انگلیس و ایتالیا فراتر از یک بازی معمولی است. یادمان می‌آید که فینال یورو هنوز ویالی زنده بود... پیرمرد پشتش را به سمت زمین کرده و از شدت استرس بازی را نمی‌دید. وقتی برگشت ایتالیا برندهٔ بازی و قهرمان یورو شده بود. پیرمرد اما الان که تنها سه سال از این بازی گذشته او انگلیس - ایتالیا را از آسمان‌ها تماشا می‌کند. ساوگیت، اسپالتی، بوفون و... از یک بازی جذاب چه می‌خواهید؟ برگردید به یورو ۲۰۲۰، فینال، ومبلی، لندن، مسیر ورزشگاه پر از هواداران انگلیسی بود که منتظر بودند تا تیمشان جام یورو را بالای سر ببرد. وقتی لوک شاو انگلیس را در همان ابتدای بازی پیش انداخت ورزشگاه منفجر شد. اما پایان بازی آن چیزی نبود که سه شیرها انتظار داشتند. پنالتی ساکا، شکست و تقدیم جام به ایتالیا در ومبلی، کالوین فیلیپس راجب آن روز می‌گوید:« بعد از پایان بازی ساوتگیت در رختکن گفت به ما افتخار می‌کند، با یکدیگر راه طولانی را طی کردیم. می‌دانم درد زیادی با این شکست احساس می‌کنید؛ اما اگر به همان اندازه که در طول یورو کار کردیم، تلاش کنیم، دلیلی وجود ندارد که قادر نباشیم جام دیگری را به دست آوریم. او معتقد بود؛ ما می‌توانیم.»
روز ۹ می ۱۹۳۳ در حالی که جهان آماده جنگ جهانی دوم می‌شد بازیکنان انگلیس از لندن راهی رم شدند تا اولین تقابل تاریخ انگلیس و ایتالیا را انجام دهند. رقابتی که در مقابل چشمان پنجاه هزار تماشاگر از جمله بنیتو موسولینی با تساوی ۱ - ۱ به پایان رسید. ۲۸ سال بعد دوباره انگلیس و ایتالیا و این بار در چارچوب یک بازی دوستانه به مصاف هم رفتند. در آن مقطع ایتالیا تیمی نبود که بتواند انگلیس را مغلوب کند. ایتالیا آن بازی را باخت و لورنتسو بوفون، پسرعموی پدربزرگ بوفون آن بازی را با صورتی خونی ترک کرد.
۱۶ سال بعد در سال ۱۹۷۷ باز هم انگلیس و ایتالیا در چارچوب رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی آرژانتین به هم رسیدند. ایتالیا با نتیجهٔ تساوی ۲ - ۲ در دو بازی رفت و برگشت به آرژانتین رفت و انگلیس را در رسیدن به رقابت‌ها ناکام گذاشت. این یکی از معدود عدم حضورهای انگلیس در جام‌جهانی بود. اما بازی خاطره انگیز بعدی جنسش با همهٔ اینها فرق داشت. بازی ای که در آن پیولی بیشتر از کل خط هافبک انگلیس پاس سالم داشت.
عادل فردوسی پور راجب آن بازی می‌نویسد: ۲۴ ژوئن ۲۰۱۲، روزی ماندگار نه‌تنها در تاریخ تقابل‌های انگلیس و ایتالیا، بلکه از به‌یادماندنی‌ترین روزهای تاریخ فوتبال است. انگلیس و ایتالیا که به یک چهارم نهایی رقابت‌های یورو ۲۰۱۲ رسیده بودند، به میزبانی کی‌یف مقابل یکدیگر صف‌آرایی کردند و در نهایت پس از ۱۲۰ دقیقه تلاش بی‌ثمر از بابت گلزنی، پس از آنکه آندره‌آ پیرلو در آن مدت به‌تنهایی بیشتر از کل خط هافبک انگلیس پاس صحیح برای هم‌تیمی‌هایش ارسال کرد، آتزوری از پایان ضیافت پنالتی‌ها خوشحال و سه‌شیر غمگین و بهت‌زده بودند. وین رونی راجب آن بازی می‌گوید:«بازی نزدیکی بود. یادم می‌آید در ضربات پنالتی نفر دوم بودم و جانلوئیجی بوفون، دروازه‌بان ایتالیا و کاپیتان آنها، زمانی تصمیم داشتم ضربه‌ام را بزنم به من اشاره کرد و به یک سوی دروازه اشاره کرد. در آن لحظه شروع به فکر کردن می‌کنید، آیا هنوز هم باید به آن طرف بزنم یا جهت آن را تغییر بدم؟ به کاری که همیشه انجام می‌دادم وفادار ماندم و به خودم گفتم تغییرش نمیدم.» وین رونی افزود:« باختن در ضربات پنالتی برای هر کسی احساس ناگواری است. اما می توانیم سرهایمان را بالا نگه داریم.»
آتزوری در سال‌های اخیر درگیر بحران و حواشی بوده است. از نرفتن به جام‌جهانی گرفته تا افت شدید و تغییرات پی‌درپی. شرط‌بندی چند بازیکن جوان هم تیرخلاص به ایتالیا بود. با این حال لوچانو اسپالتی که در ابتدای حضورش در تیم ملی ایتالیا است تلاش می‌کند تا وضعیت را کنترل کند و این تیم را به یورو ۲۰۲۴ برساند. تنها دلخوشی سال‌های اخیر ایتالیا، قهرمانی یورو بوده و به دنبال تکرار آن هستند. ایتالیا حتی بعد از قهرمانی در جام ملت‌های اروپا هم برای طولانی‌مدت رنگ خوشی را ندید. در بازی رفت مقابل انگلیس در ایتالیا شکست خوردند و حالا برای صعود کار دشواری دارند. باید از اوکراین فاصله بگیرند و می‌توانند با پیروزی در ومبلی شانس صعودشان را به طرز قابل توجهی افزایش دهند. در آن سو اما شاگردان ساوگیت قصد دارند تا زخم یورو ۲۰۲۰ را با یک پیروزی دیگر اندکی التیام دهند. زخمی که تا مدتها قرار نیست التیام یابد...
