آچه یکی از استان‌های کشور اندونزی است که در نوک شمالی جزیرهٔ سوماترا واقع شده‌است. نام کامل این استان از سال ۱۹۵۹ تا سال ۲۰۰۱ «دائراه ایستیموا آچه»، از سال ۲۰۰۱ تا سال ۲۰۰۹ «نانگگروئه آچه دارالسلام» و از سال ۲۰۰۹ به بعد، «آچه» بوده‌است. بیش‌ترین سهم مسلمانان در سطح کشور در آچه بوده و این استان توسط قوانین اسلامی اداره می‌شود. پیش‌تر این منطقه با عناوین مختلفی نظیر «آچه»، «آتجه» و «آچین» شناخته می‌شده‌است.
دو دلیل عمده در موافقت مقامات و مردم باندا آچه با اجرای قوانین اسلامی در آن نهفته است. یکی اینکه در سال ۲۰۰۴ سونامی وحشتناکی سوماترا و آچه را در نوردید و ۱۷۰ هزار نفر از مردم این منطقه را از بین برد. پس از آن اینگونه گمان شد که گناه زیاد و عدم اجرای قوانین شریعت باعث نزول این بلا بر مردم شده است. دلیل دیگر نیز وجود گروه های شورشی و افراطی در آچه بود که مقامات اندونزی را بر آن داشت اجازه دهند این منطقه بنا به خواست این گروهها، توسط قوانین شریعت اداره شود. نوشیدن الکل، روابط پیش از ازدواج، لباس نامناسب و شرط بندی احکام جزایی سنگینی چون شلاق دارد که تصاویر آن بارها در خبرگزاری های جهان منتشر شده است. اما همه چیز در آچه اینقدر سخت نمی گذرد. هستند جوانانی که در گروه های موسیقی عضو هستند؛ اسکیت بازی می کنند و دهها فعالیت دیگر زیرزمینی را دور از چشم مقامات انجام می دهند.
سال ۲۰۰۴ میلادی جهان شاهد اتفاق هولناکی بود. امواج سهمگینی در اقیانوس هند که ارتفاع آنها چندین متر می‌شد، پس از وقوع زلزله به سمت ساحل شهر آچه در اندونزی حرکت کرد و در کمتر از چند دقیقه فاجعه سونامی اندونزی را رقم زد. در این فاجعه 450هزار نفر کشته شدند. اندونزی داغدار شد، ولی متوقف نشد. بعد از حادثه سونامی بیش از 13میلیارد و 500میلیون دلار کمک مالی از 52کشور دنیا برای اندونزی جمع‌آوری شد. 2سال بعد فقط حدود 7میلیارد دلار به ساخت بیش از 140هزار واحد مسکونی در سراسر استان آچه، هزاران کیلومتر جاده، مدارس و بیمارستان‌های جدید اختصاص یافت. آچه بار دیگر متولد شد؛ قوی‌تر از قبل. به علاوه بخشی از بودجه برای آمادگی در برابر بحران احتمالی بعدی صرف شد؛ ازجمله اینکه آچه مجهز به سیستم هوشمند هشدار قبل وقوع زلزله شد. از طرف دیگر سونامی توانست به منازعات جدایی‌طلبانه بین شورشیان که برای چندین دهه انرژی دولت مرکزی اندونزی را صرف خود کرده بود، پایان دهد. مسئولان اندونزی آچه درصدد برآمدند تا ابعاد این واقعه بسیار بزرگ را برای تمام مردم جهان به نمایش بگذارند. ماحصل تلاش آنها به مجموعه‌ای فرهنگی تحت عنوان «موزه سونامی» بدل شده است. وقتی وارد موزه سونامی می‌شوید ابتدا از یک دالان تاریک عبور می‌کنید. در طول مسیر صدای هولناک سونامی شنیده می‌شود و باران یکریز بر شما می‌بارد. لحظه‌ای بعد وارد سالنی می‌شوید که روی مانیتورهایش عکس‌های تلخی از سونامی و مردم اندونزی وجود دارد. در قسمتی از موزه ترانه‌ای غمگین نظرها را جلب می‌کند. این ترانه، لالایی بومی مادران شهر آچه برای کودکان است. پس از وقوع سونامی یکی از خوانندگان معروف اندونزیایی این موسیقی را برای همدردی با پدران و مادران داغدیده اجرا کرده است. در انتها شما شاهد پرچم 52کشور جهان هستید که روی سقف موزه ایستاده‌اند. در موزه تصویر کارت هویت مچاله شده زنی که در حادثه سونامی کشته شده بود، یادتان می‌آورد که زندگی یک بازی کوتاه است.
