طرفداری | طرفداران رقیب با دیدن عملکرد به شدت نوسانی تاتنهام در این فصل، حسابی سرگرم شده‌اند. در نگاه اول، عجیب به نظر می‌رسد که چگونه همان تیمی که در خانه به ایپسویچ باخت، توانست منچسترسیتی را با نتیجه ۴-۰ در خارج از خانه در هم بکوبد، یا تیمی که استون ویلا را شکست داد، تنها یک هفته بعد به یک بازی ضعیف مقابل کریستال پالاس تسلیم شد.
این نوسان شدید برای تاتنهام به یک معضلی جدی تبدیل شده است که دلایل مختلفی از جمله سبک تاکتیکی سخت‌گیرانه آنژ پوستکوعلو، نبود تصمیم‌گیری منطقی و اشتباهات زیاد فردی بازیکنان، برای آن ذکر شده است. هر چند که تاتنهام شب گذشته موفق شد در طوفانی ۲۵ دقیقه‌ای با چهار گل از میزبان خود پیش بیفتد و با نتیجه ۵-۰ ساوتهمپتون را شکست دهد اما هواداران این تیم، همچنان از پیروزی در بازی بعد اطمینان ندارند.
این مشکل تنها مربوط به تاتنهام نیست، بلکه در تمام لیگ وجود دارد. بی‌ثباتی یکی از ویژگی‌های برجسته این فصل لیگ برتر بوده است. در واقع، این فصل از نظر بی‌ثباتی در یک دهه گذشته بی‌سابقه بوده است، از فصل 16-2015 که لسترسیتی به‌طور شگفت‌انگیزی قهرمان شد و یکی از بی‌ثبات‌ترین فصل‌ها در تاریخ لیگ به شمار می‌آید.
به نظر می‌رسد هیچ تیمی نمی‌تواند یک روند مداوم پیروزی را حفظ کند و این احساس با آمار و ارقام نیز تأیید می‌شود.
تاتنهام آنژ پوستکوعلو برای رسیدن به ثباتی نسبی تقلا می‌کند.
تا پیش از بازی‌های هفته جاری، پس از 15 بازی که تنها لیورپول و اورتون 1۴ بازی انجام داده بودند، تیم‌های لیگ تنها ۳۹ بار موفق به کسب دو پیروزی متوالی شده‌اند. این تعداد نسبت به ۴۷ بار در همین مقطع از فصل گذشته، ۴۵ بار در دو فصل قبل از آن، ۴۳ بار در دو فصل پیش از آن فصل، و ۵۹ بار در فصل 19-2018 کاهش یافته است.
هفت تیم، وست هم، کریستال پالاس، اورتون، ایپسویچ، ساوتهمپتون، برنتفورد و منچستریونایتد، هنوز موفق به کسب دو برد پیاپی نشده‌اند. علاوه بر این، سه تیم دیگر، لسترسیتی، ولورهمپتون و تاتنهام، تنها یک بار توانسته‌اند این کار را انجام دهند. این بدان معناست که نیمی از لیگ، پس از گذشت یک سوم فصل هنوز نتوانسته‌اند به روند پیروزی مداوم دست پیدا کنند. در حال حاضر طولانی‌ترین روند پیروزی در لیگ برتر تنها چهار بازی است. در همین مرحله از فصل گذشته، این عدد شش بود. در سال‌های قبل، این عدد در فصل 17-2016 به نه و در فصل 18-2017 به ۱۳ رسیده بود.
این تنها دومین بار در ده فصل گذشته است که یک تیم یا کمتر توانسته‌اند حداقل ۱۰ برد در ۱۵ بازی اول خود به ثبت برسانند. مورد دیگر این اتفاق در فصل 21-2020 بود که تحت تأثیر همه‌گیری کووید قرار گرفت و هیچ تیمی موفق به این کار نشد. در حالی که بیشتر تیم‌های دیگر دچار نوسان شدید بوده و مانند ماهی‌ای که روی عرشه کشتی دست‌وپا می‌زند، تقلا می‌کنند. تاکنون، لیورپول تنها تیمی است که در این فصل به ۱۰ برد دست یافته و به عنوان نمونه‌ای از ثبات نسبی عمل کرده است،
درصد پیروزی‌های متوالی در ادوار مختلف لیگ برتر!
