فوتبال معروف ترین ورزش جهان است و در کشور های مانند آلمان و اسپانیا و برزیل و انگلستان و ایتالیا به اوج خود رسیده و کیفیت بالایی دارد.
در همه کشور ها مردمان زیادی عاشق فوتبال هستند
و بازیکنان با بازی جذاب جواب اعتماد مردم را میدهند.
اما در ایران چه؟
اکثر مردم از کار و زندگی و مشغله های خود میگذرند و پای لیگ برتر می‌نشینند
اما جواب؟.
نه امکانات خوبی نه بازیکن با کیفیتی نه لیگ جذابی اما پر از دلالی و پول های میلیاردی
بازیکن هایی مثل امثال بیرانوند که با رقم قرارداد ۱۲ رقمی بدون هیچ افتخار ملی می گوید ما بهترین نسل ایرانیم
یا امثال آقای خلیل زاده که میگوید آقای فردوسی پور ایران را بدبخت کرد
یا آقای هاشمی نسب که آنقدر راحت بی احترامی میکند
یا بحث بازیکنانی که پول های هنگفت میگیرند ادعای تعصب هم میکنند و تا پول بیشتر به مشامشان می‌رسد حتی به تیم حریف هم می‌روند.
بازیکنانی مثل رضاییان-نادری-بیرانوند-ترابی
اما هوادار بیچاره هم. با کری خواندن با این بازیکنان ذهن خود را مشغول میکنند به هم ناسزا میگویند و فکر میکنند بازیکن روی تیم خودش تعصب دارد اما نمی‌داند فقط خود هوادار هست که تعصب دارد و بازیکن حاضر است با یک پیشنهاد تیم خود را بفروشد.
شاید اگر آن موقع که در اینستا عکس یک بازیکن را با یک آهنگ عاشقانه لایک نمی‌کردیم و از بازیکن حمایت بیجا نمی‌کردیم آن بازیکن آنقدر به خودش اجازه نمی‌داد با روح و روان مردم بازی کند
در شرایطی که عربستان به فکر ورزشگاه های مجهز است ما به فکر سقف قرداد نمیشود انتظار دیگری داشت
البته تقصیر خودمان است که روح و روان خود را با کل کل سرخابی درگیر میکنیم...))))
