اختصاصی طرفداری - از 6 مارس سال 1902 که تاریخ رسمی تاسیس باشگاه رئال مادرید به حساب می آید تا به الان (سال 2018) نزدیک به 116 سال می گذرد. 116 سالی که رئال را به موفق ترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا و همچنین بهترین تیم تاریخ فوتبال اروپا و جهان تبدیل نموده است. تیمی که همیشه در بالاترین سطح رقابت های باشگاهی در قاره سبز قرار داشته و هواداران لوس بلانکوس در گوشه و کنار دنیا به تیم پرافتخار خود به حق می بالند. از این رو قصد داریم تا در یادداشتی که در هشت بخش تقدیم شما عزیزان می شود به معرفی 70 ستاره و بازیکن برتر تاریخ این باشگاه بر اساس عملکرد فردی، تاثیرشان در افتخارات و عملکرد این تیم و نوستالژی و خاطرات هواداران رئال مادرید از این بازیکنان پرداخته ایم. بدون شک نظرها و معیارها در خصوص بهترین ها متفاوت بوده و این مطلب نیز بر اساس سلیقه شخصی نویسنده و دوستانی که بنده را در این زمینه یاری داده اند، تهیه شده است.
گفتنی است در بخش افتخارات، تنها دستاوردهای هر بازیکن با پیراهن رئال مادرید در کنار افتخارات ملی و فردی لحاظ شده و سایر افتخارات به دست آمده این بازیکنان در دیگر باشگاه ها به غیر از رئال مادرید، در این یادداشت منظور نشده است.
70. ایوان زامورانو (1996-1992)
ایوان مخوف، هلی کوپتر و بم بم القابی است که هواداران فوتبال، ایوان زامورانوی شیلیایی را با آن به یاد می آورند. مهاجمی گلزن که دوران پر افتخاری را در رئال مادرید و اینتر پشت سر گذاشت. زامورانو از یک نظر در بین هواداران مادریدی جایگاه ویژه ای دارد؛ وی زننده سریع ترین گل تاریخ باشگاه رئال مادرید است. زامورانو در سال 1994 و در بازی با سویا در ثانیه 13 دروازه این تیم را گشود و عنوان سریع ترین گلزن تاریخ باشگاه لوس بلانکوس را به نام خود ثبت کرد. جالب است بدانید نفر بعدی در این لیست، رونالدو نازاریوی مشهور است که فقط یک ثانیه با زامورانو اختلاف دارد. مریخی در ثانیه 14 و در سال 2003 توانست دروازه اتلتیکو مادرید را باز نماید. با این مقدمه به معرفی ایوان زامورانو، مهاجم گلزن شیلیایی رئال مادرید می پردازیم. ایوان لوییس زامورانو زامورا متولد 18 ژانویه 1967 (دی ماه 1345 شمسی) در شهر سانتیاگوی کشور شیلی است. ایوان فوتبال حرفه ای خود را در 16 سالگی و از باشگاه کوبرسال شیلی شروع کرد. وی دو سال بعد به طور قرضی و به مدت یک فصل راهی تیم Trasandino شد و در این تیم 27 گل در 29 بازی به ثمر رساند. ایوان در 20 سالگی راهی فوتبال اروپا و تیم سنت گالن کشور سوئیس شد. این مهاجم گلزن در دوران حضورش در سوئیس عملکرد بسیار خوبی داشت. این عملکرد خوب از یک بازیکن 20 ساله به قدری عجیب بود که باعث شد هوادارن این تیم، هنوز هم نام وی را به یاد بیاورند. قدم بعدی انتقال به سویا در سال 1990 بود، جایی که توانایی بی نظیرش در گل زنی و تمام کنندگی در محوطه جریمه (21 گل در 59 بازی) وی را به رئال مادرید منتقل کرد.
ایوان زامورانو در سال 1992 و با قراردادی چهار ساله راهی تیم رئال مادرید شد. وی در 173 بازی شامل رقابت های لالیگا، جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) و لیگ قهرمانان اروپا، با پیراهن رئال مادرید توانست 101 گل به ثمر برساند. در تابستان 1996 و پس از ترک رئال ، اینتر در رقابت با بایرن مونیخ موفق شد زامورانو را به خدمت بگیرد. هلی کوپتر شیلیایی در مدت 5 فصل حضورش در ترکیب نراتزوری توانست به عنوان قهرمانی در جام یوفا با این تیم در فصل 98-1997 دست یابد. 40 گل در 148 بازی حاصل کار بم بم در ترکیب تیم اینتر در تمامی رقابت ها بود. از نکات جالب زامورانو در 5 فصل حضورش در اینتر، شماره پیراهن عجیب او (8+1) بود. زمانی که رونالدو نازاریو با ورود روبرتو باجو به اینتر، مجبور شد شماره 10 خود را به بودای کوچک بدهد، در تابستان 1998 بم بم اجازه داد ال فنومنوی پدیده (رونالدو نازاریو) پیراهن شماره 9 وی را بر تن کند. این رویه در نهایت منجر به این شد که ایوان زامورانو پیراهن شماره 9 اختصاصی خود را در اینتر به وجود بیاورد. او برای آن فصل شماره 18 را انتخاب کرد و بین عدد 1 و عدد 8 یک علامت جمع قرار داد. پس از آن بود که پیراهن افسانه ای شماره 8+1 به وجود آمد، پیراهنی که ایوان را در سرتاسر جهان مشهور کرد. ایوان در سال 2001 به تیم آمِریکا در کشور شیلی پیوست و دو فصل در این تیم مشغول به بازی شد. وی در سال 2003 و با پیراهن تیم کولوکولوِ شیلی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. این مهاجم شیلیایی 69 بار با پیراهن کشورش به میدان رفت و موفق به زدن 34 گل نیز شد. از مهم ترین افتخارات ملی این بازیکن نیز، کسب مدال برنز المپیک 2000 سیدنی به همراه تیم امید کشورش بوده است.
