Arian Victor2زمان و مکان یه چیز نسبیه که با متغیرای زیادی معنا پیدا میکنن. تنها چیزی که توی این دنیا و کائنات نسبی نیست و معنای مطلقی داره هویته که اونم بین فلاسفه بحثه. نقل همون فیلسوف معروف که میگه:
"دیشب خواب دیدیم که یک پروانه بودم. از زمانی که از خواب برخواستم نمیدانم که آدمی بودم که خواب دیده پروانه است یا پروانه ای هستم که داره خواب میبینه آدمه".
از این بحث که بگذریم، مشکلات هم نسبیه. اگه قبول کنیم که هویت یک امر مطلقه، شما اگه پسر پولدارترین آدم و توی مرفه ترین جا هم بودی، به همون نسبت به پدیده های پیرامونیت واکنش نشون میدادی که الانی که ایرانی هستی و توی این موقعیت به اصطلااح زمانی. یا حتی اگه هزار سال پیش بودی یا هزار سال بعد توی یه جای دیگه.
سختی و آسونی و خوشبختی و حس بد، همشون نسبین و شما نسبت به موقعیت و درکی که از اونا به واسطه هویتت داری، بهشون واکنش نشون میدی.
پس نتیجه:
اول هویتتو بهش پی ببر و اگه بهت ثابت شد میتونی با علت و معلولی که خودش بحث جداگونه ای داره، به چیزی که هویت احتمالیت داره، برسی
ارادت
