پویا ظفراول از همه بگم ترجیح میدم از کلمه ی خانم استفاده کنم نه زن.
در مورد این سوال چند نکته وجود داره.
1) اینکه من مخالف کار کردن همسرم باشم به این معنی نیست که اجازه ندم بره سر کار. این فقط نظر منه و همون طور که همسرم حق داره برای کار کردنش تصمیم بگیره منم حق دارم نظر خودم رو داشته باشم و بهش ارائه کنم (همونطور که موافقت با کار کردن همسر به معنی اینکه حتما باید کار کنه نیست). به همین خاطر درک نمیکنم چرا به نظر بعضی دوستان این سوال نشانه ی تحجر هست!
2) احتمالا خیلی کم هستن افرادی که مخالف صرف یا موافق صرف باشن. همه مون یه جایی اون وسطها ایستادیم. پس اینکه مطلقا بگیم مخالفم یا موافقم به احتمال خیلی زیاد پاسخ درستی نیست. به همین خاطر به نظرم وقتی صرفا میگیم موافق یا مخالف یعنی حواسمون به همه‌ی زوایای مسئله نیست.
3) به نظرم بسیاری از دوستانی که اینجا یا به سادگی اعلام موافقت کردن یا کلا خرده گرفتن که اصلا سوال از بیخ غلطه و حق نداری بهش فکر کنی، مجرد هستن و ابعاد واقعی مسئله دستشون نیست.
پ.ن: اینها فقط نظرات و افکار من بود که می تونه به نظر شما کاملا هم غلط باشه. صرفا جهت روشن شدن مدل فکری خودم بگم که من حدود 4 سال هست که متاهل هستم. با خانمم هم رشته‌ایم و هر دو هم دانشجو هستیم و هم شاغل. شغل خانمم پاره وقته و خودم هم ساعت کاری منعطف دارم و دانشگاهم هم تقریبا روی هواست. با این حال برای هندل کردن کارهای زندگی کم مشکل نداریم. اما با برنامه ریزی و بررسی شرایط همچنان سعی می کنیم وضعیت رو بهتر و بهتر کنیم.
