|
کم کم قطار بازی های پیش فصل و وقفه های تابستانه به ایستگاه آخر می رسد. کم کم فصل ۲۴-۲۰۲۳ در کشور های گوناگون آغاز می شود و کم کم به استقبال یک فصل جدید و یک ورق دیگر از داستان های فوتبال می رویم.
پس، در این مقاله به بررسی فصل گذشته تیم های لیگ برتر انگلستان و نگاهی بر عملکرد تیم های حاضر بر لیگ و نیم نگاهی به شگفتی های لیگ داشته ایم. عملکرد بازیکنان مورد انتظار و برتر آنها نیز زیر ذره بین قرار گرفته است.
لیگ برتر در فصل ۲۳-۲۰۲۲ هم غافلگیر کننده بود و هم قابل پیشبینی. فصل جدید با اخراج غیر منتظره ی توماس توخلِ قهرمان اروپا شروع شد و جایگزینی گراهام پاتر با او نوید یک سرآغاز جدید و باقی ماندن یک رقیب دیگر را می داد اما فصل دیوانه وار ۲۳-۲۰۲۲ دست رد به تمام پیشبینی های ما می زند.
|
بهتر است کار را از همان چلسی آغاز کنیم. پس از چند نتیجه ی بد تیم توخل در مسابقات لیگ و مسابقات اروپایی، تاد بولی، مالک جدید چلسی، به صورت غیر منتظره ای با این سرمربی قطع همکاری می کند. تاد بولی با پرداخت بند فسخ قرارداد گراهام پاتر، او را از برایتون به چلسی منتقل می کند. در حالی که انتظار می رود پاتر با خرید های جدید همچون کوکوریا، فوفانا، استرلینگ و .... تیمی قدر و توانمند بسازد، تیم پاتر در هر بازی از لحاظ تاکتیکی زمین گیر می شود و فاجعه رقم می زند. با وجود ۳ پیروزی پیاپی مقابل کریستا پالاس، ولورهمپتون و آستون ویلا، افتضاح از باخت سنگین مقابل برایتون، شکست مقابل توپچی های همشهری و غلبه ی نیوکاسل بر آنها آغاز می شود.
آنها هیچ بردی مقابل تاپ سیکس(۶ تای برتر) انگلیس کسب نمی کنند.
با توجه به اینکه خرج ۵۰۰ میلیون پاوندی آنها نیز بی فایده بود، تنها راه پیش روی مالک آمریکایی چلسی اخراج گراهام بود. پس از آن، شایعات مختلفی در مورد سرمربی جدید چلسی پخش می شود. مذاکرات با ناگلزمن و انریکه بی فایده می شود و پوچتینو هم اعلام می کند که تنها در فصل بعد می تواند هدایت آبی های لندن را قبول کند. شیر ها تصمیم می گیرند تا یک شیر لندنی را به جمع خود بازگردانند، یعنی فرانک لمپارد.
آنها در نیم فصل خرید های زیادی رقم زده بودند. بادیاشیل، مودریک ۱۰۰ میلیونی، مالو گوستو و ژائو فلیکس. انتظار پیشرفت شیر ها با این خرید ها وجود داشت. با این وجود، تیم لمپارد در برخی مواقع عملکردی بدتر از تیم پاتر ثبت می کند. آبی ها با وجود حذف دورتموند، در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان، اسیر کهکشانی ها می شوند تا پایان کار آنها در لیگ قهرمانان از راه برسد.
شیر های لندنی دیگر غریزه ی وحشی گری خود را نداشتند و کار به جایی می کشد که گل های ارلینگ هالند از گل های فصل چلسی بیشتر می شود تا آنها در لیگ هم فاجعه باشند. دبل شدن مقابل برایتون، دبل شدن توسط آرسنال، شکست مقابل منچستر سیتی و مغلوب شدن بر تیم دیگر شهر منچستر، یعنی شیاطین سرخ، کاری می کند که اوضاع بدتر هم شود.
در نهایت، چلسی برای اولین بار از زمان رومن ابراموویچ، رتبه ای دو رقمی کسب کرد و فصل را در رده ی دوازدهم جدول به اتمام رساند.
انتخاب بهترین بازیکن آنها در فصل پیش سخت است اما می توان تیاگو سیلوا را گزینه ای مطلوب دانست.