اعطای موقعیت استقلال ویژه از سمت اندونزی ، از آچه یک قلمرو محافظه کار مذهبی و شریعت مدار ساخته است. در این منطقه ده گروه قومی بومی وجود دارد که بزرگترین آنها قوم آچنه Acehnese هستند و تقریباً 80٪ تا 90٪ از جمعیت منطقه را تشکیل می دهند. آچه مکانی است که باعث گسترش اسلام در اندونزی آغاز شد و عامل اصلی گسترش اسلام در جنوب شرقی آسیا بود. اسلام در حدود سال 1250 میلادی به آچه (پادشاهی فانسور و لاموری) رسید. در اوایل قرن هفدهم ، سلطان نشین آچه ثروتمندترین ، قدرتمندترین و زراعی ترین کشور در منطقه تنگه مالاکا بود. آچه دارای سابقه استقلال سیاسی و مقاومت در برابر کنترل توسط افراد خارجی ، از جمله استعمارگران سابق هلندی و بعداً دولت اندونزی است. آچه دارای منابع غنی نفت و گاز طبیعیست .
براساس چندین یافته باستان شناسی ، اولین مدرک سکونت انسان در آچه از محلی در نزدیکی رودخانه تمیانگ است . باستان شناسان معتقدند که این مکان برای اولین بار در حدود 10،000 سال قبل از میلاد مسیح اشغال شد. درمورد تاریخ پیش از اسلام آچه ، اطلاعات خاصی در دسترس نیست با این وجود چندین اثر باستانی وجود دارد که دوران پیش از اسلام را با بودایی ها و فرهنگ درما (دارما یا درمه (به سانسکریت: धर्म)، (به انگلیسی: Dharma) مفهومی در ادیان هندی‌تبار است که چندین معنی دارد اما معنای اصلی آن نظام گیتی است. مفهوم درمه قابل مقایسه با مفهوم اشه (نظام گیتی) در دین زرتشت است) پیوند می دهد.
مدارک و شواهد از ظهور اولیه و استقرار دین اسلام در جنوب شرقی آسیا کافی نیست. مورخی به نام آنتونی رید ادعا کرده است که قوم چم در سواحل جنوبی ویتنام یکی از اولین مراکز اسلامی در جنوب شرقی آسیا بوده است. علاوه بر این ، هنگامی که مردم چم از ویتنامی گریختند ، یکی از اولین مکانهایی که به آن پناه بردند، آچه بود. نام Aceh در حدود قرن شانزدهم ظاهر شد که نام آن برای اشاره به بندری در قسمت شمالی سوماترا به کار رفته است. آچه در این دوره به یک مرکز فرهنگی و دانشمند اسلامی در سراسر آسیای جنوب شرقی تبدیل شد. همچنین ثروتمند شد زیرا مرکز تجارت گسترده بود.
سلطان نشین آچه در سال 1511 توسط سلطان علی مغیط سیاح Sultan Ali Mughayat Syah تاسیس شد. دوره طلایی آنها در قرن هفدهم بود که قلمرو آنها تا ساتون در تایلند ، جوهور در مالزی و سیاک سابق و استان ریائو فعلی گسترش پیدا کرده بود. پس از اینکه پرتغالی ها استان مالاکا در مالزی را اشغال کردند ، بسیاری از تاجران مسلمان که از تنگه مالاکا عبور می کردند ، با بانداآچه تجارت جدیدی برقرار می کردند و بعد آن ثروت حاکمان آچه رو به فزونی گشت. آچه بعد از ثروتمند شدن علیه پرتغالی ها و سلطان استان جوهور مالزی درگیری های متعددی داشت و با کمپانی هند شرقی و امپراطوری عثمانی متحد شد. به مرور قدرت سلطان نشین آچه نزول کرد و در قرن هجدهم به تصرف هلندی ها درآمد. به دلیل موقعیت استراتژیک آنها بعد از استعمار هلندی ها نیز تجارت در این منطقه روند صعودی داشت و در دهه 1820 تولید کننده بیش از نیمی از عرضه فلفل سیاه در جهان بود. تجارت فلفل ثروت جدیدی را برای سلطان و برای حاکمان بسیاری از بنادر کوچکتر در این نزدیکی که تحت کنترل آچه بوده اند ، ایجاد کرده بود اما نمی توانستند استقلال خود را به دست آورند. براساس معاهده 1824 انگلیس و هلند ، انگلیسی ها دارایی های استعماری خود را در سوماترا به هلندی ها واگذار کردند. در این پیمان ، انگلیسی ها آچه را به عنوان یکی از دارایی های خود توصیف می کردند ، اگرچه هیچ کنترل واقعی بر این منطقه نداشتند.
