فصلی که گذشت یکی از رویایی ترین فصل هایی بود که میشد برای هر تیمی تصور کرد حتی فانتزی خیلی از طرفدارای خیلی از تیما به این اقتدار نیس که بایرن این فصل اینجوری ظاهر شد
تو این پست پنج تا بازیکن برتر بایرن در این فصل رو از دید خودم اسم میبرم هر چند که خیلیای دیگه هم شایسته بودن و این بازیکنا حقشونه یه لیست بلند بالا با تعداد زیاد ازشون نوشت و چون فقط پنج تا رو میخوام بگم مجبورم از خیلی از افتخار افرینان تو این لیست چشم پوشی کنم
۵. مانوئل نویر
سوپر مانو فقط یه گلر نیس گلریه که اسمش مانوئل نویره و خیلی جاها خودشو به عنوان بهترین ثابت کرده از همون اول کلی عملکرد حیرت انگیز و رکورد خارق العاده ثبت کرده تا الان و این فصل هم جایی که باید خودشو نشون میداد باز اومد و به کل بیننده ها گفت که من چه کسیم و فقط با همون عملکردش تو سه بازی پایانی نشون داد شایستگی حضور تو جمع بهترینا رو داره اینو اضافه کنین به بقیه درخشش نویر تو بقیه بازیای فصل
نویر حالا حالا ها قراره نشون بده رئیس کیه
۴. سرژ گنبری
شاید خیلیا اولین بازی درخشانش رو بازی با تاتنهام و مصرف چند تا بسته چای و قهوه برای این تیم لندنی بدونن در حالی که این ستاره از قبل از اون بازی حتی پیش از شروع فصل و در فصل های قبلش ثابت کرده بود چه پتانسیلی میتونه داشته باشه و مدام این پیام رو میداد که فوتبال قراره یه شگفتی دیگه رو به دنیا معرفی کنه
گنبری به جز لندن به شهرای کشورای دیگه هم قدرت خودشو نشون داد و سهم بزرگی در وحشتناک تر کردن کابوس بعضی تیمای اسپانیایی و فرانسوی داشت حتی تیمای المان رو هم بی نصیب رها کرد و در بوندسلیگا هم همیشه یه بازیکن زهر دار و یکی از بهترینا بود
اگه تولیدی و فروشندگی چیزای نوشیدنی راه مینداخت کسی حریفش نبود :))
۳. توماس مولر
یکی از بهترین خبرا برای هواداران بایرن این بود که توماسمون برگشته. بازیکنی که هیچوقت کسی برای کوبیدنش به این اشاره نکرده که نام خانوادگی بمب افکن افسانه ای المان رو یدک میکشه چون کاملا لیاقتش رو داره و الان بایرن صاحب یه بمب افکن دیگس که سر و صداش کمتره اما میتونه خیلی اوقات مخرب تر باشه
مولر زیر نظر فلیک انگار کنترل توپ رو در اختیار داشت و همزمان براش برنامه نویسی هم میکرد. هر کدوم از پاس گل هاش به بایرنیا امید میداد و با هر جاگیری و دقت پاسش به این نتیجه میرسیدیم که اره این خودشه! همون مولری که میشناختیم و میخواستیم همونی که رسانه دورش نیس ولی خوب میدونه چه موقعی اعلام حضور کنه و یه ملت رو تو زمین خودش به گریه بندازه و ۶ سال بعدش همینکارو با کل اروپاییای خونه نشین انجام داد بعضیا رو از سر شادی به گریه انداخت بعضیای دیگه هم...
مولر مدتی بود به خاطر افت عملکردش محبوبیتش برای من کمتر شده بود ولی با تزریق ژن کل این سو تفاهم ها بر طرف شد انتخاب بین مولر و گنبری یه کم سخت بود ولی در نهایت تصمیم گرفتم مولر رو سوم بذارم
۲. یاشوا کیمیچ
وقتی یه جواهر عیار واقعیشو نشون میده و بقیه گنج ها رو بی معنی جلوه میده
براتون از خیره کردن گنبری و ثبات و کنترل توپ مولر گفتم? خب وقتی صحبت از کیمیچ میشه شما باید کل اون تعریفای قبلی رو فراموش کنین! اولش به عنوان یه پدیده شناخته میشد که هنوز معلوم نبود در اینده به ستاره مستطیل سبز تبدیل میشه یا نه اما یاشوا این فصل نشون داد لقب ستاره براش کمه و به چیزی کمتر از فوق ستاره راضی نمیشه. هر چی از کیفیت بالای بازی و در عین حال ارامش درون زمین کیمیچ بگم کم گفتم اینو هم به عنوان یه چیزی فراتر از خامه روی کیک در نظر بگیرین که چقدر با اخلاق و با غیرت درون زمین حضور داشت و بعد از هر قهرمانی و هر پیروزی با خوشحالی های منحصر به فردش ابهت بایرن رو تو سر رقبا میکوبید. تو چند پست فوق العاده عمل کرد و به کل بازیکنای بایرن تو پیش بردن جریان بازی کمک میکرد. کیمیچ لازم نیس مثل ابر قهرمان ها کلی هیاهو و پیش زمینه و پس زمینه دورش رو گرفته باشه اون فراتر از ابر قهرماناس. کیمیچ وقتی داره کار درست رو انجام میده به چیز دیگه ای ضرر نمیرسونه و کاراش هیچ عوارضی نداره مگر برای تیم رقیب. اون قلب ما رو گرفته و قلب ما هم اونو. زیبای المانی زیبایی خودشو به فوتبال هم منتقل کرده و دست بردار هم نیس. کیمیچ در این فصل نه تنها یکی از بهترین بازیکنان بایرن بلکه یکی از سه بازیکن برتر دنیا بود
۱. روبرت لواندوفسکی
ساکت! اینجا قلمرو لواس
عملکرد لوا رو میشه با عبارت بالا بیان کرد. لوا این فصل محدود به گلزنی نمیشد و به جز اینکه قاتل رقبا تو محوطه جریمه بود هر وقت اراده میکرد میتونس کلید پرسینگ رو از کیبورد خودش فشار بده و خواسته فلیک رو به بهترین شکل اجرا کنه یا هر وقت میخواست یه جادو به کار میبرد و روح فوتبالی کیمیچ و مولر رو تسخیر میکرد و با توپگیری و پاس گل هاش حکم کنار رفتن سایر تیم ها رو امضا میکرد و به دفتر باشگاهشون پست میکرد. علاوه بر اینا در مشغول کردن بازیکنای حریف و ایجاد فضا برای بقیه بایرنیا هم بهترین بود و بارز ترین عملکردش تو این مورد گل کومان تو فینال سی ال بود
لوا ثبات وحشتناکی از اول تا اخر فصل داشت, لوا تو هر سه جام بقیه رو سلاخی کرد, لوا همون بازیگر اصلی تراژدی بود, لوا بهترین بود
.
کلی بازیکن عالی دیگه هم بودن مثل دیویس گورتزگا تیاگو پرشیچ حتی کوتینیو ولی جای انتخاب محدود بود و این تیم رویایی ادمو مجبور میکنه کلی ستاره رو نادیده بگیره
ممنون میشم نظر بدین