عنوان نا امید کننده ترین بازیکن فصل هم به میخایلو مودریک و وسلی فوفانا می رسد که عملکردی متناسب با سطح انتظارات ارائه نکردند. فوفانا با مصدومیت های گاه و بی گاه و مودریک با نمایش سردرگم و بی تاثیرش.
در آنسوی لندن، تاتنهام هم اوضاع چندان جالبی نداشت. اسپرز ها با درگیری های متفاوت همراه بود. پس از وقفه ی بازی ها به خاطر جام جهانی، ریچارلیسون که سوپرگل و گل برتر مسابقات را زده بود، تبدیل به آدم متفاوت تری شد. او پس از عملکرد خوب در این مسابقات، با غروری مواجه شده بود که دوای تیم آنتونیو کونته نبود. ریچارلیسون اذعان داشت که او فرصت کمی برای خودنمایی و ارائه عملکردش داشته است و کونته این فرصت را به او اعطا کرد اما بی فایده بود. آنها از ۴ تیم برتر لیگ انگلیس متحمل شکست شده بودند. با وجود ورودی های جدیدی چون پدرو پورو و آیو بیسوما و ورودی های زمستانه مثل آرنات دانجوما، عملکرد کونته در تیم لندنی چندان قابل دفاع نبود.
در نهایت، تمامی درگیری ها باعث شد تا آنتونیو کونته دست به یک اقدام نامناسب بزند. کونته در مصاحبه ای مشکل را "شخصیت بازنده ی اسپرز" بیان کرد. پس از چندین و چند مربی من جمله پوچتینو، مورینیو، نونو اسپریتو و غیره، مسئولین تاتنهام و دنیل لوی، تصمیم گرفتند از استیلینی، دستیار کونته، برای بازی های باقیمانده استفاده کنند. اما، اوضاع مطابق میل تاتنهام پیش نمی رود. استیلینی مقابل نیوکاسلِ ادی هاو حرفی برای گفتن ندارد. شکست ۶ بر ۱ هم پایان کار استیلینی در لندن بود و البته بدترین بازی فصل اسپرز ها بود تا هدایت موقت تیم به رایان میسن سپرده شود. رایان میسن البته عملکرد قابل قبولی ثبت کرد. شاید بتوان بازی با لیورپول را جذاب ترین بازی فصل تات عنوان کرد که البته خوش یمن نبود. با وجود چند شکست، میسن کارش را با پیروزی به اتمام می رساند.
اما ، مدیران تاتنهام تصمیم به همکاری با آنژ پوستکوغلو گرفتند.
بهترین بازیکن فصل اسپرز ها اما قطعا هری کین بود. کین با وجود اوضاع نا به سامان تیم، ۳۰ گل به ثمر رساند، ۳ پاس گل داد و ۵۷ موقعیت ساخت.
انتخاب ناامید کننده ترین بازیکن فصل آنها سخت است. سه خرید آنها متشکل از ریچارلیسون، پدرو پورو و آیو بیسوما، ناامید کننده بودند اما اوضاع ریچارلیسون کمی متفاوت تر است. این بازیکن مجموعا در ۲۷ بازی ۳ گل و ۱ پاس ثبت کرد که با وجود مبلغ ۶۰ میلیون پاوندی برای او، از او انتظارات بیشتری می رفت.
