بود، حال به جمع محدود زنان آمریکایی پیوست که موفق به کسب چندین عنوان قهرمانی در این رقابتها شدهاند؛ زنانی چون جین دریسکول (هشت قهرمانی)، کندیس کیبل-بروکس (شش قهرمانی)، تاتیانا مک فادن (پنج قهرمانی) و چری بلاوت (دو قهرمانی).