بررسی یک به یک پست های تیم منتخب قرن و برگزیدگان این نظرخواهی از روز یکم فروردین 1401 آغاز شد. سامان خدائی به همراه مهدی حدادپور در نوروز 1401 با شما هستند تا نقطه نظرهای کارشناسان درخصوص برگزیدگان را بار دیگر مرور کنند و همچنین در طرفداری مرور تاریخی کوتاهی بر دوران درخشان اساطیر فوتبال ایران داشته باشیم.
امروز، هفتم فروردین نوبت به یکی از معروف ترین شماره هفت های تاریخ فوتبال ایران می رسد. علی پروین در پست هافبک راست اکثریت آرا را مال خود کرد و رتبه دوم هم به مجید نامجو مطلقی رسید که او هم رای بسیار بالایی به دست آورد و تقریبا در هر برنامه نامش را شنیدیم.
برنامه هفتم برای هافبک راست تیم قرن؛ این برنامه را می بینید و همچنین متن آن را در ادامه می خوانید:
سلام هفت فروردین و شماره هفت تیم قرن. از میان دویست و شصت رای، آرای بسیار قاطع سلطان...
علی پروین. سلام و عرض ادب دارم خدمت شما و مخاطبین عزیز رسانه طرفداری در پروژه تیم قرن. علی پروین شماره هفت هم خودش هفت می پوشید، روزگاری که هفت یک اسطوره ای بود برای فوتبال، افسانه بود، کوین کیگان هفت می پوشید، خیلی ها راغب بودند این شماره را بپوشند.
پس برویم آلبوم را ببینیم و برگردیم.
خب این پست یکی از پست هایی بود که مثل گلر، دفاع چپ، تکلیفش از روز اول مشخص بود. علی پروین و مجید نامجومطلق رقابت کردند، هردو فوق العاده تکنیکی ولی علی پروین برد.
سامان، علی پروین متعلق به سالهای میانی دهه 40 تا دهه شصت بود، علی پروین دوره فوتبال طولانی ای داشت می دانی چرا؟ شاید از لحاظ بدنی علی پروین در سال های آخر عمر فوتبالش آن استانداردهای یک فوتبالیست آماده را شاید نداشت، چاق شده بود ولی خوب بازی می کرد. علی پروین در 41 سالگی در روز آخر فوتبالیش جلوی تیم هما البته یک هفته مانده به آخر، دو گل زد به دروازه بان تیم ملی که احمد سجادی بود. هم با سر زد هم ضربه کاشته که از 25 متری زد بدون دورخیز. میدانی چرا؟ علی پروین بارزترین مرد ایران در این تیم منتخب است که فوتبال را با مغزش بازی می کرد. علی پروین برای فوتبال بازی کردن زور نمی زد، شاید کم می دوید ولی موثر می دوید، پاس می داد نقاله و گونیا می گذاشت و پاس می داد، حرکت که می کرد تیم حمله می کرد، به راحتی بازیکن مقابلش را از پیش برمی داشت. علی پروین پاس های خوبی می داد، پاس های بیرون پایش معرکه بود، ضربات کاشته خوبی می زد به هرحال علی پروین شاید اگر در هر شغلی می دانی این هوش بالای علی پروین در هر شغلی بود باعث می شد این آدم موفق باشد. شاید علی پروین اگر یک نماینده مجلس می شد، یک نماینده مجلس موفق می شد شاید اگر کارمند میشد، یک کارمند موفق شاید خیلی سریع بعد رهبری اش را در یک جامعه مدنی کوچک ثابت می کرد و خودش را فرمانده آن گروه می کرد. کما اینکه در پرسپولیس هم زودتر از درجه خودش یعنی زودتر از چیزی که سابقه اش به او اجازه دهد، کاپیتان پرسپولیس شد. در فوتبالی که چند نفر از او سابقه شان در تیم بیشتر بود. در تیم ملی هم همینطور.
و خیلی از نقطه نظرات در این خصوص بود که واقعا علی پروین یک مدیر و رهبر بوده.
برویم بخشی از نظراتی که در خصوص علی پروین داده شد در طول برنامه تیم منتخب قرن را ببینیم و بیاییم.
