از نابغۀ شورشی تا بمب افکنی مهیب؛ در بررسی 40 ستاره برتر تاریخ فوتبال آلمان، با طرفداری همراه باشید

بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان (بخش دوم)

- - 08/03/2020 - 21:30 مشاهده پروفایل

11,917 مشاهده / 223 دیدگاه 59 3 54

در این یادداشت و در طول چندین قسمت قصد داریم تا نگاهی به چهل اسطوره ماندگار فوتبال آلمان داشته باشیم.

آلمان پس از برزیل، دومین تیم پرافتخار در دنیای فوتبال و جام های جهانی است. به گزارش طرفداری این کشور در بسیاری از تورنمنت های معتبری که زیر نظر فیفا و یوفا برگزار می شود، به عنوان قهرمانی دست پیدا کرده است. آلمان ها چهار بار در سال های 1954، 1974، 1990 و 2014 توانسته اند، قهرمانی جام جهانی را به دست آورند. آن ها همچنین سه بار قهرمان جام ملت‌ های اروپا در سال های 1972، 1980 و 1996 شده‌ اند. این تیم پرافتخار فوتبال جهان در سال 2017 نیز توانست، قهرمان جام کنفدراسیون ها در کشور روسیه شود. آلمان ها تاکنون 19 بار در جام های جهانی (8 دوره با نام آلمان غربی) حاضر بوده اند و پس از برزیلی ها در رتبه دوم، از نظر حضور در این تورنمنت معتبر به حساب می آیند. به این بهانه و در چندین یادداشتِ سریالی در طرفداری، قصد داریم تا شما عزیزان را با ستارگان و اسطوره‌ های به ‌یادماندنی کشورهای صاحب نام دنیای فوتبال بیشتر آشنا سازیم. در دومین گام به سراغ تیم ملی فوتبال آلمان رفته ایم.

"گفتنی است ملاک چیدمان و قرار گرفتن ستارگان این لیست بر اساس سوابق ملی، باشگاهی و همچنین افتخارات فردی بوده که این بازیکنان در طول دوران بازیگری شان در مستطیل سبز به آن دست یافته اند."

30. یوپ هاینکس

یوپ هاینکس و دوران بازی با پیراهن هانوفر 96

برای هواداران فوتبال در آلمان و باشگاهی چون بایرن مونیخ، یوپ هاینکس از درجۀ اهمیت و اعتبار بالایی برخوردار است. تا جایی که باواریایی ها به دلیل افتخارات فراوانی که او در جایگاه سرمربیگری بایرن مونیخ به دست آورده است به او لقب "پدر" را داده اند. او در چهار دورۀ متفاوت (سه بار به عنوان سرمربی و یک بار به عنوان سرپرست) در کادر فنی بایرن مونیخ حاضر بوده و هر بار توانسته این تیم را به جایگاه بالایی در فوتبال باشگاهی آلمان و اروپا برساند. چهار قهرمانی در بوندس لیگا و یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا برخی از دستاوردهای مهم این مرد بزرگ در سرشناس ترین تیم فوتبال باشگاهی آلمان به حساب می آید. یوپ هاینکس البته مورد احترام هواداران بسیاری از دیگر تیم های اروپایی همچون رئال مادرید نیز قرار داشته چرا که او در فصل 98-1997 و پس از 32 سال ناکامی، برای لوس بلانکوس قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را به ارمغان آورده است. بیشتر ما وقتی نام یوپ هاینکس را می شنویم ناخودآگاه افتخارات او در زمینۀ مربیگری اش را به یاد می آوریم اما یوپ در دوران جوانی اش نیز مهاجمی تاثیرگذار در باشگاه هایی چون بورسیا مونشن گلادباخ و هانوفر 96 بوده است. یوپ هاینکس در دوران بازیگری اش از یک جهت بسیار بدشانس بود. چرا که آلمان ها در آن زمان مهاجم بزرگی چون گرد مولر را در اختیار داشتند که به دلیل گل های فراوانی که به ثمر می رساند به او لقب بمب افکن را داده بودند.

یوپ هاینکس و بازی در تیم ملی فوتبال آلمان غربی

به همین دلیل هاینکس در بیشتر دوران بازیگری اش و به خصوص زمانی که در تیم ملی آلمان غربی مشغول به بازی بود، زیر سایۀ سنگین گرد مولر افسانه ای قرار داشت. یوپ هاینکس متولد نهم می 1945 در مونشن گلادباخ آلمان است و هم اکنون هفتاد و پنج سالگی خود را پشت سر می گذارد. 18 ساله بود که فوتبال حرفه ایش را از زادگاهش و تیم بورسیا مونشن گلادباخ شروع کرد و به مدت چهار فصل در این تیم توپ زد. پس از آن و در سال 1967 راهی هانوفر شد و تا سال 1970 در این تیم توپ می زد. اما اوج کار یوپ هاینکس در زمان بازیگریش حضور دوبارۀ او در گلادباخ بود. هاینکس این بار و تا پایان دوران خداحافظی اش از مستطیل سبز به مدت هشت فصل در خط حملۀ این تیم حاضر بود که ماحصل حضور او 226 بازی در بوندس لیگا و زدن 168 گل بوده است. در واقع یوپ هاینکس را می توان یکی از گلزنان برتر تاریخ رقابت های بوندس لیگا به شمار آورد. یوپ با انجام 369 بازی در بوندس لیگا و زدن 220 گل چهارمین گلزن برتر رقابت باشگاهی فوتبال آلمان موسوم به بوندس لیگا پس از گرد مولر (365 گل)، کلاوس فیشر (268 گل) و روبرت لواندوفسکی (236 گل) بوده است. هر چند در این بین لواندوفسکی هنوز قادر به بازی در جمع بازیکنان بایرن بوده و می تواند امیدوار به کسب ردۀ دومین گلزن برتر تاریخ بوندس لیگا باشد.

حضور یوپ هاینکس و اولی هونس بر روی نیمکت باشگاه بایرن مونیخ

هاینکس در ردۀ ملی همانطور که گفته شد زیر سایۀ شدید مهاجمی افسانه ای چون گرد مولر قرار داشت و در 9 سال حضورش در تیم ملی (1967 تا 1976) تنها در 39 بازی برای مانشافت به میدان رفت که از این بین او موفق به زدن 14 گل هم شده است. او در تیم 1974 آلمان غربی که موفق به فتح جام جهانی در خانه شد نیز حضور داشت و دو سال قبل تر از آن نیز در کشور بلژیک و به همراه آلمان غربی فاتح جام ملت های اروپا شده بود. اما عمده شهرت یوپ هاینکس وقتی به دست آمد که او از مستطیل سبز به عنوان فوتبالیست خداحافظی و رو به حرفۀ مربیگری آورد. هاینکس یک سال پس از خداحافظی اش از گلادباخ در سال 1979 به عنوان سرمربی بر روی نیمکت این تیم نشست و تا سال 2018 که رسما بازنشستگی خود از دنیای مربیگری را بر زبان آورد به مدت نزدیک به چهل سال در راس کادر فنی تیم های مختلف حاضر بوده است. او سابقۀ هدایت تیم هایی چون بورسیا مونشن گلادباخ، بایرن مونیخ، اتلیتک بیلبائو، اینتراخت فرانکفورت، تنریف، رئال مادرید، بنفیکا و شالکه 04 را برعهده داشته است. او از جمله مربیانی است که توانسته با دو تیم مختلف بایرن مونیخ و رئال مادرید به مقام قهرمانی مسابقات لیگ قهرمانان اروپا دست یابد. از یوپ هاینکس به عنوان یکی از موفق ترین مربیان تاریخ فوتبال جهان و بایرن مونیخ یاد می کنند.

