بی هیچ مقدمه ای سراغ اصل موضوع و مطلب می رویم ؛دیشب آلفونسو دیویس با یک پاس زیبا موفق شد که اولین پاس گل را به هری کین در بایرن مونیخ بدهد ، مرد کانادایی، فراتر از یک دفاع چپ برای مونیخی هاست.
|
در طی سالهای 1999 تا 2003 آفریقا و مشخصا لیبریا تبدیل به نقطه التهاب دنیا شده بود. نبردی که پای اکواس و سازمان ملل متحد را به کشور نه چندان بزرگ لیبریا کشاند. مردمی که زمانی به امید کم شدن جنگ و خونریزی تیلور را به عنوان رییس‌جمهور خود انتخاب کرده بودند حالا از ترس جانشان باید خانه و کاشانه خود را ترک میکردند و به غنا می رفتند تا از دست گروه لرد در امان باشند. یکی از همین آوارگان پسری بود که نظر کانادایی ها را راجب فوتبال عوض کرد. اسم او فونیزه بود.
|
آلفونسو شروع سختی در زندگی داشت. او در بوردوبورام به دنیا آمد، کمپ آوارگان لیبریایی ، کسانی که جنگ داخلی آنها را مجاب به ترک خانه شان کرده بود.
در کمپ جنگ زدگان نامبیا استعدادی شروع به رشد کرد، استعدادی که سال ها بعد مسیر فوتبال کانادا را تغییر داد. نام او آلفونسو یا آنطور که خودش می گوید فونیزه بود.
|
 
در کانادا فوتبال زیاد محبوب نیست، آنها دوست ندارند که فوتبال بازی کنند، در عوض آنها دوست دارند زمانی که برف میبارد و دریاچه ها یخ می زنند با چند چوب و یک توپ هاکی بازی کنند، اما چه شد که آلفونسو دیویس تبدیل به یکی از بهترین دفاع چپ های تاریخ بایرن‌مونیخ شود؟ پس ادامه متن را بخوانید...
|
جان هردمن در یک پادکست فوتبالی راجب آلفونسو این چنین گفته:«
| این روند را آغاز کردیم. فونیزه برابر تیم‌هایی که دفاعی‌تر کار میکردند، می‌توانست از عقب زمین حمایت بسیار خوبی از ما داشته باشد. شاید او 60 درصد بازی‌هایش در تیم ملی را در پست مدافع کناری انجام داد.” |
از همان کودکی معلوم بود که آلفونسو به دنیا آمده تا تبدیل به یک فوتبالیست شود. از همان زمانی که تیم آدامز که خبرنگار Canadian Broadcasting Corporation بود یک برنامه استعداد یابی به راه انداخت و از استعداد نوجوان ۱۱ ساله متعجب شد.
ملیسا گازو ، مربی بدنساز وی در مدرسه مادر ترزا نیز چنین می گوید:«
| آلفونسوی کوچک ما یکی از آن بچه‌هایی بود که لبخندی همیشگی روی لبش داشت؛ او همیشه در راهرو در حال رقص بود. او استعدادی ذاتی داشت. در هر ورزشی که وارد می‌شد- دوومیدانی، بستکبال، هر ورزشی- بهترین بود.” |
شاید مارکو بوسیو کلیدی ترین فرد در زندگی دیویس بود، او با یک تماس تلفنی به مسئول کمپ فوتبال مسیر زندگی آلفونسو را تغییر داد.
آلفونسو سو دیویس ترکیب خاصی از یک بازیکن فوتبال و بسکتبال است . دریبل هایی که او می کند دقیقا شبیه یک بازیکن بسکتبال است این را نیک بیدول ، نویسنده ورزشی می گوید.
نیک بیدول راجب آلفونسو چنین می نویسد:«قدرت او به عنوان یک ورزشکار همه کاره نقشی کلیدی در تبدیل شدنش به فوتبالیستی درخشان ایفا کرد. برای مثل دریبلهای نمایشی که مختص خود او است، مستقیما از زمین بسکتبال سرچشمه گرفته‌اند. بهترین مثال؟ نمایش فوق‌العاده او که منجر به گل جاشوا کیمیش در جریان پیروزی 2- 8 برابر بارسلونا در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان فصل گذشته شد؛ پاس گلی که شاید جز بهترین لحظات آن شب به یاد ماندنی بود.»
بارزترین ویژگی دیویس سرعت خیره کننده او همراه با حرکات تکنیکی است که در صورت داشتن فضا اقدام به شوتزنی هم می‌کند. دیویس ذاتا یک دفاع چپ است ، اما اغلبا به عنوان بال چپ بازی می کند.
حسن صالح حمیدزیچ همیشه مورد انتقاد قرار میگرفته ، اما به هر حال جذب آلفونسو دیویس آن هم در شرایطی که پی اس جی ، من یونایتد و بارسلونا به دنبال جذب این بازیکن بودند نتیجه تلاش های حمیدزیچ بوده است. به هر حال حسن صالح حمیدزیچ خیلی وقت ها بی سر و صدا کارش را انجام می داد.
بهترین بازیکن منطقه کونکاکاف ، اسمش در کتاب تاریخ جام جهانی نیز ثبت شده. کانادا به جام جهانی مکزیک راه یافت ، اما عملکردی بسیار ضعیف داشت و گلی نزد. آنها در برابر بلژیک نیز علی رغم بازی خوبشان یک بر صفر مغلوب شدند تا سرانجام اولین گل کانادا در تاریخ ژول ریمه و جام جهانی توسط پسر خوشحال زده شود.
|
طلال عوید که زمانی مربی او بود راجب دیویس چنین می گوید:« کودکی بود که شاهد سختی‌های بر سر راه والدینش بود و مشخصا درگیری‌های خودش را داشت. او در 9 یا 10 سالگی باید پوشک خواهر و برادرش را عوض می‌کرد چون والدینش سرکار بودند. این‌ها داستان‌هایی واقعی هستند. این باعث برانگیخته شدن انگیزه‌های دیگر در یک فرد می‌شود. آنها برای موفقیت تلاش میکردند و می‌خواستند مطمئن شوند که به خوبی از خانواده‌شان حمایت می‌کنند. وقتی 12، 13 یا 14 ساله بود می‌توانستید با او حرف بزنید و این احساس را نداشتید که یک کودک است. او درک می‌کرد که این عملکرد نتایجی در پی خواهد داشت. او درک می‌کرد که برای موفقیت باید به موارد خاصی متعهد باشد.”
|
استعداد زاید الوصف او خیلی زود نگاه ها را متوجه او کرد تا او به باواریا رود. او استحقاق بازی در تیم ملی را داشت، کدام تیم ملی؟ تیم ملی کانادا
|
آلفونسو می توانست برای غنا و لیبریا نیز توپ بزند اما ترجیح داد کشوری که در آن بزرگ شده را انتخاب کند
|
|
«کانادا از من و خانواده‌ام استقبال کرد و به ما فرصت زندگی بهتر داد. این کشور به من امکان داد رویاهایم را زندگی کنم. بازی برای کانادا افتخار بزرگی است و می‌خواهم محبت این کشور را به خودم جبران کنم، بنابراین تصمیم گرفتم که درآمدم از جام جهانی امسال را به خیریه اهدا کنم.»
|
به هر حال آلفونسو دوستان سال های نه چندان دورش را از یاد نبرده است. شاید یکی از دلایل محبوبیت پسر خندان همین باشد...»