| تن هاخ یک شیطان واقعی است! |
شیاطین سرخ پس از یک فصل پر تلاتم تحت هدایت رالف رانگنیک، آماده ی یک شروع تازه می شدند. مرد با دقت، سختگیر و جزئیات نگر هلندی، پای به شهر منچستر می گذارد. اریک تن هاخ که با نسلش در آژاکس که توانست به نیمه نهایی لیگ قهرمانان برسد، شناخته می شود، حالا باید یک بازسازی اساسی رقم می زد. خانه ی ویران الدترافورد که با خرید های گران و ناموفق اشباع شده بود، حالا یک تشنج دیگر تجربه می کند. درگیری با کریستیانو رونالدو از همان پیش فصل نوید یک فصل جنجالی و پر حاشیه را می داد. با ذیل بر اینکه شکست مقابل برایتون و شکست مفتضحانه مقابل برنتفورد مژده ی یک فصل خوب را نمی داد، تن هاخ تصمیم گرفت تا دو کاپیتان آن دو بازی (رونالدو و مگوایر) را نیمکت نشین کند. این تصمیم اگر چه مورد حمایت همه نبود اما تاثیرش بر برد مقابل لیورپول واضحاً نشان داده شد. اما، اما چند هفته بعد و تقابل با منچستر سیتی تشنه و ثبت یک شکست سنگین و تبدیل آن به پرگل ترین دربی شهر منچستر، دوباره یک تیر دیگر به پیکر تن هاخ و تیمش بود. با وجود اینکه رونالدو اولین گل خود را مقابل برایتون ثبت کرد، حواشی مرد پرتغالی همچنان ادامه دار بود. کریستیانو پس از تعویض مستقیما به رختکن رفت که اقدامی ناخوشایند برای اریک و هوداران بود. این حواشی و کش مکش ها آنقدر ادامه داشت تا مصاحبه ی جنجالی رونالدو و اعتراضش نسبت به اوضاع یونایتد، امضای حکم خروج او از اولدترافورد را به ثبت برساند. فسخ دو طرفه ی قرارداد او باعث شد تا پایان کار او در دوره ی دوم حضورش در منچستر رقم بخورد. خروج ستاره ی پرتغالی باعث شد تا اریک تن هاخ بیشتر به آلخاندرو گارناچو بها داد؛ گارناچو نیز با چند گل ۳ امتیازی جواب اعتماد مرد هلندی را داد. منچستر یونایتد که به برد مقابل آرسنال و تاتنهام دست پیدا کرده بود، به اوضاع باثباتی دست یافت. آنها کمی بعد توانستند مراحل انتقام از تیم همشهری را پشت سر بگذارند و در بازی جنجالی با دو گل برونو فرناندز و رشفورد کار منچستر سیتی را تمام کنند. اما، نقطه ی سیاه عملکرد خوب شیاطین با یک شکست مفتضحانه و غیر قابل پیشبینی مقابل لیورپول رقم خورد. به جز بازی مذکور، منچستر یونایتد مجموعا توانست به خوبی فصل پر فراز و نشیبش را تمام کند.
بهترین بازیکن فصل منچستر یونایتد را می توان مارکوس رشفورد خطاب کرد. رشفورد با ۱۷ گل در لیگ برتر توانست بهترین گلزن و تاثیرگذار ترین بازیکن شیاطین سرخ باشد.
نا امید کننده ترین بازیکنان فصل منچستر یونایتد را می توان در دو بازیکن عنوان کرد: آنتونی و ووت وگهورست. آنتونی با خرج ۸۵ میلیونی پای به اولدترافورد گذاشت اما تنها ۴ گل حاصل کار بازیکن برزیلی در تیمش بود. وگهورست به صورت قرضی و تنها در یک نیم فصل در تیم منچستری حضور داشت اما در ۱۰ بازی حتی ۱ گل نیز ثبت نکرد تا منچستر را ترک کند.
