با پنجمین قسمت از میزگرد حزب Peaky Blinders در خدمت شما هستیم.
در این قسمت به سراغ یکی از بهترین کمدی سازان و کارگردان های مولف تاریخ سینما رفتیم.
بیلی وایلدر (۱۹۰۶-۲۰۰۲) فیلم‌ساز، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده سرشناس اتریشی-آمریکایی بود که آثاری فراموش نشدنی در صنعت سینما از خود بر جای گذاشت. وایلدر با بیش از پنج دهه فعالیت حرفه ای، 27 فیلم را کارگردانی کرد که بسیاری از آنها به فیلم های کلاسیک سینمای آمریکا تبدیل شده اند.
سبک سینمایی:
ویژگی های سبک فیلمسازی وایلدر عبارت بود از:
1. داستان سرایی تصویری: وایلدر در داستان سرایی بصری استاد بود و اغلب از برداشت های طولانی، فوکوس عمیق و حرکات عمدی دوربین برای انتقال روایت استفاده می کرد. استفاده او از ترکیب بندی، نورپردازی و زوایای دوربین به صحنه هایش عمق و ظرافت می بخشید.
2. واقع گرایی و فیلمبرداری لوکیشن: وایلدر اغلب در لوکیشن فیلمبرداری می کند و تنظیمات و محیط های دنیای واقعی را در فیلم هایش گنجانده است. این یک حس اصالت و ظرافت را به داستان های او اضافه کرد.
3. تأثیر اکسپرسیونیسم آلمانی: کارهای اولیه وایلدر تحت تأثیر اکسپرسیونیسم آلمانی بود که در فیلم هایی مانند "غرامت مضاعف" (1944) و "بلوار غروب" (1950) مشهود بود. این سبک با نورپردازی با کنتراست بالا، مجموعه های تحریف شده و حس کلاستروفوبیا مشخص می شود.
موضوعات و دستمایه های تکراری :
فیلم های وایلدر اغلب توسط بزگترین منتقد های جهان ستایش قرار می گیرد
1. رویای آمریکایی: بسیاری از فیلم های وایلدر به نقد ایده رویای آمریکایی پرداختند و جنبه های تاریک تر جامعه آمریکا مانند طمع، فساد و استثمار اقشار آسیب پذیر را برجسته کردند.
2. اخلاق و اخلاق: فیلم های وایلدر مکرراً معضلات اخلاقی را بررسی می کردند و مخاطبان را تشویق می کردند که ارزش ها و اصول خود را زیر سوال ببرند.
3. تنهایی و انزوا: شخصیت‌های فیلم‌های وایلدر اغلب با احساس تنهایی و قطع ارتباط دست و پنجه نرم می‌کردند که منعکس‌کننده تجربیات خود کارگردان به‌عنوان یک پناهنده و خارجی است.
4. قدرت روابط انسانی: فیلم های وایلدر اغلب بر اهمیت ارتباطات و روابط انسانی در شکل دادن به زندگی ما تاکید داشتند.
فیلم ها و تکنیک های قابل توجه:
برخی از برجسته ترین فیلم ها و تکنیک های وایلدر عبارتند از:
1. «غرامت مضاعف» (1944) : فیلم موفقیت آمیز وایلدر، یک فیلم کلاسیک نوآر که تسلط او در تعلیق و تنش را به نمایش گذاشت.
2. "Sunset Boulevard" (1950): طنزی گزنده از عصر طلایی هالیوود، با ساختار روایی پیشگامانه و اجرای به یاد ماندنی از گلوریا سوانسون.
3. "بعضی ها داغش را دوست دارند" (1959): یک کمدی کلاسیک که توانایی وایلدر را در ایجاد تعادل بین طنز و ترحم با حضور تونی کورتیس، جک لمون و مرلین مونرو به نمایش گذاشت.
4. "آپارتمان" (1960): کاوشی ظریف در فرهنگ شرکت و شرایط انسانی، با اجرای به یاد ماندنی از جک لمون.
5. "Stalag 17" (1953): یک درام جنگی پرتنش که توانایی وایلدر را در ساخت قطعات قانع کننده گروه به نمایش گذاشت.
همکاری های شاخص
وایلدر اغلب با:
1. چارلز براکت: فیلمنامه نویس و همکار قدیمی، برکت در نویسندگی بسیاری از فیلم های وایلدر، از جمله «آخر هفته گمشده» (1945) و «سانست بلوار» (1950) مشارکت داشت.
2. آی.ال.ال. الماس: دایموند فیلمنامه نویس و همکار، با وایلدر در فیلم هایی مانند «بعضی ها داغش را دوست دارند» (1959) و «آپارتمان» (1960) کار کرد.
3. ری میلند: میلند یک بازیگر و دوست دیرینه، در چندین فیلم وایلدر از جمله «آخر هفته گمشده» (1945) و «ماجر و صغیر» (1942) ظاهر شد.
فیلم های وایلدر بر بسیاری از کارگردانان برجسته تأثیر گذاشته است، از جمله:
1. مارتین اسکورسیزی: اسکورسیزی اغلب از وایلدر به عنوان الهام بخش یاد می کند، به ویژه در استفاده از برداشت های بلند و عکسبرداری لوکیشن.
2. استیون اسپیلبرگ: اسپیلبرگ توانایی وایلدر را در ایجاد تعادل بین طنز و ترحم ستایش کرده است و از «بعضی ها داغ را دوست دارند» (1959) به عنوان تأثیری خاص یاد کرده است.
3. کوئنتین تارانتینو: تارانتینو اغلب در آثار خود به فیلم های وایلدر اشاره کرده است، از جمله اشاره ای به "غرامت مضاعف" (1944) در "داستان عامه پسند" (1994).
در خاتمه، سبک فیلمسازی بیلی وایلدر با تسلط او در داستان گویی بصری، واقع گرایی و درک عمیق از ماهیت انسان مشخص شد. فیلم‌های او همچنان بر کارگردانان معاصر تأثیر می‌گذارند و کلاسیک جاودانه سینمای آمریکا باقی می‌مانند.