یوپ هاینکس و قهرمانی به عنوان سرمربی بایرن مونیخ

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی یوپ هاینکس

قهرمانی جام یوفا در فصل 75-1974 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

چهار قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 71-1970، 75-1974، 76-1975 و 77-1976 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 73-1972 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

قهرمانی جام جهانی 1974 آلمان غربی به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

قهرمانی جام ملت های اروپا 1972 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

آقای گل رقابت های بوندس لیگا در فصل های 74-1973 و 75-1974

آقای گل رقابت های جام باشگاه های اروپا در فصل 76-1975

آقای گل برندگان جام یوفا در فصل 74-1973

آقای گل رقابت های جام یوفا در فصل های 73-1972 و 75-1974

قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 13-2012 به عنوان سرمربی تیم بایرن مونیخ

چهار قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 89-1988، 90-1989، 13-2012 و 18-2017 به عنوان سرمربی تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 13-2012 به عنوان سرمربی تیم بایرن مونیخ

سه قهرمانی سوپرکاپ فوتبال آلمان در سال های 1987، 1990 و 2012 به عنوان سرمربی تیم بایرن مونیخ

قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 98-1997 به عنوان سرمربی تیم رئال مادرید

قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا در سال 1997 به عنوان سرمربی تیم رئال مادرید

دو قهرمانی جام اینترتوتو در سال های 2003 و 2004 به عنوان سرمربی تیم شالکه 04

بهترین مربی سال فیفا در سال 2013

بهترین مربی فصل رقابت های اروپایی در فصل 13-2012

بهترین مربی سال فوتبال آلمان در سال های 2013 و 2018

حضور در جمع 25 مربی برتر تاریخ فوتبال در سال 2019 از سوی فرانتس فوتبال

29. توماس هسلر

توماس هسلر و بازی با پیراهن تیم ملی فوتبال آلمان

هنگام برگزاری المپیک 1988 سئول بود که گزارشگران آلمانی با ذوق و شوق صحبت از نبوغ یک فوتبالیست جدید و خاص در تیم المپیک آلمان غربی را می کردند. تکنیک بالا و هنر شوت زنی که توماس هسلر جوان از آن برخوردار بود به قدری هواداران آلمان را به شوق آورده بود که از او به عنوان مارادونایی جدید در فوتبال کشورشان و جهان یاد می کردند. آن ها می گفتند که اگر حالا در تیم ملی به تکنیک لیتبارسکی افتخار می‌کنیم، باید در تیم المپیک هم به تکنیک هسلر بنازیم. بازی های خوب توماس هسلر در قالب تیم المپیک آلمان غربی، ژرمن ها را برای کسب مدال المپیک در رشتۀ فوتبال آن هم پس از سالیان سال امیدوار کرده بود. المپیکی که در نهایت آلمان غربی در آن به مدال برنز در رشتۀ فوتبال دست یافت. در این بخش صحبت از یکی از بااستعدادترین هافبک های تاریخ فوتبال آلمان یعنی توماس هسلر است. توماس یورگن هسلر متولد سی ام می 1966 در شهر برلین است و هم اکنون پنجاه و چهار سالگی خود را پشت سر می گذارد. هسلر از جمله بازیکنانی است که ما ایرانی ها نیز از او خاطرات خوبی را به یاد داریم و این فوتبالیست سرشناس آلمانی حتی سابقۀ دستیاری در یکی از باشگاه های فوتبال کشورمان را نیز در کارنامۀ خود داشته است.

او در فصل 15-2014 به عنوان دستیار در کادر فنی تیم پدیده (شهر خودرو) حاضر بوده است. توماس هسلر که در زمان بازیگری اش فوتبالیستی به اصطلاح دوپا شناخته می شد، به شوت ها و ضربات ایستگاهی اش مشهور بود. او فوتبال حرفه ایش را از 18 سالگی و باشگاه اف‌سی کلن شروع کرد و پس از شش فصل بازی در این تیم راهی فوتبال ایتالیا و باشگاه سرشناس یوونتوس شد. 182 بازی و زدن 18 گل به علاوۀ دو نایب قهرمانی در بوندس لیگا و نایب قهرمانی در جام یوفا، ماحصل حضور شش سالۀ توماس هسلر در ترکیب کلن بوده است. سال های حضور هسلر در جمع بازیکنان بیانکونری بیشتر از یک فصل به طول نیانجامید تا در سال 1991 این هافبک آلمانی به تیم آاس رم بپیوندد. هسلر در سه فصل حضورش در رم در بیش از یکصد بازی برای این تیم به میدان رفت و موفق به زدن 13 گل نیز شد. او با رمی ها به دو نایب قهرمانی در جام حذفی و سوپرکاپ فوتبال ایتالیا دست یافته است. پس از چهار سال حضور در فوتبال ایتالیا، توماس هسلر بار دیگر به کشورش بازگشت و این بار پیراهن تیم کالسروهه را در میادین مختلف بر تن می کرد. 157 بازی و زدن 44 گل ماحصل حضور چهار سالۀ هسلر در کالسروهه بود تا اینکه او در سال 1998 به جمع زردپوشان دورتموندی پیوست.

توماس هسلر یکی از تکنیکی ترین هافبک های تاریخ فوتبال آلمان

در واقع پیشنهاد بازی در دورتموند به وسیلۀ دوست صمیمی هسلر یعنی آندریاس مولر داده شد اما او همانند یوونتوس بیشتر از یک فصل در دورتموند دوام نیاورد تا اینکه در سال 1999 راهی تیم مونیخ 1860 شد. هسلر در مونیخ 1860 بازی های زیبا و چشم نواز خود را تکرار کرد و در چهار سال حضورش در این تیم در 141 بازی به میدان رفت و موفق به زدن 26 گل شد. هسلر که دیگر به سال های پایانی فوتبالش نزدیک می شد در سال 2003 به تیم سالزبورگ پیوست تا در 38 سالگی با پیراهن این تیم اتریشی از دنیای فوتبال خداحافظی کند. اما در عرصۀ ملی، توماس هسلر یکی از پرافتخارترین فوتبالیست های آلمانی به حساب می آید. حضور دوازده ساله (1988 تا 2000) او در تیم ملی و انجام 101 بازی و زدن 11 گل او را به فوتبالیستی سرشناس در جمع بازیکنان ملی پوش تاریخ مانشافت تبدیل نموده است. او به همراه تیم ملی فوتبال آلمان موفق به قهرمانی در جام جهانی 1990 ایتالیا، قهرمانی در جام ملت های اروپایِ 1996 انگلستان، نایب قهرمانی در جام ملت های 1992 سوئد و کسب مدال برنز مسابقات المپیک 1988 سئول شده است. هسلر پس از پایان دوران بازیگری اش نیم نگاهی نیز به مربیگری داشته و از سال 2007 تاکنون به عنوان دستیار در تیم ملی نیجریه، باشگاه کلن، باشگاه پدیده و برلین یونایتد حاضر بوده است.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی توماس هسلر

نایب قهرمانی جام یوفا در فصل 86-1985 به همراه تیم کلن

نایب قهرمانی سوپرکاپ فوتبال ایتالیا در سال 1990 به همراه تیم یوونتوس

نایب قهرمانی جام حذفی فوتبال ایتالیا در فصل 93-1992 به همراه تیم آاس رم

نایب قهرمانی سوپرکاپ فوتبال ایتالیا در سال 1991 به همراه تیم آاس رم

نایب قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 96-1995 به همراه تیم کالسروهه

قهرمانی جام جهانی 1990 ایتالیا به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

قهرمانی جام ملت های اروپا 1996 انگلستان به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

نایب قهرمانی جام ملت های اروپا 1992 سوئد به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

کسب مدال برنز المپیک 1988 سئول به همراه تیم المپیک فوتبال آلمان غربی

بهترین فوتبالیست آلمان در سال های 1989 و 1992

کسب عنوان بهترین پاسور جام جهانی 1994 ایالات متحدۀ آمریکا

نفر سوم بهترین فوتبالیست جهان در سال 1992 از سوی فیفا

حضور در تیم منتخب جام ملت های اروپای 1992 سوئد

حضور در تیم منتخب فیفا در سال 1999

28. فریتز ستپان

فریتز ستپان اسطورۀ باشگاه شالکه و تیم ملی فوتبال آلمان در دهۀ 30 میلادی

فریتز ستپان از اسطوره های تاریخ باشگاه شالکه به حساب می آید که به مدت 25 سال سابقۀ بازی در این تیم را داشته است. بسیاری او را برترین بازیکن تاریخ باشگاه شالکه به حساب می آورند که با این تیم موفق به کسب شش قهرمانی در سطح باشگاهی آلمان شده است. فریتز ستپان هم چنین کاپیتان تیم ملی فوتبال آلمان در دو جام جهانی 1934 و 1938 بوده که در سوابق ملی او می توان 34 بازی ملی را نیز مشاهده نمود. فردریش فریتز ستپان متولد دوم سپتامبر 1907 در گلزن کیرشن بوده و از بازیکنان قدیمی فوتبال آلمان در دهه های 20 تا 50 میلادی محسوب می گردد. پست اصلی این بازیکن مهاجم بود و زیپان تمام دوران ورزشی اش را در شالکه 04 پشت سر گذاشت. در واقع او از 18 سالگی قدم به شالکه گذاشت و تا سال 1950 و در حالی که 43 سالگی خود را می گذراند در این تیم مشغول به بازی بود. انجام 265 بازی و 199 گل زده ماحصل حضور 25 سالۀ فریتز ستپان در شالکه بوده است. در سال 2007 و به مناسبت یکصدمین سال تولد این اسطورۀ باشگاه شالکه و مانشافت تیمی متشکل از برترین های تاریخ شالکه اعلام شد که در آن نامی از ستپان نیز به چشم می آمد.

