|
لیگ برتر در فصلی که گذشت
لالیگا در فصلی که گذشت
...............
آن بوندسلیگایی که می‌شناختیم... آن چرخش دیوانه‌وار روز پایانی. اشک و آه در دیوار زرد. برلینی‌ها، پس از سالیان سال در رقابت اروپایی. این‌بار اونیون کوچک. و شرقی‌ها، فاتح دی اف بی پوکال. لایپزیگ با ستاره‌ای به نام انکونو... در برمن، فولکروگ یاد دوران میرو کلوزه را زنده می‌کند. شالکه و اشتوتگارت، قهرمانان سالهای دور و نزدیک در بحرانها غوطه‌ور شده‌اند، لورکوزن با چابی آلونسو رویای روزهای بهتری را در سر دارد فرایبورگ با کریستین استرایش، کلن در دورانی بدون کاپیتان یوناس هکتور و. ... به آن شلیک پسر جادویی ژرمن‌ها نگاه کنید. به گل قهرمانی بایرن مونیخ از جمال موسیالا...
اتفاقات فصل 2022/23 بوندس لیگا به قلم 6 کاربر سایت طرفداری
|
| داستان این فصل رو چطور برامون روایت میکنی؟ |
بهداد: فصل عجیبی بود؛ از جام جهانی وسط فصل که بگذریم، تصمیمات غیرمنتظره مدیریت بایرن مونیخ با اخراج یولیان ناگلزمن باعث شد که تمرکز تیم همیشه قهرمان این سالهای لیگ آلمان تو مهم ترین مقطع فصل متزلزل بشه و اگر لغزش دورتموند در بازی خونگی هفته آخر جلوی ماینتس نبود دست باواریایی‌ها از گرفتن شیلد بوندسلیگا هم کوتاه میموند. توقع از تیم هایی مثل لایپزیگ و فرانکفورت بیشتر بود که نتایج بهتری بگیرن اما نشد که بشه.
امین: بایرنی که نمی‌خواست قهرمان بشه، و دورتموندی که نمی‌تونست قهرمان بشه. اگر نظر من رو بخواهید، هیچ کدوم لایق قهرمانی نبودن؛ اما این ضعف لیگ آلمان رو می‌رسونه که هیچ تیم ثالثی برای قهرمانی وجود نداره. مدام دو تیم بین هم قهرمانی رو پاس‌کاری میکردن و خیالشون از بابت اینکه هیچ تیم سومی برای به خطر انداختن عنوان قهرمانی نیست، راحت بود. تا اواسط فصل و مقداری هم بعد از اون، یونیون برلین تبدیل به شگفتی لیگ شده بود. اما به واسطه بی‌تجربگی یونیون، اون‌ها هم صدر رو از دست دادن و مدام پایین‌تر رفتن. در نهایت، با تاسف فراوان، این بایرن بود که عنوان قهرمانی رو به لطف حماقت دورتموند از آن خودش کرد
محمد مهدی : یه فصل بسیار عجیب و غریب اما در پایان زیبا برای ما بایرنی ها :)، اگر بخوام بوندسلیگا رو یک محور صفر تا 100 در نظر بگیریم، تیم های بوندسلیگا در خیلی از هفته ها برآیند کارشون مثبت و منفی می شد، یعنی یه بار میومدن به سمت چپ محور و یه بار سمت راست، می دونم یه مقدار مثالم ریاضی شد ولی خب با این می تونستم اینو توصیف کنم :)، یعنی ما اگر چهار تیم اول رو ملاک بگیریم، دیدیم که چقدر امتیاز از دست می دادن و جبران میکردن. از یونیون برلین که دوم بود و چهارم نصیبش شد، لایپزیش که اصلا جز چهار تا نبود، بایرن و دورتموند هم که خودش گویا همه چیز بود. در کل شگفت انگیز ترین فصل در بین ده فصل اخیر بوندسلیگا رو این فصل می دونم که دلیلش ضعف بایرن بود.
