کاستاریکا با نام رسمی جمهوری کاستاریکا کشوری است واقع در آمریکای مرکزی. پایتخت این کشور شهر سان خوزه (کاستاریکا) و واحد پول آن کولون کاستاریکا می‌باشد. جمعیت این کشور ۵،۰۹۴،۰۰۰ نفر و زبان رسمی آن اسپانیایی است. ۴۰ درصد از مردم آن سفیدپوست، ۳۱ درصد مستیزو (دورگه سفید و سرخ‌پوست) و بقیه از دیگر نژادها هستند. سفیدپوستان کاستاریکا، بیشتر اسپانیایی‌تبار هستند.
شاخه کاتولیک رومی از مسیحیت مذهب رسمی کاستاریکا است. ۷۰ درصد مردم این کشور کاتولیک، حدود ۱۴ درصد پروتستان و ۱۱٫۳ درصد بی‌دین هستند. کاستاریکا شصت و چهار سال پیش ارتش خود را منحل کرد و از نظر سیاسی یکی از باثبات‌ترین کشورهای آمریکای مرکزی به‌شمار می‌آید. این ناحیه – به عنوان بخشی از گواتمالا – تا ۱۸۲۱ تحت حکومت اسپانیایی بود. کاستاریکا هر چند که قسمتی از فدراسیون آمریکای مرکزی (۱۸۲۳ تا ۱۸۳۸) به‌شمار می‌آمد، ولی بیشتر در انزوا از همسایگانش توسعه یافت. کاستاریکا با مزارع کوچک بسیار رونق یافت و مهاجران اروپایی را جذب کرد و دموکراسی باثباتی را ایجاد نمود. به دنبال یک جنگ داخلی کوتاه در ۱۹۴۸، ارتش منحل گردید. از آن زمان این کشور نقش برقرارکنندهٔ آشتی در آمریکای مرکزی را اتخاذ کرده‌است.
نام کوستاریکا یا کاستاریکا یک نام اسپانیایی است و در زبان اسپانیایی «کوستا/کستا» یعنی «ساحل» (مانند coast در انگلیسی) و «ریکا» یعنی «غنی» (مانند rich در انگلیسی) و کوستا ریکا یا کستاریکا به معنی «ساحل غنی» است. نام این کشور در زبان فارسی کستاریکا و کوستاریکا هم نوشته می‌شود.
پیش از ورود اروپائیان به قاره آمریکا مردمان مایان و آزتک در آمریکای مرکزی می‌زیستند. سرخپوستان کاستاریکا تا پیش از غلبه اروپایی‌ها با استفاده از جوهرهای قرمز و مشکی که از سبزیجات می‌گرفتند، به شیوه تصویرنگاری بر روی پوست جانوران می‌نوشتند. یکی از عجیبترین رازها در باستان‌شناسی کستاریکا یافته شدن حدود ۳۰۰ گوی سنگی در جلگهٔ دیکوئیس کستاریکا در دههٔ ۳۰ میلادی بود که مربوط به تمدن دیکوئیس هستند. این گوی‌ها از گراندیوریت جامد ساخته شده‌اند که یک سنگ آتشفشانی خیلی سخت است. گوی‌های سنگی کستاریکا از زمان کشف تاکنون در معرض انقراض قرار دارند. جویندگان گنج با کمک دینامیت خیلی از گوی‌ها را منهدم کرده‌اند. فعالیت‌های کشاورزی باعث ترک خوردن و شکسته شدن شماری از این گوی‌های مبهم شده‌است.
در سده شانزدهم میلادی اسپانیا سرزمین‌های این مردم را گرفت و کاستاریکا جنوبی‌ترین استان اسپانیای نو شد. پس از غلبه اسپانیایی‌ها در ۱۵۶۳، بومیانی که جان به‌در بردند تحت نفوذ شدید اروپایی‌ها شیوه‌ای جدید پیش گرفتند. کاستاریکا از سده ۱۶ مستعمرهٔ کشور اسپانیا بوده و در روز ۱۵ سپتامبر ۱۸۲۱ از این کشور اعلام استقلال کرد. پس از دوره کوتاهی پیوستن به پادشاهی مکزیکی «اوتین د ایتوربیده»، کستاریکا از ۱۸۲۳ تا ۱۸۳۴ ایالتی از «ایالات متحده آمریکای مرکزی» شد. در سال ۱۸۲۴ پایتخت آن به سان خوزه منتقل شد. کستاریکا از ۱۸۴۰ کشوری مستقل بوده‌است و از ۱۸۴۸ به‌صورت جمهوری درآمد. کستاریکا را به‌خاطر دوام دموکراسی ستایش می‌کنند.
رودخانه سان‌خوان یکی از منابع اصلی اختلاف میان دو کشور کستاریکا و نیکاراگوئه در طول یک قرن گذشته بوده‌است. در سال ۲۰۱۰ کستاریکا کشور نیکاراگوئه را به مستقر کردن سربازانش در خاک خود در این منطقه متهم کرد ولی نیروهای نیکاراگوئه می‌گویند در حال انجام یک عملیات لایروبی در اطراف یک جزیره در رودخانه سان‌خوان هستند. هژبر یزدانی از چهره‌های سرشناس و ثروتمند سال‌های پیش از انقلاب ایران، پس از انقلاب ناچار به گریز از ایران شد و به کستاریکا رفت و در آنجا با همکاری تعدادی از ایرانی‌ها یک مجتمع بزرگ دامپروری راه‌اندازی کرد. یزدانی که در نزدیکی شهر سن حوزه در کاستاریکا زندگی می‌کرد، در کنار مزرعه‌اش تابلوی بزرگی نصب کرده بود که بر آن نوشته بود سنگسر. این تابلو یادآور محل تولدش سنگسر است.