فریتز ستپان، کاپیتان تیم ملی فوتبال آلمان در دو جام جهانی 1934 و 1938

فریتز ستپان در زمان بازی اش به آن شکل بازیکن تند و تیزی به حساب نمی آمد، اما این عدم سرعتش را با هوش سرشار و تکنیک فوق العاده ای که داشت به خوبی جبران می کرد. به همین دلیل بسیاری در آلمان به او لقب "بکن باوئر قبل از جنگ" را داده بودند. در عرصۀ ملی ستپان سابقۀ ده سال (1928 تا 1938) حضور در تیم ملی آلمان را داشته و در 34 بازی موفق به زدن 8 گل شده است. همانطور که قبلا نیز اشاره شد او در دو جام جهانی 1934 و 1938 بازوبند کاپیتانی تیم ملی فوتبال آلمان که در آن زمان و با روی کار آمدن هیتلر به "آلمان متحد" مشهور بود را بر روی بازوی اش بسته بود. در جام جهانی 1934 آلمان با کاپیتانی او به مقام سوم و در جام جهانی 1938 نیز که یک سال قبل از وقوع جنگ جهانی دوم به میزبانی فرانسه برگزار می شد، بازیکنان آلمان که با پرچم آلمان نازی شرکت داشتند در همان دور اول و با شکست برابر سوئیس خیلی زود با این مسابقات خداحافظی کردند. این اسطورۀ باشگاه شالکه و یکی از برترین ستاره های تاریخ فوتبال آلمان سرانجام در چهاردهم دسامبر 1974 و در حالی که شصت و هفت سالگی خود را پشت سر می گذاشت، دار فانی را وداع گفت. بسیاری از فریتز ستپان به عنوان برترین فوتبالیست دهۀ 30 میلادی کشور آلمان یاد می کنند.

27. برتی فوگتس

برتی فوگتس یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال آلمان

برتی فوگتس از جمله بازیکنان و مربیان موفق فوتبال آلمان و جهان به حساب می آید که هم در دوران بازیگری و هم مربیگریش توانسته فاتح جام ملت های اروپا شود. او هنگامی که فوتبالیست بود به همراه آلمان ها موفق به قهرمانی در جام جهانی 1974 شد اما در قامت سرمربیگری مانشافت دو بار بخت حضور بر بام فوتبال جهان و قهرمانی در تورنمنت جام جهانی را از دست داد. از برتی فوگتس به عنوان مدافعی بی نظیر در فوتبال آلمان یاد می کنند که تاثیرگذاری بالایی در دو تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاهی چون بروسیا مونشن گلادباخ داشته است. فوگتس تمام عمر دوران فوتبالی اش که به مدت 14 سال به طول انجامید را در باشگاه گلادباخ پشت سر گذاشت تا به یکی از اسطوره های این تیم مطرح و قدیمی فوتبال آلمان تبدیل گردد. هانس هوبرت برتی فوگتس متولد سی ام دسامبر 1946 در کارستِ آلمان بوده و هم اکنون هفتاد و سه سالگی خود را پشت سر می گذارد. این فوتبالیست و مربی مشهور آلمانی، فوتبال حرفه ایش را در سال 1965 از باشگاه بروسیا مونشن گلادباخ شروع کرد و تا پایان دوران ورزشی اش در مستطیل سبز به مدت چهارده سال در این تیم مشغول به بازی بود. او به همراه گلادباخ قهرمانی های متعددی را در فوتبال آلمان به دست آورد که از جملۀ آن می توان به پنج قهرمانی در رقابت های بوندس لیگا و دو قهرمانی در مسابقات جام یوفا اشاره کرد.

برتی فوگتس و بازی برابر یوگسلاوی در جام جهانی 1974

فوگتس در مجموع 526 بار با پیراهن بروسیا مونشن‌ گلادباخ در رقابت های مختلف (419 بار در بوندس لیگا) حضور داشته تا رکوردی جاودانه را به نام خودش در این تیم به ثبت برساند. اما بدون شک مهم ترین افتخار دوران ورزشی برتی فوگتس قهرمانی به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی در مسابقات جام جهانی 1974 بوده است. تورنمنتی که به میزبانی آلمان ها برگزار شد و بازیکنان آلمان غربی با شکست هلند و یاران کرایوف در بازی پایانی به دومین قهرمانی جهان خود دست یافتند. این تنها موفقیت این مدافع آلمانی در ترکیب مانشافت نبود و او دو سال قبل از این تاریخ نیز به همراه دیگر بازیکنان آلمان موفق به قهرمانی در جام ملت های اروپا در سال 1972 شده بود. دیداری که آلمان ها با پیروزی مقابل شوروی سابق به این عنوان مهم دست یافتند. برتی فوگتس در مجموع سابقۀ یازده سال (1967 تا 1978) حضور در تیم ملی فوتبال آلمان غربی را داشته که ماحصل آن انجام 96 بازی ملی و زدن یک گل بوده است. فوگتس تنها یک سال پس از خداحافظی اش از دنیای فوتبال، رو به مربیگری آورد و در اولین تجربه اش هدایت تیم زیر 21 سال آلمان غربی را در سال 1979 برعهده گرفت. او به مدت بیست و یک سال سکان هدایت تیم های رده های سنی آلمان غربی را در دست داشت. هر چند در این بین و از سال 1986 تا 1990 به عنوان دستیار در کادر فنی تیم ملی نیز حاضر بود. پس از قهرمانی آلمان ها در سال 1990 برتی فوگتس هدایت تیم ملی فوتبال آلمان را از فرانتس بکن باوئر تحویل گرفت تا به مدت هشت سال مرد شمارۀ یک نیمکت ژرمن ها لقب گیرد.

برتی فوگتس (وسط) در کنار رودی فولر (راست) و یورگن کلینزمن (چپ)

تیم ملی آلمان با هدایت فوگتس در سال 1992 در سوئد نایب‌ قهرمان اروپا شد و چهار سال بعد با پیروزی مقابل جمهوری چک، قهرمانی اروپا را در خاک انگلیس جشن گرفت. او همچنین در دو جام جهانی 1994 ایالات متحده و 1998 فرانسه نیز سکان هدایت تیم ملی را در دست داشت. تیم آلمان در اولین جام جهانی با هدایت او، خود را تا یک‌ چهارم نهایی بالا کشید تا در این مرحله با نتیجۀ 2-1 مغلوب بلغارستان شده و از گردونۀ رقابت‌ها کنار رود. چهار سال بعد در فرانسه نیز این کروات‌ ها بودند که شاگردان فوگتس را در یک‌ چهارم نهایی با نتیجۀ 3-0 شکست دادند تا برخلاف جام ملت های اروپا، برتی فوگتس توفیقی با آلمان ها در بزرگترین آوردگاه فوتبالی جهان یعنی جام جهانی نداشته باشد. در سال 1998 و در پی افزایش فشارها و انتقادها، فوگتس از سمت خود کناره گیری کرد تا فدراسیون فوتبال آلمان، اریش ریبک را جایگزین او نماید. 102 بازی، 66 برد، 24 تساوی، 12 شکست و قهرمانی در جام ملت های 1996 انگلستان ماحصل حضور هشت سالۀ فوگتس در تیم ملی آلمان بوده است. دو سال پس از کناره گیری از تیم ملی او هدایت تیم بایرلورکوزن را برعهده گرفت و یک سال در این تیم به مربیگری مشغول بود. پس از آن برتی فوگتس هدایت تیم های ملی نظیر کویت، اسکاتلند، نیجریه و جمهوری آذرباریجان را بر عهده داشته است.