هیمن: پایانش فاجعه تر از چیزی بود که بشه براش ناراحت شد. میتونم بگم، زشت. ولی خب دورتموند بارها ثابت کرده، زشت بودن داستان دلیل بر این نیست که بشه از دراما و زیبایی همیشگیش غافل شد. با وجود اینکه یه فصل تلخ و در پایان ناامید کننده بود ولی دلایل زیادی برای امیدواری داشت. درکل، درس عبرت خوبی بود. از دید یه فوتبال دوست بخوام بهش نگاه کنم، بدون شک کشیده شدن قهرمانی به هفته آخر و جا به جا شدنش تو چند دقیقه جذابه.
The Royal Blues: یک فصل پر از فراز و نشیب و جذاب که بعد از مدت ها تا هفته آخر نه تکلیف قهرمان مشخص شده بود نه سهمیه های اروپایی و نه سقوط. البته آخرش بازم همون همیشگی شد و سینی به باواریا رفت که این موضوع یعنی قهرمانی بایرن حتی تو فصلی که کلی حاشیه داشت اصلا به نفع فوتبال آلمان نیست. انتهای جدول هم تیمای قدیمی و پرهوادار(هرتابرلین، شالکه، اشتوتگارت) قرار گرفتند که اینم از نکات منفی این فصل بوندسلیگا هست.
عرشیا: بایرنی که به لطف اندوخته ی نیم فصل اول قهرمان شد و هر چی داشت از نتایج نیم فصل بود، و در صورتی که دورتموند مقابل برمن، شالکه و اشتوتگارت نمی لغزید قهرمان تیمی دیگه بود. یونیونی که نای قهرمانی نداشت... تا همینجاش هم کار بزرگی کردن، و لایپزیشی که با تدسکو افتضاح شروع کرد و اگه رزه از اول فصل بود شاید شرایطش فرق میکرد... لورکوزن خیلی بد شروع کرد و اصلا انتظار نداشتم، تیم جراردو سیوانه حقیقتا فصل قبل عالی بود.
| پیش بینیت در آغاز فصل از قهرمان و سهمیه ی لیگ قهرمانان چی بود؟ |
بهداد: شخصا دوست دارم لایپزیگ قهرمان بشه، هم اینکه چهره جدیدی تو فوتبال آلمانه و برخلاف بقیه باشگاه ها حداقل در ظاهر جاه‌طلبانه تر عمل میکنه، اما مارکو روزه تا به الان نشون داده که توانایی لازم رو نداره و خیلی بعیده و بعد از بایرن و دورتموند تو رده سوم شانس قهرمانی سال بعد میتونن باشن و طبق معمول اگر اتفاق غیرمنتطره دیگه ای رخ نده بایرن مونیخ بیشترین شانس رو خواهد داشت
امین: امید داشتم که قهرمان لیگ این بار دورتموند باشه؛ چرا که به تغییراتی که کهل و ترزیچ در تیم به وجود آورده بودن ایمان داشتم. و البته هنوز هم دارم. اما به طور کلی، پیشبینی من از جدول به این شکل بود که قبل از فصل نوشته بودم: • دورتموند (قهرمان لیگ) • بایرن (سهمیه لیگ قهرمانان) • لایپزیگ (سهمیه لیگ قهرمانان) • آینتراخت فرانکفورت (سهمیه لیگ قهرمانان) • بایرلورکوزن (سهمیه لیگ اروپا) • وولفسبورگ (سهمیه لیگ کنفرانس)
محمد مهدی : من زیاد دور این نیستم که پیش بینی کنم کی قهرمان میشه اما خب حدس می زدم که دورتموند رقابت سختی با بایرن مونیخ داشته باشه، سهمیه ها هم همین چهار تیم گمان می کردم
هیمن: از نظر قرار گیری تیم ها بله همین پیش بینی رو داشتم البته بجز یونیون برلین، بنظرم دست به کار بزرگی زدن. ولی سایر موارد تا حد زیادی قابل پیش بینی بودن. و البته از بایر لورکوزن هم انتظار بیشتری میرفت.