در دیگر تیم شهر لندن، یعنی آرسنال، اوضاع فراتر از انتظارات بود. میکل آرتتا، دستیار اسبق پپ گواردیولا، پس از دو سال، آماده ی یک فصلِ بهتر شده بود. میکل که خود سال های نه چندان دور یک توپچی بود، می خواست به عنوان یک توپچی یک جدال پپ-میکل یا استاد و شاگردی رقم بزند. آنها دو بازیکن از تیم قهرمانِ پپ را به لندن راهی کردند؛ گابریل ژسوس و الکساندر زینچنکو. تیمِ آرتتا که با ورود فابیو ویرا و بازگشت سالیبا کامل تر شده بود، آرام آرام در مسیر رشد قرار گرفتند. آنها پس از ۵ برد پیاپی مقابل کریستال پالاس، لستر سیتی، بورنموث، فولهام و آستون ویلا، مقابل منچستر یونایتد قرار گرفتند. قرمز های منچستر توانستند نوار پیروزی های توپچی ها را قطع کنند. با این حال، آرسنالی ها توانستند در جریان ۱۲ بازی بدون شکست منچستر یونایتد را مغلوب کنند و انتقام خود را بگیرند. آنها توانستند با اقتدار و سلابت به صدر جدول برسند و در آنجا بمانند. اما، اما اورتون با سرمربی جدیدش، یعنی شان دایچ، توانست با گل تارکوفسکی مچ آرسنال و آرتتا را بخواباند اما تیم میکل همچنان توانسته بود صدر جدول را حفظ کند. کمی بعد، مغلوبیت مقابل منچستر سیتی دیوانه و پر عطش، کاری کرد که مجددا سفید و قرمز ها بدون شکست پیش بروند و همچنان در کورس قهرمانی بمانند اما غالبیت دوباره ی سیتیزن ها بر آرسنال همه چیز را خراب کرد. سیتیزن ها با دبل دبروین و گل های استونز و هالند کاری کردند تا گل راب هولدینگ بی ثمر باشد. پس از آن، آرسنال و میکل آرتتا صدر جدول را از دست دادند و دیگر بازگشت دوباره به قله ی لیگ برای آنها به یک غیر ممکن تبدیل شد و رویا های آن و رویای قهرمانی پس از ۱۹ سال، بر باد رفت. می توان علت از دست رفتن قهرمانی را جوانی، بی تجربگی و نبود ذهنیت کافی در تیم لندنی عنوان کرد. البته که همه ی این ضعف ها وقتی بروز پیدا کرد که آنها مقابل اسپورتینگ لیسبون حذف شدند. این حذف خاتمه ی آرسنال بود و پس از آن دیگر توپچی ها نتوانستند ریکاوری ذهنی داشته باشند و در زندان افکارشان بابت این باخت گیر کردند. البته که مصدومیت ویلیام سالیبا، مدافع جوان و قابل اطمینان آرتتا نیز مزید بر علت شد و عمق خط دفاعی و استحکام آنها در عقب زمین را کاهش داد. توپچی ها تا یک قدمی قهرمانی پیش رفتند اما در نوک قله لغزیدند و به ژرف نا امیدی پرت شدند.
در انتخاب بهترین بازیکن فصل آنها به دو گزینه ی قدرتمند و نسبتا برابر برخورد خواهید کرد: مارتین اودگارد و بوکایوکو ساکا. اودگارد به عنوان کاپیتان مجموعا ۸ گل زد و ۷ پاس گل در لیگ به ثمر رساند، ۶۳ درصد دریبل هایش موفق بود و بیش از ۸۰ درصد پاس هایش سالم به مقصد رسید.
ساکا نیز ۹ گل به ثمر رساند و ۸ پاس گل داد، ۸۰ درصد پاس هایش سالم بود و ۴۳ درصد دریبل هایش موفق بود؛ البته که او یک بازی بیشتر از اودگارد نروژی انجام داد و تعداد دقایق بیشتری بازی کرد.
| لیورپول؛ غرق در مداب قرمز |
لک لک ها پس از فصل گذشته و جدال دیوانه وار با رئال مادرید در فینال لیگ قهرمانان، حالا آماده ی فصل جدید می شوند. خریدی به ارزش ۸۰ میلیون یورو از بنفیکا به اسم داروین نونیز به عنوان مورد انتظار ترین بازیکن آنها شناخته می شد و انتظار می رفت با خروج سادیو مانه از لوییز دیاز بیشتر استفاده شود. آنها با وجود پیروزی در کامیونیتی شیلد فصل را با دو تساوی پیاپی و شکست مقابل منچستر یونایتد آغاز می کند. اما، پیروزی ارزشمند ۹ بر صفر مقابل بورنموث سه نتیجه ی قبلی را جبران می کند. لیورپول با ثبت ۹ گل مقابل بورنموث نسخه ی آنها را می پیچد. فابیو سیلوا، خرید جدید لک لک ها، با درخشش در این مسابقه و گلزنی نیز خودی نشان داد. بورنموث با این شکست فهمید که همیشه نمی توان با وجود خرج کم در لیگ دوام آورد و معدود سرمربی مثل ادی هاو وجود دارد که برای آنها نتایج قابلی قبولی بگیرد و همین شکست عاملی شد تا آنها به خود بیایند اما درباره ی لیورپول اوضاع فرق می کرد. آنها که پرگل ترین بازی لیگ را رقم زده بودند و در شادی و خوشی غرق شده بودند، کم کم در مرداب قرمز قتل گاهشان در آنفیلد غرق می شوند. علیرغم پیروزی مقابل نیوکاسل، آنها دو تساوی ثبت می کنند و با گل های مارتینلی و ساکا از آرسنال شکست می خورند. با توجه به برد یک بر صفر مقابل منچستر سیتی قدرتمند با گل صلاح، عملکرد لیورپول با فراز و فرود همراه می شود. آنها با وجود شکست های عجیب و غریب و غیر منتظره، پیروزی های خوب و دلچسبی کسب می کنند. شاید بازی آنها مقابل منچستر یونایتد را بتوان بهترین عملکرد این تیم توصیف کرد. لک لک ها در نیمه ی اول با یک گل پیش می افتند اما دو دقیقه پس از نیمه دوم، داروین نونیز گل دوم را می زند و کمی بعد کودی خاکپو گل دوم خود و گل سوم تیمش را می زند. دبل نونیز، خاکپو و صلاح کار را ۶ بر صفر می کند و تیر خلاص فیرمینو هم در دقیقه ی ۸۸ رقم می خورد.
