ابراهیم آشتیانی در پروژه تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران رتبه دوم را در پست دفاع راست به دست آورد. به همین بهانه از فرصت حضور اردلان آشتیانی در برنامه میز کارشناس طرفداری استفاده کردیم با او در خصوص این پروژه و زنده یاد ابراهیم آشتیانی گفتگو کردیم.
اردلان آشتیانی در این گفتگو از ابراهیم آشتیانی فقید گفت، از کارشناسانی که در این پروژه شرکت داشتند تقدیر کرد. همچنین از پدرش، خاطرات شاهینی های قدیم، تعصب آشتیانی نسبت به پرسپولیس و ... صحبت کرد.
این گفتگو را می بینید و می خوانید:
سلام و درود می گویم به مخاطبان رسانه طرفداری. اینجا استودیوی طرفداری و امروز اردلان آشتیانی میهمان ماست.
عرض ادب و احترام دارم خدمت بینندگان محترم طرفداری و آقا سامان عزیز. خوشحالم در خدمت تان هستم.
می خواستم در مورد پروژه تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران صحبت کنم که سال 1400 از روز اول تا پایان سال در طرفداری داشتیم. این پروژه را دنبال کردید؟
بله. اول تبریک بگویم به شما چون آن بخشی که گذاشتید و تیم منتخب انتخاب شد مشارکتش خیلی زیاد بود و همان بچه هایی که هم دوره های خودمان بودند در فوتبال حالا چه در پرسپولیس چه غیرپرسپولیسی زنگ می زدند و می گفتند اردلان مثلا به پدرت رای دادیم و اینها، واقعا جا داشت تبریک هم به شما بگویم.
خبر دارید که پدر یکی از دو رای برتر پست دفاع راست شدند و یکی از اعضای تیم منتخب هستند؟ بالاخره ما دو تیم داریم. نکته ای که برای من خیلی جالب بود در طول این پروژه، خب من و هم نسل های من بازی پدرشما را ندیده ایم و کمتر هایلایتی هم از آن زمان هست ولی چیزی که خیلی از هم نسل هایشان می گفتند، این بود که بک راست مدرن را آشتیانی وارد فوتبال ما کرد یعنی تا قبل از آن دفاع راست ها تا خط وسط زمین بیشتر نمی رفتند ولی ایشان می رفتند و سانتر می کردند و در حمله شرکت داشتند.
جا دارد اول بگویم پدر من زمانی که وارد باشگاه شاهین شد خیلی جوان بود و 17-18 سالش بود. برای من تعریف می کرد قبل از اینکه وارد شاهین شود، چون در شاهین پدرم دفاع وسط بازی می کرد به خاطر پرش هایش ولی قبل از شاهین در باشگاه پولاد مهاجم بود و به همین خاطر میل به هجومش خیلی زیاد بود. زمانی که آلن راجرز در پرسپولیس بخش دوم، چون می دانید یک پرسپولیس بخش اول بود که مرحوم دهداری مربی شان بود و اینها به پیکان رفتند که به پرسپولیس برگشتند، آلن راجرز آنجا به آنها اضافه شد. وقتی که راجرز اضافه شد و حضور علی پروین در پیکان باعث شد شکل جدیدی از دفاع راست را پدر من به نمایش بگذارد. تعریف می کردند آن زمان بازیکنی ایتالیا داشت به نام فاکتی. دفاع چپی بود که خیلی نفوذ می کرد و می رفت و می آمد و این شد الگویی برای پدر من. یاد گرفت از او که چقدر می تواند با اضافه شدن به حمله به تیمش کمک کند. پدرم تعریف می کرد که صبح ها آلن راجرز، او و علی پروین را می برد زمین شماره دو امجدیه و تمرین اورلپ و سانتر از جناحین می کردند با مرحوم همایون بهزادی و حسین کلانی. با این زوج سازی و میل به نفوذ پدر من و انجام کارهای ترکیبی از کناره ها بخشی اش به خاطر توانایی بالای پدر من بود و بخشی هم به خاطر این بود که آلن راجرز این کارهای ترکیبی را از فوتبال انگلیس به فوتبال ما وارد کرد.
آلن راجرز و علی پروین نام هایی هستند که بارها نامشان مثل ابراهیم آشتیانی در این پروژه تکرار شد اما خودت هم دفاع راست بازی می کردی. پدر توصیه ای داشتند که در آن پست بودی؟
طبیعتا هر روز پدرم با من صحبت می کرد. خیلی صحبت هایش فنی بود و خیلی ها هم اخلاقی ولی بیشتر تاکیدی که داشت روی بحث اورلپ از کنار و ارسال سانتر بود که بیشتر به من آموزش می داد و یکسری صحبت ها بود روی مسائل تکنیکی که خیلی روی من کار کرده بود. مثلا کنترل سینه، من یک شگرد داشتم پاس قطری می دادم که قدیم می گفتند از این پرچم کرنر تا آن پرچم که همه این ها را مدیون پدرم هستم که تکنیکش را یاد گرفتم. اینجور پاس ها بحث قدرت پا نیست بحث اصلی نوع ضربه زدن و تکنیک است.