افتخارات ایوان زامورانو در رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 95-1994
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 1993
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در سال 1993
افتخارات فردی و ملی ایوان زامورانو
زننده سریع ترین گل تاریخ باشگاه رئال مادرید در ثانیه 13 به تیم سویا در سال 1994
کسب مدال برنز المپیک سیدنی در سال 2000 به همراه تیم المپیک شیلی
کسب عنوان بهترین بازیکن خارجی در لالیگا در فصل 95-1994 با پیراهن تیم رئال مادرید
69. سانتیاگو سولاری (2005-2000)
سانتیاگو هرنان سولاری پویو، متولد 7 اکتبر 1976 (مهرماه 1355 شمسی) در شهر روساریوی آرژانتین است. سانتیاگو در خانواده ای فوتبالی رشد و پرورش یافت به گونه ای که عموی وی (جورجی سولاری) و برادرش (استبان سولاری) در رشد و پرورش استعداد وی نقش بسزایی داشتند. این هافبک چپ پای سابق تیم ملی آرژانتین، فوتبال حرفه ای خود را از باشگاه ریورپلاته در کشورش و در سن 20 سالگی شروع کرد. سولاری به مدت دو فصل در این باشگاه توپ زد و پس از آن در سال 1998 وطنش را به قصد ادامه فوتبال در اروپا و کشور اسپانیا ترک گفت. سولاری در مدت حضورش در لالیگا و 177 بازی در این لیگ، موفق شده 17 گل به ثمر برساند. اولین باشگاهی که سولاری در فوتبال اسپانیا موفق به حضور در آن شد، اتلتیکو مادرید است. وی به مدت 1.5 فصل در این باشگاه توپ زد که ماحصل آن، 61 بازی و 7 گل زده در پیراهن این تیم بوده است. این بازیکن آرژانتینی در سال 2000 اتلتیکو مادرید را برای بازی در تیم اول این شهر ترک گفت و رسما به جمع قوی های سپید شهر مادرید پیوست. سانتیاگو به مدت 5 فصل در این تیم به میدان رفت که حاصل این 5 فصل حضور در تمامی رقابت ها با پیراهن رئال مادرید، 204 بازی و زدن 22 گل بوده است.
سال اول حضور این بازیکن در ترکیب لوس بلانکوس، خوب نبود اما در فینال 02-2001 وی جزو یاران ثابت تیم بود و 90 دقیقه در پیروزی رئال مادرید مقابل لورکوزن نقش داشت. بهترین فصل حضور سولاری در ترکیب رئال مادرید، فصل 04-2003 بود که در 34 بازی برای رئال (15 بازی به صورت ثابت) به میدان رفت و 5 گل زد که در نهایت رئال فصل را در لالیگا به عنوان تیم چهارم به پایان رساند. سولاری در پنج سال حضور در رئال در 49 بازی رقابت های لیگ قهرمانان اروپا نیز هفت گل به ثمر رساند. او پس از این پنج فصل حضور در رئال مادرید، در سال 2005 رئال را به مقصد اینترمیلان ترک گفت. وی سه فصل در اینتر توپ زد که با این تیم سه بار قهرمان لیگ ایتالیا شد. وی پس از بازی در اینتر در سال 2008 راهی تیم سن لورنزو آلماگرو شد. باشگاه آتلانته در مکزیک و پنایورل در اروگوئه از آخرین باشگاه های این بازیکن در مدت بازیش بوده است. او با پیراهن پنایورل در سال 2011 از دنیای فوتبال حداحافظی کرد. سولاری یازده بازی ملی هم در پنج سال حضور در آرژانتین داشت که البته در هیچ تورنمنت مهمی به میدان نرفت. وی پس از بازنشستگی از فوتبال در رئال مادرید، به عنوان مربی در رده های پایه فعالیت می کند.
افتخارات سانتیاگو سولاری در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 02-2001
قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال 2002
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 2002
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل های 01-2000 و 03-2002
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 2001 و 2003
68. کلارنس سیدورف (1999-1996)
اگر بخواهیم همزمان یکی از موفق ترین بازیکنان تاریخ لیگ قهرمانان اروپا و یکی از کامل ترین هافبک های تاریخ دنیای فوتبال را مورد بررسی قرار دهیم، بدون شک یکی از گزینه های محتمل هر فوتبال دوستی، کلارنس سیدورف هافبک توانمند سابق تیم ملی هلند خواهد بود. سیدورف تنها بازیکنی است که با سه باشگاه مختلف (آژاکس، رئال مادرید و میلان) فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده است. سیدورف هافبکی کامل بود که علاوه بر قدرت بدنی و جنگندگی از تکنیک بالایی برخوردار و به خوبی وظایف تدافعی و تهاجمی خود را انجام می داد. از مهم ترین خصوصیات بازی او شوت های سنگین از راه دور بود. سیدورف متولد اول آوریل 1976 (فروردین ماه 1355 شمسی) در پاراماریبوی کشور سورینام، البته با تابعیت هلندی است. سیدورف نیز به مانند بسیاری از استعدادهای کشور هلند، فوتبال حرفه ای خود را از باشگاه بازیکن سازِ آژاکس شروع کرد. این بازیکن در 16 سالگی به این تیم پیوست و اولین بازی خود رادر تاریخ 29 نوامبر 1992 در برابر گرونیگن انجام داد. او خیلی زود توانست زیر نظر لوئیس فن خال هلندی به یکی از ارکان اصلی این تیم تبدیل شده و هنر خود را به فوتبال اروپا و دنیا معرفی کند. اوج کار این بازیکن برای آژاکس در لیگ قهرمانان سال 1995 رقم خورد؛ جایی که با تیم رویایی آن زمان آژاکس توانست به مقام قهرمانی در اروپا دست یابد. 90 بازی و 11 گل، ثمره سه فصل حضور کلارنس سیدورف در فوتبال هلند و باشگاه آژاکس بود. وی در سال 1995 و به مدت یک فصل راهی فوتبال ایتالیا و تیم سمپدوریا شد و پس از آن در سال 1996 به جمع قوهای سپید شهر مادرید پیوست. سیدورف در مورد پیوستنش به رئال صحبت جالبی دارد و در این مورد گفته است:
پس از آخرین بازی فصل 96-1995 با سامپدوریا، در گاراژ استادیوم بودم که یک نفر من را صدا زد و گفت سلام کلارنس؛ با من به رئال می آیی؟ من هم پاسخ دادم بله آقا حتما. آن شخص کاپلو بود و مابقی داستان را همه می دانید.