مساحت کاستاریکا ۵۱۱۰۰ کیلومتر مربع است. این کشور از شمال با نیکاراگوئه و از جنوب شرقی با پاناما همسایه است. در شرق این کشور دریای کارائیب و در غرب آن اقیانوس آرام قرار دارد. کاستاریکا در میان جلگه‌ای باریک در ساحل اقیانوس آرام و جلگه‌ای پهن‌تر در امتداد ساحل دریای کارائیب، فلات مرکزی و رشته‌کوه‌ها قرار دارد. رود مهم کشور ریوگرانده است. میزان بارندگی در امتداد ساحل کارائیب سنگین است، ولی ساحل اقیانوس آرام خشک‌تر است. درجهٔ دما در زمین‌های پست گرم، و در ارتفاعات پایین‌تر است. شهرهای مهم کاستاریکا عبارتند از: لیمون ۱۰۵٬۰۰۰، الاهوئلا ۴۶٬۵۵۴، کارتاگو ۱۵۶٬۶۰۰ و لیبریا ۳۵٬۰۰۰ نفر.
بلندترین نقطه این کشور قله سرو چیریپو با ۳۸۱۹ متر ارتفاع است. این قله پنجمین قله بلند آمریکا مرکزی به‌شمار می‌آید. مرتفع‌ترین آتشفشان در کاستاریکا ایرازو (۳۴۳۱ متر) نام دارد و بزرگ‌ترین دریاچه کشور دریاچه آرنال است. کستاریکا ۱۴ آتشفشان دارد که شش تای آنها دست‌کم طی ۷۵ سال اخیر فعال بوده‌اند. این کشور همچنین طی یک قرن گذشته دست‌کم ۱۰ زمین‌لرزه شدیدتر از ۵٫۷ ریشتری به خود دیده‌است. بزرگ‌ترین جزیره این کشور جزیره کالرو است و جزیره کوکوس نیز به خاطر دوری‌اش از سواحل کشور از جزایر جالب توجه کاستاریکا است. کاستاریکا از بیشترین تراکم گونه‌های زیستی در جهان برخوردار است.
یکی از مهم‌ترین سیاست‌ها یا می‌توان گفت دستاوردهای کستاریکا سیاستی که بر مبنا آن این کشور هزینه‌ای را که جهت امور نظامی نیاز داشت، صرف حفظ منابع طبیعی کرده و هم‌اکنون این کشور بدون ارتش می‌باشد.
قدرت اجرایی به رئیس‌جمهور واگذار شده‌است. کابینهٔ وزیرانی که منتصب خود او هستند و دو معاون وی را یاری می‌کنند. رئیس‌جمهور معاونان او و ۵۷ نماینده مجمع قانون‌گذاری برای دوره‌ای چهار ساله با رأی تمامی افراد بالغ انتخاب می‌شوند. احزاب سیاسی مهم کستاریکا عبارتند از: حزب وحدت سوسیال مسیحی، و حزب آزادیبخش ملی. خوزه مارفا فیگوئرز از حزب آزادی ملی در سال ۱۹۹۴ به سمت رئیس‌جمهور انتخاب شد. در انتخابات سال ۲۰۰۶ اسکار آریاس سانچز به ریاست‌جمهوری کاستاریکا رسید. وی برنده جایزه صلح نوبل در سال ۱۹۸۷ شد. در تاریخ ۸ مه ۲۰۱۰ برای نخستین بار در تاریخ سیاسی کاستاریکا و آمریکای مرکزی یک زن به عنوان رئیس‌جمهور این کشور انتخاب شد. لائورا چین چیا در آن تاریخ جانشین اسکار آریاس شد؛ هم چین چیا و هم آریاس هر دو از حزب چپ میانه آزادیبخش ملی (PLN) هستند. خانم چینچیا، دانش‌آموخته دانشگاه جورج تاون است و به جناح محافظه‌کاران اجتماعی تعلق دارد. او با سقط جنین و ازدواج همجنس‌گرایان مخالف است. وی متعهد شده با جرایم سازمان یافته و قاچاق مواد مخدر مبارزه کند. رئیس‌جمهور این کشور در حال حاضر لوئیس گیجرمو سولیس است.
نیکاراگوئه معتقد است کاستاریکا در سال ۱۸۲۴ استان گواناکاسته این کشور را که اکنون حدود ۲۰ درصد خاک کاستاریکا را شامل می‌شود و یک مرکز گردشگری شناخته شده به‌شمار می‌رود، به اشغال خود درآورد. دانیل اورتگا رئیس‌جمهور نیکاراگوئه در شهریورماه ۱۳۹۲ به کاستاریکا هشدار داد قصد دارد برای بازگرداندن این استان، به دیوان عدالت بین‌المللی شکایت کند.
واحد پول این کشور کولون نام دارد. قهوه بخش عمده‌ای از صادرات کستاریکا را تشکیل می‌دهد. موز، نیشکر، گاو گوشتی، کاکائو و الوار نیز دارای اهمیت است. اکوتوریسم یکی از موتورهای اصلی اقتصاد کستاریکا است و دولت کستاریکا تعهد کرده که این کشور را به اولین کشور خنثی از لحاظ انتشار دی‌اکسید کربن تبدیل کند. بدهی‌های خارجی از جمله مشکلات اقتصادی این کشور شمرده می‌شود.