The Royal Blues: قهرمان که همون همیشگی و برای سهمیه لیگ قهرمانان هم دورتموند، لایپزیش و لورکوزن
عرشیا: دورتموند با سود حاصل از فروش هالند مهره های خوبی گرفت حقیقتا، از اونور هم بایرن خوب خرج کرد... از همون اول انتظار یه فصل نزدیک رو داشتم، اما یهو تیم ناگلزمن طوفانی شروع کرد. دورتموند گام به گام میرفت جلو. وقتی که اختلاف بایرن با تیم دوم ۸ امتیاز شد با خودم گفتم تکلیف این فصل هم مشخص شده، اما وقفه جام جهانی و لغزش های بدموقع نظرم رو عوض کرد. به طور کلی پیشبینی من این بود: بایرن قهرمان دورتموند دوم آینتراخت فرانکفورت سوم لورکوزن یا لایپزیش چهارم
| فصل 2022-23 رو رو با چه چیزهایی به یاد خواهی آورد؟ |
بهداد: اخراج ناگلزمن و فرصت سوزی بزرگ دورتموند نقاط برجسته این فصل بودن
امین: باخت عجیب مقابل برمن، گل آنتونی مودست و به آتش کشیده شدن وستفالن که فریادهای کان رو در پی داشت، سوتی عجیی کوبل در درکلاسیکر، ناداوری‌هایی که رخ داد و میتونست قهرمان رو عوض کنه، پنالتی از دست رفته هالر مقابل ماینتس، و در نهایت اشک‌های مارکو رویس و ادین ترزیچ...
محمد مهدی: با این به یاد می آورم که رقابت قهرمانی بین دو تیم نالایق بود :)
هیمن: داستان شگفت انگیز هالر، و در نهایت یه پایان غم انگیز. شاید اگه میل دائمی انسان به دراما و داستان فروکش میکرد و اون پنالتی رو خود امره جان میزد، همه چیز متفاوت تر میشد.
The Royal Blues: با رقابت هفته آخر برای قهرمانی و بقا که منو یاد دوران قدیم و جذاب بوندسلیگا انداخت مثه سال 2001 که این بار موسیالا در نقش پاتریک اندرسون ظاهر شد. تو شرق هم معجزه ای رخ نداد و شالکه بازم سقوط کرد البته این بار برعکس دو فصل قبل تا آخرین لحظه جنگیدند و ایستاده مردند.عرشیا: اولین گل فصل لیگ که اتفاقا سوپرگل هم بود، سوتی کوبل، ضد حمله ای که جلو لایپزیش خوردیم، گل قهرمانی موسیالا، تساوی دقیقه ۹۶ اشتوتگارت و دورتموند، و مهم تر از همه: حماقت مدیران در برکناری مربی.
| بازیهایی که دوباره نگاهشون میکنی؟ |
بهداد: بازی دورتموند و ماینتس در هفته آخر، شادی طرفداران دورتموندی بعد از جلو افتادن کلن و نتیجه آخر مسابقه صحنه های احساسی زیادی داشت
امین: بازی رفت دورتموند و بایرن که با تساوی ۲-۲ دقایق آخر همراه بود و وستفالن رو تا مرز جنون برد. همینطور باخت عجیب ۳-۲ دورتموند مقابل وردربرمن در اوایل فصل و در وستفالن که احتمالا عجیب‌ترین کامبک فصل هم لقب بگیره. بعلاوه، دو بازی آخر بوندسلیگا، یعنی تقابل اعجاب انگیز دورتموند - ماینتس و بایرن - کلن که در طی اون جای قهرمان چندین بار تغییر کرد. از تساوی ۲-۲ شالکه مقابل دورتموند هم نباید گذشت. اگر فرصت کردم، سری هم به اون بازی می‌زنم.
محمد مهدی: بازی بایرن مونیخ و کلن در هفته آخر چون به دلایلی نتونستم ببینم.
هیمن: تساوی دورتموند و بایرن تو وستفالن. هیجان خاصی داشت.
The Royal Blues: شالکه 2-2 دورتموند، دورتموند 2-3 وردربرمن، ماینتس 3-1 بایرن، شالکه 2-1 وردربرمن و بازی های حساس هفته آخر
عرشیا: بازی رفت دورتموند و بایرن، تساوی بایرن گلادباخ، سوپرکاپ جلو لایپزیش، بازی افتتاحیه جلوی فرانکفورت، باخت بایرن مقابل لازیش، دورتموند اشتوتگارت، و جفت بازی های دورتموند جلو گلادباخ!