آیتم | محمد صادقی:
علی پروین در طول 90 دقیقه 7-8 دقیقه بازی می کرد. نه درگیر می شد، نه توپ می گرفت، همه کارها را ما می کردیم، آن یک گوشه می ایستاد و نگاه می کرد که حسن روشن کجاست، غفور جهانی کجاست که به آن ها پاس بدهد. باید بازی را ببینی که چه کسی می جنگند و توپ ها را می گیرد و به علی می دهد. او درگیرانه بازی نمی کرد و بیشتر سانتر می کرد و کاشته می زد.
آیتم | محمود فکری:
اولش آقا را باید بگذاریم دیگر، علی آقای پروین!
آیتم | محمد پنجعلی:
فکر می کنم آنجا جای علی پروین است. او استعداد در فوتبال داشت. خیلی ها ممکن است بازی ها را یادشان نباشد. او هم دفاع و هم فوروارد بازی کرد. فکر کنم در 28 سالگی، طرح 28 ساله ها را گذاشتند. خدا رحمت کند آن ها که این طرح را گذاشتند. معلوم نبود طرح بود یا نقشه! علی آقا همان سال آمد و آقای گل شد. جالب است که او قد بلندی نداشت ولی خوب می پرید و تایمینگ خوبی داشت. خاطرات زیادی از علی آقا هم داریم. او استاد من است. او در تیم ملی با من صحبت کرد که به پرسپولیس بیایم.
یکی از نظراتی که در مورد علی پروین خیلی ها دادند این بود که یک مربی داخل زمین بود و دریبل زدن جای خود، یک مربی داخل زمین بود و کم می دوید و با مغزش بازی می کرد. خب بالاخره تصاویر را دیده ایم و شاید مثلا علی پروین از لحاظ وزنی هم با توجه به قد و قامتش مقداری سنگین تر از بقیه به چشم می آمد که اضافه وزن دارد ولی خب بازی ای که می کرد، مفید ترین بازیکن میدان بود همیشه چیزی که شنیده ایم و دیده ایم و بوده.
ببین سامان دهه شصت بود، سالهای 61 به بعد علی پروین تصمیم گرفت کمتر بازی کند. تا سال 61 تا آخرین روز مسابقات باشگاه ها در همین آخرین روز بود که جلوی سعد آباد سال 61 بازی نکرد. سال 62 علی پروین تصمیم گرفت یکی در میان بازی نکند، یادم است بعد از سه بازی اول جلوی سعد آباد بازی نکرد که پرسپولیس 2-1 برد بعد بازی با شاهین بازی نکرد و می خواست یواش یواش بازنشست شود. پرسپولیس 2-1 عقب افتاد، علی پروین به زمین آمد و پرسپولیس 5-2 برد. دیگر از آن موقع برای ما عادت شده بود، پرسپولیس هر وقت گره می افتاد به کارش چه می شد؟ علی پروین بلند می شد، گرم کردنی نداشت، بلند می شد لباسش را در می آورد و وارد زمین می شد. در زمین که بود مربی بود، بیرون زمین بود مربی بود، وقتی تیم هنوز مربی اش علی پروین نشده بود و کسی دیگر مربی بود، مرحوم محراب شاهرخی می گفت مربی دوم تیم است. این خصلت همان خصوصیت ذاتی در مورد علی پروین است که از استعدادها و هوش ذاتی اش گفته اند. علی پروین نه تنها در داخل میدان رهبر بود که هر حضور داشت رهبر بود. این خصلت مربوط به سواد آکادمیک و تحصیلات نمیشود و کاملا مربوط به همان هوش اجتماعی است که گفتم در مورد سلطان علی پروین که درفوتبال ایران سلطان را به او می گفتند و سردار لقب پرویز قلیچ خانی بود.
می رویم آیتم پایانی را می بینیم و برمی گردیم با یکی دیگر از تکنیکی ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران، مجید نامجومطلق صحبت می کنیم که رای دوم را آورد. برویم ببینیم و بیاییم.
