ساکت الهامی قهرمانی جام حذفی را به مردم مازندران تقدیم کرد.
به گزارش طرفداری، ساکت الهامی در پست اینستاگرامی اش نوشت:
بسم الله
اللَّهُمَّ لَا تُؤَدِّبْنِي بِعُقُوبَتِكَ وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِي حِيلَتِكَ مِنْ أَيْنَ لِيَ الْخَيْرُ وَ لَا يُوجَدُ إِلَّا مِنْ عِنْدِكَ
خدای بزرگ را بی‌نهایت شکرگزارم که همواره سایه لطف و مهرش را بر سرم گستراند و از غفلت‌هایم چشم‌پوشی کرد و اوست که تنها می‌داند در دلم چه‌ها گذشت.
او بود که ثمره سال‌ها مرارت‌ها و سختی‌هایم را به شیرینی با قهرمانی در تراکتور به من هدیه نمود.
او بود که همیشه به بهانه مردم، به من عزت داد و آبرویم را حفظ کرد.
او بود که سال گذشته، زمانی که نساجی در آستانه سقوط قرار داشت، به من لطف کرد و مرا ناجی این تیم بزرگ خواند.
او بود امسال نیز در کوران همه‌ی سختی‌ها و ناآماده بودن امکانات، باز هم درس صبر به من آموخت تا بتوانم پرچم نساجی را برافراشته نگاه دارم.
او بود که در آزمون الهی مرا تا دم پرتگاه می‌برد اما مهربان‌تر از مادر، باز هم مرا در آغوش می‌کشید.
و سرانجام او بود جام قهرمانی نساجی را پس از ۶۳ سال به مردم عزیز مازندران عطا کرد.
بله! ساکت الهامی با تمام عیب و ایرادهایش، فقط وسیله بود، اسبابی برای شادی دل مردم.
چند روز پیش از قهرمانی به نزدیکانم نیز می‌گفتم: این‌بار جام را فقط و فقط برای مردم می‌خواهم و ذره‌ای اسیر نفسم نیستم.
من آن شبی نساجی را در قامت قهرمان دیدم که پیرزنی در آخرین روزهای عمرش از بیمارستان با من تماس گرفت و گفت: نمی‌دانم چقدر زنده می‌مانم ولی دوست دارم تا لحظه قهرمانی نساجی زنده باشم. من همان شب جام را تصاحب‌شده دیدم.
این جام مال من و ما نبود بلکه متعلق به میلیون‌ها هوادار نساجی و مردم مظلوم مازندران بود. ده‌‌ها هزار هوادار عاشقی که خود را به ورزشگاه آزادی رساندند و حماسه‌سازان تاریخی شدند.
به خود می‌بالم که خدای بزرگ مرا مورد رحمت خود قرار داد تا طی سه سال اخیر بتوانم دل مردم آذربایجان و مازندران که از دلیرترین مردمان ایران‌زمین هستند را شاد کنم.
جا دارد یادی کنم از ۷ ابدی نساجی و اسطوره و امپراطور فوتبال شمال ایران "آقا نادر دست‌نشان عزیز" که در ۷ اردیبهشت زیباترین هدیه را نثار روح پاکش نمودیم.
ساکت الهامی
قطره‌ای از دریای بیکران نساجی مازندران