بهداد: گل قهرمانی موسیالا، دقیقا مثل فصل ۲۰۰۱ و تعقيب و گریز نزدیک بایرن و شالکه که داستانش رو میتونید از این لینک بخونید
https://www.tarafdari.com/node/1925214
امین: قطعا گل دقایق آخر آنتونی مودست مقابل بایرن روی پاس اشلوتربک که وستفالن رو به هوا برد، و همچنین گل تلخ جمال موسیالا به کلن که همه چیز رو بر باد داد!
محمد مهدی : گل موسیالا به یونیون برلین که مولر سر خط پاس گلش رو داد خیلی جذاب بود برای من، گل سوم لایپزیش به بایرن هم از این نظر جالب بود که تصویر تلویزیون بوندسلیگا هوادار هارو داشت نشون میداد که در حال خروج از آلیانز بودن.
هیمن: گل دقیقه پایانی مودست جلو بایرن، و همینطور اولین گل هالر جلوی فرایبورگ گل موسیالا مقابل کلن هم نمیشه ازش غافل شد حتی اگه برای حریف باشه. مثل هر دورتموندی دیگه ای، دوتا بازیو همزمان داشتم میدیدم. و درد اون گل چیزی نیست که از خاطرم بره صادقانه بخوام بگم. بازم بی طرف بخوام نظر بدم، گل اول بوخوم به دورتموند تو تساوی 1-1 بازی برگشت. آنتونی لوسیلا زد اگه اشتباه نکنم. شوق خاصی تو چشماش، و اتمسفر ورزشگاه بود. همین پنج تا رو بیشتر یادم میمونه با اینکه گل های بیشتر و مهمتری هم بودن.
The Royal Blues: گل موسیالا به کلن تو هفته آخر که تکلیف قهرمان رو مشخص کرد گل پشت پا و زیبای ماریوس بولتر به اشتوتگارت
عرشیا: گل قهرمانی موسیالا و اون شوت وحشتناک کیمیش به کلن..
| چیزی که انتظارش رو نداشتی و رخ داد؟ |
بهداد: فکر کنم که جوابم قابل پیش بینی باشه، چون اخراج ناگلزمن برای همه هواداران بایرن مونیخ در اون مقطع زمانی عجیب و غیرقابل انتظار بود.
امین: باخت دورتموند در خانه مقابل ماینتس میانه جدولی و از دادن قهرمانی...
محمد مهدی: قهرمان شدن دورتموند رو به احتمال 95 درصد قطعی می دونستم ولی خب مثل اینکه خودشون نمی خواستن قهرمان بشن، پس طبق ترتیب جدول جام به تیم دوم می رسه :))
هیمن: سهمیه گرفتن یونیون برلین، و نزدیک شدن دورتموند تا این حد به قهرمانی. راستش نمیدونم بخاطر بد بینی بود یا نه شناختی که نسبت به اضطراب تیم داشتم، ولی میدونستم جلوی ماینتس به مشکل میخوریم. خیلی غافل گیرم نکرد، ولی دردناک بود.
The Royal Blues: اینکه رقابت قهرمانی به هفته آخر بکشه یا یونیون برلین سهمیه لیگ قهرمانان رو بگیره.
عرشیا: باخت به آگزبورگ تو نیم فصل اول و ماینتس تو نیم فصل دوم، و همینطور اخراج مربی یک هفته قبل درکلاسیکر.
بهداد: بروسیا دورتموند، ترکیب زرد و مشکی همیشه جذابه
امین: کیت وولفسبورگ که در عین سادگی، حداقل برای من بسیار جذاب بود. البته هیچوقت نباید از ترکیب رنگ‌های زرد و مشکی گذشت که همیشه زیباترین ترکیب‌ها رو خلق می‌کنن.