موج خصوصی‌سازی در سال ۱۹۸۳ به کستاریکا، که رشد شتابان دهه ۱۹۷۰ را در مورد موسسات دولتی تجربه کرده بود، رسید. کستاریکا از شکل یک دولت حمایت‌کننده از صنایع داخلی به سمت حمایت از یک الگوی اقتصاد آزاد حرکت کرد. از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۸ تعداد ۳۲ مؤسسه دولتی خصوصی شدند. کاستاریکا در سال ۲۰۱۳ میزبان حدود ۲ میلیون و ۱۵۰ هزار گردشگر بود و دولت این کشور نیز قصد دارد تا سال ۲۰۱۵ تعداد گردشگران را که بخش قابل توجهی از آنها گردشگران درمانی هستند به سه میلیون و ۴۰۰ هزار گردشگر برساند. کاستاریکا که در سال ۲۰۱۱ میزبان کنفرانس جهانی گردشگری درمانی بود. این کشور با جذب سرمایه‌گذاری خارجی اقدام به احداث کلینیک‌های مجهز، هتل‌ها و ویلاهای لوکس در قالب طرح «تعطیلات درمانی» کرده و به یکی از قطب‌های گردشگری درمانی جهان تبدیل شده‌است.
فرهنگ محلی کستاریکا ترکیبی از فرهنگ آمریکای لاتین و تأثیرات کابویی است؛ بسیاری از اهالی کستاریکا به عنوان صبحانه گالو پینتو می‌خورند و بعد از ظهرها در مسابقات اسب‌سواری شرکت می‌کنند. غذاهای کستاریکایی ساده اما سرشار از روغن و ادویه است. اجزای اصلی غذاهای کستاریکایی را حبوبات و برنج تشکیل می‌دهند. وعده ناهار با سالاد کلم و گوجه فرنگی سرو می‌شود که هر دو، از فراورده‌های کشاورزی این کشور هستند. بیشتر مردم کستاریکا علاقه‌ای به مصرف زیاد غذاهایی با پایه سبزی ندارند و این مواد را بیشتر به عنوان دسر مصرف می‌کنند و غذای اصلی‌شان بیشتر باید سرخ‌کردنی باشد. مواد تشکیل‌دهنده دیگر غذاهای کستاریکایی، انواع گوشت قرمز، مرغ، ماهی، میگو و شاه‌میگو است. میزان حبوبات در غذاهایشان از میزان طبیعی کمی بیشتر است و امکان دارد برای کسی که عادت به خوردن غذایی حاوی حبوبات زیاد ندارد، مشکلات گوارشی ایجاد شود.عصرانه نیز در وعده‌های غذایی کستاریکایی‌ها جایگاه خاصی دارد و شامل انواع غذاهای محلی و یک نوشیدنی داغ مثل قهوه یا شیر داغ است. یکی از عصرانه‌های محلی کستاریکایی‌ها، سوپ حبوبات است البته اگر علاقه‌ای به خوردن غذای محلی نداشته باشند، بال مرغ سوخاری انتخاب آنها خواهد بود. مردم کستاریکا به دلیل صرف وعده عصرانه، معمولاً یا شام نمی‌خورند یا در صورتی می‌خورند که در مهمانی باشند چون در مهمانی‌هایشان با غذاهایی مثل ماهی و میگو و سیب زمینی سرخ کرده از مهمان‌ها پذیرایی می‌کنند. البته بعد از این شام سنگین هم عادت به خوردن یک برش تارت یا کیک شکلاتی دارند. فرهنگ غذایی کاستاریکا ترکیبی از آشپزی سرخ پوستی، اسپانیایی، آفریقایی و دیگر آشپزی‌ها است. غذاهایی مانند تامال که از نوعی خمیر به نام ماسا تهیه می‌شوند و غذاهایی که با آرد ذرت تهیه می‌شوند، از جمله غذاهای پر مصرف و اصیل این کشور به‌شمار می‌روند. یکی دیگر از اصیل‌ترین غذاهایی که پیشنهاد می‌کنیم اگر به این کشور سفر کردید، میل کنید، برنج همراه با دانه‌های مغذی روی آن، لیمو و نوعی فلفل است. این غذا که نام آن کاسادو است، یکی از محبوب‌ترین غذاهای مردم کاستاریکا است. تقریباً به هر رستوران کوچک و بزرگ کاستاریکا که بروید می‌توانید آن را در منو ببینید، در کنار این غذا معمولاً سالاد ماهی یا مرغ گریل شده سرو می‌شود. غذاهای معمول کاستاریکایی مانند خوراک مرغ با موز یا پلانتین (نوعی موز که مخصوص پخت و پز است) سرخ شده که با برنج سرو می‌شود و لوبیا سیاه، از جمله غذاهایی است که در گوشه کنار خیابان‌های این کشور پیدا می‌شود. علاوه بر غذاهای بومی، فست فودهای آمریکایی نیز در سان خوزه بسیار دیده می‌شود.
کاستاریکا یکی از کشورهای دیدنی و هیجان انگیز در آمریکای مرکزی است قطعا می تواند سفری پر خاطره را برای شما به ارمغان بیاورد. این کشور در سال های اخیر گردشگران بسیاری را به خود جذب کرد طوری که در لیست بهترین کشورهای جهان برای سفر نیز قرار گرفت. سواحل بی نظیر و بکر، جنگل های بارانی اسرار آمیز، مردم خونگرم و شاد و غذاهای فوق العاده می توانند از جمله دلایلی باشند که شما را برای رفتن به کاستاریکا ترغیب می کنند.