سیدورف در مدت سه فصل حضورش در رئال مادرید از بازیکنان ثابت و تاثیرگذار این تیم بود و موفق شد با رئال در دومین فصل حضورش و در فصل 98-1997 دومین عنوان قهرمانی چمپیونز خود را به دست بیاورد. وی در طی این سه فصل حضورش در 159 بازی موفق به زدن 20 گل برای کهکشانی ها شد. سیدورف در سال 1999 مجدد راهی فوتبال ایتالیا و تیم اینتر شد. سیدورف علت جدایی خود از رئال مادرید را مشکلات مالی می دانست. او در این باره گفته است:
من گران ترین و مهم ترین بازیکن رئال مادرید بودم و به همین خاطر چند تیم مشتریم بودند. تیم هایی مانند منچستریونایتد، اینتر، رم و آرسنال پیشنهاد داده بودند. رئال مادرید مشکل مالی داشت و چاره ای جز فروش من نداشت و به همین خاطر هم از این تیم جدا شدم.
این بازیکن هلندی در طی دو فصل بازی در اینتر توفیق چندانی به دست نیاورد و در سال 2002 راهی تیم آث میلان شد. دوران اوج و شکوه این بازیکن بدون هیچ تردیدی در 10 فصل حضورش در میلان رخ داد. نقش سیدورف در سی ال های کسب شده میلان در اروپا غیر قابل انکار است ، گلزنی های او در لیگ قهرمانان سال 2007 در مقابل تیم های قدرتمند بایرن مونیخ و منچستر یونایتد در کنار کاکا برزیلی هیچ گاه از یادها نخواهد رفت. نقش سیدورف در موفقیت های میلان را صرفا نمی توان محدود به آمار محدود کرد. او با پاس های دقیق و نظم دادن به خط میانی، تبدیل به قلب و موتور تیم شده بود و در بسیاری ازمواقع باشوت های سرکش و وحشتناک خود دروازه حریفان را فرو می ریخت. سیدورف در 300 بازی در ترکیب تیم میلان موفق به زدن 47 گل و قهرمانی های متعددی با این تیم ایتالیایی شد که از مهم ترین آن ها می توان به دو قهرمانی در سری آ ایتالیا و دو قهرمانی در رقابت های چمپیونز لیگ اشاره کرد. این بازیکن پس از دوران درخشانش در میلان در 36 سالگی و در سال 2012 به تیم بوتافوگو برزیل پیوست و در سال 2014 با پیراهن این تیم از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. سیدورف یکی از برترین هافبک های تاریخ تیم ملی هلند است ولی هیچ گاه نتوانست با تیم ملی کشورش افتخاری کسب کند. او طی سالهای 1994 تا 2008 برای هلند بازی کرد و در کلیه تورنمنت های معتبر در خط هافبک تیم ملی کشورش به میدان رفت؛ سیدورف در 87 بازی برای هلند 11 گل وارد دروازه حریفان کرد.
افتخارات کلارنس سیدورف در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 98-1997
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 97-1996
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 1997
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 1998
افتخارات فردی کلارنس سیدورف
قرارگیری در تیم منتخب قرن رئال مادرید در سال 2008
کسب جایزه بهترین هافبک اروپا در فصل 07-2006
قرارگیری در تیم منتخب یوفا در سال های 2002 و 2007
قرارگیری در فهرست فیفا 100 توسط پله
67. داور شوکر (1999-1996)
بهترین گلزن تاریخ تیم ملی کرواسی (45 گل) و آقای گل جام جهانی 1998 فرانسه با 6 گل زده، متولد اول ژانویه سال 1968 (دی ماه 1346 شمسی) در شهر اوسییکِ کشور کرواسی است. شوکر 50 ساله سابقه عضویت در تیم های مطرحی هم چون رئال مادرید و آرسنال را در کارنامه خود دارد. شروع دوران حرفه ای رئیس فعلی فدراسیون فوتبال کرواسی، در 16 سالگی و باشگاه اوسییک بود. وی 4 فصل در این باشگاه توپ زد و در 91 بازی 40 گل برای این تیم به ثمر رساند. شوکر در سال 1989 به تیم مطرح کشور کرواسی، دینامو زاگرب پیوست. شوکر در این تیم نیز بازی های خوبی به نمایش گذاشت و توانست در سه فصل حضورش در دینامو در 60 بازی 34 گل بزند. جنگ منطقه بالکان که کشور کرواسی را نیز درگیر خود کرده بود، باعث شد تا شوکر جوان در سال 1991 راهی فوتبال اسپانیا و تیم سویا شود. بیشترین مدت حضور داور شوکر در یک باشگاه مربوط به این تیم می شود. جایی که او در ترکیب سویا به مدت 5 فصل حضور یافت و بازی های درخشانی را از خود نشان داد. ماحصل 5 فصل حضور داور شوکر در تیم سویا، 177 بازی و زدن 91 گل بوده است.