محمد مهدی: کیت اول هوفنهایم و اشتوتگارت (نمی تونم یکیشون رو نگم :)
هیمن: سعی کردم نگم دورتموند، ولی دورتموند😂
The Royal Blues: کیت اول آگزبورگ رو دوست داشتم و کیت سوم و مشکی لایپزیش
عرشیا: کیت دورتموند که یاد و خاطره ی کیت ۲۰۱۳ رو زنده کرد، کیت بایرن و کیت جدید دوم لایپزیش.
| بهترین جو استادیوم و طرفدارها؟ |
بهداد: به طور کلی تیم های آلمانی هواداران پرشوری دارن و دورتموند زبانزده اما جو ورزشگاه مرسدس آرنا اشتوتگارت زمان گل سوم و تساوی بخش به دورتموند تو این فصل یک چیز دیگست
https://www.tarafdari.com/node/2281738
امین: چرا باید سوالی که جوابش از قبل مشخصه پرسیده بشه؟ :)) قطعا وستفالن.
محمد مهدی: همیشه از جو استادیوم فرانکفورت و هوادار هاش خوشم میومد (دویچه بانک آرنا)
هیمن: تا قبل چندتا بازی آخر نیم فصل دوم که تو وستفالن بودن، بدون شک آلتن فورستری و اسم خاصش و سکوی ایستاده برلینی ها. ولی خب این چنتا بازی آخر، وستفالن غرق در جنون بود.
The Royal Blues: هوادارای شالکه و دورتموند مثه همیشه عالی بودن و همینطور فرانکفورت و یونیون برلین
عرشیا: وستفالن و آلیانز.
| بهترین تیم در نقل و انتقالات (تابستان و زمستان) |
بهداد: بایرن مونیخ تابستون نسبتا شلوغی داشت و بواسطه مصدومیت نویر و جذب زومر تقریبا میشه گفت نسبت به بقیه تیم های بوندسلیگایی سعی کرد بهتر عمل کنه، در بحث نقل و انتقالات بودجه تیم ها و اعتبار باشگاه ها حرف اول رو میزنه و در لیگی مثل بوندسلیگا که تیم ها باید محتاط تر عمل کنن طبیعتا باشگاه های تراز اولی مثل بایرن مونیخ و دورتموند به علاوه لایپزیگ پتانسیل بیشتری دارن
امین: شاید عجیب به نظر برسه که این حرف رو بزنم، اما دورتموند. دورتموند این فصل و خصوصا تابستان چیزی حدود شاید ۸۰ میلیون یورو خرج کرد که رقم بی‌سابقه ای در تاریخ باشگاهه. کریم آدیمی با حدود ۳۰ میلیون یورو، هالر با حدود ۳۰ میلیون یورو، و افرادی مثل اشلوتربک و صالح اوزجان و... که اطلاع درستی از قیمت‌شون ندارم. همین خریدها نشون میده که دورتموند درحال تغییره، تغییری که به لطف کهل و ترزیچ اتفاق افتاده. اگر این فصل و این فاجعه رو خط بزنیم، دورتموند آینده روشنی رو در پیش داره.
محمد مهدی: والا نقل و انتقالات زمستانی رو زیاد دنبال نکردم اما تابستانی رو بایرن مونیخ می دونم. دورتموند هم خوب بود.
هیمن: دورتموند تو تابستون خریدای خوبی داشت. ولی انتظار بیشتری ازشون میرفت. فروش هالند هم که تصمیم درستی بود و در عین حال از روی اجبار. بنظرم نسبت به درآمد، بهترین خریدارو داشت. بایرن هم همینطور، مانه و دلیخت. بخصوص دلیخت، اون شوتش جلوی فرایبورگ نمیبود شاید بایرن الان اینجا نبود. بازیکنای زیادی جذب کرد ولی درک نمیکنم چرا به اکثرشون یا بازی نرسید، یا به قدر کافی توجه نشد. میشه به لایپزیش هم اشاره کرد. ولی بازم من برنده این فصل بوندسلیگا رو یونیون میدونم، اشتباه نکنم چیزی حدود 20 میلیون یورو خرج کردن و الان اینجان.