جزیره کوکوس | Cocos Islands : در سواحل کاستاریکا در اقیانوس آرام در کشور کاستاریکا جزیره ای به نام کوکوس قرار دارد که یکی از معروف ترین جاذبه های گردشگری در کاستاریکا محسوب می شود. البته باید این نکته را بدانید که فقط جنگل بانان می توانند در این جزیره زندگی کنند و محیط آن برابر با ۲۳ کیلومتر است. آب های اطراف جزیره در میان غواصان بسیار محبوب است. اقیانوس این منطقه دارای گونه های مختلف گیاهی و جانوران مختلف است. کوسه ماهی، دلفین ها و دیگر گونه های دریایی قابل توجه در آب های خارج از ساحل این جزیره زندگی می کنند.
سان خوزه | San José : در مرکز این کشور، شهری به نام سان خوزو واقع شده است که پایتخت این کشور است و قطب مرکزی انواع فعالیت های بشمار می رود. با این حال یک یا دو روز برای گردش در شهر کافی است، چرا که این شهر شلوغ است و بیشتر وقتتان در ترافیک خواهند گذشت. از موزه‌ی هنر‌های معاصر و طراحی برای دیدن آینده‌ی کاستاریکا دیدن کنید و همچنین اگر بودجه ی شما اجازه می‌دهد، برای دیدن ارکستر به سالن تئاتر ملی بروید. موزه‌ی تاریخ واقع در مرکز شهر نیز ارزش دیدن دارد.
گردشگاه آیریال | Aerial : میان جنگل های بارانی گردشگاهی به نام آیریال وجود دارد که این گردشگاه اولین گردشگاه بلند در آمریکای مرکزی است که از بالای درختان عبور می‌کند. در بالاترین نقطه، نزدیک به ۲۱۶ فوت بالاتر از سطح زمین قرار دارید. هزینه‌ی تور‌های این گردشگاه از ۳۷۰۰۰ کلون شروع می‌شود و شامل ۲ وعده غذای سبک نیز هستند.
آتشفشان آرنال | Arenal Volcano : در استان الجولا در کشور کاستاریکا آتشفشان آرنال واقع است. ارتفاع آن نیز ۵۰۰۰ فوت است و قطر آن ۴۶۰ فوت می باشد، قدمت این آتشفشان حدود ۷۵۰۰ است و به عنوان یکی از جوان ترین آتش فشان ها شناخته شده است. این آتشفشان در سال ۱۹۶۸ فوران کرده و شهر تاباکون را از بین برد و سه دهانه دیگر در آن نیز ایجاد شده است. البته باید بگوییم که این آتش فشان در حال حاضر خاموش است و جزء یکی از ۱۰ آتش فشان فعال در سال ۲۰۱۰ نیز بوده است، همچنین این آتشفشان به عنوان یک حوزه آبخیز مهم برای دریاچه مخزن آرنال عمل می کند و از آب آن برای تولید برق نیز استفاده می کنند.
کوه چیریپو | Chirripo Mountain : بلندترین کوه کاستاریکا که ارتفاع آن ۱۲۰۰۰ فوت است در پارک ملی چیریپو نیز واقع است و میزبان جنگل تالاماکان نیز می باشد. تنوع زیستی در این منطقه بالاست و قله ی این کوه برای گیاهان و جانوران نقش عمده ای را بازی می کند. در روزهایی که آسمان صاف است، کوه منظره ای پانورامیک از کل کشور از ساحل آرام تا ساحل دریای کارائیب ارائه می کند. می توان با اجازه ویژه از دفتر پارک ملی به این قله صعود کرد.
رودخانه سلست | Rio Celeste : جاذبه های گردشگری کاستاریکا بیشتر شامل جاذبه های طبیعی می شود، رودخانه سلست قسمتی از پارک ملی آتشفشان تنوریو به شمار می رود و این رودخانه به دلیل رنگ فیروزه ای متمایزی که دارد در این کشور بسیار معروف است. آبشارهای بزرگ و چشمه های آب گرم زیادی در این پارک وجود دارد که همین دلایل سبب شده تا جذابیت های ویژه ای بین گردشگران این رودخانه داشته باشد. رودخانه سلست از پیوستن دو رودخانه ی دیگر تشکیل می شود که عبارتند از: رودخانه بوناویستا و رودخانه سور. رودخانه اول حاوی مقدار زیادی ذرات آلومینیوم سیلیکات می باشد و دومی فوق العاده اسیدی است. هنگامی که دو رودخانه مخلوط می شوند، PH کاهش یافته و باعث تجمع ذرات آلومینوسیلیکات و مه پراکنده می شود که باعث تولید رنگ فیروزه ای رودخانه می شود.
کانال تورتوگورو | Tortuguero Canals : پارک به نام تورتوگورو یکی از پارک های بزرگ و ملی کشور کاستاریکا است که تنها توسط قایق و هواپیما قابل دسترسی است و سومین پارک پربازدید در کشور به شمار می رود. این پارک زیستگاه گیاهان و جانوران زیادی است، از ویژگی های این پارک وجود ۱۱ نوع مختلف از زیستگاه از جمله مرداب ها، مانگرو، جنگل انبوه، سواحل، و تالاب می باشد. این منطقه دارای آب و هوای گرمسیری و گرم و مرطوب است.