بازی های درخشان این مهاجم کروات در ترکیب سویا باعث شد تا وی مدنظر باشگاه رئال مادرید قرار گیرد و در سال 1996 راهی این تیم شود. شوکر به مانند سویا در رئال نیز بازی های خوبی را از خود به نمایش گذاشت و موفق شد با رئال مادرید در دومین سال حضورش و در فصل 98-1997 به مقام قهرمانی در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا دست یابد که تنها قهرمانی شوکر در این رقابت ها در طول دوران ورزشیش نیز قلمداد می شود. 76 بازی و 49 گل ماحصل بازی در جمع کهکشانی های مادرید در سه فصل حضور داور شوکر بوده است. مقصد بعدی این بازیکن پس از رئال مادرید، لیگ برتر انگلیس و باشگاه آرسنال بود. شوکر در سال 1999 و به مدت یک فصل راهی توپچی های شهر لندن شد؛ او در 39 بازی که برای آرسنالی ها انجام داد، 11 گل به ثمر رساند. وستهام تیم بعدی او در لیگ برتر بود که در آن جا هم توفیق چندانی به دست نیاورد. شوکر در سال 2001 راهی بوندس لیگا و باشگاه مونیخ 1860 شد و در سال 2003 با پیراهن این تیم از عرصه بازیگری خداحافظی کرد. داور شوکر از آن دست از بازیکنان است که در هر دو تیم یوگسلاوی و کرواسی سابقه بازی داشته است. شوکر در جام جهانی زیر 20 ساله‌ها در شیلی با یوگسلاوی قهرمان شده و خودش نیز آقای گل این مسابقات شده است.
افتخارات داور شوکر در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 98-1997
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 97-1996
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 1997
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 1998
افتخارات فردی و ملی داور شوکر
کسب مقام سوم جام جهانی 1998 فرانسه به همراه تیم کرواسی
آقای گل رقابت های جام جهانی 1998 فرانسه به همراه تیم کرواسی
کسب توپ نقره جام جهانی 1998 فرانسه به همراه تیم کرواسی
قرار گیری در تیم منتخب جام جهانی 1998 فرانسه
قهرمانی در رقابت های جام جهانی زیر 20 سال شیلی در سال 1987 به همراه تیم یوگسلاوی
آقای گل رقابت های جام جهانی زیر 20 سال شیلی به همراه تیم یوگسلاوی
نایب قهرمانی در رقابت های زیر 21 سال اروپا به همراه تیم یوگسلاوی
قرارگیری در فهرست فیفا 100 توسط پله
66. آلوارو آربلوا (2016-2009)
آربلوا از آن دست از فوتبالیست های متعصبی است که بسیاری از هواداران رئال مادرید از او به نیکی یاد می کنند. آلوارو آربلوا کوکا، متولد 17 ژانویه 1983 (دی ماه 1361 شمسی) در منطقه سالامانكای اسپانيا است. پست اصلی این بازیکن، دفاع راست بود اما بعضا به عنوان دفاع چپ نیز بازی می‌کرد. اولین تیمی که آربلوا فوتبالش را از سن 12 سالگی در آن شروع کرد، جوانان رئال ساراگوسا بود که به مدت 6 سال در این تیم توپ زد. آربلوای 18 ساله بعد از آن راهی تیم جوانان رئال مادرید شد و پس از آن نیز به عضویت تیم سوم و دوم رئال درآمد. آربلوا از آن دست از بازیکنان رئالی است که در تمامی تیم های بزرگسالان رئال مادرید بازی کرده است. وی در سال 2004 به تیم اصلی راه پیدا کرد ولی فرصت حضور آن چنانی به دست نیاورد و ماحصل دو سال حضور در تیم اول رئال مادرید، تنها دو بازی برای آلوارو بود. وی در سال 2006 راهی تیم دپورتیوو لاکرونیا شد و کمتر از یک فصل در آن جا مشغول بازی گشت. شروع موفقیت های این مدافع سخت کوش را می توان در انتقال وی در اواخر سال 2006 به تیم لیورپول دانست. آربلوا در 23 سالگی راهی فوتبال جزیره و تیم سرشناس لیورپول شد و به مدت بیش از دو فصل برای این تیم توپ زد.