آنها همچنان با ۶ گل لیدز یونایتد را در هم می کوبند و در یک بازی دراماتیک بر تاتنهام برتری می یابند. جونز، دیاز و صلاح در ۱۵ دقیقه ی ابتدایی لیورپول را جلو می اندازند اما گل های کین و سون اختلاف را به حداقل می رساند. کمی بعد، در وقت های اضافه و دقیقه ی ۳+۹۰ و ضربه ی ریچارلیسون، اختلاف از بین می رود و یک تساوی برای تیم رایان میسون رقم می خورد. اما، اما دیگو ژوتای پرتغالی در یک دقیقه بعد، یعنی دقیقه ی ۴+۹۰، با شوت خود دروازه ی هوگو لوریس را می گشاید تا دژ تاتنهام فرو ریزد و شادی آنها در یک دقیقه بعد به غم تبدیل شود.
برترین بازیکن آنها را می توان محمد صلاح دانست. فرعون مصری این فصل نیز اکسیر جاودان بودن را نوشید و ستونی شد تا آواره های تیم یورگن به این راحتی ها فرو نریزد و حداقل سهمیه ی لیگ اروپا از دست نرود.
نا امید کننده ترین نفر تیم کلاپ هم قطعا داروین نونیز بود. مهاجم اروگوئه ای با وجود تاثیرگذاری بر ۱۴ گل حتی نزدیک به ارلینگ هالند نروژی هم نشد تا فعلا شاهد رقابت جدی این دو نباشیم.
| منچستر سیتی؛ مثل همیشه قدر |
پس از یک ماراتن جذاب، تیم گواردیولا برای دفاع از عنوان قهرمانی بازگشته بود. آنها در نهایت برای جذب یک قاتل تمام عیار در خط حمله به یک گزینه ی قطعی و مطمئن رسیده بودند و همین شد تا بند فسخ قرارداد ارلینگ هالند را فعال کنند. هالند که با آمار درخشان در سالزبورگ و دورتموند پا به منچستر گذاشته بود، با انتظارات متفاوتی مواجه شده بود اما سرمربی او گواردیولای اسپانیایی است. تیم هجومی گواردیولا به آخرین قطعه ی پازل خود دست می یابد تا معمای جاودانگی آنها به حل شدن نزدیک شود. کالوین فیلیپس، بازیکن لیدز، برای بیشتر شدن عمق خط هافبک سیتیزن ها، به منچستر سیتی اضافه شد. گواردیولا و تیم اش با وجود پیروزی ۶ بر ۳ مقابل همشهری ها، که با هتریک هالند و سه گل فودن رقم خورده بود، از لیورپول باز هم شکست خوردند. با شکست در برابر تیم غول کش و غافلگیر گر لیگ، شکست برابر تاتنهام و شکست در بازی برگشت مقابل منچستر یونایتد، تمام برد ها و عملکرد های خوب آبی ها و البته گل های هالند را زیر سوال برده بود اما پپ مثل همیشه می داند که چطور ورق را برگرداند. پپ گواردیولا با فرمیشن (چیدمان) جدیدی در مسابقات حاضر شد؛ حضور دو هافبک دفاعی. در اواخر فصل، جان استونز به یک هافبک دفاعی تبدیل شد و در یک خط جلوتر بازی کرد (که البته موفق هم بود!). آبی های منچستر با انگیزه ی مضاعف توانستند که در هفته های آخر تیم میکل آرتتا را اسیر خود کنند و یک دوئل موفق دیگر را پشت سر بگذارند. حذف بایرن مونیخ، رئال مادرید و رسیدن به فینال، عطر یک فصل تاریخی را به مشام می رساند. آنها قبل از فینال لیگ قهرمانان، در فینال FA Cup ، توانستند رقیب همشهری را شکست دهند تا روحیه ی خوب آنها بهتر هم شود. در فینال هم با گل رودری فصل منچستر سیتی افسانه ای شد و آن تیم در تاریخ ثبت شد.