برتی فوگتس سرمربی سابق تیم ملی فوتبال آلمان

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی برتی فوگتس

پنج قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 70-1969، 71-1970، 75-1974، 76-1975 و 77-1976 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 73-1972 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

دو قهرمانی رقابت های جام یوفا در فصل های 75-1974 و 79-1978 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

قهرمانی جام جهانی 1974 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

قهرمانی جام ملت های اروپای 1972 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

بهترین فوتبالیست آلمان در سال های 1971 و 1979

حضور در تیم منتخب جام های جهانی 1974 آلمان غربی و 1978 آرژانتین

قهرمانی جام ملت های اروپای 1996 به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان

بهترین مربی سال فوتبال جهان در سال 1996 از نگاه مجلۀ معتبر ورلد ساکر

26. اشتفان افنبرگ

وقتی هواداران بایرن مونیخ نام فوتبالیستی چون اشتفان افنبرگ را می شنوند، ناخودآگاه کلماتی نظیر تعصب، مسئولیت پذیری و رهبری را به یاد می آورند. در واقع افنبرگ را می توان ترکیبی از این کلمات در طول شش فصل حضورش در بایرن مونیخ و دیگر تیم هایی که او با پیراهن آن ها به میدان رفته است، بدانیم. افنبرگ، آلمانی بداخلاقی بود که خیلی ها را درون و بیرون از مستطیل سبز مجذوب خود ساخته بود. او اصلا برای کاپیتانی زاده شده و با اینکه بسیار جنجالی و تند مزاج بود ولی در نزد بسیاری از آلمانی ها و به خصوص هواداران بایرن مونیخ محبوب بود و همواره از او به عنوان یک اسطوره یاد می کنند. اشتفان افنبرگ متولد دوم آگوست 1968 در هامبورگ آلمان است و هم اکنون پنجاه و یک سالگی خود را پشت سر می گذارد. پسر تند خوی متولد هامبورگ، فوتبال حرفه ایش را در نوزده سالگی و از باشگاه بروسیا مونشن گلادباخ آغاز نمود. در مدت زمانی که در گلادباخ بازی می کرد، اسیر حواشی و اتفاقات خارج از زمین شده بود و خودش را اینگونه توصیف می کرد: "هرگز فرشته نبودم!" سه فصل برای این تیم به بازی مشغول بود تا اینکه در بیست و دو سالگی راهی سرشناس ترین تیم فوتبال باشگاهی آلمان یعنی بایرن مونیخ شد. دورۀ اول حضور افنبرگ در بایرن بیش از دو سال به طول نیانجامید و او در این مدت تنها موفق به قهرمانی در رقابت های سوپرکاپ آلمان در سال 1990 شده بود.

اشتفان افنبرگ و بازی با پیراهن بروسیا مونشن گلادباخ

یوپ هاینکس عاشق سبک بازی محکم افنبرگ بود و برای همین نیز او را به بایرن فرا خواند. یک سال پس از بازی در بایرن مونیخ، افنبرگ جوان به تیم ملی فوتبال آلمان نیز دعوت گردید تا طعم حضور در عرصۀ ملی و شرکت در مسابقاتی چون یورو 1992 را بچشد. برتی فوگتس که ید طولایی در زمینۀ کشف استعدادها و به کارگیری بازیکنان جوان در تیم ملی داشت، به افنبرگ میدان داد و این هافبک آلمانی نیز به خوبی جواب مربی خود را با گلزنی مقابل اسکاتلند در یورو 1992 داد. در واقع با گلزنی او و البته کارل هاینس ریدل، آلمان موفق شد به عنوان تیم دوم از مرحلۀ گروهی رقابت های یورو صعود کند و سپس با پیروزی برابر سوئد در مرحلۀ نیمه نهایی راهی بازی فینال و تقابل مقابل دانمارک شگفتی ساز شود. هر چند آلمان ها در دیدار پایانی با نتیجۀ 2-0 بازی را به دانمارک واگذار کردند تا اشتفان افنبرگ در اولین تورنمنت مهم ملی اش به مقام نایب قهرمانی مسابقات جام ملت های اروپا در سوئد برسد. همانطور که گفته شد دورۀ اول حضور افنبرگ در بایرن بیشتر از دو فصل به طول نیانجامید که علت آن هم حضور هافبک بی نظیر دیگری در این تیم به نام لوتار ماتئوس بود. ماتئوس و افنبرگ آن چنان رابطۀ دوستانه ای با هم نداشتند و همین امر هم زمینه ساز جدایی اشتفان از بایرن مونیخ را فراهم آورد تا او در سال 1992 و پس از پایان رقابت های یورو به لیگ سری آ و بازی در فیورنتینا مشغول گردد.

اشتفان افنبرگ و بازی در تیم ملی فوتبال آلمان

اشتفان افنبرگ به هیچ وجه دوران خوبی را در سال اول حضورش در فیورنتینا تجربه نکرد و با این تیم به سری بی سقوط کرد. اتفاقی تلخ برای هواداران شهر فلورانس که پس از 54 سال برای آن ها رخ داده بود. کلودیو رانیری هدایت فیورنتینایِ سقوط کرده به سری بی را بر عهده گرفت و افنبرگ نیز در این تیم ماند تا در کنار گابریل باتیستوتا به این تیم کمک کند تا با قهرمانی در سری بی، بار دیگر هواداران فوتبال شاهد حضور بنفش ها در سطح اول مسابقات باشگاهی ایتالیا باشند. حال نوبت به جام جهانی 1994 رسیده بود. جامی که آلمان ها تیم منسجم و خوبی را در اختیار داشتند و با اندیشه های سرمربی چون برتی فوگتس آن ها امیدوار به تکرار قهرمانی شان اینبار در خارج از قارۀ سبز بودند. اما نکتۀ سیاه و تلخ زندگی ورزشی اشتفان افنبرگ نیز در همین تورنمنت رخ داد. آلمان ها در یک بازی پرانتقاد با نتیجۀ 3-2 موفق به پیروزی مقابل کرۀ جنوبی شده بودند. این نتیجه و بازی بد ژرمن ها صدای هواداران متعصب آلمان در دالاس را در آورد و بیشتر انگشت اتهامات آن ها به سوی افنبرگ نشانه رفته بود. در 15 دقیقۀ پایانی بازی، سرمربی آلمان ها توماس هلمر را به جای افنبرگ وارد زمین می کند و هواداران نیز به شدت او را هو می کنند. اما موطلایی جنجالی آلمان ها بازیکنی نبود که آرام و خونسرد مقابل چنین هجمه هایی سکوت کند. او در برابر اعتراض هواداران، انگشت وسط خود را به جمعیت تقدیم کرد. همین عکس العمل کافی بود تا برتی فوگتس قید حضور او در تیم ملی را بزند و افنبرگ را با اولین پرواز راهی خانه کند. اشتفان افنبرگ اما ابدا از این کار خود پشیمان نبود و تصمیم فوگتس را احمقانه خوانده بود.

حاضران در ورزشگاه خواستار تعویض من بودند و من هم واکنش تندی از خود نشان دادم و اصلا هم پشیمان نیستم.

اشتفان افنبرگ و بازی با پیراهن تیم فیورنتینا

اما اگر فکر می کنید که این پایان دوران حرفه ای افنبرگ بود، سخت در اشتباه هستید. پس از دو سال حضور در فیورنتینا و البته حواشی که وی در جام جهانی 94 داشت، اشتفان افنبرگ بار دیگر به مونشن گلادباخ بازگشت تا چهار سال دیگر نیز بازی در این تیم را تجربه نماید. 118 بازی، زدن 23 گل و البته قهرمانی در جام حذفی فوتبال آلمان ماحصل حضور چهار سالۀ او در گلادباخ بود. در سال 1998، افنبرگ برای دومین بار به بایرن پیوست تا به عنوان کاپیتان این تیم دوران موفقی را در این تیم پشت سر بگذارد. هیتسفلد به دنبال هافبک بی نظیری بود که قدرت رهبری بالایی نیز در زمین داشته باشد و چه کسی بهتر از اشتفان افنبرگ. او در بایرنِ هیتسفلد تبدیل به کاپیتانِ جنگجویی شده بود که به هیچ وجه در مقابل ستاره های آن روزهای فوتبال جهان همانند روی کین، رائول و هیرو عقب نمی نشست و معنای تعصب را در بایرن مونیخ به خوبی معنا کرده بود. در همان سال 98 او بار دیگر به تیم ملی دعوت شد، اما خیلی زود و در یک اقدام عجیب بازنشستگی اش را از عرصۀ ملی اعلام کرد. در فصل 01-2000 به همراه بایرن مونیخ موفق به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا شد و در حالی که فریاد می زد به رسانه ها گفت:

وقتی در فینال 1999 خوشحالی بازیکنان منچستر یونایتد را دیدم قسم خوردم که قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را تجربه کنم و الان به این آروزی خود رسیدم.