98 بازی و زدن 2 گل در کنار نایب قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در فصل 07-2006 با لیورپول، دستاورد حضور این بازیکن در ترکیب قرمزهای آنفیلد بود. آربلوا مجدد در سال 2009 به تیم محبوبش، رئال مادرید برگشت و تا سال 2016 به مدت هفت فصل در این تیم توپ زد. آربلوا در این مدت با رئال مادرید افتخارات متعددی به دست آورد که از مهم ترین آن ها می توان به فتح دو لیگ قهرمانان اروپا و قهرمانی در لالیگا اشاره کرد. 233 بازی و زدن 6 گل نشان از دوران موفقیت آمیز وی با رئال مادرید بوده است، هر چند در فصل آخر حضور آلورارو در ترکیب لوس بلانکوس به او کمتر بازی می رسید. آربلوا در زمینه ملی نیز به افتخارات مهمی با تیم ملی اسپانیا دست یافته که مهم ترین آن قهرمانی درجام جهانی 2010 است. این مدافع ملی پوش سابقه 56 بازی ملی دارد و در تمامی رده های سنی تیم ملی اسپانیا نیز بازی کرده است. این مدافع اسپانیایی در سال 2017 و در مصاحبه ای اختصاصی با «مارکا» از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
افتخارات آلوارو آربلوا در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل های 14-2013 و 16-2015
قهرمانی در جام باشگاه های جهان در سال 2014
قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال 2014
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 12-2011
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 11-2010 و 14-2013
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2012
افتخارات ملی آلوارو آربلوا
قهرمانی در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی به همراه تیم ملی اسپانیا
قهرمانی در جام ملت های اروپا در سال های 2008 و 2012 به همراه تیم ملی اسپانیا
مقام سوم جام کنفدراسیون ها در سال 2009 به همراه تیم ملی اسپانیا
نایب قهرمان جام کنفدراسیون ها در سال 2013 به همراه تیم ملی اسپانیا
65. گونزالو هیگواین (2013-2007)
هواداران مستطیل سبز به او لقبِ ال پیپیتا را داده اند. مهاجمی گلزن که در هر تیم و با هر پیراهنی به میدان رفته، آمار گلزنی فوق العاده ای را از خود نشان داده است. برای ال پیپیتا فرقی نمی کند در لباس سپید رنگ رئال مادرید به میدان برود و یا با پیراهن آبی ناپولی، آقای گل سری آ ایتالیا شود. وی با سرعت و توانایی عالی در حمله و پاس های دقیق و ظریفش شناخته می شود. صحبت از نفر 65 لیست بزرگان رئال مادرید و مهاجم فرصت طلب آرژانتینی، گونزالو هیگواین است. گونزالو خِراردو هیگواین در 10 دسامبر 1987 (آذر 1366 شمسی) در شهر برستِ فرانسه به دنیا آمد. هیگواین که به تازگی به عضویت تیم میلان ایتالیا درآمده سابقه بازی در تیم های مطرحی هم چون رئال مادرید، ناپولی و یوونتوس را دارا است. سرعت بالا در کنار هوش و ذکاوتش در گلزنی از هیگواین یک مهاجم مدرن درفوتبال روز دنیا ساخته است. این مهاجم آرژانتینی فوتبال حرفه ای خود را از سال 2005 و در تیم مطرح کشورش ریورپلاته آغاز کرد. وی دو سال برای این تیم توپ زد و در 37 بازی موفق به زدن 15 گل شد. استعداد بالای گلزنی ال پیپیتا، سبب شد وی دو سال بعد و در 20 سالگی راهی فوتبال اروپا و باشگاه رئال مادرید شود. در تاریخ 14 دسامبر باشگاه رئال مادرید اسپانیا رسما اعلام کرد که با قراردادی به مدت شش و نیم سال و به ارزش 13 میلیون یورو هیگواین را به خدمت گرفته است. اولین گل این مهاجم آرژانتینی با پیراهن رئال مادرید در مقابل اتلتیکو مادرید به ثمر رسید و گل او باعث شد تا رئال از یک شکست حتمی از رقیب دیرینه اش بگریزد و این دیدار با تساوی 1-1 به پایان برسد.
یکی از گل های مهم هیگواین در ترکیب لوس بلانکوس در تاریخ 14 می 2008 مقابل اوساسونا رقم خورد که گل او زمینه ساز قهرمانی رئال مادرید در رقابت های لالیگا در فصل 08-2007 شد. در مجموع و در 6.5 فصل حضور این مهاجم کارکشته در ترکیب کهکشانی ها، گونزالو در 264 دیداری که با پیراهن این تیم در تمامی رقابت ها به میدان رفت موفق به زدن 121 گل شد. در سال 2013 و در تاریخ 27 جولای، هیگواین با قراردادی به ارزش 40 میلیون یورو راهی سری آ ایتالیا و باشگاه ناپولی شد. هیگواین موفقیت های خود در رئال مادرید را نیز در ناپولی و چه بسا بهتر تکرار کرد؛ او در سه فصل حضورش در ناپولی در 146 بازی موفق به زدن 91 گل شد. اوج کار ال پیپیتا به فصل آخر حضور وی در ناپولی برمی گردد؛ جایی که او با 36 گل در سری آ در کنار جینو روزتی، بهترین گلزن تاریخ سری آ ایتالیا لقب گرفت. کسب جام حذفی ایتالیا در فصل 14-2013 و سوپرکاپ ایتالیا در سال 2014 از جمله موفقیت های هیگواین با ناپولی در سری آ ایتالیا بوده است. در تاریخ 26 جولای 2016 و در انتقالی به ارزش 90 میلیون یورو، هیگواین به تیم یوونتوس پیوست تا موفقیت های خود و گلزنی هایش را این بار با این تیم تکرار نماید. کسب دو قهرمانی در سری آ ایتالیا در طول دو فصل حضور وی در ترکیب یوونتوس و زدن 55 گل در 105 بازی، کارنامه ای به نسبت خوب از این مهاجم ایتالیایی در ترکیب بیانکونری بوده است. وی هم اکنون به صورت قرضی در تیم میلان ایتالیا حضور دارد. هیگواین در عرصه ملی حضور در سه جام جهانی (2010-2014-2018) را تجربه کرده و موفق شده با تیم ملی آرژانتین به مقام نایب قهرمانی جام جهانی 2014 برزیل دست یابد.
