طرفداری - انتقال فوق ستاره پرتغالی دنیای فوتبال از رئال مادرید به یوونتوس، در تابستانی که گذشت را می توان نقطه عطفی در تاریخ این باشگاه ایتالیایی و بازی های آن دانست. جایی که رونالدوی 33 ساله با کوله باری از تجربه، عنوان و افتخار آمده است تا به بلندپروازی های بانوی پیر در فوتبال اروپا جامه عمل ببخشد. کریستیانو پس از چندین بازی ابتدایی فصل که در زمینه گلزنی ناموفق و تا حدی هم بدشانس بود؛ رفته رفته در ترکیب این تیم به خوبی جا افتاد تا نقش خود را به عنوان یک بازیکن کلیدی و محوری، به خوبی ایفا کند. اتفاقی که بیشتر از خود رونالدو و هواداران بیانکونری، باعث خوشحالی ماسیمیلیانو الگری، سرمربی این تیم شده است. رونالدو پرتغالی سابقه قهرمانی های متعددی را در رقابت های داخلی و اروپایی با دو تیم مطرح منچستریونایتد و رئال مادرید، در دو لیگِ برتر انگلیس و لالیگا را تا پیش از حضور در سری آ و تیم یوونتوس داشته است. در منچستریونایتد، سرالکس با همان تیزبینی و هوش بالایی که از او سراغ داریم، به ستاره جوان تیمش اعتماد کرد و او را وارث شماره ای نمود که روزگاری برتن بزرگانی هم چون جورج بست، برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکهام بود. هر چند در سال های ابتدایی حضورش در جمع شیاطین سرخ، هنوز از رونالدویی که می شناسیم، فرسنگ ها دور بود و در سه فصل ابتدایی حضورش، آمار گل های زده وی با پیراهن منچستر در تمامی رقابت ها تنها 27 گل بوده است.
اما پس از آن درخشش اصلی او با شیاطین سرخ شروع شد و نتیجه آن هم سه قهرمانی پیاپی لیگ برتر با منچستریونایتد بود. همچنین در کارنامه افتخارات CR7، فتح لیگ قهرمانان اروپا و کسب توپ طلا در فصل 08-2007 نیز به چشم می خورد. پس از انتقالش به شهر مادرید و باشگاه رئال مادرید، سیر موفقیت های کریستیانو همچنان ادامه پیدا کرد و او با تجربه و پختگی بیشتری در بازی های رئال به میدان می رفت. او در رئال مادرید تبدیل به رهبری شده بود که در فاز هجومی این تیم نقش محوری داشت. از مهاجم نوک گرفته تا وینگر، رونالدو در تمامی آرایش های هجومی رئال مادرید نقش اساسی داشت و با گل های بی شمار خود، پیام آور شادی برای هواداران لوس بلانکوس بود. در لیگ قهرمانان و رقابت های لالیگا بیشترین رکوردها را به خود اختصاص داد و در نهایت با 450 گلی که برای قوی های سپید مادرید به ثمر رساند، لقب گلزن ترین مرد تاریخ باشگاه را به نام خود ثبت نمود. کریستیانو در فصل جدید و در تیمی جدید با نام یوونتوس بازی می کند و آلگری نیز از رونالدو در نقاط مختلفی از زمین، بازی گرفته است. در این یادداشت تحلیلی قصد داریم تا شما را با سبک بازی رونالدو و قرارگیری او در آرایش تیم یوونتوس در بازی هایی که به میدان رفته، بیشتر آشنا سازیم.
تا اینجای داستان
در فصل پیش رو، از آلگری آرایش های متعددی را در خط حمله یوونتوس شاهد بوده ایم که در چند بازی کریستیانو رونالدو و ماریو مانژوکیچ، دو پیکان هجومی این تیم محسوب می شوند که در پشت سر آن ها نیز هافبک توانمند آرژانتینی یوونتوس، پائولو دیبالا در پست 10 به کار گرفته شده است.