پس از چهار سال موفقیت آمیز در بایرن که با سه قهرمانی بوندس لیگا و یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا همراه بود او در سال 2002 به ولفسبورگ پیوست تا یک سال نیز در این تیم توپ بزند. افنبرگ پس از آن راهی لیگ قطر شد تا در سالیان پایانی دوران بازیگری اش بازی در تیم العربی را تجربه نماید. او یک سال در العربی توپ زد اما بازی خداحافظی اش را در سن 36 سالگی با پیراهن گلادباخ انجام داد. تیمی که او فوتبال حرفه ایش را در آن آغاز کرده بود و می خواست بازی خداحافظی و پایانی اش نیز با پیراهن آن تیم باشد. افنبرگ در مورد اشتباهاتی که در داخل و بیرون از مستطیل سبز انجام داده می گوید:

البته که من در زندگی ام اشتباه کرده ام. همه آدم ها اشتباه می کنند. شما فقط می توانید از آن اشتباهات درس بگیرید. هیچ پشیمانی ندارم.

اشتفان افنبرگ و قهرمانی به عنوان کاپیتان بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان فصل 01-2000

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی اشتفان افنبرگ

سه قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 99-1998، 2000-1999 و 01-2000 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 2000-1999 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 01-2000 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی سوپرکاپ فوتبال آلمان در سال 1990 به همراه تیم بایرن مونیخ

سه قهرمانی رقابت های لیگا پوکال در سال های 1998، 1999 و 2000 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 95-1994 به همراه تیم بروسیا مونشن گلادباخ

قهرمانی سری بی فوتبال ایتالیا در فصل 94-1993 به همراه تیم فیورنتینا

نایب قهرمانی جام ملت های اروپای 1992 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

حضور در تیم منتخب جام ملت های اروپای 1992 سوئد

حضور در تیم منتخب فیفا در سال 1997

حضور در تیم منتخب تمام دوران باشگاه بایرن مونیخ

25. کارل هاینتس شنلینگر

کارل هاینتس شنلینگر یکی از اسطوره های تیم ملی فوتبال آلمان غربی به حساب می آید که سابقۀ طولانی در جام های جهانی داشته است. او با چهار دوره حضور در این تورنمنت بزرگ فوتبالی جهان، پس از لوتار ماتئوس آلمانی که پنج دوره حضور داشته در کنار اووه زیلر، سپ مایر، میروسلاو کلوزه و اولیور کان (چهار دوره) از فوتبالیست های سرشناس این کشور در رقابت های جام جهانی به حساب می آید. شنلینگر در واقع در چهار جام جهانی 1958 سوئد، 1962 شیلی، 1966 انگلستان و 1970 مکزیک حضور داشته است. در این بین او در جام جهانی 1958 با آلمان غربی به مقام چهارمی دنیا، در 1966 با شکست مقابل انگلستان در فینال این رقابت ها به مقام نایب قهرمانی و در سال 1970 مکزیک نیز به مقام سوم این بازی ها دست یافته است. او همچنین 17 بازی در این رقابت ها را تجربه کرده که ماحصل آن 10 پیروزی، 3 تساوی و 4 شکست بوده است. در این بین او یک گل نیز به ثمر رسانده، گلی که در دیداری موسوم به بازی قرن زده شده است. مسابقه ای که میان ایتالیا و آلمان غربی در مرحلۀ نیمه نهایی جام جهانی 1970 مکزیک صورت پذیرفت تا هواداران فوتبال یکی از زیباترین دیدارهای تاریخ این مسابقات را شاهد باشند. در این بازی ایتالیا در ابتدا با گل دقیقه 8 روبرتو بونینسنیا پیش افتاد و تا آخرین لحظات بازی برنده مسابقه بود، اما در دقیقه 90 کارل هاینتس شنلینگر تنها گل ملی خود را به ثمر رساند تا آلمان بازی را در 90 دقیقۀ وقت های قانونی با تساوی به پایان برساند.

کارل هاینتس شنلینگر سابقۀ چهار بار حضور در جام های جهانی را با پیراهن آلمان غربی داشته است

در وقت‌ های اضافی ابتدا گرد مولر آلمان را پیش انداخت ولی پس از 4 دقیقه در دقیقه 98 تارچسیو بورنییک گل تساوی را برای ایتالیا به ثمر رساند و سپس لوئیجی ریوا گل سوم ایتالیا را به ثمر رساند. در دقیقه 110 گرد مولر دوباره برای آلمان گلزنی کرد و درحالیکه شبکه‌ های تلویزیونی هنوز در حال پخش شادی پس از گل المانی‌ ها بودند جانی ریورا گل چهارم و پیروزی بخش ایتالیا را به ثمر رساند و باعث پیروزی 4 بر 3 ایتالیا بر آلمان شد. در این بازی کتف فرانتس بکن ‌باوئر شکست ولی چون آلمان دو تعویض خود را انجام داده بود او باقی مسابقه را با شانه آتل بندی شده ادامه داد. اما کارل هاینتس شنلینگر متولد31 مارس 1939 در دورنِ آلمان نازی است و هم اکنون 81 سالگی خود را پشت سر می گذارد. شنلینگر یکی از بهترین مدافعان چپ تاریخ فوتبال آلمان قلمداد می گردد که به خاطر قدرت بدنی و سرعتش معروف بوده است. از بهترین دیدارهای این مدافع آلمانی در مسابقات جام جهانی می توان به بازی در مقابل شوروی در مرحله نیمه نهایی جام جهانی 1966 اشاره کرد که آلمان ها با درخشش او توانستند به فینال این رقابت ها در انگلستان راه یابند. اما کارل هاینتس شنلینگر به همان اندازه که در ترکیب آلمان ها در مسابقات جام جهانی یک ستاره بود در ردۀ باشگاهی نیز یک فوتبالیست تاثیرگذار به حساب می آمد. او فوتبال حرفه ایش را در 19 سالگی و از باشگاه اف سی کلن شروع کرد و در این تیم به مدت پنج فصل به بازی مشغول بود. در 24 سالگی و در سال 1963، شنلینگر راهی فوتبال ایتالیا شد تا بازی در تیم ای سی مونتاوا در لیگ سری بی ایتالیا را تجربه نماید.

کارل هاینتس شنلینگر کاپیتان و یکی از اسطوره های باشگاه میلان

پس از یک فصل بازی برای این تیم نه چندان سرشناس ایتالیایی او راهی باشگاه آاس رم شد تا در آنجا نیز حضوری یکساله داشته باشد. اما اوج دوران درخشش این مدافع آلمانی به بازی در باشگاه آث میلان باز می‌گردد. جایی که او در 26 سالگی به میلان پیوست و تا 35 سالگی اش در روسونری حضور داشت. شنلینگر با 9 سال حضور در میلان و انجام 222 بازی باشگاهی برای این تیم سرشناس ایتالیایی از اسطوره های روسونری قلمداد می گردد. او هشت قهرمانی با میلان به دست آورده که مهم ترین آن بدون تردید، فتح جام باشگاه های اروپا در فصل 69-1968 بوده است. عنوانی که میلان با پیروزی 4-1 برابر آژاکس به دست آورد تا بدین ترتیب دومین قهرمانی روسونری در این رقابت های مهم شکل بگیرد. یک قهرمانی در مسابقات سری آ، سه قهرمانی در رقابت های جام حذفی فوتبال ایتالیا، دو قهرمانی در مسابقات برندگان جام باشگاه های اروپا و یک قهرمانی در رقابت های جام بین قاره ای از دیگر دستاوردهای حضور کارل هاینتس شنلینگر در میلان بوده است. این مدافع چپ پرافتخار فوتبال آلمان در سال های آخر دوران بازیگری اش راهی باشگاه بروسیا برلین شد تا پس از یکسال حضور در این تیم و در 37 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی نماید. شنلینگر سابقۀ حضور سیزده ساله (1958 تا 1971) در تیم ملی فوتبال آلمان غربی را داشته که انجام 47 بازی ملی و زدن یک گل ماحصل حضور او در تیم ملی بوده است.