افتخارات گونزالو هیگواین با رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در سه فصل 07-2006، 08-2007 و 12-2011
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 11-2010
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 2008 و 2012
افتخارات فردی و ملی گونزالو هیگواین
نایب قهرمانی در جام جهانی 2014 برزیل به همراه تیم ملی آرژانتین
نایب قهرمانی در رقابت های کوپا آمریکا در سال های 2015 و 2016 به همراه تیم ملی آرژانتین
بهترین گلزن تاریخ سری آ ایتالیا در کنار جینو روزتی در فصل 16-2015 با پیراهن تیم ناپولی
قرار گیری در تیم منتخب لیگ اروپا در فصل های 14-2013 و 15-2014
64. پردراگ میاتوویچ (1999-1996)
اگر بخواهیم مطلبی درمورد مهم ترین بازی و گل دوران ورزشی پردراگ میاتوویچ مهاجم اهل یوگسلاوی سال های پیشین فوتبال جهان، به رشته نگارش درآوریم، بدون هیچ تردیدی انتخاب بسیاری در هر دوی این موارد، به بازی فینال رقابت های لیگ قهرمانان اروپا در فصل 98-1997 برمی گردد. جایی که رئال مادرید با تک گل او و در بازی برابر یوونتوس، فاتح لیگ قهرمانان اروپا در آن فصل شد. تک گل میاتوویچ در آن بازی از آن جا حائز اهمیت است که بدانیم این تیم در آن سال پس از 32 سال ناکامی در رقابت های اروپایی به این قهرمانی دست یافت و از این رو، پردراگ میاتوویچ در بین هواداران رئال مادرید دارای جایگاه بالا و ارزشمندی است. چرا که هر وقت نام وی به میان می آید، یادآور خاطرات شیرینی از فینال سال 1998 است. پردراگ میاتوویچ متولد 19 ژانویه 1969 (دی ماه 1347 شمسی) در تیتوگراد کشور مونته نگرو است. میاتوویچ مهاجمی پرقدرت، تکنیکی و سریع بود که با استفاده از شوت های پر قدرتش دروازه حریفان را تهدید می کرد. این بازیکن سابق تیم ملی یوگسلاوی در 18 سالگی فوتبالش را از باشگاه زادگاهش، بودوچنوست تیتوگراد شروع کرد و در دوسال بازی در این تیم موفق شد در 72 بازی 10 گل به ثمر برساند. در تابستان 1989 در حالی که میاتوویچ 20 ساله بود، با پیشنهاد میرکو مرجانوویچ مدیر پارتیزان به این تیم پیوست. فصل اول حضور این بازیکن در پاتیزان موفقیت آمیز نبود اما در فصل بعد (91-1990) اوضاع به سود میاتوویچ تغییر کرد و وی توانست با زدن 14 گل در 33 بازی از عوامل موفقیت آمیز پارتیزان در آن فصل باشد. پیشرفت این بازیکن هم چنان ادامه داشت و او به همراه پارتیزان و به رهبری «ایویکا اوسیم» در فصل 92-1991 قهرمان لیگ کشورش شده و راهی جام باشگاه های اروپا شد. او در این سال موفق به کسب عنوان برتربن بازیکن یوگسلاو شد. درخشش در لیگ یوگسلاوی سبب شد تا تماس هایی از باشگاه های بزرگ اروپا و به خصوص رئال مادرید و یوونتوس برای جذب این مهاجم توانمند صورت پذیرد.
اما در عمل و در سال 1993 میاتوویچ راهی تیم والنسیا شد و سه فصل در این تیم مشغول به بازی گشت. 104 بازی و زدن 56 گل از میاتوویچ چهره ای موفق در پیراهن والنسیا ساخته بود. سرانجام این مهاجم گلزن در27 سالگی و تابستان سال 1996 راهی پایتخت اسپانیا و تیم رئال مادرید شد. وی در رئال مادرید به عنوان مهاجم و بازی ساز بازی می کرد. او و رئال مادرید تحت رهبری «فابیو کاپلو»، در هر 38 بازی لیگ خوش درخشیدند تا با زوج شوکر - میاتوویچ، این تیم قهرمان لالیگا در فصل 97-1996 شود. شوکر با 24 گل و میاتوویچ با 14 گل زوج مرگباری را در خط حمله رئال مادرید پدید آورده بودند. در فصل بعد میاتوویچ دچار مصدومیت های پیاپی می شد که این مصدومیت ها و حضور مورینتس 21 ساله جوان باعث شد تا او از ترکیب ثابت رئال دورتر شود. با اضافه شدن رائول به تیم اصلی رئال و زوج رائول - مورینتس دیگر جایی برای این مهاجم صرب نبود و با انجام 90 بازی و زدن بیش از 30 گل پرونده میاتوویچ در رئال بسته شد و او در سال 1999 با قراردادی سه ساله به تیم فیورنتینا در سری آ ایتالیا پیوست. هر چند که در این تیم آن فروغ بازی های درخشان در ترکیب رئال را نداشت و بار اصلی گلزنی در این تیم به عهده مهاجم نام آشنای آرژانتینی، گابریل باتیستوتا بود. میاتوویچ در این سه فصل حضور در این تیم، تنها در 42 بازی موفق به زدن 4 گل شد. وی در سال 2002 مجدد به فوتبال اسپانیا برگشت و به عضویت تیم لوانته در آمد. وی در سال 2004 با پیراهن لوانته از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. میاتوویچ در طول 14 سال بازی در عرصه ملی در 73 بازی در ترکیب تیم ملی کشورش موفق به زدن 26 گل شده است. وی در سال 1997 پس از رونالدو نازاریوی برزیلی، نفر دوم برای کسب توپ طلای اروپا نیز بوده است. پردراگ میاتوویچ سه سال به عنوان مدیر ورزشی باشگاه رئال مادرید انتخاب شد و تا سال 2009 و اواخر کارش در این سِمت، بازیکنان بزرگی هم چون نیستلروی، هیگواین، وسلی اشنایدر، محمد دیارا، مارسلو و رافائل فن در فارت را به این تیم آورد.