در اواخر قرن نوزدهم ، شورش های محلی رهبران آچه و حملات دزدان دریایی منتصب به این منطقه به تجاری که عازم مالاکا بودند باعث ایجاد جنگی بین دولت استعماری هلند و آچه ای ها شد. دولت استعماری هلند در 26 مارس 1873 با آچه جنگ اعلام كرد. آچه به دنبال كمك آمریكایی بود اما واشنگتن این درخواست را رد كرد. هلندی ها ارتشی را به آچه به نمایندگی فردی به نام کوهلر فرستادند. سرلشکر یوهان هارمن رودولف کوهلر به نمایندگی از هلند در سال 1873 اکثر مناطق ساحلی را اشغال کرد. طی چهار دهه جنگ و کشمکش و استراتژی های مختلف هلندی ها برای پیروزی ، سرانجام بعد از صرف هزینه های سنگین هلند تقریبا دولت استعماری آنها رو به ورشکستگی گذاشت. ارتش آچه به سرعت مدرن شد ، و سربازان آچه كوهلر را به سلاخی کشیدند. کوهلر خطاهای تاکتیکی شدیدی داشت و کاملا به شهرت هلندی ها آسیب زد. به مرور فردی به نام حسن مصطفی که حاکم آچه یا به قول مالایی ها penghulu آنها بود در شهر مستقر شد و سعی بر اتحاد بین هلندی ها و مسلمانان و قوانین آنها داشت. او در نطق هایش می گفت "این وظیفه است که مسلمانان اندونزی به دولت هند هلند شرقی وفادار باشند".
در طول جنگ جهانی دوم ، نیروهای ژاپنی آچه را اشغال کردند. روحانیون آچه Acehnese Ulama هم به نمایندگی از مردمشان با ژاپنی ها و هلندی ها جنگیدند و در فوریه 1942 علیه هلندی ها و در نوامبر 1942 علیه ژاپن قیام کردند. بیش از 120 نفر از آچه ای ها در این جنگ کشته شدند. در ماه مه 1945 آچه ای ها دوباره شورش کردند. حزب علمای مذهبی آنها صعود کرد تا جایگزین حزب مبارزان منطقه (uleebalang) شود که در گذشته با هلندی ها همکاری می کرد. پس از جنگ جهانی دوم ، جنگ داخلی در سال 1945 بین احزاب جدید منطقه آغاز شد ، که یک حزب از بازگشت دولت هلند حمایت می کرد و حزب علمای مذهبی كه از كشور تازه اعلام شده اندونزی حمایت می كرد . با پیروز شدن علمای مذهبی ، آچه جزئی از قلمرو اندونزی شد. قیام های آچه ای ها حتی بعد از پیوستن به اندونزی نیز ادامه داشت و اکثرا مبارزاتی برای استقلال این منطقه از اندونزی دیده می شد. در دهه 1970 ، تحت توافق با دولت مرکزی اندونزی ، شرکت های نفت و گاز آمریکایی بهره برداری از منابع طبیعی آچه را آغاز کردند. توزیع ناعادلانه سود نفت و گاز بین بومیان و دولت اندونزی سبب شد دکتر حسن محمد دی تیرو Dr. Hasan Muhammad di Tiro که قبلا سفیر دارالاسلام بود خواستار استقلال کامل از اندونزی گردد. وی استقلال را در سال 1976 اعلام کرد. این جنبش در ابتدا تعداد کمی پیروان داشت و خود دی تیرو مجبور شد در تبعید در سوئد زندگی کند.
مناطق ساحل غربی آچه در اثر زمین لرزه 9.2 ریشتری اقیانوس هند در 26 دسامبر 2004 و در نتیجه آن سونامی شدید رخ داده به شدت آسیب دید ازجمله شهر های Banda Aceh, Calang, و Meulaboh. بیش از 170،000 نفر توسط سونامی در آچه کشته شدند و حدود 500،000 نفر نیز بی خانمان مانده اند. در سال 2005 نیز زلزله ای به قدرت 8.6 ریشتر که در بستر دریا بین جزیره Simeulue در Aceh و Nias در شمال سوماترا رخ داد باعث فاجعه جدید سونامی در این منطقه شد. این زمین لرزه دوم باعث کشته شدن 1346 نفر دیگر در نیاس و سیمئولو شد ، ده ها هزار نفر دیگر آواره شدند و باعث شد که واکنش سونامی گسترش یابد و شامل نیاس شود. سازمان بهداشت جهانی میزان صد در صد شیوع اختلالات روانی خفیف و متوسط را در جمعیت عمومی آچه بعد از سونامی تخمین می زند.
