بعد از مشخص شدن خط دفاعی و میانی تیم منتخب،حالا به سراغ خط حمله میرویم.میلان در طول تاریخ خود مهاجمین خوبی را داشته.خط حمله این ترکیب،متشکل از ۲وینگر و یک مهاجم هدف است.
گزینه ها:
۱-الکساندر پاتو:این مهاجم برزیلی که البته توانایی بازی در پست مهاجم هدف را هم داشت سال ۲۰۰۷ و در ۱۶-۱۷ سالگی به میلان پیوست و خیلی ها از او با عنوان کاکای دوم آث میلان یاد میکردند.پاتو تا سال ۲۰۱۷،در ۱۱۷مسابقه ۵۱گل برای میلان به ثمر رساند و ۱سری‌آ و ۱سوپرکاپ ایتالیا را هم با روسونری کسب کرد.پاتو همان طور که به نظر میرسید بازیکنی به شدت مستعد و باهوش بود.تکنیک و دریبلینگ خوب او در کنار مهارت هایی مانند پاس و حتی گل زدن،سبب شد از این برزیلی به عنوان یکی از پدیده های آن موقع فوتبال جهان یاد شود.الکساندر پاتو را با بازیکنانی نظیر نیمار و بالوتلی یا حتی شاید کیلیان امباپه مقایسه میکنند.چرا که واقعا از استعداد سرشاری برخوردار بود و از بهترین بازیکنان میلان بود.با این حال درخشش پاتو ماندگار نبود و او در اواخر دوران حضور خود در میلان به واسطه حواشی و همچنین مصدومیت هایی که درکل برایش پیش می‌آمد،عملکردش تحت تاثیر قرار گرفته بود.پاتو در فصل ۲۰۰۸-۰۹ و زیر نظر لئوناردو بسیارخوب ظاهر شد و در پایان فصل بهترین بازیکن جوان سری‌آ شد و همچنین جایزه پسر طلایی ۲۰۰۹ را دریافت کرد.
۲-رونالدینیو:رونالدو ده‌آسیس موریرا ملقب به رونالدینیو در انتقالی پر سر و صدا سال ۲۰۰۸ از بارسلونا به میلان پیوست.انتقالی که باعث شد روسونری ها در پوست خود نگنجند.رونالدینیو به شدت تکنیکی بود.چه بازیکنانی که موقع دفاع مقابل او حیران نشدند و چه هوادارانی که با دیدن بازی رونالدینیو،عاشق فوتبال نشدند!او در پست هافبک هجومی هم توانایی بازی داشت و حتی در مقطعی پست اصلیش بود.اما چون از دریبلینگ،تکنیک،دقت پاس و کمی هم دقت شوت بسیاری برخوردار بود در پست وینگر هم به کار گرفته میشد.فصل نخست رونالدینیو در میلان خوب پیش میرفت اما در اواخر فصل شایعاتی مبنی بر حضور رونالدینیو در پارتی های شبانه و در کل به سیم آخر زدن این بازیکن منتشر شد!.این یعنی شاعر فوتبال دیگر آمادگی بدنی دیگر را نداشت(حتی آنچلوتی هم گریزی به این موضوع زده بود).این اتفاقات روی رونالدینیو تاثیر گذاشت.فصل ۲۰۱۰-۱۱ به بازیکنی نیمکت‌نشین در میلان مکس آلگری تبدیل شد تا به فاصله حدود ۵سال از بهترین بازیکن جهان،به دیپورتی میلان تبدیل شود.در عین حال رونالدینیو در میلان هر وقت بازی میکرد ارزش هایش را به نمایش میگذاشت و شاعر فوتبال باری دیگر همه را عاشق فوتبال میکرد.حرکات زیبای او با توپ باعث میشد گاهی اوقات توپ لابلای پاهایش گم شود.افسوس که رونالدینیو از حدود ۳۰سالگی به حاشیه رفت و نتوانست آن بازیکن سابق باشد.رونالدینیو در میلان ۷۶بازی کرد و ۲۰گل هم زد.او همچنین بهترین پاسور سری‌آ در فصل ۲۰۰۹-۱۰ شد و جایزه پای طلایی را سال ۲۰۰۹ از آن خود کرد.فقط یک جام سری‌آ را با میلان به عنوان افتخار تیمی کسب کرد که البته در آن فصل بازی های زیادی برای روسونری انجام نداد.در مجموع رونالدینیو ۲فصلی را بازیکن فیکس میلان بود و از فصل سوم نیمکت‌نشین امثال پاتو و پرینس بوآتنگ شد.