آیتم | مهدی تارتار:
مجید نامجو مطلق را انتخاب می کنم. یک مقعطی در پاس همبازی بودیم و از نزدیک کیفیت ایشان را دیدم. واقعا نمی شد توپ را از دستش دراری، یعنی از پایش دراری در اصل، فوتبال است دیگر. فوق العاده فنی بود و از نظر اخلاقی هم به همین شکل. مجید نامجو را انتخاب می کنیم.
آیتم | جواد زرینچه:
انتخاب من نامجو مطلق است. سال ها کنار او در استقلال و تیم ملی بودم. ایشان یک بازیکن بسیار خلاق و خوب بودند. اگر آن اتفاق در بازی با پاس برایش رخ نمی داد، می توانست در لیگ فرانسه بازی کند.
بسیاری از کسانی که در این برنامه حضور یافته اند، نام زوج رویایی شما و مجید نامجو مطلق را نوشته اند.
آیتم | جواد زرینچه:
آن هم به خاطر حضورمان در استقلال، منتخب ب، تهران الف، تیم ملی، تیم ملی جوانان در سال 62 که قهرمان شدیم، همیشه کنار هم بودیم. به خاطر طولانی بودن حضورمان هماهنگ شده بودیم.
خب دیدیم امیدواریم لذت برده باشید. مجید نامجومطلق، رای بسیار بالایی آورد در اندازه ترکیب اصلی رای آورد ولی در پستش علی پروین خیلی بالاتر رای داشت. در اندازه ترکیب اصلی حالا هرکس در اندازه ترکیب اصلی بود می آمد داخل جز عابدزاده که بالاخره ما یک گلر داریم و دیگر پست ها باید جا به جا می شد این کسانی که رای آورده اند بیشترین آرا را داشته اند ولی مجید نامجومطلق خیلی آرایش نزدیک بود و خب یکی از تکنیکی ترین بازیکنان تاریخ ایران است و بدشانسی هم آورد.
آقا مجید هم مشکلش این بود که در پست هافبک راست بود البته هافبک راست های خوب دیگری هم داشتیم اما مجید نامجومطلق مثل یک بالرین با توپ حرکت می کرد، بازیکنی بود که خودش هم از بازی اش لذت می برد. وقتی توپ را می انداخت جلو و حرکت می کرد اصلا تیم به حرکت در می آمد مخصوصا دوره ای که زوج تاریخی و قشنگی با جواد زرینچه در سمت راست ساخت که اوج کارش جلوی الجزایر بود در مهر ماه سال 70. سامان من آنروز ورزشگاه بودم نمی دانی یک تنه چکار کرد یعنی مجید نامجومطلق بود و مجید نامجومطلق. نه رباح ماجری بود نه مفتاحی بود نه آنور بازیکنان ما، واقعا عالی بود. یکی از بزرگترین بدشانسی های زندگی اش این بود که یک هفته بعد از این جلوی پاس بازی داشت، در این برهه استقلال بود. اکبر یوسفی زد داغون کرد پایش را و دیگر مجید نامجومطلق بازیکن سابق نشد، این کجا بود؟ زمانی که فقط 24 سالش بود. حیف شد مجید.
و خودش هم آن روزی که اینجا آمد می گفت از تکلی که روی پایش زده شده ناراحت بود.
اکبر یوسفی بخشی از تاریخ فوتبال ایران را عوض کرد. شاید اگر مجید نامجومطلق مثلا در جام ملت های 1992 با تیم ملی بود همان بازی هایی که ایران دقیقه 88 بازی سوم از ژاپن گل خورد و بالا نرفت، شاید ایران صعود می کرد به نیمه نهایی و قهرمان جام ملت ها می شد. حیف بود مجید.
و خب استعدادهای حیف دیگری هم داشتیم مثل جواد منافی که در پست دفاع چپ در موردش صحبت کردیم. امیدواریم مصدومیت از هر ورزشکار و فوتبالیستی به دور باشد و فردا با برنامه روز هشت فروردین در خدمت مخاطبان خواهیم بود. بببینید برنامه روز هشتم چه کسی است دیگر. فردا هم حتما همراه ما باشید، شما را به خدای بزرگ می سپارم.