یک نکته مهم این است که ۱۵ بازی نمونه کوچکی محسوب می‌شود. اما اگر این الگو را به یک فصل کامل تعمیم دهیم، تنها سه فصل از زمان آغاز لیگ برتر در سال ۱۹۹۲، درصد کمتری از پیروزی‌های متوالی داشته‌اند: فصل 11-2010 با ۱۰.۹ درصد، فصل 99-1998 با ۱۲.۲ درصد و فصل 04-2003 با ۱۲.۹ درصد.
تاتنهام نماد بی‌ثباتی این فصل لیگ است و آنها به این دلیل به سوژه‌ای آسان برای تمسخر تبدیل شده‌اند؛ طرفداران ناامید و سرمربی آنها با حالتی که شرایط را پذیرفته‌اند، پس از تکرار بیست باره اشتباهات قبلی خود می‌گویند که «ما واقعاً بی‌ثبات هستیم».
بی‌ثباتی آنها به راستی شگفت‌آور است؛ این به یک کلیشه تبدیل شده که هیچ‌کس نمی‌داند که کدام نسخه از تاتنهام در هر بازی ظاهر خواهد شد، بیشتر به این دلیل که این حرف حقیقت دارد. در سال جاری میلادی، آنها ۳4 بازی انجام داده‌اند که ۱5 پیروزی و ۱۴ شکست داشته‌اند و با ثبات‌ترین عملکردشان در این مدت چهار شکست متوالی در انتهای فصل گذشته بوده است.
افسوس سون هیونگ مین پس از کامبک شگفت‌انگیز چلسی و شکستی دیگر برای اسپرز!
به نیوکاسل نگاه کنید، تیمی که از شکست آرسنال و برتری قاطعانه مقابل ناتینگهام فارست به شکستی عجیب در خانه مقابل وست هم دست پیدا کرد. به همین ترتیب، برایتون که با یک انتخاب هوشمندانه کاندید حضور در چهار تیم برتر شناخته می‌شد، در ابتدای نوامبر منچسترسیتی را شکست داد اما در هفته‌های بعد نتواست از پس ساوتهمپتون یا لسترسیتی بربیاید و شکست خانگی ۳-۱ مقابل کریستال پالاس در شب گذشته با اولین بحران فابیان هورتسلر روبرو شده است. بورنموث پس از شکست مقابل لسترسیتی در بازی بعدی آرسنال را شکست داد. ناتینگهام فارست اکنون در رده هفتم قرار دارد اما تنها دو بار موفق به کسب پیروزی‌های پیاپی شده است. البته اگر آنها بتوانند بازی امشب خود را مقابل وست هم با پیروزی بیش از دو گل به پایان ببرند، هم‌امتیاز با منچسترسیتی و به دلیل تفاضل گل بیشتر بالاتر از تیم پپ گواردیولا قرار می‌گیرند.
همه اینها در حالی است که منچستریونایتد تاکنون نتواسته دو پیروزی متوالی به دست آورد. بی‌ثباتی منچسترسیتی کمی متفاوت بوده و بیشتر به قبل و بعد از نوامبر تقسیم می‌شود و شکست خانگی ۲-۱ شب گذشته مقابل منچستریونایتد بحران آنها را شدیدتر نیز کرده است. حتی آرسنال هم نتواسته بیش از سه پیروزی پیاپی به دست آورد.
پپ گواردیولا در شکست ۴-۰ خانگی مقابل تاتنهام!