The Royal Blues: لایپزیش و یونیون برلین با وجود تراز مثبت تونستن تیم یکدست و رقابتی رو درست کنن و سهمیه لیگ قهرمانان رو هم گرفتند
عرشیا: بایرن. با تمام انتقاداتی که به حمیدزیچ و کان هست، اما واقعا مهره های خوبی به خدمت گرفتن. دورتموند هم با توجه به بضاعتی که داشت تیم خوبی بست.
بهداد: انکونکو با اینکه بیشتر فصل رو مصدوم بود به همراه نیکلاس فولکروگ بهترین گلزن فصل شد و این نشون از کیفیت بالای این بازیکنه، اما با در نظر گرفتن عملکرد جام جهانی و سن و سال، نیکلاس فولکروگ رو انتخاب میکنم
امین: جود بلینگهام.
در کل جایزه ی جود ناحقی نبود!
محمد مهدی: جمال موسیالا و جود بلینگهام (اینم مثل دو سوال قبل)
هیمن: کاش میشد هیچکسی رو انتخاب نکرد. فصل پر ستاره ای نبود. ولی خب، روی به تعصب میاوریم. بلینگام.
The Royal Blues: کریستوفر انکونکو از لایپزیش
عرشیا: جایزه به جود رسید اما آمار موسیالا خوب بود، کیمیش هم میتونست به این جایزه برسه.
بهداد: ادین ترزیچ دوست داشتنی
امین: قطعا اورس فیشر. مردی که از کاه کوه ساخت و یونیون رو به سهمیه لیگ قهرمانان رسوند و حتی در جایی از فصل، یکی از شانس‌های قهرمانی برشمرده می‌شدن.
محمد مهدی: اورس فیشر یونیون برلین و ژابی آلونسو لورکوزن
هیمن: ژاپی آلونسو
The Royal Blues: اورس فیشر از یونیون برلین
عرشیا:
آقای استرایش که شاید تو لیگ مثل فصل قبل ندرخشید، اما تیمش تو پوکال عالی بود.
| بهترین بازیکن زیر 20 سال؟ |
بهداد: بلینگام و موسیالا رو اگر همچنان زیر ۲۰ سال فرص کنیم رقابت نزدیکی داشتن اما بدلیل گل قهرمانی، موسیالا بنطر شایسته تره بلینگام آینده خیلی خوبی داره و حضورش در تیمی مثل رئال بی دلیل نیست
امین: خیلی دارم سعی میکنم اسم بلینگهام رو نگم، ولی نمیشه!
محمد مهدی: جمال موسیالا
هیمن: جود بلینگام
The Royal Blues: جمال موسیالا از بایرن
عرشیا: قطعا یکی از بین بلینگهام و جمال.
بهداد: ماتیاس دلیخت، تا اینجای کار ارزش بالای خودش رو چه در مسابقات داخلی و چه اروپایی ثابت کرده
امین: آدیمی به دورتموند (در صورتی که مدیران دورتموند حال و هوای فروش به سرشون نزنه!).
محمد مهدی: ماتیاس دی لیخت
هیمن: ماتیاس دلیخت، و شاید نیکو اشلوتربک. هالر هم خرید خوبی بود، دیر راه افتاد. ولی خب برخلاف تصور عام، معتقدم بوندسلیگا لیگی نیست که همون اولین فصل خرید بشه از بازیکن انتظار عالی بودن رو داشت برای همین موقع انتخاب بهترین آدم به شک میوفته یکم. به همین دلیل به تیمای بالای جدول روی آوردم.
The Royal Blues: کولو موانی از فرانکفورت
عرشیا: انتقال دلیخت به بایرن. با این خرید، بایرن خط دفاع خودش رو برای سالیان درازی بیمه کرد.
بهداد: بد بودن رو باید بر اساس توقعات مدیران و هوادارا از تیم و کیفیت بازیکنای حاضر در ترکیب سنجید، تغییرات زیاد کادر فنی تیم های مختلف کار رو سخت میکنه، جواب مشخصی ندارم
امین: توماس توخل. کسی که لیگ قهرمانان و جام حذفی رو به راحتی آب خوردن از دست داد و اگر بی‌تجرگی و حماقت دورتموند و البته گل دقایق آخر موسیالا نمیبود، احتمالا الآن فصل رو بدون هیچ جامی تموم میکردن و این برای بایرنی که ناگلزمن رو بخاطر سه گانه اخراج کرد، یک افتضاحه.