در تصویر بالا شما می توانید نحوه قرارگیری سه عنصر هجومی یوونتوس را مشاهده نماید. همان طور که در تصویر مشخص است، شعاع حرکتی مهاجم کروات یوونتوس نسبت به رونالدو و دیبالا کمتر بوده و مانژوکیچ بیشتر وظیفه درگیر کردن مدافعان حریف و نفوذ به محوطه جریمه را دارد تا با این تاکتیک، دیبالا و به خصوص رونالدو آزادی عمل بیشتری داشته باشند. وظیفه مانژو در این آرایش، درست شبیه به کریم بنزما در رئال مادری بوده و رئال با این حربه در سال هایی که رونالد و بنزما در راس پیشانی لوس بلانکوس قرار داشتند، توانسته بود به گل های فراوانی دست یابد.
در آرایش دوم که در تصویر زیر ملاحضه می کنید، این بار مهاجم نوک و هدف ماریو مانژوکیچ بوده و دو وینگر یوونتوس در راست و چپ، دیبالا و رونالدو هستند. در این چیدمان، نقش فولبک هایی هم چون ژائو کانسلو یا خوان کوادرادو در راست و الکس ساندرو در سمت چپ خط دفاعی بیشتر به چشم می خورد و آن ها می توانند با اضافه شدن به حملات یوونتوس، آزادی عمل بیشتری نیز به دو وینگر هجومی تیمشان ببخشند. در این شیوه، الگری به طور خلاقانه ای توانسته قدرت هجومی کریستیانو و تیم تحت هدایتش را بالا برده و رونالدو هم می تواند با آزادی عمل بیشتری در حملات شرکت کند تا از تکنیک فردی، سانترهای دقیق و شوت های سهمگین خود استفاده نماید.
رونالدو در میدان بازی
در قسمت قبل و در دو تصویر جداگانه، سبک هجومی تیم یوونتوس و هم چنین نحوه قرارگیری کریستیانو رونالدو را به شما نشان دادیم؛ حال وقت آن است تا با استفاده از تصاویر ویدیویی که رونالدو در آن ها با پیراهن یوونتوس به میدان رفته، چیدمان و شعاع حرکتی این بازیکن را به صورت دقیق تر در معرض نمایش، قرار دهیم.
در فصل جدید رقابت های سری آ، چیدمان ترکیب یوونتوس و به خصوص بخش هجومی این تیم به گونه ای طراحی شده است تا کریستیانو رونالدو بتواند خیلی راحت در فضاهای خالی زمین حریف صاحب توپ شده و برای خود و دیگر هم تیمی هایش موقعیت ایجاد کند. در تصویر بالا که از بازی با ناپولی انتخاب شده است، مدافع این تیم، برای جلوگیری از حرکت رونالدو، مجبور است به او نزدیک شود و به همین ترتیب، مدافع وسط این تیم نیز بیشتر توجه اش معطوف به حرکت کریستیانو است. یعنی در عمل، رونالدو دو مدافع مرکزی این تیم را به خود مشغول کرده و به این ترتیب دیگر بازیکنان یوونتوس هم از کمند مدافعان حریف به راحتی خارج شده و می توانند در گپ های ایجاد شده در زمین ناپولی، نهایت استفاده را ببرند. خود رونالدو هم با قابلیت تکنیکی بالایی که دارد می تواند موقعیت یک در مقابل یک را به راحتی از پیش رو برداشته و خود را در معرض شوت زنی و یا دیگر مهاجمان یوونتوس را در فرصت گلزنی قرار دهد.
یک مثال خوب دیگر از نفوذ رونالدو در سمت راست، این بار در بازی با ساسولو؛ رونالدو با سرعت و تکنیک بالای خود از سمت راست به محوطه جریمه تیم ساسولو نزدیک می شود و مدافع نزدیک به او، برای بستن شعاع حرکتی رونالدو به او نزدیک می گردد. همان گونه که از تصویر بالا به خوبی مشخص است، مدافع وسط این تیم نیز تمام توجه خود را معطوف به شماره 7 یوونتوس کرده و از دیگر مهاجم این تیم غافل می شود. حال مهاجم مرکزی یوونتوس فرصت خوبی به دست می آورد تا به راحتی و بدون یارگیری خاصی از سوی مدافعان حریف، به محوطه جریمه ساسولو نفوذ نماید.