پس از آنها برنتفورد قرار دارد و اینکه هنوز نتوانسته دو پیروزی متوالی به دست بیاورد، کمی غافلگیرکننده است. بی‌ثباتی آنها بیشتر به بازی‌های خارج از خانه مربوط می‌شود؛ آنها هفت بازی از هشت بازی خانگی خود را با پیروزی پست سر گذاشته‌‌اند اما شش بازی از هفت بازی خارج از خانه خود را باخته‌اند و تنها یک امتیاز در بازی‌های خارج از خانه کسب کرده‌اند.
احساس می‌شود که لیگ برتر این فصل شامل چند تیم بی‌تردید خوب، چند تیم بدون شک ضعیف و گروهی از تیم‌های مشابه میانه جدولی‌ست.
این شرایط خوب است یا بد؟ پاسخ این سوال بستگی به دیدگاه شما دارد و شاید هم به تیمی که از آن حمایت می‌کنید.
این وضعیت منجر به آن شده که تیم‌های چهار تیم بالای جدول یعنی لیورپول، چلسی، آرسنال و ناتینگهام فارست نام‌های آشنایی باشند که البته به نظر نمی‌رسد شاگردان نونو اسپرینتو سانتو این روند را تا پایان فصل حفظ کنند. اما شش تیم بعدی به غیر از منچسترسیتی، به‌تازگی در چمپیونشیپ بوده‌اند، به ترتیب در سال‌های ۲۰۲۲، ۲۰۱۹، ۲۰۱۶، ۲۰۲۲، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲. فاصله بین ناتینگهام فارست رده چهارمی و فولام رده هشتمی تنها چهار امتیاز است، در حالی که همین جایگاه‌ها در همین مرحله از فصل گذشته، ده امتیاز فاصله داشتند.
به احتمال زیاد بیشتر بینندگان بی‌طرف موافقند که دیدن چنین فشردگی در جدول لذت‌بخش است و شاید اتفاق خوبی باشد تا تیم‌هایی که از چمپیونشیپ به لیگ برتر صعود کرده، رقابتی بمانند، به جای اینکه خیلی زود دوباره به دسته پایین‌تر سقوط کنند.
سوالی که باقی می‌ماند این است که چرا این اتفاق می‌افتد. نزدیکی تیم‌ها در میانه جدول نشان می‌دهد که بیشتر تیم‌ها سطح مشابهی دارند که به‌طور طبیعی منجر به امتیاز گرفتن از یکدیگر می‌شود. برای مثال، در گروه چهار تا دهم جدول، استون ویلا برنتفورد را برده که برنتفورد هم بورنموث را شکست داده، فولام موفق شده ناتینگهام فارست را شکست دهد که برابر برایتون مساوی کرده و برایتون هم از فولام شکست خورده که خود فولام به استون ویلا باخته است. به احتمال زیاد این چرخه تا پایان فصل ادامه خواهد داشت.
به طور مشابه، تیم‌های میان‌رده نشان داده‌اند که قادر به شگفتی‌سازی هستند: ناتینگهام فارست، لیورپول را شکست داد، برایتون، منچسترسیتی را شکست داد و بورنموث نیز هم سیتی و هم آرسنال را مغلوب کرد.
این گزاره قدیمی که در لیگ برتر هر تیمی می‌تواند هر تیم دیگری را شکست دهد، شاید تا حدی درست باشد. می‌توان این موضوع را به این شکل تفسیر کرد که یا تیم‌های بالای جدول در حال افت هستند یا تیم‌های میان جدولی در حال نزدیک شدن به آنها، اما به احتمال زیاد این مورد دوم است که دلایل آن بیشتر مسائل مالی است.
باشگاه‌های انگلیسی برای مدتی توانسته‌اند بیش از تمام باشگاه‌های اروپایی به جز باشگاه‌های خیلی بزرگ هزینه کنند اما امسال به نظر می‌رسد که این روند به سطح جدیدی رسیده است.
