طرفداری - یوونتوس ابتدای هفته با نتیجه 3-1 از جنوا شکست خورد و تیم حریف تقریبا در نود دقیقه آن بازی کابوس وار به بازی سوار بود. این هفته بیانکونری باید در استادیوم یوونتوس، مقابل آتالانتا قرار بگیرد و الگری سرمربی این تیم قطعا بازی تیمش مقابل جنوا را بارها آنالیز خواهد کرد.
تنها چند روز پیش از بازی مقابل جنوا، یووه در پیسخوان به خاطر مصدومیت هایی که به نظر می رسد پایان ناپذیر هستند، مجبور شد با سیستم 4-3-3 بازی کند و به نظر می رسد این سیستم برای شرایط کنونی این تیم بسیار مناسب است.
پیش از شروع دیدار مقابل جنوا الگری در مصاحبه مطبوعاتی اش گفت احتمالا از هیگواین، کنار مانژوکیچ در خط حمله استفاده می کند اما چنین کاری نکرد. ترکیب ابتدایی یوونتوس مقابل جنوا، تعجب خیلی از کارشناسان را بر انگیخت. یووه با سیستم 3-5-2 به میدان رفت و لیخشتاینر در سیستم سه دفاعه در سمت راست دفاع میانی به بازی گرفته شد تا به دنی آلوز به عنوان بال کناری کمک کند و کوادرادو در کنار مانژوکیچ در خط حمله به میدان رفت و البته دنیله روگانی از روی نیمکت بازی را آغاز کرد. اگر روگانی نمایشی در خور انتظار نشان نداده، شرایط آلوز و لیخشتاینر نیز همین گونه بوده است.
در شبی که هیچ چیز سر جایش نبود، بیانکونری 3 گل عقب افتاد و در ادامه بونوچی در خط دفاع مصدوم شد و الگری روگانی را به جای او به میدان فرستاد. سیستم یوونتوس به چهار دفاع تغییر یافت و بن عطیه و روگانی در مرکز دفاع به کار گرفته شدند. آلوز و ساندرو نیز در سمت راست و چپ دفاع بازی کردند و البته لیخشتاینر یک خط به جلو رفت و در نقش هافبک بازی کرد. سیستم یوونتوس 4-5-1 شد و کوادرادو در سمت چپ به کار گرفته شد. جایی که شاید نیمی از کارایی خود را از دست می دهد. وینگر کلمبیایی متخصص نفوذ از راست است و با دنی آلوز ترکیب و هماهنگی خوبی دارد.
همان طور که انتظار داشتیم، یووه از این سیستم نتیجه نگرفت و نتوانست به بازی برگردد و ذهن ما را به سانچز پیسخوان برد. جایی که یووه با اینکه 3-1 پیروز شد عملکرد تیمی درخشانی نداشت اما باز هم با وجود مصدومیت ها، انسجام تیمی بیشتری در مقابل یک حریف قدرتمند داشت.
در دیدار مقابل سویا، بارتزالی، کیلینی، دیبالا، پیاتسا و هیگواین در ترکیب ابتدایی یووه نبودند و الگری با این مصدومیت ها، راه دیگری نداشت. تنها کیلینی در دقایق پایانی چند دقیقه به میدان رفت. ساندرو و کوادرادو به عنوان وینگرهای چپ و راست در دو سمت مانژوکیچ بازی کردند و در آن بازی به بخش هجومی یووه عرض خوبی داده شد. چیزی که این تیم در آن مشکل داشته است. با این حال مشخص بود این ترکیب نیاز به تقویت با بازیکنان مصدوم و همچنین هماهنگی دارد.
سیستم 4-3-3 در زمان دفاع به 4-5-1 تبدیل می شد اما این 4-5-1 پتانسیل بالایی در ضدحملات داشت. همانطور که در تصویر می بینید یووه با وجود دفاعی بودن در بعضی دقایق، فضای زیادی را مقابل وینگر هایش می دید. تفکر الگری برای بازی با سویا بسیار خوب بود و باعث شد این سوال به ذهنمان خطور کند که یووه با ترکیب کامل، در سیستم 4-3-3 چگونه خواهد بود؟
در این تیم، هیگواین و بارتزالی اضافه شده اند اما شاید مهم ترین تغییر، حضور مارکو پیاتسا در بال چپ هجومی است. بازیکنی که یووه هنوز توانایی های بزرگش را ندیده است. زمانی که از الگری پرسیده شد، سورپرایز یووه در نیم فصل دوم چه خواهد بود؟ او سریعا جواب داد: "مارکو پیاتسا".
پیاتسا 21 ساله در ماه جولای به یوونتوس پیوست و تورینی ها 23 میلیون یورو برای او خرج کردند و با او قراردادی 5 ساله بستند. مدیر برنامه پیاتسا گفت:
سخت است بازیکنان را با هم مقایسه کنیم اما بازی مارکو ترکیبی از بازی کریستیانو رونالدو و کاکا است. مارکو از کریس رونالدو کُندتر است اما غیر قابل پیش بینی تر است. مارکو یک هنرمند است و نبوغی مانند دژان ساویسویچ دارد.
متاسفانه یووه زمان زیادی نداشت تا شکوفایی ستاره جوانش را که آنقدر برای خریدش تلاش کرد، ببیند زیرا پیاتسا در ماه اکتبر در اردوی تیم ملی کرواسی مصدوم شد. او هفت بار به عنوان یار تعویضی به میدان رفت اما تنها 76 دقیقه زمان بازی داشت. اما با این وجود پیاتسا بدون شک چشم همه هواداران یوونتوس را خواهد گرفت. در شرایط سختی که وی به میدان می رفت، بر اساس آمار هو اسکورد او توانسته سه شوت روی دروازه بزند، سه دریبل کاملا موفق داشته باشد و یک موقعیت گل برای هم تیمی هایش خلق کند. پیاتسا همچنین در فاز دفاعی بسیار کارآمد نشان داده است. یک تکل موفق و هفت قطع توپ برای یک مهاجم در این زمان کم بسیار آمار خوبی است.
بدین ترتیب با سیستم 4-3-3 ساندرو به عقب می رود و جای اورا را می گیرد تا بیانکونری برای سیستم 3-5-2 معروفش یک پلن بی بسیار کارآمد داشته باشد. این کار اجازه می دهد دیبالا به اندازه کافی استراحت داشته باشد تا مانند اوایل فصل در تمام مسابقات حضورش الزامی نباشد. یووه در فاز دفاعی نیز می تواند روی این سیستم حساب کند. الگری در هفته های اخیر به دنبال چنین گزینه جانشینی بوده است و مدام سیستم و بازیکنانش را تغییر داده تا به یک پلن بی قوی برسد اما هنوز به نتیجه نرسیده است. حالا الگری می تواند پاسخ جستجوهایش را بداند. اگر یوونتوس می خواهد به افتخاراتش ادامه دهد، به یک پلن بی قوی نیاز دارد و هیچ چیزی برای تیم فعلی یوونتوس، بهتر از 4-3-3 نیست.