از فوریه 2006 ، بیش از یک سال پس از سونامی ، تعداد زیادی از مردم هنوز در چادرها زندگی می کردند. بازسازی در همه جا قابل مشاهده بود ، اما به دلیل مقیاس گسترده فاجعه و مشکلات لجستیک ، پیشرفت آهسته بود. یک مطالعه در سال 2007 تخمین زد که 83.6٪ از مردم آچه مبتلا به بیماری روانی هستند ، در حالی که 69.8٪ از پریشانی شدید رنج می برند. از زمان این فاجعه ، جنبش شورشیان آچه ، که 29 سال برای استقلال در برابر مقامات اندونزی می جنگید با مقامات اندونزی به صلح رسید در 15 اوت 2005 . بعد از این فجایع نیز اجرای قانون شریعت در این منطقه باب شد. دولت اندونزی در ارزیابی اولیه خسارت و زیان خود تخمین زده بود که خسارت های سونامی به 4.5 میلیارد دلار آمریکا می رسد.
آچه منطقه ای متنوع است که توسط چندین گروه قومی و زبانی اشغال شده است. گروه های قومی عمده عبارتند از آچه ای ها (که در سراسر آچه پراکنده اند) ، Gayo (در بخش مرکزی و شرقی) ، Alas (در منطقه Aceh Reverse) ، Tamiang-Malays (در Aceh Tamiang Regent) ،Aneuk Jamee (در جنوب و جنوب غربی) ، Kluet (در منطقه آژا جنوبی جنوبی) و Simeulue (در جزیره سیمئولو). جمعیت قابل توجهی از چینی ها نیز وجود دارد ، در میان آچه ای های امروزی می توان برخی از افراد تبار عرب ، ترک و هندی را یافت.
زبان آچه ای به طور گسترده در جمعیت آچه ای ها صحبت می شود. این عضو گروه زبانهای Aceh-Chamic است که همزبانان دیگر آن اکثرا در ویتنام و کامبوج یافت می شوند و همچنین با گروه زبان های مالایی ارتباط نزدیکی دارند. در آچه ای همچنین بسیاری کلمات از مالایی و عربی وام گرفته شده و به طور سنتی با استفاده از متن عربی نوشته شده است.
براساس سرشماری آژانس مرکزی آمار سال 2010 ، مسلمانان با بیش از 98٪ یا 4،413،200 پیروان در اکثریت دینی این منطقه قرار دارند. تنها 50300 پروتستان و 3،310 كاتولیك مسیحیان آچه را تشکیل می دهند. مسائل مذهبی اغلب در آچه حساس است. حمایت بسیار شدیدی از اسلام در سراسر استان وجود دارد ، و بعضی اوقات گروه های مذهبی دیگر - مانند مسیحیان یا بودائیان - احساس می کنند که برای محدود کردن فعالیت های خود ، تحت فشارهای اجتماعی یا اجتماعی قرار دارند. بیشتر کلیساها دستور تعطیلی دارند و در سال 2015 نیز یک کلیسا به آتش کشیده شد و به کلیسای دیگری حمله شد که در آن یک شورشگر مسلمان به ضرب گلوله کشته شد و باعث شد رئیس جمهور جوکو ویدودو خواستار آرامش شود.
شلاق زدن به طور فزاینده به عنوان نوعی مجازات قضایی در آچه مورد استفاده قرار می گیرد و مورد حمایت مسئولین بالارتبه و مذهبی آن نیز می باشد. دست کم 72 نفر به جرم های مختلف از جمله نوشیدن الکل ، تنها بودن با شخصی از جنس مخالف در مکان خلوت ، قمار و دگرباشی جنسی ،قصاص شده اند. مقامات Acehnese پس از تصویب قانون استقلال ویژه استان در سال 2001 ، یک سری آئین نامه حاکم بر اجرای شریعت را تصویب کردند. آچه فقط در یک سال 339 مورد پرونده در سازمان حقوق بشر داشته است.
.......................
آرشیو