باشگاه بورنموث، با ظرفیت استادیوم کمتر از ۱۲ هزار نفر و بالاترین جایگاه تاریخی‌اش که نهم در لیگ برتر انگلیس بوده، توانست اوانیلسون، مهاجم پورتو، را با ۴۰ میلیون پوند یعنی ۵۰.۸ میلیون دلار، خریداری کند. برایتون حدود ۲۰۰ میلیون پوند هزینه کرد که شامل جذب استعدادهای درجه یک از باشگاه‌های بزرگ اروپایی مانند سلتیک و فاینورد بود. ناتینگهام فارست نیز به نظر می‌رسد که وارد بازار «واردات بازیکنان جوان برزیلی» شده است، که معمولاً مختص باشگاه‌های بزرگ پرتغالی بوده است.
اوانیلسون، خرید چهل میلیون پوندی بورنموث از پورتو!
با این حال، قوانین سودآوری و پایداری (PSR) نوعی تعادل در لیگ به وجود آورده است: در حالی که همه تیم‌ها بودجه زیادی برای هزینه کردن دارند اما نمی‌توانند به طور نامتعارف بیشتر از رقبا خرج کنند. به این ترتیب، افزایش منابع به نفع همه تیم‌ها بوده باشد.
از نظر زیبایی‌شناسی، کیفیت لیگ برتر انگلستان به مراتب بالاتر از ده سال پیش به نظر می‌رسد. تعداد کمتری از مربیان به تاکتیک‌های بیش از حد منفی و سلبی متوسل می‌شوند؛ در عوض، مربیانی مانند آندونی ایرائولا، فابیان هورتسلر و توماس فرانک به رویکردهای ایجابی‌تر روی آورده‌اند. زمانی که تیم‌های میانه جدول چنین مربیان رو به رشدی دارند، مشخص است که استاندارد کلی لیگ بالاتر رفته و این اجازه را به بیشتر تیم‌ها می‌دهد که پیروزی‌های بیشتری کسب کنند.
در حقیقت، تیم‌ها بیشتر به حمله می‌پردازند. پیش از بازی‌های این هفته که با دیدار امشب بورنموث مقابل وست هم به پایان می‌رسد، در ۳۹ بازی، ۴۴۹ گل زده شده است که میانگین ۳.۰۱ گل به ازای هر بازی را نشان می‌دهد، که این روند ادامه‌دار است و میانگین فصل گذشته کمی بیش از ۳.۲ بوده است، که بالاترین میانگین از فصل 64-1963 با ۳.۴ گل به ازای هر بازی است. پیش از این فصل و نیم فصل اخیر، میانگین گل سه یا بیشتر به ازای هر بازی، از فصل 67-1966 تاکنون دیده نشده بود.
اینگونه نیست که تنها بالانشینان جدول رده‌بندی بیشترین گل زده را داشته باشند: تا هفته پانزدهم تاتنهام رده دهمی بیشتر از لیورپول در صدر جدول گلزنی کرده و وولورهمپتون، تیم دوم از پایین، به اندازه استون ویلا رده ششمی گلزنی زده است. زمانی که گل‌ها در سراسر لیگ پخش می‌شوند، نتایج نوسان بیشتری پیدا می‌کنند.
بسیاری از تیم‌ها به طور طبیعی سبک‌های هجومی دارند و اغلب به این سبک‌ها پایبند هستند که در ذات خود به معنای پذیرش ریسک بیشتر و در نتیجه اشتباهات بیشتر است. تاتنهام مثال بارز این موضوع است، اما تیم‌هایی مانند برایتون، بورنموث و استون ویلا نیز همینگونه هستند.
