| ارسنال- من یونایتد، روی سکوها
خوب گوش دهید... این صدای یک رقابت قدیمی است... صدای پرتاب تکه‌ای پیتزا در تونل، صدای فریادی پس از نواخته شدن پنالتی، صدای لذت بی پایان شکستن رکورد حریف، صدای تمسخر یک تازه‌وارد فرانسوی توسط یک اسکاتلندی فاتح، صدای انتقام یک پروفسور با پسرانش، صدای دویدن آن مرد ویلزی، آن هنرمند هلندی.... این صدای عاشقانه ترین جنگ کلاسیک دوران معاصر فوتبال انگلستان است. صدایی که پس از سالها رخوت بار دیگر در اطراف ورزشگاه پیچیده... صدای نبرد آرسنال و من یونایتد...
...
باور کنیم یا نه 20 سال از از آن روزها می‌گذرد. روزهایی که فرگوسن و ونگر آتش را در کنفرانس خبری پیش از بازی روشن می‌کردند، ویرا و روی کین در رختکن برای هم شاخه و شانه می‌کشیدند و 22 بازیکن در هایبری و الدترافورد تا پای جان برای جام قهرمانی می‌جنگیدند... عحیب است که حتی با وجود جایگاه اول و سومی دو تیم، با برده‌ای درخشان در دربی شمال لندن و منچستر بازهم، بازی یکشنبه آرسنال--من یونایتد نبرد قهرمانی به شمار نمی‌رود. استیلای یک دهه‌ی اخیر من سیتی، نبردهای لیورپول و خریدهای چلسی سالهاست بازی من یونایتد و آرسنال را از هیجان بازی تعیین کننده‌ی قهرمان انداخته... اما و پس از سالها نشانه‌هایی به چشم می‌خورد. من یونایتد، تنها تیمی است که توانسته صدرنشین این فصل را شکست دهد. آرسنال را. رشفورد و ساکا در خط حمله‌ی دو تیم مردان اول روز دربی در هفته‌ی قبل بودند. کاپیتان اودگارد (بله کاپیتان!) باید از کازمیرو بگذرد و برونو فرناندز رو در روی زوج ژاکا و پارتی خواهد جنگید.... این بازی آرسنال و من یونایتد است. بازی عاشقان نوستالژی دو دهه قبل فوتبال... بازی طرفداران... بیایید ساعات باقی مانده تا بازی را کنار هم بگذرانیم. پای صحبتهای محمد آرسنالی و امیررضا طرفدار من یونایتد.... در صفحه‌ی اتحادیه نویسندگان صدر |
| 1- چرا طرفدار آرسنال شدی و اگر امروز بخوای کسی رو طرفدار تیمت کنی بهش چی میگی؟ |
- آرسنالی شدن من فقط یه موضوع فوتبالی نبود ، از بچگی همیشه عاشق شهر لندن بودم و عاشق اون محله ای بودم که باشگاه آرسنال داخلش قرار داشت ، اون کوچه ها و خیابونا و حتی نیمکتایی که مقابل استادیوم و داخل کوچه ها بودن و روزنامه هایی که روی زمین افتادن و عصر بارونی لندن و مردمی که در حال زندگی کردن هستن شهری که زندگی داخلش جریان داره
چیزی که درون آرسنال وجود داشته همیشه برام زیبا بوده ، یادم میاد زمانی که تصمیم گرفتم آرسنال رو دنبال کنم اصلا به جام و افتخار توجه نکردم ، فلسفه ای که درون آرسنال وجود داشت برام جذابیت داشت و شاید یجورایی به شخصیت خودم نزدیک بود
فک نکنم واسه آرسنالی شدن نیازی به دعوت شدن وجود داشته باشه ، یعنی اصلا نیازی نیست سعی کنی که یک نفر رو آرسنالی کنی ، اونی که باید آرسنالی بشه میشه و خودش پیداش می‌کنه ، بخاطر همون چیزایی که بالا گفتم و اون وایبی که درون باشگاه وجود داره