کارل هاینتس شنلینگر یکی از بهترین مدافعین چپ تاریخ تیم ملی فوتبال آلمان

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی کارل هاینتس شنلینگر

قهرمانی رقابت های باشگاهی فوتبال آلمان در سال 1962 به همراه تیم اف سی کلن

قهرمانی جام حذفی فوتبال ایتالیا در فصل 64-1963 به همراه تیم آاس رم

قهرمانی سری آ فوتبال ایتالیا در فصل 68-1967 به همراه تیم میلان

سه قهرمانی جام حذفی فوتبال ایتالیا در فصل های 67-1966، 72-1971 و 73-1972 به همراه تیم میلان

قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 69-1968 به همراه تیم میلان

دو قهرمانی برندگان جام باشگاه های اروپا در فصل های 68-1967 و 73-1972 به همراه تیم میلان

قهرمانی رقابت های جام بین قاره ای در سال 1969 به همراه تیم میلان

نایب قهرمانی جام جهانی 1966 انگلستان به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

کسب مقام سوم جام جهانی 1970 مکزیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

کسب مقام چهارم جام جهانی 1958 سوئد به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

نفر سوم کسب عنوان توپ طلا در سال 1962

بهترین فوتبالیست کشور آلمان در سال 1962

حضور در تیم منتخب جام جهانی 1962 شیلی

حضور در تیم منتخب فیفا در سال های 1963 و 1967

حضور در تالار مشاهیر و بزرگان باشگاه میلان

24. پیر لیتبارسکی

پیر لیتبارسکی یکی از تکنیکی ترین وینگرهای تاریخ فوتبال آلمان

با بیش از 400 بار حضور با پیراهن اف ‌سی کلن در بوندس لیگا، پیر لیتبارسکی یکی از افسانه های این باشگاه سرشناس آلمانی به حساب می آید. وینگر و هافبک تهاجمی که در دو دهۀ هشتاد و نود میلادی با تکنیک نابش چشم ها را مبهوت خود ساخته بود. پیر میشائیل لیتبارسکی متولد شانزدهم آوریل 1960 در برلین غربی است. هفت ساله بود که فوتبالش را در آکادمی باشگاه شونبرگ آغاز کرد و پس از چند سال حضور در رده های پایۀ این باشگاه در هجده سالگی به اف سی کلن پیوست. او هشت سال موفق را در کلن گذراند و در این تیم به عنوان یک رهبر شناخته می شد. انجام 234 بازی و زدن 89 گل در کنار یک قهرمانی در جام حذفی فوتبال آلمان و نایب قهرمانی در رقابت های جام یوفا، دوران به نسبت موفقی را برای این وینگر آلمانی در کلن پدیدار ساخته بود. بازی های چشم نواز لیتبارسکی در کلن سبب شد تا او در سال 1981 و هنگامی که 21 ساله بود به تیم ملی آلمان غربی دعوت شود. اولین بازی ملی لیتبارسکی در اکتبر همان سال و دیدار مقابل اتریش رقم خورده است. در 26 سالگی تصمیم گرفت برای ادامۀ فوتبالش راهی خارج از مرزهای آلمان و کشور فرانسه شود تا به باشگاه پاریس بپیوندد. او با مبلغ نزدیک به 1.4 میلیون یورو راهی لیگ فرانسه شد که در آن زمان مبلغی بالایی برای بازیکنان حرفه ای به حساب می آمد. دوران حضور پیر لیتبارسکی در پاریس بیش از یک سال به طول نیانجامید تا او مجددا به کشورش آلمان بازگشت تا دومین دورۀ حضورش در کلن را تجربه نماید. دورۀ دوم حضور لیتبارسکی در کلن شش سال به طول انجامید تا این بازیکن در مجموع، چهارده سال از عمر فوتبالی اش را در کلن بگذراند. 172 بازی باشگاهی در بوندس لیگا و زدن 27 گل ماحصل حضور پیر لیتبارسکی در دومین دورۀ حضورش در اف سی کلن بوده است.

پیر لیتبارسکی و حضور در تیم ملی فوتبال آلمان غربی

در مجموع لیتبارسکی در 406 بازی برای کلن 116 گل به ثمر رسانده و در کنار ولفگانگ اوورات و تونی شوماخر از مفاخر و اسطوره های بزرگ باشگاه کلن به حساب می آید. در سال 1993 و هنگامی که لیتبارسکی 33 ساله بود در تصمیمی جالب توجه به ژاپن سفر کرد تا ادامه دوران بازیگری اش را در این کشور آسیایی و تیم جف یونایتد ایچیهارا بگذراند. او یک سال در این تیم ژاپنی بازی کرد تا آمار 63 بازی و 10 گل زده را به ثبت برساند. پس از یک سال حضور نیافتن در میادین فوتبال، این هافبک برجستۀ آلمانی در باشگاه نَه چندان سرشناس برومل سندای در لیگ ژاپن به بازی مشغول شد تا با پیراهن این تیم در 37 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کند. در عرصۀ ملی اما پیر لیتبارسکی یکی از اسطوره های مانشافت به حساب می آید. او سابقۀ حضور نُه ساله (1981 تا 1990) در تیم ملی آلمان غربی را داشته که ماحصل حضور او انجام 73 بازی ملی و زدن 18 گل بوده است. قهرمانی در جام جهانی 1990 ایتالیا و دو نایب قهرمانی در جام های جهانی 1982 اسپانیا و 1986 مکزیک از دستاوردهای بزرگ لیتبارسکی در تیم ملی بوده است. او از معدود فوتبالیست های آلمانی به شمار می رود که توانسته در سه فینال متوالی جام های جهانی حضور داشته باشد. لیتبارسکی دو سال پس از خداحافظی اش از دنیای بازیگری رو به مربیگری آورد؛ هر چند تیم هایی که او سابقۀ هدایت آن ها را داشته است، آن چنان سرشناس نبوده است. پیر لیتبارسکی سکان هدایت تیم های باشگاهی نظیر یوکوهاما، دویسبورگ، سیدنی اف سی، اف سی وادوز (تیمی در لیگ لیختن ‌اشتاین) و حتی سایپا در لیگ برتر ایران را در دست داشته است.

پیر لیتبارسکی اسطورۀ باشگاه کلن و تیم ملی فوتبال آلمان

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی پیر لیتبارسکی

قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل 83-1982 به همراه تیم اف سی کلن

نایب قهرمانی جام یوفا در فصل 86-1985 به همراه تیم اف سی کلن

قهرمانی جام جهانی 1990 ایتالیا به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

دو نایب قهرمانی جام های جهانی 1982 اسپانیا و 1986 مکزیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

حضور در سه فینال متوالی جام های جهانی فوتبال

بهترین پاسور جام جهانی 1982 اسپانیا

بهترین فوتبالیست مرد آلمان در سال 1985

حضور در تالار افتخار و مشاهیر باشگاه اف سی سیدنی استرالیا در سال 2015

23. یورگن کولر

یورگن کولر از آن دست بازیکنانی است که تقریبا به تمامی افتخارات باشگاهی و ملی دنیای فوتبال دست یافته است. از قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا با دورتموند بگیرید تا قهرمانی بوندس لیگا، قهرمانی سری آ، قهرمانی جام یوفا و در نهایت قهرمانی جام جهانی و جام ملت های اروپا با تیم ملی فوتبال آلمان. کولر یک مدافع ارزشمند برای آلمان ها به حساب می آمد که به مدت بیش از یک دهه در جمع بازیکنان مانشافت درخشید تا آمار دیدارهای ملی او به بیش از یکصد بازی برسد. در 19 سال دوران حرفه ایش در لیگ هایی چون بوندس لیگا و سری آ تعداد دیدارهای رسمی باشگاهی او به 500 بازی رسید و در هر تیمی که پا می گذاشت به عنوان یک فوتبالیست تاثیرگذار هنر بازیش را به رخ می کشید. یورگن کولر متولد ششم اکتبر 1965 در لامبشیمِ ایالت راینلاند فالتس آلمان است که هم اکنون پنجاه و چهار سالگی خود را پشت سر می گذارد. اولین تیم حرفه ای این مدافع ارزشمند، باشگاه والدهوف مانهایم بود که کولر در 18 سالگی گام به آن گذاشت و تا پنج سال در آن مشغول به بازی بود. اولین گل حرفه ای یورگن کولر در 26 ژانویه 1985 و بازی برابر شالکه 04 زده شد.

