طرفداری / محمد زارعی نوشت؛ دایی فقط یک بازیکن یا مربی یا پیشکسوت نیست، بلکه یک جریان است که می تواند الگوی همه باشد.
بازیکنی که در دوران بازیگری اش هر وقت انتقادات از او زیاد می شد، گویی مثل یک جوان ۱۸ ساله دوباره اوج می‌گرفت و با درخشش جواب منتقدین را می داد. او در زمان بازیگری اش حتی با طحال پاره به مانند یک سرباز فداکار برای تیم ملی بازی کرد.
بعد هم که وارد عرصه مربیگری شد یک قهرمانی با سایپا و دو قهرمانی جام حذفی و یک نایب قهرمانی با پرسپولیس کسب کرد. با این حال همانطور که همه می دانند در تیم ملی هم فقط با یک باخت به عربستان با دستور رییس جمهور وقت از کار برکنار شد؛ موضوعی که همان موقع، علی دایی خودش به آن اشاره کرد اما کمترین کسی باور کرده بود! بعدها محمد علی‌آبادی رییس وقت سازمان تربیت بدنی به این ماجرا اعتراف کرد و هفته قبل هم سخنگوی او در آن دوران بر این مطلب صحه گذاشت.
سوای سخت کوشی دایی، این صداقت و صریح الحن بودنش، شهریار فوتبال ایران را متمایز کرده است. او با اینکه سالهاست فوتبال را کنار گذاشته و مدتهاست مربیگری هم نمی کند اما بازهم هرازگاهی نامش برای موضوعات مختلف تیتر یک رسانه های خارجی و داخلی می شود. کسی که کریس رونالدو در صفحه شخصی اش او را مورد تمجید قرار می‌دهد و روزی دیگر خبر نجات یک اعدامی از پای اعدام او را خبرساز می‌کند. همگان می‌دانند دایی همواره در کارهای خیریه پیشقدم است. اشک های او در مراسم های مذهبی هم زبانزد است.
دایی اخیرا حتی پیشنهادی هم از تیم ملی سوریه دریافت کرده است. دایی کسی است که کارلوس کی روش از او به عنوان جانشین برحقش در تیم ملی نام می‌برد. حالا اگر بخواهیم کارنامه مربیگری او را در سطح باشگاهی و تیم ملی زیر سوال ببریم جز دشمنی یا کوته فکری چیز دیگری نمی تواند باشد، به خصوص کارنامه‌اش در تیم ملی و ماجرای اخراجش که کفاشیان رییس وقت فدراسیون بارها از آن به عنوان بزرگترین اشتباه دوران ۴۰ سال مدیریتش یاد و تاکید کرده اگر دایی می‌ماند حتما به جام‌جهانی می‌رفتیم.
بعد هم دایی با ۲ سال سرمربیگری در پرسپولیس ۲ جام حذفی به دست آورد و حداقل چند بازیکن مانند طارمی، نوراللهی، امید عالیشاه و … به فوتبال کشور معرفی کرد.
منتقدین دایی بگویید مربیان خارجی که مورد تایید و ستایش آنها هستند، با چند سال مربیگری کدام بازیکن را به فوتبال کشور معرفی کردند، در حالی که فقط از محصولات دایی و دیگر تیم ها نهایت استفاده رو بردند. این میل شدید تخریب و تحقیر سرمایه های ملی مان از کجا می‌آید؟
