مطلب ارسالی کاربران
نقد انیمیشن کوتاه بیشتر More ۱۹۹۸
نقد نظام سرمایه داری. جو غالب فضای کلاس جامعه شناسی صنعتی. حرف از انیمیشنی به نام More به کارگردانی مارک اوزبورن تولید1998. جریان مربوط به کارگری از کارگران زجر کشیده و خسته حالی است که در جامعه خاکستری حاصل از مدرنیته در حسرت روزهای رنگارنگ کودکی خود است. جامعه ای که بر روی اتوبوس های نوشته شده"Get happy"اما چهره ای گرفته کارگران بازتاب واقعیت درون آن هاست. بورژوای تازه به دوران رسیده ای که به عنوان سرکارگر یا مدیر یا هر عنوان مشابه دیگر که در ارتفاعی بالاتر(از بالای سر) مدام حرکات کارگران را زیر نظر دارد تا نکند چرخه تولید متوقف شود. کارگر خسته روح که هنوز نور و حرارت امید دردلش جاری است و با دستانش توان می دهد برای فرار از جامعه خاکستری دوربین یا عینک (Bliss)سعادت! اختراع می کند که وقتی از پشت شیشه های آن با محیط و انسان های درون آن می نگرد همه چیز ایدئال دیده می شود. در سکانسی از این انیمیشن کارگرخسته ما با عینک نگاهی به مدینه فاضله خود می اندازد لکن لذت انتزاعی او تا برداشتن عینک از چشم بیشتر دوام نمی آورد؛ بازهم همه جا خاکستری و سرد و... . کار از آن جا بدتر می شود که همین ابزار سعادت در خدمت سرمایه داری قرار می گیرد و اهرم فشاری برای کارگران. این جاست که قهرمان خسته داستان ما نور و حرارت درون خود را از دست می دهد. خاطره رنگی دوران کودکی اش به او سوسو می زند ولی شاید ایراد مرد خسته این بوده که به این فکر نکرده که حتی در شادی دوران کودکی نیز سوار بر ابزاری سرد و بی روح از جنس فلز به دور خود می چرخیده.
(( در آینده مطلب دیگری هم اضافه میشه))