انتخاب بهترین بازیکن فصل آنها واقعا دشوار است. به سختی می توان بین هالند، دبروین، رودری، گوندوغان و فودن یک نفر را انتخاب کرد؛ پس، این انتخاب با شما...
اما نا امید کننده ترین بازیکن فصل؛ این عنوان قطعا به کالوین فیلیپس می رسد. کالوین فیلیپس با وجود انتظارات یک فصل پر مصدومیت را سپری کرد و سیاهِ مطلق تیمِ سفید پپ بود.
نیوکاسل پس از حدود ۲۰ سال بالاخره با مالکیت جدید اوضاع به سامانی طی می کند. آنها با چند خرید جدید مانند الکساندر ایساک، اسون بوتمان، نیک پوپ و برونو گیمارش ( که در نقل و انتقالات زمستانه ی ۲۰۲۲-۲۰۲۱ به نیوکاسل پیوست) تیم خود را تقویت می کنند اما این تقویت ها به نقل و انتقالات ختم نمی شود. سعودی ها تصمیم می گیرند تا باشگاه جدیدشان را از نظر زیر ساخت ها و زمین ها و وسایل تمرینی بهتر کنند و همچنین دستور افزایش ظرفیت سنت جیمز پارک را می دهند. نیوکاسل شروع موفقی نداشت. آنها در ۸ بازی ابتدایی ۱ برد، ۵ تساوی و یک شکست تجربه کردند و در رتبه ی دهم قرار گرفتند. تیم ادی هاو رفته رفته خود را یافت و توانستند آرام آرام و دور از دید به ۶ تیم برتر نزدیک و نزدیک تر شود. آنها پس از ۸ بازی ابتدایی به دو برد ارزشمند ۴-۱ مقابل فولهام و پیروزی ۵ بر یک مقابل برنتفورد دست یافتند، منچستر یونایتد را متوقف کردند و آستون ویلا و تاتنهام و چلسی را ناکام گذاشت و از هر سه بازی با ۳ امتیاز خارج شدند. عملکرد عالی خط دفاع زاغ ها و درخشش نیک پوپ در سنگر های نیوکاسل نیز مورد توجه قرار گرفت. حالا ادی هاو نیز نامی در صدر تیتر ها و نیک پوپ رقیبی برای دروازه بان های خواهان دستکش طلایی تبدیل شده بود. تیم ادی هاو که با گلزنی های آلن سن مکسیمن، میگل آلمیرون، الکساندر ایساک، کالوم ویلسن و ژوئلینتون بازی های پر گلی ثبت کرده بود، به بحران بر می خورد. راه حل تاکتیک ها آنها کم کم کشف می شود و ادی هاو گاهی در جدال های تاکتیکی بازنده می شود. دیگر نه آلمیرون جزو گلزن های برتر است، نه نیک پوپ در بهترین موقعیت برای دستکش طلایی است و نه کلین شیت ها و برد های پر گل آنها دیده می شوند. ادی هاو اما مجموعا بدون وجود دفاع چپ تخصصی، یک هافبک باکس تو باکس و یک وینگر خلاق معجزه رقم می زند. تیم آنها مجموعاً رتبه ی چهارم و جواز حضور در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا را کسب می کنند و پس از ۲۰ سال به این مسابقات راه پیدا می کنند.
