طرفداری | فابیو کودیچینی (Fabio Cudicini) زاده 20 اکتبر 1935 در شهر تریست ایتالیا بود. کودیچینی در پست دروازهبان بازی میکرد. او فرزند گوگلیلمو کودیچینی، مدافع سابق تریستینا و پونزیانا بود. فابیو فوتبالش را در 15 سالگی در باشگاه سابق پدرش، پونزیانا شروع کرد و در سال 1953، به تیم بزرگسالان این باشگاه منتقل شد. در سال 1955، باشگاه اودینزه کودیچینی را به تیم خود افزود.
او در هفته بیست و سوم فصل 56-1955 سریب ایتالیا، برای نخستین بار در ترکیب اودینزه به میدان رفت و موفق به ثبت یک کلینشیت برابر برشا شد. او در بازی بعدی برابر سالرنیتانا نیز در ترکیب تیمش حضور داشت و فقط یک گل دریافت کرد. اودینزه در پایان این فصل، موفق شد تا به سریآ صعود کند. کودیچینی در نخستین فصل حضورش در لیگ برتر ایتالیا تا هفته بیست و سوم، فقط در یک مسابقه به میدان رفته بود. پس از حضور این دروازهبان در ترکیب اودینزه برابر یوونتوس و ثبت یک کلینشیت برابر این باشگاه، او به ترکیب اصلی تیمش رسید و در بازیهای پایانی فصل به عنوان دروازهبان اول تیمش راهی میدان شد. 13 بازی، هفت کلینشیت در این فصل برای کودیچینی به ثبت رسید. او در فصل 58-1957، 21 بازی در ترکیب تیمش حضور داشت و چهار کلینشیت را ثبت کرد.
کودیچینی در سال 1958 راهی باشگاه رم شد و در این باشگاه با لوسیانو پنتی، برای ایستادن درون دروازه تیمش رقابت کرد. او در بازی نخست فصل 59-1958 در ترکیب رم برابر پادوا به میدان رفت اما پس از دریافت سه گل در این بازی، تا هفته آخر نیمکتنشین شد و در فصل نخست، آمار چهار بازی، یک کلینشیت را ثبت کرد. او در فصل دوم نیز دروازهبان دوم تیمش بود اما توانست در تورنمنتهای فِیرزکاپ و جام میتروپا، در ترکیب ثابت تیمش حضور یابد و در مجموع، آمار 12 بازی، سه کلینشیت را ثبت کند. این دروازهبان از فصل 61-1960 به دروازهبان شماره یک رم تبدیل شد و در 33 مسابقه که درون دروازه تیمش قرار گرفت، 10 کلینشیت را به ثبت رساند. او در شش مسابقه تورنمنت فیرزکاپ درون دروازه رم قرار گرفت و با ثبت دو کلینشیت از جمله بازی برگشت فینال برابر بیرمنگام، به قهرمانی تیمش در این جام کمک فراوانی کرد.
او در دوران حضورش در رم به دلیل قد 191 سانتیمتری خود به «پنهلونه» یا «قلممو» مشهور شده بود. کودیچینی، پنج فصل دیگر را در رم سپری کرد و آمارهای 34 بازی، 13 کلینشیت در فصل 62-1961، 35 بازی، 14 کلینشیت در فصل 63-1962، 31 بازی، 12 کلینشیت در فصل 64-1963، 28 بازی، 11 کلینشیت در فصل 65-1964 و 30 بازی، 15 کلینشیت در فصل 66-1965 را به ثبت رساند. او ستاره رم در راه کسب قهرمانی جام حذفی ایتالیا در فصل 64-1963 بود که با ثبت چهار کلینشیت در پنج بازی به این مهم، کمک فراوانی کرد. پس از چندین سال حضور در پایتخت ایتالیا، این دروازهبان راهی برشا شد. او در برشا، یکی از معدود دروازهبانان لیگ ایتالیا تا آن زمان شد که به جای پیراهن سبز که روتین گلرها بود، پیراهن مشکی میپوشید. درخشش در پیراهن مشکی در برشا، او را به لقب «عنکبوت سیاه» معروف کرد. او در برشا، آمار 19 بازی، هفت کلینشیت را ثبت کرد.
این دروازهبان در سال 1967 و در 23 سالگی راهی باشگاه میلان شد. کودیچینی به همراه میلان، برای نخستین بار در تورنمنت جام برندگان اروپا شرکت کرد و در هفت بازی، چهار کلینشیت را ثبت کرد تا تیمش به قهرمانی این تورنمنت برسد. درخشش برابر بایرن مونیخ در نیمه نهایی و هامبورگ در فینال، از جمله تاثیرات مثبت او در ترکیب میلان برای رسیدن به این قهرمانی بود. او در 18 بازی لیگ برتر ایتالیا نیز هشت کلینشیت را ثبت کرد تا برای نخستین بار قهرمانی در سریآ را تجربه کند. کودیچینی در فصل 69-1968 برای نخستین بار در جام باشگاههای اروپا شرکت کرد و توانست قهرمانی در این مسابقات را نیز به همراه میلان تجربه کند. او در شش بازی جام باشگاههای اروپا به میدان فرستاده شد و سه کلینشیت را در دو بازی رفت و برگشت مرحله یکچهارم نهایی برابر سلتیک و دیدار رفت نیمه نهایی برابر منچستر یونایتد ثبت کرد. 37 بازی، 25 کلینشیت، آمار کلی او در این فصل بود. قهرمانی در جام بینقارهای، دستاورد بعدی کودیچینی و میلان بود که با کلینشیت این دروازهبان در بازی رفت به ثبت رسید. او سه فصل دیگر در میلان باقی ماند و آمارهای 34 بازی، 19 کلینشیت در فصل 70-1969، 28 بازی، 12 کلینشیت در فصل 71-1970 و 50 بازی، 31 کلینشیت در فصل 72-1971 را ثبت کرد. قهرمانی در جام حذفی ایتالیا در فصل 72-1971، از دستاوردهای بعدی او در میلان بود که با آمار هشت کلینشیت در 10 مسابقه از او به دست آمد. او در سال 1972، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
کودیچینی با وجود درخشش در تیمهای باشگاهی همانند رم و میلان، هرگز به بازی ملی برای تیم ملی ایتالیا نرسید. وجود رقبایی چون دینو زوف و سایر دروازهبانهای ایتالیایی در لیست تیم ملی ایتالیا، فضا را برای ورود کودیچینی بسیار محدود کرده بود. او فقط در مسابقات مقدماتی جام جهانی 1970 به تیم ملی کشورش دعوت شد و در نهایت بدون حتی یک بازی ملی، بازنشست شد. او یکی از بهترین سنگربانان تاریخ باشگاه میلان و سریآ بوده که به چابکی، رفلکس و تواناییهایش در مهار شوتهای حریفان شهرت داشت. او قد بلند و اندام باریکی داشت و همین به او کمک زیادی در مهار ضربات سخت میکرد. فرزند او، کارلو کودیچینی نیز راه پدر را ادامه داد و به عنوان فوتبالیست در تیمهای مختلفی بازی کرد. نام فابیو، در تالار مشاهیر باشگاه میلان جاودانه شده است. او در هشتم ژانویه 2025، در 89 سالگی درگذشت.