محمد مالدینیدر مورد باجوی دوس داشتنی ، همیشه یه حسرت دیگه هم دارم و اونم موقعیت فوق العاده ای که در اواخر بازی با فرانسه در یک چهارم جام جهانی 98 بود که اگه گل میشد ، دوباره یه فینال جذاب با برزیل در فینال داشتیم....نظر شخصه خودم اینه که تیم 98 پرستاره تر و قوی تر از 94 بود....جام جهانی 94 رو بیشتر به خاطر مدافع های عالی و درخشش بی نظیر باجو به فینال رسیدیم که متاسفانه باجو در فینال اصلا مصدوم بود و با درد و مصدومیت بازی کرد....
.
ولی ایتالیای 98 در همه ی خطوط ستاره داشت و تنها تیمی بود که اون فرانسه فوق العاده رو توی اون جام به دردسر انداخت و بازی به پنالتی کشید....جام جهانی 2002 هم ایتالیا بسیار پرستاره بود و اگه به فینال می رسید ، بازی فینال ایتالیا برزیل یه جنگ ستارگان میشد....ولی افسون از اون 2 جام جهانی که البته در 2006 تا حدودی جبران شد....کلا ایتالیا از جام جهانی 90 که میزبان بود و فقط به خاطر نبوغ مارادونا در نیمه نهایی به فینال نرسید تا جام جهانی 2002 ، حقش بود که حداقل قهرمان یه جام بشه