افتخارات پردراگ میاتوویچ در رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 98-1997
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 97-1996
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 1997
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 1998
افتخارات فردی و ملی پردراگ میاتوویچ
قهرمانی در جام جهانی جوانان 1987 شیلی به همراه تیم جوانان یوگسلاوی
نایب قهرمان رقابت های زیر 21 سال اروپا در سال 1990 به همراه تیم جوانان یوگسلاوی
بهترین بازیکن سال کشور یوگسلاوی در سال های 1992، 1993 و 1998
بهترین بازیکن خارجی لالیگا در فصل 96-1995 با پیراهن والنسیا
نفر دوم توپ طلای جهان پس از رونالدو نازاریو در سال 1997
63. رافائل گوردیلو (1992-1985)
رافائل گوردیلو وینگر بک چپ دهه 70 تا 90 تیم ملی اسپانیا و باشگاه های رئال بتیس و رئال مادرید محسوب می شود. کیفیت، تعهد و کاریزمای او در داخل و خارج از زمین، مورد تحسین و ستایش همگان بود. وی متولد 24 فوریه 1957 (اسفند ماه 1335 شمسی) در شهر آلمندرالخو اسپانیاست. گوردیلو از بازیکنان قدیمی و باسابقه لالیگا به شمار می آید به گونه ای که در طی 16 فصل حضور در این لیگ و 428 بازی، موفق به زدن 38 گل شده است. وی در 15 سالگی و در سال 1972 به عضویت تیم جوانان بتیس درآمد و سه فصل در این تیم مشغول به بازی گشت. در سال 1975 به تیم بزرگسالان دوم بتیس پیوست و یک سال در این تیم توپ زد تا سرانجام در 19 سالگی به تیم اول رئال بتیس راه پیدا کرد. رافائل گوردیلو در مجموع و در دو بازه زمانی به مدت 12 سال پیراهن رئال بتیس را در میادین مختلف بر تن کرده است. در دوره اول وی به مدت 9 فصل و تا سال 1985 در این تیم مشغول به بازی بود. کسب یک جام حذفی اسپانیا در فصل 77-1976 و انجام 275 بازی و زدن 23 گل، حاصل کار این بازیکن اسپانیایی در ترکیب بتیس، در بازه زمانی اولش بوده است.
گوردیلو در سال 1985 و در 28 سالگی به عضویت تیم رئال مادرید در آمد و 7 فصل در این تیم توپ زد. گوردیلو طی این مدت بازی در رئال مادرید دوران بسیار درخشانی را با این تیم تجربه کرد و توانست با قوی های سپید شهر مادرید به 10 قهرمانی (5 لالیگا، 1 لیگ اروپا (جام یوفا)، 3 سوپرجام اسپانیا و 1 جام حذفی اسپانیا) دست پیدا کند. انجام 182 بازی و 20 گل زده حاصل 7 سال بازی این مدافع سرعتی در رئال مادرید بوده است. گوردیلو در سال 1992 و در 35 سالگی مجدد به بتیس برگشت و سه فصل در این تیم بازی کرد. در مجموع گوردیلو در طی 12 فصل بازی در بتیس، در بیش از 300 بازی به میدان رفت و موفق به زدن 31 گل نیز شد. در عرصه ملی نیز رافائل گوردیلو در طول 10 سال بازی برای تیم ملی اسپانیا، 75 بار پیراهن تیم ملی را بر تن کرد و موفق به زدن 3 گل ملی نیز شد. وی هم چنین تمامی در تمامی رده های سنی برای تیم ملی اسپانیا بازی کرده و با تیم کشورش در جام ملت های اروپای 1984 موفق به کسب مقام نایب قهرمانی شده است. وی در سال 1996 و با پیراهن تیم اسیخا بالومپی، در سن 39 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
افتخارات رافائل گوردیلو با رئال مادرید
قهرمانی در رقابت های لالیگا در 5 فصل متوالی 86-1985، 87-1986، 88-1987، 89-1988 و 90-1989
قهرمانی در جام یوفا در فصل 86-1985
قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 89-1988
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 1988، 1989 و 1990
افتخارات فردی و ملی رافائل گوردیلو
نایب قهرمانی در جام ملت های اروپا در سال 1984 به همراه تیم ملی اسپانیا
کسب عنوان بهترین بازیکن سال اسپانیا در فصل 80-1979 با پیراهن تیم رئال بتیس
62. خواکین ناوارو (1957-1949)
خواکین ناوارو مدافع سال های دور و دهه 40 تا 50 میلادی تیم ملی اسپانیا و باشگاه های بارسلونا و رئال مادرید بوده است. ناوارو متولد دوم آگوست سال 1921 (مرداد ماه 1300 شمسی) در خاوا اسپانیاست. ناوارو فوتبال را از سن 9 سالگی و در باشگاه محل تولدش خاوا شروع کرد و تا 13 سالگی در این باشگاه توپ می زد. این مدافع در نوجوانی و در سال 1941 به تیم نوجوانان بارسلونا پیوست و یک سال در این تیم مشغول بازی بود. ناوارو سال بعد به باشگاه سابادی ملحق شد و 7 سال و تا سن 21 سالگی در این تیم مشغول به بازی بود. ناوارو در طول این 7 سال برای این باشگاه، 103 بازی انجام داد. در سال 1949 ناوارو به عضویت تیم رئال مادرید درآمد و تا آخر دوران ورزشیش به مدت 8 فصل در رئال بازی کرد. خواکین با رئال مادرید به عناوین مهم و ارزشمندی هم چون قهرمانی در دو جام باشگاه های اروپا و سه قهرمانی در لالیگا دست پیدا کرد. 215 بازی در ترکیب رئال مادرید ماحصل 8 فصل حضور این مدافع ارزشمند در ترکیب این تیم بوده است. ناوارو در 7 دسامبر 1952 اولین بازی ملی خود را برای تیم ملی اسپانیا در برابر آرژانتین در مادرید انجام داد. او اولین بازیکن اسپانیایی است که در ترکیب منتخب فیفا نیز قرار گرفته است. این مدافع ارزشمند اسپانیایی سرانجام در 6 نوامبر 2002 (آبان 1381) در سن 81 ساگی دارفانی را وداع گفت.