۳-کیسوکه هوندا:نامی متفاوت میان همه گزینه ها.پسری سامورایی از سرزمین سامورایی ها،ژاپن.سال ۲۰۱۴ و از نیم‌فصل ۲۰۱۳-۱۴ به میلان پیوست و تا ۲۰۱۷ در ۸۱بازی ۱۱گل زد.هوندا در اوایل حضورش در میلان همه را ناامید کرد اما در فصل بعدی و در دوران فیلیپو اینزاگی تا حدودی خوب ظاهر شد و نگرش ها را مثبت‌تر کرد.گل ها و پاس گل های زیادی داد و جزو ترکیب فیکس میلان سوپر پیپو بود.با این حال هوندا در مجموع عملکردی متوسط در میلان داشت.شاید بتوان گفت هوندا برای سری‌آ کوچک بود.او مانند رونالدینیو در هافبک هجومی هم توانایی بازی داشت.دقت پاس خوبی داشت و تکنیک نسبتا بالایی.شماره ۱۰ میلان را دراختیار داشت و همین باعث شد عده‌ای بگویند شماره ۱۰ شایسته او نبود.این ژاپنی در شوت از راه دور مهارت داشت و بارها با همین شوت ها گره از کار میلان باز میکرد.همچنین ضربه های کاشته خوبی هم میزد.از دیگر ویژگی های کیسوکه هوندا اخلاق خوب این بازیکن بود.از فصل ۲۰۱۶-۱۷ به نیمکت‌نشینی تمام عیار تبدیل شد اما هیچگاه معترض نشد.همچنین برای بازی در میلان،پیشنهاد بلوگرانا را هم رد کرد.گفته میشود وی از دوران کودکی برای حضور در روسونری برای مدیران نامه میفرستاده.هوندا یک سوپرجام ایتالیا را با روسونری کسب کرد.
۴-سوسو:وینگر تکنیکی اسپانیایی که سال ۲۰۱۵ میلانی شد و سال ۲۰۲۰ جدا شد.سوسو از ستاره های روسونری در این دوران کم‌ستاره و کم فروغ بود.دریبل های خوبی میزد و به خوبی هم توپ ارسال میکرد.شوت های آرین روبنی میزد و توپ را روی پای چپ می‌آورد و دقیق به طرف دروازه شلیک میکرد.شاید اگر دوران حضور سوسو در میلان با سرمربیگری افراد بهتر و فنی‌تری همراه میشد،میتوانست پیشرفت بیشتری کند و بیشتر بدرخشد.سوسو از سرعت بالایی برخوردار بود و به عنوان یک وینگر،کار جنگندگی را هم به خوبی انجام میداد.سوسو سال ۲۰۱۶ قرضا برای جنوا و ۲۰۲۰ برای سویا به طور قرضی بازی کرد.انتقال دائمی او به سویا در سال ۲۰۲۰ به لحاظ مالی هم کمک‌حال آث میلان بود.البته سوسو در این اواخر دچار مقدارکی افت هم شده بود ولی درمجموع قطعا از بازیکنان خوب میلان در این چند سال اخیر هست.۱سوپرکاپ ایتالیا را هم با میلان سال ۲۰۱۶ کسب کرد.
.
دوستان،نظراتتون رو تا ۲۴ساعت آینده کامنت کنید.باتشکر.دم همتون گرم❤🖤