برای تماشای بازی هایتان می آمدند؟
نه اصلا نمی آمدند.
به عنوان حسن ختام می خواهم اگر خاطره ای از پدر دارید بگویید. خاطره ای که مخاطبان باید بشنوند.
پدر من خیلی تعصب داشت روی پرسپولیس. عشقش پرسپولیس بود و روزی هم که پدرم فوت شد شاهد این بودیم که چقدر هواداران پرسپولیس برای ما سنگ تمام گذاشتند و این حاصل عشق پدرم به پرسپولیس و هواداران بود. پدر من آن دوره که مریض شد، روزهای آخر عمرش نمی گذاشت کسی بیاد در این حالت ببیندش، یک غرور خاصی داشت و دوست نداشت کسی در آن حالت ببیندش. اگر دقت کنید هم در زمان مریضی پدر من هیچ عکسی از او وجود ندارد. بازی پرسپولیس و الهلال در جام باشگاه های آسیا بود و من روی تخت بیمارستان بازی را با گوشی برای پدرم گرفتم که نگاه کند. وقتی بازی شروع شد و پرسپولیس متاسفانه خیلی زود دو گل خورد، فکر می کنم عمر خریبین زد، گل سوم که پرسپولیس خورد پدرم به شدت قاطی کرد و ناراحت شد و گفت اردلان موبایل را از جلوی صورتم کنار ببر که نمی خواهم بازی را ببینم. هر قدر گفتم بیا نگاه کن گفت ببر آن طرف و به حالت اخم رویش را آن طرف کرد. می خواهم بگویم در آن حالتی که واقعا چجور بگویم، شاید خودش هم می دانست از بین برود و فوت شود باز هم عشق به پرسپولیس اجازه نداد که این فوتبال ناراحت کننده را دنبال کند.
آن تعصبی که تا آخرین روزهای عمر این نسل داشتند. هر کس آمد از تعصب آن نسل گفت.
اینها واقعا کسانی بودند که به پرسپولیس هویت دادند، صادقانه باید بگوییم اگر امثال پدر من و همایون بهزادی نمی آمدند به پرسپولیس، مثلا از شاهین به دارایی می رفتند یا عقاب، همین تماشاگران شاهین با اینها به عقاب می رفتند، همین طرفداران شاهین به دارایی می رفتند. اینها بودند که به پرسپولیس هویت دادند. یادم می آید پدرم تعریف می کرد می گفت روزی که شاهین منحل شد همایون بهزادی خدابیامرز در خانه شان سفره انداخت بود و غذا آورد، بعد از خوردن غذا او یک قرآن بزرگ آورد اولین نفر خودش دستش را گذاشت روی قرآن گفت که به این قرآن باید قسم بخوریم هیچ کداممان یا هیچ تیمی نمی رود یا اگر برویم همه با هم به یک تیم می رویم. چون یکسری پدر من را پاس میخواست یکسری هم می خواستند بروند و آن قسم خوردن آن موقع مثل الان نبود که مقداری خورده شیشه باشد و دروغ بخواهند بگویند به هم و زیر و رو بکشند و حرف شان حرف بود. قسم خوردن آن موقع باعث شد پرسپولیس شکل بگیرد و این عظمت و این همه هوادار مدیون آن قسمی هستند که سر سفره خورده شد.
روحشان شد مرحوم همایون بهزادی، زنده یاد ابراهیم آشتیانی و تمام کسانی که برای این فوتبال زحمت کشیدند. امیدواریم با این برنامه تیم منتخب قرن ادای دینی کرده باشیم به آن همه انسان زحمتکش، فرقی ندارد آبی و قرمز، همه زحمت کشیده اند و امروز هرچه فوتبال ما دارد از آن نسل زحمتکش دارد.
خواستم تشکر ویژه کنم از تمام دوستان عزیز، هواداران، پیشکسوتان و همه که به پدر من رای دادند چون می دانید این فاصله و وقفه ای که بین بازی پدر من و این رای گیری ایجاد شد فکر می کنم 30-40 سال است و باعث می شود خیلی ها از یاد ببرند فوتبال پدر مرا و خیلی ها هم مثل شما بازی اش را ندیده باشند و فقط عکس پدر مرا دیده باشند یا از گذشته ها شنیده باشند که او چه فوتبالیست افسانه ای بود. فکر می کنم من مدیون همه شان هستم و دست تک تکشان را می بوسم و واقعا باعث غرور و خوشحالی من شد این رای که پدر من آورد.
ممنون از شما و همه کارشناسانی که در پروژه تیم منتخب و برترین های قرن شرکت کردند، اردلان آشتیانی ممنون که امروز اینجا بودی و ممنون از مخاطبان طرفداری که ما را همراهی کردند.