| 2- آیا واقعا آرسنال این فصل شانس اصلی قهرمانی به حساب میاد؟ و اگر آرسنال در این فصل قهرمان نشد... |
فکر میکنم الان دیگه آره ، بدون شک ما اولین شانس قهرمانی امسال هستیم ، بالاخره بعد از سالها توی همچین وضعیتی قرار داریم ، هیچ شکی وجود نداره که ما قوی‌ترین و بهترین تیم امسال انگلیس و حتی یکی از بهترینای دنیا هستیم
اگر قهرمان نشد مطمئنا ضد حال خیلی بدی هست برامون ، می‌دونی اگر ابتدای فصل بهمون میگفتن امسال به راحتی دوم میشید هممون خوشحال می‌شدیم و می‌گفتیم چقدر عالی ، دوم شدن پس از سالها افتضاح و عدم کسب سهمیه می‌تونه مناسب باشه
ولی الان ، پسر چیزی تا اون قهرمانی لعنتی نمونده ، هشت امتیاز جلو هستیم و وضعیت تیم عالیه هیچ تیمی هم غیر از سیتی ما رو تهدید نمیکنه که مطمئنا اونا هم در ادامه امتیاز از دست میدن به هر قیمتی شده باید قهرمانی امسال رو بدست بیاریم چون بهترین فرصته
| 3- این روزها در یک گالری نزدیک استادیوم امارات از 8 طرح برای اطراف ورزشگاه امارات رونمایی شده که یکی از اونها به پرچم کانون هواداران آرسنال در سرتاسر دنیا اختصاص داره و در اون پرچم Iranian gunners هم هست. نظرت راجع بهش چیه؟ |
این حرکت آرسنال یکی از چیزایی هست که باعث میشه بیشتر دوستش داشته باشم ، و حضور پرچم آرسنالی های ایران هم اتفاق فوق‌العاده ای هست ، فک میکنم آرسنالیای ایران جز صبور ترین و سختی کشیده ترین و وفادار ترین فوتبال فن های دنیا هستن و لیاقت این رو دارن که اسمشون اونجا باشه
| 4- در بدو ورود آرتتا راجع بهش چه فکری می‌کردی و به نظرت از اون موقع تا حالا چه چیزهایی تغییر کرده؟ |
از همون بدو ورود میکل چیزی که الان شدیم رو تصور میکردم و دربارش اطمینان داشتم فک کنم جز معدود آرسنالیایی بودم که همیشه از آرتتا و پروژش حمایت کردم و بهش اعتماد داشتم و بارها هم با مخالفای بیشمارش جر و بحث داشتم ولی حالا میبینید که همه چیز اون چیزی شده که سالها دنبالش بودیم ، حتی خیلی سریعتر از چیزی که فکر میکردم بهش رسیدیم
این تیم فوق‌العادس ، میکل تمام سیستم و ذهنیت باشگاه رو تغییر داد دیگه خبری از خرید های بیهوده نیست هر کاری که میکل کرد نهایتش غیر از سود هیچی برای باشگاه نداشت
وقتی رمزدیل و وایت و اودگارد و ... خرید هشتاد درصد فنای آرسنال بهش اعتراض داشتن که چرا پول رو هدر دادی ولی همین بازیکنا الان دارن میدرخشن ، آرون هر بازی ما رو نجات میده و یکی از بهترین گلرای حال حاضر هست
وایت محشره هیچ نقصی توی بازی این پسر نیست اودگارد شاهکاره و یکی از بهترین بازیکنای حال حاضر دنیاس وقتی اوبا کاپیتان تیم رو وسط فصل به هر قیمتی شده بیرون کرد خیلیا معترض بودن که چرا اینکارو کردی ولی همون حرکت پایه های شخصیت متفاوت آرسنال رو ساخت و این چیزی بود که بهش نیاز داشتیم
زمانی که سالیبا رو یه فصل دیگه قرض داد اکثریت میگفتن چرا وایت رو خریدی و سالیبا رو بازم قرض دادی ولی نتیجه قرض دادن سالیبا چیزی شد که الان میبینید در کل in Mikel we trust