آتشفشان پواس | Poás : در ارتفاعات ۲۷۰۰ متری آتشفشانی به نام پواس در پارک ملی پواس در کاستاریکا واقع شده است. آخرین باری که از فوران این آتش فشان می گذرد سال ۲۰۱۷ بوده و برای حفظ امنیت آخرین توریست ها بازدید از این منقطه لغو شده است و برنایی در جهت تعطیلی این پارک در نظر گرفته است. آتشفشان پواس در نزدیکی قله دو دریاچه قرار دارد و دریاچه سمت شمال، لاگونا کالینته، یکی از اسیدی ترین دریاچه های دنیا است، احتمال بارش باران اسیدی در این منطقه بسیار بالا می باشد.
منطقه حفاظت شده مونته ورده | Monteverde Cloud Forest Reserve : منطقه حفاظت شده مونته ورده یک زیستگاه کوچک است که در پونتارناس، کاستاریکا واقع شده است. منطقه اطراف آن اکوسیستمی متنوع دارد و جنگل ابر مونته ورده یکی از معروف ترین آن ها است. نشنال جئوگرافیک به این منطقه عنوان “گوهر تاج ذخایر جنگل ابر” را داده است. توریست های زیادی هر ساله از این منطقه بازدید می کنند. این منطقه حفاظت شده در سال ۱۹۷۲ تاسیس شد و حدود ۱۰۵۰۰ هکتار از جنگل ابر را گرفته است. ۲۵۰۰ گونه گیاهی، ۱۰۰ گونه پستاندارد، ۴۰۰ گونه پرنده، ۱۲۰ گونه دوزیست و خزنده و هزاران گونه حشره در این منطقه یافت می شود. این منطقه یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری کاستاریکا می باشد.
پناهگاه ملی حیات وحش آفین دابارو | Hacienda Barú : یکی دیگر از جاذبه های گردشگری کاستاریکا پناهگاه ملی حیات وحش آفین دابارو است که مساحت آن برابر با ۳۲۰۰ مترمربع است و یک مکان اختصاصی برای پیاده روی دارد. علاوه بر مسیر پیاده روی،حدود ۳ کیلومتر ساحل فوق العاده زیبا هم در منطقه پناهگاه وجود دارد که سبب شده به یکی از برترین مکان های طبیعی کاستاریکا تبدیل شود. تماشای پرندگان، تور‌های میان جنگل‌ها و تور‌های محیط زیستی از دیگر جاذبه‌های این پناهگاه هستند.
پورتو ویجو | Puerto Viejo : پورتو ویجو که شهری ساحلی است، به خاطر سواحل زیبا، موج‌سواری و امکان انجام فعالیت‌های مختلف میان جوانان محبوب است. اینجا شهری بسیار زنده است و حتی در شب نیز جنب و جوش فراوان خواهید دید. برای کسانی که به دنبال جا‌هایی آرام‌تر هستند، هتل‌هایی سنگر مانند در اطراف سواحل وجود دارند.
کورکوادو | Corcovado : در شبه جزیره ی اوسا در جنوب غربی کشور کاستاریکا، پارک ملی کورکورادو نیز واقع است. این جزیره میان گردشگران بسیار محبوب اما همچنان توانسته بکر بودن خودش را حفظ کند و دلیل آن هم وجود جنگل های دست نخورده ای است که در این منطقه وجود دارد. دسترسی به این شبه جزیره کمی سخت است و به همین دلیل توریست‌های زیادی به این جا نمی آیند. اما اگر شما این شبه جزیره را برای سفر انتخاب کردید، هیچ گاه از انتخاب خود پشیمان نخواهید شد.
سانتا ترزا | Santa Theresa : شهر کوچکی به نام سانتا ترزا در پایین شبه جزیره ی نیکویا واقع است، شهری که غیر از ساحل و جاده پر از کافه های رنگارنگ و رستوران هایی با غذاهای بی نظیر می باشد. به غیر از رستوران و کافه مغازه هایی برای فروش وسایل موج سواری و هتل هم نیز وجود دارد، این شهر برای کسانی که اهل موج سواری هستند و یا کسانی که می خواهند ساعاتی را خوش بگذرانند بسیار مناسب است. سانتا ترزا شهری است که می‌توانید هفته‌ها و حتی مانند بسیاری از گزدشگران، ماه‌ها در آن بمانید و از اوقات خود لذت ببرید.
شهر خاکو | Jaco : شهر آرام و ساحلی دیگری در این کشور وجود دارد به نام شهر خاکو که موج سواری در آن بسیار معروف است. پیشرفت در صنعت گردشگری، سواحل این شهر را به مکانی مناسب برای گردش و انواع فعالیت‌ها تبدیل کرده است. کلاس‌های یادگیری موج‌سواری و همچنین وسایل اجاره‌ای برای این ورزش در این سواحل موجود است، ماهیگری نیز در اینجا ورزش محبوبی است. همین موضوع سبب شده تا خاکو یکی از جاذبه های گردشگری کاستاریکا به شمار بیاید.
مزارع قهوه : یکی از جذاب ترین جاذبه های گردشگری کاستاریکا مزارع قهوه است که در همه جای دنیا قهوه های کاستاریکا معروف شده است. با همراه شدن با یکی از تور‌های بازدید از کشت قهوه، مراحل مختلف این کار را از نزدیک ببینید. همچنین ممکن است بتوانید از مغازه‌های اطراف، قهوه را با تخفیفی بسیار عالی تهیه کنید.