مرد اول تیم ادی هاو را می توان نیک پوپ دانست. با وجود تاثیر آلمیرون بر ۱۱ گل، نیک پوپ درون دروازه مطمئن و عالی عمل کرد تا حتی با وجود عملکرد غیر قابل دفاع برخی مدافعان، زاغ عملکرد دفاعی خوبی را ثبت کنند و از لحاظ کلین شیت جزو برترین ها باشند.
نا امید کننده ترین شاگرد ادی هاو قطعا کریس وود است. با توجه به اینکه تمام شاگردان ادی فراتر از انتظار و یا حداقل قابل قبول بودند، تنها لکه ننگ آنها کریس وود بود که در ۲۱ بازی تنها ۳ گل ثبت کرد و چهارمین انتخاب ادی پس از ویلسن، ایساک و ژوئلینتون بود.
| برنتفورد و برایتون؛ سوپرایز های فصل |
برنتفورد را می توان غول کش پرمیر لیگ عنوان کرد. پس از برد ۴-۰ مقابل منچستر یونایتد، انتظار می رفت که زنبور ها فصل عالی را سپری کنند اما حداقل فصل آنها قابل قبول بود. آنها با وجود عملکرد پر فراز و نشیب توانستند به پیروزی ارزشمند ۲ بر ۱ مقابل منچستر سیتی دست یابند. چند هفته بعد، برنتفورد با ۳ گل و دریافت تنها یک گل به برتری مقابل لیورپول دست یافت. برنتفورد چلسی را هم شکست داد.
هفته های آخر نیز با دو برد مقابل تاتنهام و سیتیزن ها توانستند در رتبه ی نهم جدول کار خود را تمام کنند و البته قهرمان لیگ را دبل کنند.
بهترین بازیکن فصل آنها ایوان تونی بود. تونی که حتی در کورس آقای گلی بود، با عدم دعوت به تیم ملی فرو نریخت اما پرونده ی قماربازی غیر قانونی او موجب شد تا این دفعه دیگر فرو بریزد و حکم چند ماه محرومیت از فعالیت های فوتبالی دریافت کند. تونی توانسته بود در لیگ برتر ۲۰ گل ثبت کند.
اینکه بازیکنانی مثل توماس استراکوشا با ۲ بازی و یارمولیک با ۱ بازی را در لیست بدترین ها بگذاریم منطقی نیست اما می توان گفت بن می بدترین و نا امید کننده ترین فرد لیست است و او در حال نزدیک شدن به پایان کارش است.
اما در سوی دیگر، برایتون هم معجزه رقم زد. روبرتو دی زربی، سرمربی خوش آتیه ی برایتون، تیم هجومی و غافلگیر کننده ای ساخته بود. آنها فصل خوب خود را با یک پیروزی خوب مقابل شیاطین سرخ آغاز کردند. با عملکرد خوب آنها در هفته ی های بعد، بازی با لیورپول یک محک جدی بود. فیرمینو توانست گل های زودهنگام تروسارد را جبران کند و گل به خودی وبستر هم برتری را تقدیم لک لک ها کرده بود. با این وجود، تروسارد باز هم گل می زند تا تیمش از شکست بگریزد. با وجود شکست مقابل تاتنهام، برنتفورد و منچستر سیتی، تیم دی زربی توانست خود را دریابد و به یک برد ۴ بر ۱ مقابل چلسی دست پیدا کند. روبرتو دی زربی که از چند سال قبل به عنوان یک سرمربی آینده دار در کنار امثال ناگلزمن شناخته می شد، در اولین چالش جدی خود در برایتون موفق بود و توانست آنها را به سهمیه ی لیگ اروپا برساند.
بهترین بازیکن فصل آنها الکسیس مک آلیستر بود. هافبک آرژانتینی که سال خوبی را گذرانده بود، بهترین گلزن تیمش همراه با میتوما، گروب و فرگوسن بود و ۱۰ گل در لیگ انگلیس به ثمر رسانده بود. البته که قطعا پاسکال گروب، کارو میتوما، ایوان فرگوسن و لیاندرو تروسارد (که اواسط فصل به آرسنال رفت) هم کاندید های شایسته و لایقی بودند.
نا امید کننده ترین فرد لیست آنها نیز بیلی گیلمور بود. این بازیکن اسکاتلندی که به صورت قرضی از چلسی به جمع آنان اضافه شده بود، عملکرد مطلوبی نداشت.