| 5- تیمهای شمالی (من یونایتد، من سیتی، لیورپول) برای گانرز رقیب بزرگتری به حساب میان یا لندنیها (چلسی، اسپرز و ...) و چرا؟ |
تیم های شمالی خب قدرتمند تر هستن ولی حساسیت و دعوایی که بین تیمای لندنی هست یچیز دیگس ما زیاد با لیورپولیا و سیتیزن ها تنشی نداریم ، شاید فقط وقتی با هم بازی داریم ولی دعوایی که بین لندنی ها هست واقعا تموم نشدنی و جذاب هست ، توی دربی شمال لندن هم دیدیم چیشد ، این اتفاقات توی بازی با سیتی و لیورپول نمیفته هیچوقت
منچستر و آرسنال هم فک میکنم همیشه رقیب بودن ولی یجورایی بخاطر اصالت زیادی که این دو تیم دارن یه احترام خاصی وجود داره مخصوصا اینکه توی سالهای اخیر این دو تیم خیلی ضعیف تر شدن و مشکلات زیادی داشتن فنای دو تیم همدیگرو درک میکنن ولی مطمئنم با قدرتمند تر شدن این دو تیم یه رقابت و تنش بی سابقه و محشر
| 1-چرا طرفدار من یونایتد شدی و اگر امروز بخوای کسی رو طرفدار تیمت کنی بهش چی میگی؟ |
خیلی وقتها سوال رو از من پرسیدند و همیشه پاسخ من این بوده :
عشقی وصف ناپذیر...
من عاشق حسای وصف ناپذیریم و حسی وصف ناپذیر تر از علاقه ی یه منچستری به اولدترافورد و جو معرکه ش و خوشحالی بعد گل های وازا پیدا نکردم..
حسی وصف ناپذیر تر از ایستگاهی های دیوید بکام و آدامس جویدنای فرگوسن رو نیمکت اولدترافورد اونم زیر آفتاب سوزان منچستر پیدا نکردم
حسی وصف ناپذیر تر از قهرمانی زیر بارون با چاشنی سر خوردن کاپیتان تیم حریف پیدا نکردم
و اینا بود که منو عاشق منچستر کرد...
و اگه قرار باشه کسی رو طرفدار تیمم کنم همینا رو به صورت خلاصه وار میگم : حسی وصف ناپذیر تر از منچستری بودن پیدا نمیکنی ، بی خود نگرد!
| 2- به نظرت تفاوت تن هاگ با مربیان بعد از سر الکس فرگوسن چیه؟ |
مربیای پسافرگوسن هرکدوم داستان و حرف و حدیث خودشون رو دارن و پرداختن به اونها ممکنه چندین ساعت طول بکشه
بزرگترین وجه تمایز تن هاخ با سایر مربیا اقتدارش بوده ، اقتداری که شاید رالف راینیک هم داشته باشه ولی تن هاخ چاشنی تاکتیک ناب هلندی رو به این تیم اضافه کرده و البته نشاط و شادابی که نه تو دوره دیوید مویس همچین چیزی داشتیم نه فنخال نه مورینیو و نه اوله و رالف
| 3- با رفتن کریستیانو رونالدو از من یونایتد چه چیزی تغییر کرده؟ |
حاشیه ، حاشیه و بازم حاشیه.
بزرگترین آفت یه تیم بزرگ که دائم زیر ذره بین رسانه ها و مطبوعاته حاشیه ست و رونالدو از همون روز اول که پاشو تو اولدترافورد گذاشت یه چمدان بزرگ از حاشیه با خودش آورد.
دیگه واضح و مبرهنه که با رفتنش تیم چه تغییری کرده و چه مزایایی داشته این اتفاق. نتایج تیم هم گویای همه چیز هستند
| 4-نظر شخصیت درباره ی آرسن ونگر؟ |
مربی نسبتا بدشانس و نه چندان با ثبات
اوایل حضورش تو هایبوری با اواخر دورانش تو اشبرتون گرو از زمین تا آسمون فرق داشت.