کاستاریکا که ماهیگیری‌اش در جهان معروف است، بهترین مکان برای ماهیگیرانی است که می‌خواهند رکوردی شخصی ثبت کنند. این آب‌ها زیستگاه انواع ماهی‌ها مثل نیزه ماهی، بادبان ماهی، ماهی زرین و واهو هستند. حتما برای ماهی گیری یک یا چند روز وقت بگذارید.
کاستاریکا یکی از محبوب‌ترین کشورهای لاتین برای یادگیری اسپانیایی است. این به خاطر گویش مردم و همچنین سطح بالای تحصیلات در اینجا است. در اینجا کلاس‌هایی با کیفیتی عالی به همراه معلمانی فوق‌العاده وجود دارد. برنامه‌های مختلفی برای یادگیری زبان اسپانیایی وجود دارند، اما چیزی که بیش از همه توصیه می‌شود، زندگی با خانواده‌ای بومی است.
کشور کاستاریکا از لحاظ جغرافیایی در آمریکای مرکزی قرار گرفته و پایتخت آن شهر سان خوزه است. این کشور از شمال با نیکاراگوئه و از سمت جنوب غربی با کشور پاناما نیز همسایه است. بلندترین نقطه این کشور قله سرو چیریپو با ۳۸۱۹ متر ارتفاع است. این قله پنجمین قله بلند آمریکا مرکزی به شمار می‌آید. مطابق با آمار سرشماری که در سال ۲۰۱۶ انجام شده حدود ۵ میلیون نفر این کشور جمعیت دارد
کاستاریکا به دلیل قرارگیری بین ۸ تا ۱۲ درجه شمالی از آب و هوای گرمسیری برخوردار است. با اینحال با توجه به ارتفاعات، هر منطقه از آب و هوای خاصی برخوردار است. از نظر بارش باران بیشتر در قسمت شمالی اتفاق می افتد و در کل می توان گفت که به دو دوره خشک در تابستان و بارانی در زمستان تقسیم می شود. بیشترین میزان باران در نواحی کارائیب اتفاق می افتد، همین طور رطوبت نیز در سمت کارائیب بالاتر از طرف اقیانوس آرام است.
چهار زن تاریخ کاستاریکا را تغییر دادند؛ اولین زن مارگارت برتئو ادیو است که او را به‌عنوان مادر نقاشی رنگ روغن در کاستاریکا معرفی می‌کنند. لولا فرناندز کابالرو دیگر هنرمند نقاش تاثیرگذار این کشور در سطح بین‌المللی است. سسی وارگاس آلوارادو دیگر زن تاثیرگذار کاستاریکایی است که در هنر و عکاسی ید طولایی داشته است و نفر چهارم کارلا سولانو، عکاس معاصر این کشور است که در آثار خود، هنر عکاسی را متحول کرده است.
سیستم مالی کاستاریکا شامل بانک مرکزی، سه بانک دولتی تجاری، بانک خصوصی تجاری، یک بانک کارگری، یک بانک رهنی دولتی، دو شرکت ساختمانی، پنج شرکت غیربانکی مالی، ۲۵ صندوق و تعاونی و سه نهاد درگیر در مبادله و انتقال پول است که همه تحت نظارت بانک مرکزی و مجلس ملی برای نظارت بر سیستم مالی فعالیت خود را انجام می‌دهند.
اکوتوریسم یکی از موتورهای اصلی اقتصاد کاستاریکاست. این کشور در سال ۲۰۱۳ میزبان حدود دو میلیون و ۱۵۰ هزار گردشگر بود و دولت این کشور نیز قصد دارد تا سال ۲۰۱۵ تعداد گردشگران را که بخش قابل توجهی از آنها گردشگران درمانی هستند، به سه میلیون و ۴۰۰ هزار گردشگر برساند. کاستاریکا در سال ۲۰۱۱ میزبان کنفرانس جهانی گردشگری درمانی بود. این کشور با جذب سرمایه‌گذاری خارجی اقدام به احداث کلینیک‌های مجهز، هتل‌ها و ویلاهای لوکس در قالب طرح «تعطیلات‌درمانی» کرده و به یکی از قطب‌های گردشگری درمانی جهان تبدیل شده است.
همچنین موج خصوصی‌سازی در سال ۱۹۸۳ به کاستاریکا رسید که رشد شتابان دهه ۱۹۷۰ را در مورد موسسات دولتی تجربه کرده بود. کاستاریکا از شکل یک دولت حمایت‌کننده از صنایع داخلی به سمت حمایت از یک الگوی اقتصاد آزاد حرکت کرد؛ بنابراین از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۸ تعداد ۳۲ موسسه دولتی خصوصی شدند. تورم این کشور در سال ۲۰۱۷، حدود ۲.۶ درصد تخمین زده شده است. تولید ناخالص داخلی این کشور نیز از ۴۱.۳ میلیارد دلار آمریکا در سال ۲۰۱۱ به ۵۲.۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۵ افزایش یافته است. شایان ذکر است بدهی در حال رشد و کسری بودجه، نگرانی اصلی کشور است و در حال حاضر کشور در حال بحث در مورد اصلاحات مالی مهم برای کاهش کسری بودجه و جلوگیری از رشد بدهی‌هاست.
