به گزارش طرفداری؛ تیم‌های ملی وزنه‌برداری کشورمان در مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۲۲ – بحرین با ۱۰ وزنه‌بردار مرد و ۷ وزنه‌بردار زن، به ترتیب با ۶۳۱ امتیاز در بخش مردان و ۴۳۶ امتیاز در بخش زنان به عناوین سومی و چهارمی قاره کهن دست یافتند که این نتایج، در شرایطی به‌دست آمدند که فدراسیون وزنه‌برداری به مدیریت جدید، نخستین اعزام بین‌المللی خود را داشت.
شاید پیش از این خیلی‌ها انتظار نتایج دیگری در قاره کهن را از وزنه‌برداران ایرانی داشتند اما این عنوان سومی با توجه به شرایط فعلی و البته ورود برخی وزنه‌برداران کشورهای غیرآسیایی زیر پرچم یک کشور آسیایی به این رقابت‌ها، چندان عجیب نیست و به نظر نتایج رخ داده، در صورت مدیریت درست و اصولی در آینده اتفاقات بهتری را هم رقم خواهد زد.
بی‌تردید رسول معتمدی در این رقابت‌ها هم نشان داده که مهم‌ترین وزنه‌بردار نسل فعلی ماست. معتمدی با وجود این که به دستور مربی‌اش یک وزن بالاتر هم در آسیا وزنه زد، باز هم هت‌تریک طلایی به ثمر رساند تا نشان دهد که حتی در وزنی که مختص به خودش هم نیست، حرف‌های بسیار زیادی برای گفتن دارد.
از سمتی دیگر علی داوودی که نایب‌قهرمانی المپیک ۲۰۲۰ توکیو را در کارنامه‌اش ثبت کرده، در مسابقات قهرمانی آسیا هم به نشانی بهتر از نقره دست نیافت. با وجود این که لاشا تالاخادزه، غول گرجی دنیای وزنه‌برداری در این مسابقات حضور نداشت اما وزنه‌برداری که کشور بحرین برای این مسابقات به خدمت گرفت، داوودی را فقط به مدال نقره مجموع قاره رساند.
این رقابت‌ها نشان دادند که هم‌چنان مشکلات جدی وزنه‌برداری ایران در اوزان سبک وجود دارد و طی سال‌های اخیر استعدادپروری خوبی در این زمینه صورت نگرفته. ایران البته همیشه مشکلات زیادی در این اوزان داشته اما در قاره آسیا شاید با کمی تلاش بیش‌تر و مدیریت بهتر، می‌شد به مدال‌های مرغوب و خوبی رسید.
رضا دهدار هم به عنوان یک وزنه‌بردار صاحب‌سبک در ایران، بازگشت خوبی به میادین داشت و با مدال‌هایی که در مسابقات قهرمانی آسیا کسب کرد اگر چه به مدال طلا نرسید، اما نشان داد که می‌تواند در قامت یک مدعی در وزن خودش ظاهر شود و رقبای وطنی را به چالش‌های سختی بکشد.
اما بدون شک کسب مدال طلا توسط سیده‌الهام حسینی در این دوره از رقابت‌ها، مهم‌ترین اتفاق برای جامعه وزنه‌برداری ماست. ۳ مدال طلایی که حسینی با شایستگی به گردن آویخت، نشان داد که وزنه‌برداری بانوان در مسیر درست، روبه‌رشد و موفقی قرار گرفته و حالا به نخستین طلای بین‌المللی‌اش هم رسیده.
اگر چه پیش از این یکتا جمالی به مدال برنز رده‌های سنی جهانی یا پریسا جهان‌فکریان به سهمیه المپیک هم رسیده بودند اما خروج این ورزشکاران از ایران هم نتوانست این آب باریکه را کور کند و حسینی در این تورنمنت با رکوردهایی که از خود برجای گذاشت، مسیر مهمی را برای آینده بانوان گشود.
این مدال تاریخی و مهم نشان داده که اگر حمایت‌های بهتر، اهمیت دادن بیش‌تر و در کل توجه بالاتری به وزنه‌برداری بانوان شکل بگیرد، حتی کسب سهمیه المپیک و افتخارآفرینی در مسابقات جهانی اصلاً دور از دسترس نیست و این رشته می‌تواند نقش مهمی در سبد مدالی کاروان‌های ایران در مسابقات بیافریند.
از این نکته هم نباید غافل شد که بازگشت کوروش باقری با کارنامه درخشان المپیک لندن به تیم ملی در قامت مدیرفنی، تأثیر خودش را بر نتایج گذاشت و این تأثیر حتی در تیم بانوان هم مشهود بوده. باقری با بازگشت به فدراسیون در واقع در سمتی جدید، هم نظارت را برعهده گرفت و هم تکنیک‌های خاص خودش را به اشتراک با مربیان جوان‌تر گذاشت.
در پایان می‌توان به ادامه این روند و بهبود شرایط در مسابقات جهانی کلمبیا امید داشت. فدراسیون وزنه‌برداری با تیم مدیریتی جدید در صورت ثبات و حمایت، می‌تواند امیدهای از دست رفته ایران در المپیک را این بار در میدان ۲۰۲۴ پاریس به شرط روال اصولی، بار دیگر برگرداند.