به بازی با بولونیا می رسیم؛ رونالدو در این تصویر بیشتر به مرکز متمایل شده و توپی را از مدافع راست یوونتوس، خوان کوادرادو دریافت می کند. کریستیانو با وجود اینکه که در محاصره چهار بازیکن تیم حریف بوده، ولی قادر است توپ را گرفته به عمق خط دفاعی بولونیا بزند و یا با یک دو با بازیکن خودی (دیبالا) او را صاحب توپ کرده و خود را در معرض موقعیت گلزنی قرار دهد. بازیکنانی به مانند رونالدو با هوش سرشار و بازی خوانی فوق العاده ای که همیشه در طول بازی دارند، بدون هیچ مشکلی می توانند از گره های تاکتیکی تیم های حریف، خودشان را جدا ساخته و برای هم خود و هم تیمی هایشان موقعیت سازی کنند.
بخش پایانی ایستگاه تاکتیک این یادداشت را با بازی یوونتوس و لاتزیو به پایان می رسانیم؛ جایی که در دقیقه 70 بازی، این بار رونالدو در سمت چپ هجومی یوونتوس قرار گرفته است. مدافع لاتزیو در یک حالت دفاعیِ من تو من با CR7 قرار گرفته و کار را برای چرخش رونالدو در این صحنه سخت کرده است. اگر رونالدو بخواهد در حالت ایستا قرار بگیرد و سعی در حفظ توپ نماید، ممکن است که بازیکن حریف توپ را از او گرفته و فرصت حمله از یوونتوس سلب شود. اما کریستیانو در این لحظه چه کاری انجام می دهد؟ وی توپ را گرفته و در کسری از ثانیه خود را از مدافع حریف جدا کرده، توپ را چند قدم به عرض برده و با شوتی دیدنی و ناگهانی از پشت محوطه جریمه، دروازه لاتزیو و توماس استراکوشا را تهدید می کند. ضربه ای که در نهایت با سیو خوب استراکوشا، به یک ضربه کرنر برای یوونتوسی ها تبدیل می شود. این مدل چرخش های ناگهانی و شوت های برق آسا از رونالدو را در مدت 9 سال حضورش در رئال مادرید بارها دیده ایم و کمتر دروازه بانی در لالیگا را به یاد می آوریم که در مقابل ضربات او تسلیم نشده باشد.
نتیجه گیری
بدون شک کادر فنی یوونتوس هنگامی که رونالدو را به خدمت می گرفت، به فکر پلن هایی برای بازی گرفتن از مهاجم پرتغالی گران قیمت خود در بهترین حالت ممکن، نیز بوده است. یوونتوس در طول تاریخ باشگاهی بوده که همواره بهترین بازیکنان خارجی را در خود پرورش داده و از بازیکن های خارجی با تجربه زیادی نیز بهره برده است. حضور بازیکنانی با فهم تاکتیکی بالا، نظیر پائولو دیبالا و میرالم پیانیچ، بدون تردید رونالدو را در شرایط همیشگی و ایده آلی که به آن عادت دارد، قرار می دهد. برای اینکه بگوییم رونالدو تا پایان فصل قطعا خودش را در یوونتوس، چه در داخل زمین و چه در خارج زمین ثابت می کند، زود است؛ اما بدون تردید بیانکونری با داشتن بازیکنی چون او به یکی از اصلی ترین شانس های قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپای این فصل تبدیل خواهد شد.
به نقل از سایت totalfootballanalysis و قلم Lee Scott
بیشتر بخوانید: مطالب مشابه در مورد حضور کریستیانو رونالدو در یوونتوس
تمامی ترکیب های احتمالی یوونتوس با کریستیانو رونالدو در فصل آینده
ده رکورد مهمی که می تواند توسط کریستیانو رونالدو در یوونتوس شکسته شود
یادداشت روز؛ کریستیانو رونالدو چگونه می تواند به یوونتوس در تسخیر اروپا و جهان کمک کند؟
ایستگاه تاکتیک؛ محصول مشترک الگری-رونالدو؛ آیا سرانجام یک استعداد نسل جدید ایتالیایی تبدیل به ستاره می شود؟
