طرفداری- اسم پاتریک کلایورت برای فوتبال دوستان یادآور تصویر او پس از به ثمر رساندن گل قهرمانی آژاکس در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 1995 مقابل آ.ث میلان است، کلایورت با آن گل تبدیل به جوان‌ترین بازیکنی شد که در فینال لیگ قهرمانان اروپا گلزنی کرده است و جایگاه خود را در نسل طلایی آژاکس در آن سال ها مستحکم کرد.
علیرغم سپری شدن سال های درخشان او در باشگاه آژاکس که او را به جهان فوتبال معرفی کرد، باید اوج دوران این نابغه هلندی را در 6 سال خارق‌العاده او در بارسلونا و یک دوره کوتاه در آ.ث میلان جستجو کرد.
شاید این قضیه کمی گیج کننده به نظر برسد، زیرا جام هایی که او در آژاکس به دست آورده به مراتب بیشتر از جام هایی بوده که او در نیوکمپ بالای سر برده است، اما از دید انفرادی او بهترین بازی های خود را برای بارسلونا انجام داده و در سنی به بارسلونا پیوست که به بلوغ فوتبالی رسیده بود و در آنجا توانست مانند یک ستاره واقعی بدرخشد و تبدیل به یکی از بهترین بازیکنان جهان شود.
در سال 1997 و پس از 2 سال حضور ثابت در ترکیب آژاکس، کلایورت اعلام کرد تمایلی برای تمدید قرارداد ندارد و با این کار باشگاه و هواداران را شوکه کرد، کلایورت هلند را به مقصد ایتالیا و استادیوم سن سیرو ترک کرد و به باشگاه آ.ث میلان پیوست. پس از یک فصل ناامید کننده برای آ.ث میلان پاتریک کلایورت بار دیگر تیم خود را ترک کرد و بار دیگر به مشوق قدیمی خود یعنی لوییس فن خال در بارسلونا پیوست.
پاتریک کلایورت طی 6 فصل در تمام مسابقات 250 مرتبه برای بارسلونا به میدان رفت و 120 مرتبه دروازه رقبا را باز کرد. کلایورت طی دوران سحرآمیز خود در بارسلونا به جز قهرمانی لالیگا در سال 1998/99 به هیچ قهرمانی دیگری دست پیدا نکرد، که بسیار متعجب کننده است.
او در اولین فصل حضور در کاتالونیا یک زوج مخوف را در کنار ریوالدو ساخته بود و با 35 حضور در میدان 15 گل را به ثمر رساند. آنها یک فصل عالی را پشت سر گذاشتند و در آخر جام قهرمانی لالیگا را بالای سر بردند، هرچند که در 5 فصل بعدی حضور کلایورت در بارسلونا آنها موفق به کسب هیچ جام دیگری نشدند.
گذشته از تلاش های بی‌اثر کلایورت در بارسلونا که به طور عجیبی به قهرمانی منجر نشدند، او سطح فردی خود را ارتقا داد و تبدیل به یک ستاره در خط حمله بارسلونا شد، او برای پیشرفت در پست خود (Target Man) فیزیک خود را بهبود بخشید تا با قدرت بدنی بیشتر بتواند در پشت محوطه حریف حفظ توپ کند، البته قطعاً فیزیک مناسب و قوی تنها دلایل درخشش او نبودند.
او در حفظ توپ بسیار متبحر بود و در زمان هایی که نیاز بود، به عقب‌تر برمی‌گشت و با استفاده از توانایی هایی از قبیل پاس های بلند و به جریان بازی کشاندن هم‌تیمی ها به موقعیت سازی تیم خود کمک می‌کرد.
