اون روز و اون فصل واسه من آرسنالی هیچوقت از یاد نمیره
نزدیک ترین جای ممکن بود تو این ۱۸ سال ب جام برسیم
اوج هیجان و پشم ریختگی تو این بازی بود و این فصل
این بازیو هیچوقت از یادم نمیره
فاصله با لستر ۵ امتیاز با بردش ب دو امتیازیش میرسیدیم و امکان قهرمانیمون خیلی خیلی زیاد میشد
بازی شروع تا نیمه ی اخر نیمه اول که واردی ب حالت خشک پنالتیو گل میکنه
یک هیچ عقب همه ی رویاها بر باد رفته
نیمه ی دوم شروع ب توپ بستن لستر و سوپر واکنشای کسپر اشمایکل که حتی بدون دید درستم یه توپ سنگین از ژیرو گرفت
گل رمزی و بعدش تو اخرین لحظات گل ولبکی که بعد چن ماه ب مصدومیت اولین بازیش بعنوان تعویضی میاد و این گلو میزنه
بعد این گل تیوی رو مثه بچه ها بقل کرده بودم گریه میکردم🥺
ولی این پایان کار نبود هفته ی بعد با منچستر بازی داشتیم ب ضعیف ترین منچستر تاریخ با دبل رشفورد ۱۶ ساله یا نمیدونم بزرگتر و گل اندر هررا سه بر دو باختیم
و بازیای بعدش که کلا گند زدن
هرچی ارزو و خوشالی بود دفن شد. با موقعیت خراب کنیای ژیرو و ولکات نزدیک ترین زمان ممکن ب جام رو از دست دادیم.
این بازیم خاطره انگیز ترین و زیبا ترین بازی تاریخ عمرم بود که اوج هیجان و ادرنالین موج میزد.
هنو صدای فردوسی پور تو گوشمه که بعد این گل گفت شاید شاید قهرمان لیگو عوض کنه
فصلی که کل دنیا عاشقش هستن بخاطر دلبری لستر بدترین فصل ممکن تاریخ من بود چون نزدیک بودیم و نتونسیم🖤