محمد مهدی: هیچ مربی
هیمن: فرانک کرامر و توماس رایس فاجعه به بار آوردن. هرتابرلین هم با وجود این همه سرمایه گذاری تو سالای اخیر ناامید کننده بوده تو انتخاب سرمربی.
The Royal Blues: فرانک کرامر از شالکه
عرشیا:
رایس جز چند بازی واقعا خوب نبود و چه بوخوم و چه شالکه رو به رده های پایین جدول هدایت کرد، خصوصا شالکه که امید میرفت باهاش بمونه (شاید تنها دستاوردش تساوی جلو دورتموند بود.)
بهداد: شالکه، متأسفانه تیم های ریشه دار آلمانی حال و روز خوبی ندارن و از شالکه توقع بیشتری بود
امین: شالکه؛ یا به عبارتی آسانسور لیگ.
محمد مهدی: هیچ تیم
هیمن: هرتابرلین
عرشیا:
در طول کل فصل شالکه اما در نیم فصل دوم بایرن و گلادباخ افتضاح بودن.
بهداد: بایر لورکوزن، هیچ خلاقیتی در طراحیش چه کیت خونگی و چه کیت مهمان وجود نداشت
امین: کیت جدید بایرن که به تازگی رونمایی شد و رنگ سفید رو غالب قرار دادن! به شدت افتضاح.
محمد مهدی: کیت اول فرانکفورت
هیمن: خب این یکی زیادی سلیقه‌ایه، ولی از کیت آگزبورگ خوشم نمیاد.
The Royal Blues: بوخوم
عرشیا:
کیت جدید بایرن و کیت گلادباخ که هیچ خلاقیتی نداشت.
بهداد: مدیریت باشگاه بایرن مونیخ
اولی کان و حسن صالح حمیدزیچ با اخراج عجولانه ناگلزمن که در ليگ قهرمانان اروپا نمایش عالی داشت حکم اخراج خودشون رو صادر کردن، درسته ناگلزمن اون سرمربی رویایی بایرنی ها نبود اما هم زمان پیوستنش و هم زمان بندی جداییش تاثیر مطلوبی روی چهره باشگاه نداشت. بعد از اخراج اولی کان رفتار مناسبی باهاش نشد و این نوع برخورد با اسطوره ای مثل تایتان ناراحت کنندست و امیدوارم دیگه شبیه این اتفاق رو شاهد نباشیم.
امین: باز هم بایرن مونیخ. فکر نمیکنم نیاز به توضیح باشه :)
محمد مهدی : هیچ مدیریتی
هیمن: شالکه. و همینطور مدیریت جدید گلادباخ. بایرن هم فاجعه بود، ولی انصافا باید روابط حمیدزیچ تو نقل و انتقالات رو تحسین کرد.
The Royal Blues: هرتابرلین
عرشیا: قطعا زوج حسن و کان.
| بازیکنی که ناامید کننده بود؟ |
بهداد: سادیو مانه، با توجه به اینکه در لیگ برتر و زیر دست یورگن کلوپ درخشیده بود سطح توقعات ازش خیلی بالا بود. به امید اینکه مانه در فصل آینده هم در بایرن باشه و بدرخشه
محمد مهدی مالک پور: سادیو مانه
هیمن: سادیو مانه. و همینطور متاسفانه، مارکو رویس. از تیمو ورنر هم انتظار بیشتری میرفت. آنتونی مودست هم همینطور.
The Royal Blues: سادیو مانه
| بدترین تیم در نقل و انتقالات (تابستان و زمستان) |
محمد مهدی : همانند همین سوال در قسمت بهترین ها پیگیری زیادی نکردم متاسفانه و با عرض پوزش.
هیمن: شالکه. اشتوتگارت و بوخوم هم خوب نبودن. وولفسبورگ هم جاه طلبیش رو به معنی واقعی کلمه از دست داده.