یورگن کولر شادمان از قهرمانی با تیم ملی فوتبال آلمان در یورو 1996

دیداری که البته با برتری 5-2 شالکه نیز همراه بود. پس از بازی در این تیم او در سال 1987 راهی کلن شد و دو سال نیز با این تیم در میادین مختلف مشغول به بازی بود. در سال 1989 یورگن کولر به بایرن مونیخ پیوست تا با قهرمانی بوندس لیگا در دومین فصل حضورش در این تیم به نخستین جام ارزشمند خود دست یابد. کولر در بایرن مونیخ نیز همانند کلن دو فصل بازی کرد تا در سال 1991 راهی فوتبال ایتالیا و باشگاه سرشناس یوونتوس گردد. او در سری آ، به یکی از با ثبات ترین مدافعان باشگاهی ایتالیا تبدیل شد و در طی چهار فصل حضورش در بیانکونری، محبوبیت زیادی بین هواداران این تیم پیدا کرد. وی در یوونتوس، پس از کسب جام یوفا در کنار آندریاس مولر، در فصل 95-1994، دو گانه گرفت و پس از تکمیل دستاوردهایش در این تیم ایتالیایی، راهی دورتموند شد. اوج افتخارات باشگاهی یورگن کولر در رقابت های باشگاهی به حضور هفت سالۀ او در دورتموند باز می‌گردد. کولر در دورتموند که هدایت آن را اوتمار هیتسفلد برعهده داشت موفق به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 97-1996 شد.

یورگن کولر و قهرمانی به همراه دورتموند در لیگ قهرمانان اروپا

عنوانی که اولین قهرمانی این تیم زردپوش در چنین مسابقات بزرگی به شمار می رفت. علاوه بر قهرمانی در مسابقات UCL، کولر با دورتموند موفق به کسب دو قهرمانی بوندس لیگا، دو قهرمانی سوپرکاپ فوتبال آلمان و یک قهرمانی جام بین قاره ای شد. انجام 191 دیدار در رقابت های بوندس لیگا و زدن 14 گل از دیگر دستاوردهای کولر در این تیم دوست داشتنی فوتبال آلمان به شمار می آید. یورگن کولر سرانجام در سال 2002 و در سن 37 سالگی با پیراهن این تیم از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. کولر در عرصۀ ملی نیز یکی از پرافتخارترین فوتبالیست های آلمانی با نزدیک به دوازده سال (1986 تا 1998) حضور در تیم ملی قلمداد می گردد. او با آلمان ها به یک مقام قهرمانی جام جهانی که در سال 1990 و در کشور ایتالیا برگزار می شد دست یافت و شش سال بعد نیز در کشور انگلستان با مانشافت به عنوان قهرمانی جام ملت های اروپا رسید. انجام 105 بازی و 2 گل ملی و حضور در سه جام جهانی و سه جام ملت های اروپا، ماحصل حضور دوازده سالۀ یورگن کولر در تیم ملی فوتبال آلمان بوده است.

یورگن کولر اسطورۀ تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاه دورتموند

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی یورگن کولر

قهرمانی بوندس لیگا در فصل 90-1989 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی سری آ فوتبال ایتالیا در فصل 95-1994 به همراه تیم یوونتوس

قهرمانی جام حذفی فوتبال ایتالیا در فصل 95-1994 به همراه تیم یوونتوس

قهرمانی رقابت های جام یوفا در فصل 93-1992 به همراه تیم یوونتوس

دو قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 96-1995 و 02-2001 به همراه تیم بروسیا دورتموند

دو قهرمانی سوپرکاپ فوتبال آلمان در سال های 1995 و 1996 به همراه تیم بروسیا دورتموند

قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 97-1996 به همراه تیم بروسیا دورتموند

قهرمانی جام بین قاره ای در سال 1997 به همراه تیم بروسیا دورتموند

قهرمانی جام جهانی 1990 ایتالیا به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

قهرمانی جام ملت های اروپای 1996 انگلستان به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

نایب قهرمانی جام ملت های اروپای 1992 سوئد به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

حضور در تیم منتخب جام ملت های اروپای 1992 سوئد

کسب عنوان بهترین فوتبالیست آلمان در سال 1997

22. باستین شواین اشتایگر

باستین شواین اشتایگر و بوسه بر کاپ زرین جام جهانی 2014

هنگامی که باستین شواین اشتایگر در هجده سالگی و از تیم دوم بایرن مونیخ به تیم اصلی راه یافت، بسیاری عقیده داشتند که او سوگلی اوتمار هیتسفلد بوده و این مربی سرشناس بیش از حد به این بازیکن جوان در بایرن میدان داده است. اما با رفتن هیتسفلد از بایرن و روی کار آمدن ماگات سخت گیر نیز از توانایی های این هافبک سخت کوش آلمانی کاسته نشد و او از چهره های تاثیرگذار باواریایی ها در بوندس لیگا و مسابقات اروپایی به حساب می آمد. چهره و فرم بازی های شواینی بی شباهت به افنبرگ بزرگ نبود اما او راهی طولانی و سخت برای رسیدن به افتخارات و دستاوردهای اسطوره ای چون اشتفان افن برگ در بایرن مونیخ داشت. زندگی ورزشی باستین شواین اشتایگر در بایرن مونیخ، لحظات تلخ و شیرین کم به خود ندیده است. هر اندازه باستین در لیگ قهرمانان اروپای فصل 12-2011 و بازی نیمه نهایی بایرن برابر رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو خوش درخشید، پنالتی حساسش مقابل کاسیاس را تبدیل به گل نمود و سر از پا نمی شناخت، اما بازی فینال آن هم در خانه مقابل چلسی حکایت دیگری داشت. این دیدار هم به ضیافت پنالتی ها کشیده شد اما این بار این شواینی بود که با خراب کردن پنالتی اش، جشن باورایی ها در آلیانتس آرنا را خراب کرد و کوهی از غم و ناراحتی برای خود و هواداران بایرن در شب نوزدهم می 2012 پدید آورد. پیراهنی که او در مقابل رئال مادرید از تن بیرون آورده بود و در آسمان از فرط خوشحالی تاب می داد، در بازی پایانی مقابل چلسی به پوششی برای نریختن اشک هایش بر روی چمن تبدیل گشته بود.

باستین شواین اشتایگر از بهترین هافبک های مانشافت

اما شواینی قدرتمندتر از قبل بازگشت و در فصلی که بایرن با سرمربی گری یوپ به سه گانه دست یافت گل قهرمانی تیمش در بوندس لیگا را مقابل اینتراخت فرانکفورت به ثمر رساند. در لیگ قهرمانان نیز با بایرن مونیخ خوش درخشید و توانست این بار در دومین فینال متوالی اش در این رقابت ها با برد برابر رقیب قدیمی یعنی دورتموند به اولین قهرمانی اش در معتبرترین مسابقات باشگاهی دنیای فوتبال برسد. باستین شواین اشتایگر متولد اول آگوست 1984 در کلبرمور آلمان است و هم اکنون سی و پنج سالگی خود را پشت سر می گذارد. فوتبال حرفه ایش را از تیم بایرن مونیخ در هجده سالگی و زمانی که عضو تیم دوم این باشگاه بود شروع کرد و در مدت سیزده فصل بازی برای باواریایی ها به عناوین و افتخارات مهم باشگاهی در این تیم دست یافت. هشت قهرمانی بوندس لیگا در کنار یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و قهرمانی های پرشمار در جام حذفی باشگاهی آلمان او را تبدیل به یکی از پرافتخارترین بازیکنان باشگاهی کشور آلمان نموده است. انجام 500 بازی و زدن 68 گل در رقابت های مختلف از شواینی یک اسطوره در بایرن مونیخ ساخته است. پس از سیزده سال پرافتخار در بایرن، او در سال 2015 راهی باشگاه منچستر یونایتد شد تا دو فصل نیز با پیراهن شیاطین سرخ در رقابت های جزیره و اروپا حاضر گردد. اما دوران حضور او در آلیانتس آرنا کجا و نیمکت و صندلی های اولدترافورد کجا؟! انجام تنها 18 بازی در لیگ برتر، شواینی را تبدیل به یک نیمکت نشین محض در منچستر کرده بود و بسیاری از هواداران آلمان این اعتقاد را داشتند که انگلیسی ها با نابود کردن استعداد پسر طلایی ژرمن ها می خواستند تاوان یک عمر تحقیر در ردۀ ملی را از آلمانی ها پس بگیرند!