افتخارات خواکین ناوارو در رئال مادرید
قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در دو فصل 56-1955 و 57-1956
قهرمانی در رقابت های لالیگا در 3 فصل 54-1953، 55-1954 و 57-1956
قهرمانی در رقابت های Latin Cup در سال های 1955 و 1957
61. بودو ایلگنر (2001-1996)
آلمان ها همیشه و در هر زمانی بهترین دروازه بانان جهان را پرورش داده و به دنیای فوتبال معرفی کرده اند. یکی از این گلرهای مشهور که تبحر بالایی در مهار فرصتای تک به تک داشت، روی سانترها و شوتای از راه دور خوب کار می کرد و پنالتی گیر قهاری هم بود، کسی جز بودو ایلگنر نبود. ایلگنر که متولد 7 آوریل 1967 (فروردین 1346 شمسی) در کوبلنتس آلمان است، از آن دسته از فوتبالیست های پرافتخاری است که در مدت زمان بازیش قهرمانی در دو رویداد مهم ملی و باشگاهی یعنی قهرمانی در جام جهانی فوتبال (1990) و لیگ قهرمانان اروپا (2 بار) را تجربه کرده است. ایلگنر اولین دروازه‌بان تاریخ بود که در فینال جام جهانی گلی دریافت نکرد. این گلر آلمانی با قد 191 سانتیمتری خود به دفع و مهار شوت معروف بود و خط دفاعی عالی‌اش شامل کسانی چون کلاوس اوگنتالر، آندریاس برمه، توماس برتولد، گیدو بوخوالد و یورگن کولر را به خوبی رهبری می‌کرد. بودو ایلگنر فوتبال خود را در سال 1973 یعنی در سن 7 سالگی از باشگاه کوچک هاردت برگ (FC Hardtberg) شروع کرد و تا سال 1983 در این باشگاه به فوتبال خود ادامه داد. در سال 1983 و در حالی که 16 سال سن داشت با درخشش و استعدادی که در امر دروازه بانی از خود نشان داد مورد توجه استعداد یاب‌های باشگاه کلن قرار گرفت و به این تیم نقل مکان کرد.
بعد از این که او به باشگاه کلن آمد در تیم نوجوانان این باشگاه آن قدر درخشید که در سال 1984 به تیم ملی زیر 16 سال آلمان دعوت شد و در همین سال به مقام قهرمانی زیر 16 ساله‌های اروپا رسید. او همچنین از سال 1985 تا 1987 یعنی دو سال در 7 بازی ملی برای تیم جوانان آلمان به میدان رفت. بودو سرانجام در سال 1986 به تیم اصلی کلن راه پیدا کرد و به مدت 10 فصل وظیفه حفاظت از دروازه این تیم را در مسابقات مختلف برعهده داشت. در سال 1996 و در سن 29 سالگی بعد از 10 سال و حضور در 326 بازی وی از باشگاه کلن جدا شد و به رئال مادرید پیوست. شاید یکی از دلایلی که سبب شد تا ایلگنر به باشگاه رئال مادرید برود، حضور «یوپ هاینکس» سرمربی آلمانی این تیم بود. او در سال 1998 نقش بسزایی در فتح جام باشگاه‌های اروپا توسط رئال مادرید داشت؛ و در این تیم با کانیزارس و بعدها کاسیاس برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی تیم در رقابت بود. او به همراه رئال افتخارات بزرگی به دست آورد که می‌توان به دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سالهای 1998 و 2000 اشاره کرد. بودو در سال 2001 و پس از انجام 119 بازی با پیراهن رئال مادرید، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
افتخارات بودو ایلگنر با رئال مادرید
قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در دو فصل 98-1997 و 2000-1999
قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 97-1996
قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 1997
قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 1998
افتخارات فردی و ملی بودو ایلگنر
قهرمانی در جام جهانی 1990 ایتالیا به همراه تیم ملی آلمان غربی
قهرمانی در رقابت های زیر 16 سال اروپا در سال 1984 به همراه تیم نوجوانان آلمان غربی
بهترین دروازه بان آلمان در سال های 1989، 1990، 1991 و 1992
بهترین دروازه بان اروپا در سال 1991