The Royal Blues: هرتابرلین
| تحلیلت از تیمی که طرفدارش هستی در این فصل |
بهداد: نام بایرن همیشه در کنار اسامی تیم های بزرگ اروپا و جهان قرار داشته و با عملکرد خوب در اروپا شانس سه گانه بیشتر از همیشه بود اما با قمار بزرگ مدیریت و دادن شوک منفی به بازیکن ها و مجموعه باشگاه همه چیز معکوس شد. لقب اف سی هالیوود امسال به صورت کامل احساس و نمایان شد، از حاشیه های مدیریتی زمان جدایی لواندوفسکی و اخراج ناگلزمن گرفته تا نبود اولی کان در جشن قهرمانی بوندسلیگا و اخراج مربی مورد علاقه و مصدومیت شدید مانوئل نویر. حاشیه‌‌های کاذب هر تیمی رو از اصل ماجرا دور میکنه و نبود مدیریت صحیح و عاقلانه تشدید این وضع در بایرن مونیخ شد.
امین: هرچیزی بگم توضیح واضحاته. حماقت، بی‌عرضگی، بی‌تجربگی... ترجیح می‌دم در این باره حرفی نزنم.
عرشیا: شروع خوب و پایانی که بد بود ولی به قهرمانی ختم شد! قهرمانی لیگ برای تیمی که دنبال فتح سه گانه ست کم اهمیت ترین دستاورده، به امید خدا فصل بعد تیم خیلی مخوف تری از بایرن میبینیم و تیم با تجربه تری از دورتموند. لایپزیش با بقای رزه میتونه مدعی باشه و همه ی اینا واسه فوتبال آلمان خوبه :)
هیمن: این بهترین فصل ده سال اخیر نبود به هیچ وجه، ولی واقعا در کنار اولین فصل فاوره، امیدوار کننده ترینشون بود. یه چیزی درمورد دورتموند هست دل آدمو گرم میکنه و اونم سرمربیشه، ادین ترزیچ. واقعا ذهنیت برنده و کاریزمای خوبی داره. از نظر فنی هم از یه جنبه خیلی تحسینش میکنم، آنالیزور فوق‌العاده‌ایه. تنها مسئله تجربه کمش تو گرفتن سرعت و هیجان بازیه، که به مرور زمان رفع میشه.
البته چیزی که دورتموند این فصل کم داشت، چنتا بازیکن با سبک بازی کثیف بودن. چنتا بازیکن که دقایق پایانی با خطا کردن، با اتلاف وقت، با بازی ضد فوتبال جلوی وردربرمن و اشتوتگارت رو میگرفتن که متاسفانه دورتموند همیشه جای فوتبال زیباست.
The Royal Blues: این فصل شالکه رو میشه به دو نیمه کاملا متفاوت تقسیم کرد. شروع افتضاح با فرانک کرامر که باعث شد تا پایان نیم فصل فقط 9 امتیاز داشته باشیم! اما در ادامه با اومدن توماس رایس هم سبک بازی و هم نتایج تیم متحول شد ولی دیگه برای جبران امتیازات از دست رفته دیر شده بود و تاوانش هم سقوط تلخ و دردناک تو هفته آخر بود. نکته جالب اینه تو جدول نیم فصل دوم 9ام شدیم که نشون از پیشرفت و عملکرد خیلی خوب تیم زیر نظر رایس رو میده.
محمد مهدی فصل ضعیفی رو گذروند نسبت به جایگاه و منزلت بایرن مونیخ در فوتبال آلمان و دنیا، تغییرات سرمربی تیم رو دچار دگرگونی کرد که در ابتدا بهشت به نظر می اومد با اومدن توخل اما در آخر به جهنم نزدیک شد و بوندسلیگا جلو ورود بایرن به جهنم رو گرفت. با خروج ناگلزمان به شدت مخالف بودم اما خب با این حال با ورود توماس توخل، شدیداً ازش حمایت می کنم و ایمان دارم که می تونه بایرن رو وارد مسیر درست خودش کنه، امیدوارم که هوادار های عزیز بایرن حمایت کنن از توماس توخل.
در آخر و به قول مرحوم دکتر صد عزیز، از ته دل خیلی دوستون دارم و در این ابراز عشق ذره ای دروغ جاری نیست.
روحش شاد و یادش گرامی 🌹