باستین شواین اشتایگر و قهرمانی در جام جهانی 2014

داستان هر چه که بود دیگر از آن پسر طلایی آلمان ها خبری نبود و پس از دو سال، یونایتد، شواین اشتایگر را به باشگاه شیکاگو فایر فروخت. او دو فصل در شیکاگو فایر بازی کرد و با این تیم 85 بازی را تجربه نمود. اما هواداران بایرن مونیخ برای بیش از یک دهه افتخارآفرینی شواینی در تیم ملی و باشگاهی شان تصمیم گرفتند که برای پسر طلایی شان بازی خداحافظی باشکوهی در آلیانتس آرنا برگزار کنند و تمام بازیکنان بایرن و شیکاگو فایر به افتخار او و پیش از این دیدار پیراهن شمارۀ 31 را بر تن نمودند. در آن بازی شواینی گل زد و سپس رو به هواداران بایرن و با چشمانی اشک بار با آن ها خداحافظی نمود. از بازی های باشگاهی فاصله بگیریم، باستین شواین اشتایگر یکی از بهترین هافبک های تاریخ تیم ملی فوتبال آلمان به حساب می آید. او سابقۀ حضور دوازده ساله (2004 تا 2016) در تیم ملی را داشته و ماحصل حضور او در این مدت انجام 121 بازی و 24 گل بوده است. او به همراه آلمان ها در جام جهانی 2014 توانست چهارمین قهرمانی کشورش در جام های جهانی را رقم برند و با دو مقام سومی این رقابت ها در سال های 2006 و 2010 توانست نامش را در این مسابقات بزرگ به ثبت برساند. شواینی در سپتامبر 2014 با تنیسور سابق صربستانی و دارندۀ یک گرند اسلم به نام "آنا ایوانویچ" وارد رابطه شد تا سرانجام این زوج در 12 جولای 2016 در ونیز با یکدیگر ازدواج کردند. اولین فرزند آن‌ ها که "لوکا" نام دارد در هفدهم مارس 2018 در شیکاگو به دنیا آمد.

باستین شواین اشتایگر یکی از بهترین هافبک های تاریخ باشگاه بایرن مونیخ

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی باستین شواین اشتایگر

هشت قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 03-2002، 05-2004، 06-2005، 08-2007، 10-2009، 13-2012، 14-2013 و 15-2014 به همراه تیم بایرن مونیخ

هفت قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 03-2002، 05-2004، 06-2005، 08-2007، 10-2009، 13-2012 و 14-2013 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 14-2013 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی سوپرکاپ فوتبال آلمان در سال 2013 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی رقابت های FA Cup در فصل 16-2015 به همراه تیم منچستر یونایتد

قهرمانی جام جهانی 2014 برزیل به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

دو مقام سومی جام های جهانی 2006 آلمان و 2010 آفریقای جنوبی به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

نایب قهرمانی جام ملت های اروپای 2008 به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

حضور در تیم منتخب جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی

بهترین پاسور جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی با سه پاس گل (مشترکا به همراه توماس مولر، مسعود اوزیل، کاکا و دریک کویت)

کسب عنوان بهترین فوتبالیست آلمان در سال 2013

حضور در تالار مشاهیر و بزرگان باشگاه بایرن مونیخ

21. آندریاس برمه

آندریاس برمه و حضور با پیراهن تیم ملی فوتبال آلمان

علاقه مندان به فوتبال هر گاه نام آندریاس برمه را می شنوند، ناخودآگاه به یاد فینال جام جهانی 1990 ایتالیا و گل پیروزی بخش او در آن مسابقه می افتند. دیداری که با تک گل برمه در دقیقۀ 85 که از روی نقاط پنالتی مقابل آرژانتین به ثمر رسید، سومین قهرمانی ژرمن ها در جام های جهانی را رقم زد. آندریاس برمه بدون شک یکی از بهترین مدافعان کناری فوتبال جهان در قرن بیستم میلادی به حساب می آید. فوتبالیستی که توانایی بازی در پست هایی چون دفاع چپ و وینگر چپ را داشت و به سبب بازی های خوبش در تیم ملی آلمان و همچنین زدن گل قهرمانی این تیم در جام جهانی ایتالیا، در بین فوتبال دوستان آلمانی بسیار محبوب بوده است. آندریاس برمه متولد نهم نوامبر 1960 در هامبورگ آلمان است و هم اکنون پنجاه و نه سالگی خود را پشت سر می گذارد. آندریاس برمه ستاره ای پر فروغ در سمت چپ تیم ملی آلمان بود که از دید بسیاری او یکی از سه مدافع کناری برتر تاریخ فوتبال به حساب می آید. از خصوصیات بارز این مدافع ارزشمند و تنومند می توان به قابلیت بازی با هر دو پا و زدن شوت های مهلک و ضربات ایستگاهی دقیق اشاره کرد. برمه به قدری در نواختن ضربات ایستگاهی و شروع مجدد تبحر داشت که در تیم های باشگاهی و به خصوص تیم ملی بیشتر ضربات پنالتی، ایستگاهی و ضربات کرنر از سمت چپ با هنرمندی او به سوی دروازۀ حریفان نواخته می شد.

آندریاس برمه و بازی با پیراهن تیم کایزرسلاترن

شروع دوران حرفه ای آندریاس برمه را می توان از باشگاه HSV Barmbek دانست که او به مدت دو فصل در این تیم مشغول به بازی بود. بازی های خوب برمه سبب شد تا او در سال 1980 به تیم زاربروکن ملحق شود و پس از یک فصل بازی راهی کایزرسلاترن شود. این مدافع چپ تاریخساز آلمان ها در مجموع ده فصل موفق در دو دورۀ زمانی مختلف را در کایزرسلاترن سپری کرد که ماحصل حضور او یک قهرمانی بوندس لیگا، یک قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان و انجام 274 بازی و زدن 43 گل بوده است. برمه پس از آن و در سال 1986 راهی بایرن مونیخ شد تا در دو سال بازی با پیراهن این تیم به یک قهرمانی در بوندس لیگا، قهرمانی در سوپرکاپ آلمان و همچنین نایب قهرمانی در رقابت های جام باشگاه های اروپا دست یابد. اینتر و سری آ مقصد دیگر این فوتبالیست سرشناس آلمانی بود. بدون شک موفق ترین دوران باشگاهی آندریاس برمه در تیم آبی پوش اینتر شکل گرفت؛ چرا که او در چهار فصلی که در سمت چپ خط دفاعی این تیم بازی می کرد موفق به کسب سه قهرمانی ارزشمند شامل قهرمانی در رقابت های سری آ، قهرمانی در مسابقات جام یوفا و قهرمانی در جام حذفی فوتبال ایتالیا شده بود. مثلث آلمانی های اینتر در آن زمان که شامل برمه، کلینزمن و ماتئوس بود، قدرت فوق العاده ای را به نراتزوری بخشیده و اینتر را تبدیل به تیم محبوب بسیاری از فوتبالیست های سرشناس آلمانی در آن دوران ساخته بود. در سال 1992 آندریاس برمه راهی لالیگا و تیم ساراگوسا شد که البته او بیشتر از یک فصل در فوتبال باشگاهی اسپانیا دوام نیاورد تا در سال 1993 دوباره به کایزرسلاترن برگردد.

آندریاس برمه و دیگو مارادونا در فینال جام جهانی 1990

او تا 38 سالگی در کایزرسلاترن بازی کرد تا سرانجام و در سال 1998 با پیراهن این تیم از دنیای فوتبال خداحافظی نماید. در عرصۀ ملی، آندریاس برمه به مدت ده سال (1984 تا 1994) پیراهن آلمان را در میادین مختلف بر تن می نمود که ماحصل حضور او در این مدت انجام 86 بازی و زدن 8 گل بوده است. پنج از هشت گل ملی برمه در تورنمنت های مهمی همچون جام جهانی و جام ملت های اروپا به ثمر رسیده است. او با آلمان ها موفق به قهرمانی در جام جهانی 1990 ایتالیا، نایب قهرمانی در جام جهانی 1986 مکزیک و نایب قهرمانی در جام ملت های 1992 سوئد شده است. آندریاس برمه هر چند درون مستطیل سبز یک ستاره بود و به موفقیت های فراوانی دست یافت اما در خارج از آن یک ناکام تمام عیار بود. پس از پایان دوران بازیگری اش او به مدت نزدیک به پانزده سال بیکار بود و همین امر باعث جدایی وی از همسرش گشت. در 2015 یک ورشکستۀ کامل بود و بانک تمام دارایی های او که ارزشی نزدیک به 300 هزار یورو می شد را توقیف نمود. برمه به همین دلایل و فرار از مشکلاتش مدتی نیز رو به مشروبات الکلی آورد. کار به جایی رسید که این فوتبالیست باسابقۀ آلمانی برای پرداخت بدهی های خود حتی مجبور به کار کردن به عنوان نظافتچی توالت نیز شده بود!