کلایورت در سال 1994 و در حالیکه تنها 18 سال سن داشت برای تیم ملی هلند بازی کرد و با پیوستن به بارسلونا جایگاه خود در تیم ملی را نیز محکم کرد. او در تابستانی که پس از آن به بارسلونا پیوست به همراه تیم ملی هلند در جام جهانی 1998 شرکت کرد و یک تورنمنت مهیج و پر فراز و نشیب را تجربه کرد که شامل دریافت کارت قرمز مقابل بلژیک، به ثمر رساندن گل پیروزی بخش در نبرد مقابل آرژانتین در مرحله یک چهارم نهایی و گل تساوی بخش در آخرین دقایق دیدار نیمه نهایی مقابل برزیل می‌شد، که در نهایت با از دست دادن پنالتی خود مقابل برزیل و شکست در نیمه نهایی اتمام تلخی داشت.
پس از اتمام دومین فصل حضور کلایورت در نیوکمپ مشوق او یعنی لوییس فن خال سکان هدایت بارسلونا را از دست داد و سپس به صورت دراماتیکی لوئیس فیگو از بارسلونا جدا شد. بارسلونا در 2 فصل بعدی با 2 سرمربی متفاوت به روند نزولی خود ادامه داد و 2 فصل متوالی لالیگا را در جایگاه چهارم به پایان رساند. در فصل 2002/03 لوییس فن خال بار دیگر سکان هدایت بارسلونا را به عهده گرفت اما دیگر خبری از روز های خوب گذشته نبود و بارسلونا آن فصل رقت‌بار را در رتبه ششم به پایان برد و فن خال پس از یک سال ناامید کننده بار دیگر از بارسلونا جدا شد. کلایورت پس از گذشت چند فصل از حضور در بارسلونا به تفریحاتی که برای ورزشکاران حرفه‌ای ممنوع است روی آورده بود و به صورت افراطی وقت خود را در بارها و کلوپ های شبانه بارسلونا سپری می‌کرد.
گذشته از این انتقادات که در رسانه ها از او می‌شد او همچنان در زمین فوتبال عملکرد درخشانی داشت و آمار گواه این بود؛ او در آغاز ششمین فصل حضور خود در بارسلونا موفق شده بود به طور میانگین بیشتر از 1 گل در هر 2 مسابقه به ثمر برساند.
در فصل 2003/04 و در شرایطی که همبازی سابق او فرانک رایکارد سکان هدایت بارسلونا را به دست گرفته بود مشکلات آغاز شدند، کلایورت جایگاه ثابت خود را از دست داده بود و گاهاً از ترکیب بیرون می‌ماند و سپس یک مصدومیت جدی از ناحیه زانو باعث شد که او چند ماه از میادین دور بماند. او پس از بازگشت از مصدومیت نتوانست مربی را مجاب کند تا مثل سابق بازیکن همیشه ثابت تیم باشد و این باعث شد در پایان فصل او با باشگاه درباره آینده خود مذاکره کند.
کلایورت به ادامه کار در نیوکمپ مشتاق بود اما آگاه بود با توجه به اینکه یکی از بیشترین دستمزدها را در میان بازیکنان بارسلونا دریافت می‌کند باشگاه تمایل داشت او را در لیست فروش قرار دهد. او حتی به باشگاه پیشنهاد داد تا دستمزدش را کاهش دهند اما با مخالفت باشگاه مواجه شد و به جای آن بارسلونا تضمین کرد که حاضر است به صورت مجانی وی را به باشگاه خواهانش بفروشد.
در این زمان بود که این مهاجم هلندی پیشنهاد نیوکاسل را پذیرفت و 6 سال پس از آنکه الکس فرگوسن تلاش کرده بود وی را برای منچستریونایتد خریداری کند، اولین بازی خود در لیگ برتر انگلستان را انجام داد.
پاتریک کلایورت تنها یک فصل در نیوکاسل بازی کرد و پیش از آنکه در سال 2008 کفش های خود را آویزان کند برای هر کدام از تیم های والنیسا، آیندهوون و لیل 1 فصل به میدان رفت.
اگرچه اکثر کارشناسان معتقدند که کلایورت به هیچ وجه به اندازه پتانسیل و ظرفیت خود پیشرفت نکرد، اما نیم دهه دوران درخشان او در بارسلونا نشان دهنده استعداد ناب و خارق‌العاده این ستاره هلندی بود.
