طرفداری - در فستیوال ورزش شهر ترنتوی ایتالیا، بزرگان فوتبال این کشور با خبرنگاران به گفتگو پرداختند. به گزارش فوتبال ایتالیا، جانلوئیجی بوفون با نامزدش ایلاریا دی آمیکو، مجری مطرح ایتالیایی روی صحنه گفتگو کرد. دی آمیکو به شوخی گفت بوفون هیچوقت واقعا خواب نیست! بوفون پاسخ داد:
واضحا من در خواب هم در حال سیو کردن توپ ها هستم. شاید آن توپ هایی است که در دوره بازی ام نتوانستم آنها را بگیرم (با خنده)! من خیلی اهل رقابت هستم و به همین دلیل هنوز در حال بازی کردن هستم. رقابت را دوست دارم اما از تحقیر انسان ها متنفرم.
آنتونیو کونته در تابستان هدایت اینتر را پذیرفت و باعث شد تعدادی از هواداران یوونتوس به شدت بر علیه او موضع بگیرند و از آنیلی بخواهند ستاره او را در استادیوم یوونتوس حذف کند. بوفون در این مورد گفت:
من عاشق کونته هستم. او در یووه و تیم ملی، هم تیمی، کاپیتان و مربی من بوده است. او را خوب می شناسم و می دانم که حرفه ای است. بنابراین هرگز نمی توانم در مورد هیچ چیز او را مقصر بدانم. او به طوری باورنکردنی حرفه ای است و واقعا توانایی آموزش فوتبال را دارد. اگر تیمش آنطور که بخواهد بازی نکند، نمی تواند شب بخوابد. من هواداران بیانکونری را درک می کنم که ناراحت باشند اما باید از این ایده شروع کنند که کسی مثل آنتونیو باید مورد احترام قرار بگیرد زیرا او تمام وجودش را برای یووه و کسب نتایج عالی گذاشت. انتخاب های او بحث برانگیز است اما رابطه او با یووه خاص و ویژه است.
بوفون در مورد مربیانی که تاکنون با آنها کار کرده، گفت:
سرسخت ترین آنها قطعا کونته بود. شوخ ترین آنها رنزو اولیویری بود اما مکس الگری هم شوخ بود. مشکل پسندترین و وسواسی ترین مربی‌ای که تاکنون با او کار کرده ام، بدون شک مائوریتزیو ساری است. بیش از همه مدیون کارلو آنچلوتی هستم. اگر نویو اسکالا این ایده دیوانه وار را داشت که در پارما به من برای اولین بار بازی دهد، کارلو حتی دیوانه تر بود. او جلوتر از لوکا بوچی، دوست و هم تیمی ام، پس از 5 یا 6 بازی مرا دروازه بان اصلی کرد. وزن سنگینی روی شانه هایم بود اما آنجا بود که دوران من واقعا آغاز شد. یادم می آید مربی دروازه بان ها ویلیام وکی به من گفت: "خوشبین نباش چون به یک بازنده تبدیل می شوی. من مطمئنم تو ما را سرافراز خواهی کرد."
بوفون در مورد سال های اخیر و مخصوصا جدایی اش از پاری سن ژرمن و بازگشت به یوونتوس گفت:
حس کردم به آن تجربه در پاریس نیاز دارم تا خارج از منطقه راحتی خودم حضور داشته باشم. هیچ تضمینی نبود شرایط خوب پیش برود اما این یک حقیقت است که حضورم در خارج از ایتالیا باعث شد آدم کامل تری باشم. می خواهم از پاری سن ژرمن تشکر کنم که این موقعیت را به من داد زیرا بدون آن، قطعا فصل گذشته بازنشسته شده بودم. با پرزیدنت آندره آ آنیلی در مورد رفتن به پاریس صحبت کردم و او گفت این یک تجربه مثبت برایم خواهد بود.
به هر حال، در یک نقطه مشخص، حس کردم می خواهم به خانه ام برگردم و باز هم پیش خانواده باشم. من در ماه دو آخر هفته کنار خانواده بودم و این برایم کافی نبود. تصمیم گرفتم به تورین برگردم اما این تنها دلیل نبود. مثل تمام کردن یک چرخه با هم تیمی های همیشگی ام بود؛ هر چند حالا نقش کمرنگ تری نسبت به قبل در ترکیب دارم اما باز هم راضی ام زیرا دیدن دویدن هم تیمی هایم و اینکه آنها ببینند من با وجود سنم هنوز در دروازه می ایستم، به من قدرت می دهد تا ادامه دهم. باعث افتخار من بود که یووه در سن 41 سالگی با من تماس گرفت تا نزد آنها برگردم.
جیجی بوفون هرگز لیگ قهرمانان را نبرده است:
من از یک خانواده کاملا ورزشی هستم و بدین ترتیب خیلی زود اهمیت پیشرفت مستمر و قانع نشدن را یاد گرفتم. حس نمی کنم تمام توانایی ام را گذاشته باشم؛ صد در صد توانم را نگذاشته ام. شاید به آن 15 درصدی نیاز دارم تا در پایان دوران بازی ام داشته باشم.
بارتزالی به کادر فنی ساری اضافه شد اما کیه لینی و بونوچی همچنان بازی می کنند؛ رابطه شما با هم چقدر خاص است؟
بگذارید بگویم از آن رابطه هایی است که در زندگی کمتر پیش می آید و در ورزش باز هم کمتر. ما ایمان مطلق به هم داریم. به شدت به همدیگر اهمیت می دهیم و یکدیگر را تحسین می کنیم. این یک باند برادری است! من همیشه با آنها صحبت می کنم. مثل یک رابطه تنی است. با حضور آنها در کنارتان، حس می کنید هیچ چیز غیرممکن نیست. حاضرید در هر جنگی رژه بروید!
بوفون حالا یک هم تیمی جدید دارد. رابطه او با کریستیانو رونالدو چطور است؟
بعد از آن گل برگردان که با پیراهن رئال مادرید به ما زد، از او پرسیدم: "کریستیانو، چند سالت است؟" او خندید و گفت: "33، بد نیست نه؟" پیش خودم فکر کردم: "این لعنتی را ببین! اگر نمی توانی شکستش دهی، به او بپیوند!"
باید بگویم کریستیانو واقعا پسر خوبی است. ما مدت ها زمان با هم می گذرانیم و در مورد همه چیز صحبت می کنیم. او با همه هم تیمی هایش رابطه خوبی دارد. او برای یووه یک سورپرایز لذتبخش بود. اگر او توپ طلا را می گرفت و امیدوارم که باز هم توپ طلا بگیرد، این یعنی یوونتوس هم افتخار مهمی کسب کرده است. می دانم من هرگز توپ طلا نگرفته ام اما برای دروازه بان ها گرفتن آن سخت است. تنها دروازه بانی که تاکنون توپ طلا گرفت، لو یاشین افسانه ای بود. یاشین همیشه می گفت به عنوان دروازه بان، اگر بعد از اشتباهتان عذاب نکشید، نمی توانید دروازه بان بزرگی باشید. در این صورت من هم احتمالا باید دروازه بان بزرگی باشم!