کسی که همیشه باخت هاش و ناکامی هاش رو با تمجید از ستاره های حریف می شست و پاک میکرد
از همون اوایل حضورش بگیر و تعریف و تمجید از بکام و اندی کول تا قرن جدید و چلسی خوزه مورینیو و فرانکی و دروگبا و رفقا و بازی های تیمش مقابل بارسلونا تو فینال 2006 و تعریف و تمجید های تکراری و همیشگی از اتوئو و رونالدینیو و چند سال بعدش مسی که دیگه همه رو خسته کرده بود.
کسی که موند تا پاکسازی کنه و شور و نشاط رو به اشبرتون گرو برگردونه ولی خیلی چیزا سد راهش شدن...
بیشتر از توانش با توپچی ها ادامه داد اون هم در شرایطی که باشگاه هیچ حرفی نمیتونست بهش بزنه و این خودش بود که تصمیم میگرفت کی بره
درکل براش احترام زیادی قائلم
| 5-برای بازی خارج از خانه با gunners هایبری رو انتخاب میکنی امارات؟ |
صد درصد امارات (اشبرتون گرو)
جو وحشتناک هایبوری دست کمی از آنفیلد و اولدترافورد نداشت و همونطور که میدونید بازی کردن تیم مورد علاقت تو اینجور استادیوم ها کمی زجر آوره :)
| 6-حست بعد از بازی 8-2 من یونایتد در الدترافورد چی بود؟ |
بازی ای که وازا به جنون رسید و ما رو هم به جنون رسوند.
اون بازی رو زنده ندیدم ولی بعد ها که بهش فکر میکنم حس لذت بخشیه ، تحقیر رقیب سنتی تو استادیوم خانگی اونم تو روزایی که همه چیز به خوبی پیش نمیره
| 7نظرت راجع به پت ویرا و روی کین؟ |
اجازه بدید باز هم از واژه جنون استفاده کنم. نماد جنگ و جدل تو تاریخ فوتبال
از چمن سبز اولدترافورد تا تونل خاطره انگیز ورزشگاه هایبوری...
همه جا محل درگیری و بحث این دو نفر بود
دو رهبر واقعی که نه منچستر و نه آرسنال همتاشون رو نخواهند دید
| 1- بهترین بازی و خاطرت از بازی آرسنال- من یونایتد؟ |
محمد
احتمالا همین بازی سال گذشته توی امارات که سه بر یک برنده شدیم و شوت ژاکا واقعا بازی جذاب و نفس گیری بود چیزی نمونده بود که یونایتد کامبک بزنه و ما هم کلی مصدوم و غایب داشتیم ولی شوت ژاکا همه چیز رو تموم کرد
امیررضا
عمدتا خاطره های خوبم مربوط به سایر بازی های سنتی انگلیس مثل دربی شمال غرب و دربی منچستر میشه تا این بازی
منتها از بین اونایی که زنده دیدم اون بازی سال 2014 که 2-1 بردیم با گل بخودی کیران گیبز و گل وین رونی خاطره خوشیه برام
همواره یکی از حسرت های فوتبالیم این بوده که بازیای دهه 00 دو تیمو از نزدیک ندیدم و اون جو رو تجربه نکردم
جوی که شاید حالا حالا ها تکرار نشه
| 2- یک تیم 11 نفره از منتخب بازیکنان دو باشگاه برامون بچین |
محمد
- گلر : فن در سار
مدافع: اشلی کول ، فردیناند ، تونی آدامز ، گری نویل
هافبک: رونالدو ، اسکولز ، ویرا ، ساکا
مهاجم : وین رونی ، آنری
امیررضا
محمد
پیش بینیم از بازی 1-0 آرسنال
امیررضا
سخته پیش بینی نتیجه این بازی ، ولی بنظرم 3-2 میبریم با هنرنمایی و درخشش برونو.
ولی باز هم نمیشه گفت، تقابل تن هاخ و آرتتا که تااینجا مچ استادشون رو خوابوندن جالب میشه و البته غیرقابل پیشبینی
به هرحال فوتبال انگلیسه و طبیعت غافلگیر کننده ش
و در آخر باتشکر از شما حمید خان بابت این مصاحبه و زحماتی که میکشید و باتشکر از همه دوستان در اتحادیه نویسندگان صدر