مصدومیت‌ها نیز عامل مهمی هستند. غایبین مهمی مانند مارتین اودگارد، رودری و تقریبا تمام مدافعان منچسترسیتی، و مدافعان میانی تاتنهام، بازی‌ها را غیرقابل پیش‌بینی‌تر کرده است. علاوه بر این، برایتون 17 بازیکن مصدوم داشته است، ایپسویچ هم وضعیت مشابهی داشته و استون ویلا نیز 15 مصدوم دارد. زمانی که شما یک گروه بازیکن قابل اعتماد ندارید، حفظ ثبات بسیار سخت‌تر می‌شود.
این موضوع، اگرچه به طور غیرمستقیم به تابستان بسیار شلوغی مربوط می‌شود که رقابت‌های جام ملت‌های اروپا، کوپا آمریکا و المپیک برگزار شد و در هرکدام از آنها تعداد زیادی از بازیکنان لیگ برتر حضور داشتند. این تورنمنت‌ها بر میزان خستگی آنها تاثیر گذاشت و به تبع آن، توانایی این بازیکنان در ارائه عملکردهای با ثبات را تحت تاثیر قرار داد.
مربیان از این چالش آگاه هستند. ادی هاو، بعد از شکست 4-2 نیوکاسل مقابل برنتفورد، گفت:
به طور کلی در دو فصل گذشته، من قبل از هر بازی می‌دانستم که قرار است چه نوع عملکردی ارائه دهیم و قبل از هر بازی، هیجانی وجود داشت. الان فکر می‌کنم که در دوره‌ای هستیم که آن قطعیت آن‌طور که باید وجود ندارد و الان نوعی آسیب‌پذیری در تیم داریم که باید آن را حل کنیم.
اسکای اسپورت در روزهای اخیر از آنژ پوستکوعلو درباره مشکلات تاتنهام سوال پرسید. او گفت:
بخشی از آن مربوط به جایی است که در حال حاضر تیم ما در آن قرار دارد. هنوز داریم یاد می‌گیریم که با بعضی مسائل کنار بیاییم. این بخشی از رشد ماست. با وجود نتایج، چون نتایج برخی مسائل را پنهان کنند، واقعیت این است که عملکردهای ما بی‌ثبات بوده و این چیزی است که باید به آن رسیدگی کنیم.
نمی‌توان از خود پرسید که این موضوع در نهایت چه تاثیری بر رقابت برای قهرمانی خواهد داشت. ما به این عادت کرده‌ایم که برای قهرمانی در لیگ، تیم‌ها باید حداقل 90 امتیاز کسب کنند اما حتی اگر لیورپول در مسیر رسیدن به 95 امتیاز باشد، شاید در نهایت باتلاق بی‌ثباتی آنها را نیز در بر بگیرد.
میانگین شکست‌های تیم قهرمان در لیگ انگلیس از اوایل قرن بیستم.
همانطور که در نمودار بالا مشاهده می‌کنید، تعداد شکست‌هایی که قهرمان لیگ انگلیس می‌تواند در هر فصل متحمل شود، در چند دهه گذشته به طور پیوسته کاهش یافته و اکنون به حدود چهار شکست در هر فصل رسیده است. منچسترسیتی در حال حاضر چهار بازی را باخته، در حالی که چلسی و آرسنال هرکدام دو شکست داشته‌اند، بنابراین این تیم‌ها جای کمی برای اشتباه در ۲۳ بازی باقی‌مانده دارند.
شاید این فصل زمانی باشد که این حد شکست پایین‌تر بیاید و نبود ثبات در کل لیگ باعث شود که این «عدد جادویی» دیگر آنقدر بالا نباشد. در سراسر لیگ، نتایج به شدت نوسان داشته و تیم‌ها در رسیدن یک روند پیروزی‌های قاطعانه با مشکلات زیادی روبه‌رو بوده‌اند. اما این موضوع به طور قطع رقابت را جذاب‌تر می‌کند.
این فصل لیگ برتر انگلیس مملو از بی‌ثباتی است اما این لزوماً چیز بدی نیست.
يادداشت نیک میلر از وبسایت اتلتیک
