طرفداری | با توجه به نیاز مبرم آبی پوشان، انتظار کسب پیروزی از استقلال مقابل پاختاکور می رفت تا با روحیه و انگیزه ای مضاعف به مصاف الاهلی عربستان در هفته آتی بروند ولی استقلالی ها بد موقعی متوقف شدند تا کارشان سخت تر از قبل شود، هرچند با این بضاعت و وضعیتی که شاهدیم بدون تعارف باید گفت که بر فرض صعود نیز هر دو نماینده ما دوام چندانی در دور حذفی رقابت ها نخواهند داشت مگر اینکه اتفاق خاصی رخ دهد.
الاهلی عربستان با ۱۵ امتیاز از ۵ بازی صعودش را قطعی ساخته ولی هر ۲ نماینده ما به تعداد بازی هایشان در لیگ الیت هم امتیاز کسب نکرده اند و جمع امتیازات هر دو تیم نیز تا اینجای کار از نصف امتیازات تیم عربستانی کمتر است!
بازی استقلال در نیمه نخست که چنگی به دل نزد و این نماینده ازبکستان بود که در چرخش توپ موفق تر بود و ۲ فرصت خوب نیز داشت؛ اولی در دقیقه ۱۵ بازی بود که با بازیسازی خوب از خط دفاعی شان و چند پاس زمینی در جناح چپ و در کناره خط طولی زمین، موقعیتی را ایجاد کردند که دخالت به موقع زکی پور توپ را روانه کرنر کرد و دومی هم بر اثر دو پاس اشتباه سنگربان و خط میانی استقلال ناشی از پرس خوب ازبکها ایجاد شد که توپشان به تور بغل دروازه حسینی خورد.
از دقیقه ۶۰ نیمه دوم و به خصوص پس از ۴ تعویض موسیمانه در دقیقه ۶۵ آبی پوشان خودی نشان دادند که حملات آنها با ارسال هایی در دقایق ۶۰ و ۶۲ و ۶۸ و ۸۳ و ۹۰ پایه ریزی شد ولی توسط دفاع و دروازه بان پاختاکور بدون نتیجه ماند. سه تای آخری که فرصتهای خطرناک تری بودند با سایش سر اسلامی ناشی از کوتاهی قد و قامتش و دفع ضربات سر سلیمی و صادقی توسط نظروف (دروازه بان حریف)، به بار ننشست؛ یعنی بود و نبود بلانکو و رمضانی در این ارسالها..!! البته مهم ترین تاثیر بلانکو در بازی پاس عمقی او به رامین رضاییان در دقیقه ۶۰ بود که پس از فعل و انفعالاتی به سانتر زکی پور و دفع با سینه دفاع حریف در نزدیکی خط دروازه پاختاکور ختم شد.
جالب اینکه بلانکو درست پس از تک صحنه تاثیرگذارش در بازی تعویض شد ولی ماشاریپوف که هیچ حرکت قابل ذکری از او ندیدیم و گویا محو بازی تیم سابقش شده بود تا سوت پایان در میدان حضوری بی اثر داشت!
هرچند بازی استقلال از دقیقه ۶۰ روند هجومی تر همراه با گردش بهتر توپ به خود گرفت و به خلق فرصت هایی نیز منجر شد، اما این فرصتها فقط با تکیه بر یک روش (سانتر کردن) حاصل شد و هم چنان کم توجهی به روش های دیگر نظیر استفاده از عمق و شوتزنی در بازی این تیم مشهود است (البته منظور شوت هایی که سقف آسمان را بشکافد، نیست)؛ استقلال حتی به تعداد پاسکاری های بعضا خطرناک مرادمند و حسینی (که ۲ بار دروازه استقلال را تا مرز تهدید نیز پیش برد) به این روش ها در طول ۹۰ دقیقه وقعی ننهاد!
استقلال در شبی که به شدت محتاج پیروزی بود به نتیجه ای بهتر از تساوی دست نیافت چونکه؛
- ۱- در این بازی مقداری دیر به فکر آنچه نیاز داشت، افتاد و آن گاه نیز ضرب و زور لازم برای تحقق خواسته اش را نداشت.
- ۲- بضاعت موجود این تیم و ایضا واقعیت فوتبال ما، چندان بیگانه و بی ربط با نتیجه کسب شده نیست، که البته درباره تساوی دیگر نماینده کشورمان نیز صادق است.
موسیمانه برای احیا و ساختن این تیم استقلال در مختصات منحصر به فرد فوتبال ایران کار دشواری دارد که به تنهایی و بدون ابزار هم قادر به انجامش نخواهد بود؛ البته او و گاریدو (سرمربی پرسپولیس) برای توفیق در آسیا همت، سختکوشی و ابزار خاص تری نیاز دارند.