در رابطه با سرمایه‌گذاری خارجی در این کشور باید گفت بسیاری از شرکت‌های خارجی در مناطق آزاد تجاری کاستاریکا فعالیت می‌کنند که از سرمایه‌گذاری و مشوق‌های مالیاتی سود می‌برند. بیش از نیمی از این نوع سرمایه‌گذاری‌ها توسط ایالات متحده جذب شده است. به گفته دولت، این مناطق در سال ۲۰۱۵ بیش از ۸۲ هزار شغل مستقیم و ۴۳ هزار شغل غیرمستقیم را ایجاد کردند. به‌طور کلی ۵.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور در کشاورزی، ۶.۱۸ درصد در صنعت و ۷۵.۹ درصد در خدمات صرف می‌شود. با اینکه ۲۰.۵ درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند، کاستاریکا یکی از بالاترین استانداردهای زندگی در آمریکای مرکزی است. صندوق بین‌المللی پول در ماه ژوئن ۲۰۱۷ اعلام کرد رشد سالانه در اقتصاد بیش از چهار درصد بوده است.
ایبو بانیلا آکانیتریلو؛ معمار، مجسمه‌ساز، ریاضیدان و معلم کاستاریکایی است. او ملیت کاستاریکایی و اسپانیایی دارد و شهرت او به‌خاطر معماری بناهایی نظیر مرکز علمی و فناوری آمریکای لاتین، ستاد مرکزی آمریکا، بیمارستان آمریکایی ایبرو، چندین کلینیک برای موسسه ملی بیمه و… است.
در موزه هنر کاستاریکا، ۳۲۰۰ اثر هنری مربوط به دو قرن اخیر به نمایش گذاشته شده‌اند. همچنین در این موزه، باغی وجود دارد که مجسمه‌های افراد مشهوری چون فرانسیسکو زونیگا، جورج جیمنز و دیگر هنرمندان مشهور را در خود جای داده است.
وزارت علوم و فناوری کاستاریکا سال ۱۹۹۰ تاسیس شد و از آن زمان تاکنون ارتقای علم، فناوری و نوآوری در دستور کار دولت قرار گرفته است. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ دولت مطابق با برنامه‌ای که داشت، طرحی را با عنوان ایمپالسو اجرا کرد. دولت در این طرح از نوآوری در بنگاه‌های کوچک و بزرگ، حمایت و امتیازهایی را برای تامین مالی بخش تحقیق و توسعه این مراکز فراهم کرد و مدیریت رقابت‌پذیری را افزایش داد. پس از انتخابات سال ۲۰۱۰، دولت، شورای ریاست‌جمهوری را برای ایجاد رقابت و نوآوری تشکیل داد. این مرکز قصد دارد سرمایه انسانی کشور کاستاریکا برای نوآوری را افزایش دهد. کاستاریکا همچنین یک طرح ملی برای علوم، فناوری و نوآوری را از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ اجرا کرد. این طرح که یک گروه یکصد نفره آن را طراحی کرده بودند، هفت حوزه استراتژیک را برای تاکید مطرح کردند؛ علوم هوا و زمین، مواد جدید، بیوتکنولوژی، سرمایه طبیعی، سلامت (بیماری‌های جدید)، انرژی جایگزین و فناوری‌های دیجیتالی از جمله این حوزه‌ها بود. از جمله تلاش‌های دولت کاستاریکا در راستای ارتقای فناوری می‌توان به تصویب نخستین مشوق‌ها برای خرید خودروهای الکتریکی در تاریخ ۱۵ دسامبر ۲۰۱۷ در این کشور اشاره کرد. بر اساس گزارش‌ها این مشوق‌ها قیمت نهایی خودروهای پلاگین الکتریکی را تا حدود ۲۴ درصد کاهش می‌دهد. کاستاریکا از نظر برخی خودروسازان، بازار چندان ایده‌آلی برای خودروهای پلاگین الکتریکی نیست؛ چراکه سرانه درآمد ناخالص ملی در این کشور (بر اساس آمار بانک جهانی در سال ۲۰۱۵) ۱۰ هزار دلار است، در حالی که اکثر خودروهای پلاگین الکتریکی بیش از ۴۰ هزار دلار قیمت دارند و طبیعی است که این خودروها فراتر از توان خرید اکثر مردم کاستاریکا باشند.
فکت های کاستاریکا
1- کاستاریکا از گوشه شمال غربی تا جنوب غربی خود تنها 460 کیلومتر مساحت داشته و یکی از باریک ترین کشورهای جهان به شمار می رود. کاستاریکا حتی از دریاچه میشیگان نیز کوچک تر است.
2- در سال 1539 مقامات رسمی پاناما برای نخستین بار نام کاستاریکا را مورد استفاده قرار دادند که به معنای ساحل ثروتمند می باشد. هدف آنها نیز تمایز قائل شدن بین قلمرو میان پاناما و نیکاراگوئه بود.
3- در کاستاریکا نرخ باسوادی به 96درصد می رسد. در نواحی روستایی که کودکان امکان رفتن به مدرسه را ندارند، دروس از طریق یک ایستگاه رادیویی ملی به آنها آموزش داده می شود.
4- کاستاریکا بعد از اکوادور دومین صادرکننده بزرگ موز در جهان است.
5- براساس برخی افسانه های کاستاریکایی، مایع درون نوعی نارگیل سبز و تازه که به آن “پیپا” گفته می شود، به قدری خالص است که حتی در موقعیت های اضطراری می تواند به عنوان جایگزینی برای پلاسمای خون مورد استفاده قرار گیرد.
6- کاستاریکا در سال 1949 ارتش خود را منحل کرد و در حال حاضر ارتشی ندارد. اگرچه این کشور هنوز نیرویی برای کمک به اجرای قوانین در کشور و حفظ صلح بین المللی دارد.
7- نماد ملی کاستاریکا سینه سرخ خاکی رنگی است که با نام yigüirro شناخته می شود.
8- آتشفشان “آرِنال” فعال ترین آتشفشان کاستاریکا و یکی از فعال ترین ها در جهان است. این آتشفشان در سال 1968 فوران کرده و موجب نابودی شهر “تاباکون” شد. آرنال آخرین بار نیز در سال 2010 فوران کرد.
9- داستان کسب استقلال کاستاریکا یکی از جالب ترین داستان های استقلال است. در اکتبر 1821 پیکی سوار بر قاطر که حامل خبرهای استقلال بود، به دره مرکزی کاستاریکا رسید؛ آن هم درست یک ماه پس از آنکه مقامات استعمارگران در شهر گواتمالا استقلال کاستاریکا از امپراتوری اسپانیا را اعلام کرده بودند.
10- یکی از جشنواره های سنتی کاستاریکا که یکشنبه های دوم ماه مارس برگزار می شود، جشنواره گاری هاست که در “اسکازو” کاستاریکا برگزار می شود. در این جشنواره در حدود 100 گاری رنگ آمیزی شده قدیمی و گاوهایی بزرگ برای کشیدن آنها به اضافه هزاران بازدید کننده حضور پیدا می کنند.
11- با بیش از 2 میلیون بازدیدکننده ای که هر سال از کاستاریکا دیدن می کنند، گردشگری یکی از صنایع مهم این کشور به شمار می رود.
12- کاستاریکا 51 نوع از گونه های جدید مرغ مگس خوار جهان را در خود جای داده و به پایتخت مرغ های مگس خوار جهان شهرت یافته است.
13- کاستاریکا به خاطر نزدیکی به غروب هر 365 روز سال از یک زمان برای طلوع و غروب خورشید برخوردار است.
14- یکی از مهیج ترین و چالش برانگیزترین مسابقات دوچرخه سواری کوهستانی جهان هر ساله در کاستاریکا برگزار می شود. این مسابقات که به آن “مسیر فاتحان” گفته می شود، در مسیر فاتحان اسپانیایی در قرن شانزدهم یعنی از اقیانوس اطلس تا دریای کارائیب و در چهار روز کامل برگزار می شود. مسابقه در ماه نوامبر و با شرکت صدها رقابت کننده از سراسر جهان انجام می شود.
15- اگرچه کاستاریکا تنها 0.03 درصد از فضای خشکی های جهان را به خود اختصاص داده، اما در مجموع 4 درصد از گونه های گیاهی و جانوری در حال حیات جهان را در خود جای داده و یکی از 20 کشور نخست جهان با بزرگ ترین تنوع زیستی در جهان است.
16- “ایسلا دِل کوکو” دورافتاده ترین بخش کاستاریکاست که 600 کیلومتر به سمت اقیانوس اطلس و در جنوب غربی سرزمین اصلی آن قرار دارد. میلیون ها نفر این جزیره را در لحظات آغازین فیلم پارک ژوراسیک استیون اسپیلبرگ دیده اند. جزیره ای که بزرگ ترین جزیره غیر مسکونی جهان نیز هست.
17- باستان شناسان در مورد منبع بسیاری از تکه های سنگ های یشم مربوط به دوره پیش از ورود کریستف کلمب سئوالاتی را مطرح کرده اند، چرا که تا کنون هیچ منبع سنگ های یشمی در این کشور یافت نشده است. به نظر می رسد که گواتمالا نخستین منبع باشد اگرچه برخی نیز ممکن است از مکزیک به این کشور آورده شده باشند. نظریه جالبی در مورد منشا این سنگ ها می گوید که برخی از آنها توسط غارتگران مدفن های مایا ها به این منطقه آورده شده اند که توضیحی نیز هست بر حضور هیروگلیف های نقش بسته بر روی سنگ ها.
18- وزغ طلایی پس از کشف شدن به یکی از نمادهای “مونته ورده” کاستاریکا بدل شد. این وزغ تنها در مناطق حفاظت شده جنگل های مونته ورده دیده شده است. در سال 1983 نیز یکی از محققان دانشگاه میامی صدها وزغ طلایی را شناسایی کرد که هیچ کدام از آنها از آن زمان تا کنون دیده نشده اند.
19- شهر کوچک اسکازو در کاستاریکا به واسطه جادوگران خود شهرت ویژه ای کسب کرده است. از مدت ها قبل مردم این شهر به غارهایی در دل کوه ها پناه می بردند تا اعمال جادوگرانه و مذهبی خود را به طور مخفیانه به جا آورند. این شهر علی رغم اینکه یکی از حومه های ثروتمند سن خوزه (پایتخت) است، هنوز هم پر است از جادوگرانی که برای فال گیری و انواع دیگر خدمات به رهگذران آماده هستند.
20- حمل و نقل عمومی در کاستاریکا ارزان است. هزینه‌ی سفر‌های کوتاه (تا ۳ ساعت) حدود ۱۶۰۰ کلون (۲/۹ دلار) است، در حالی که برای سفر‌های طولانی بیشتر از ۵۳۳۰ کلون (۹/۸ دلار) پرداخت نخواهید کرد. همچنین اتوبوس‌های خصوصی زیادی هستند که در شهرهای بزرگ و به سمت مکان‌های دیدنی و توریستی حرکت می‌کنند. بهترین راه برای گردش در شهر‌ها استفاده از اتوبوس است.
.....................................................................................................
آشنایی با کشورها (171) : اسلواکی
آشنایی با کشورها (170) : نائورو
آرشیو مطالب
