نوشتن مطلبی در مورد بهترین‌ها، سخت‌ترین کار ممکن است. نوشتن در مورد اشخاصی که همه آن‌ها را دیده‌اند و می‌شناسند. نوشتن در مورد کسانی که تاریخ را رقم زده‌اند و ... در نهایت نوشتن در مورد "الیور کان".
تیم ملی فوتبال آلمان تقریبا هیچ‌وقت مشکل خاصی از بابت دروازه خود نداشته است. همیشه یکی از بهترین 3 دروازه‌بان دنیا را در دروازه خود دیده‌اند. حذف تلخ آلمان از جام جهانی 1998 مصادف شد با خداحافظی "آندریاس کوپکه"، دروازه‌بان قهرمانی اروپای آلمان. "الیور رالف کان" که در آستانه 30 سالگی بود به‌عنوان دروازه‌بان تیم ملی آلمان انتخاب شد. حال نوبت او بود که رسالت کشور آلمان را در داشتن بهترین دروازه‌بانان به دوش بکشد. فصل بعد از جام جهانی و فینال 1999 لیگ قهرمانان، اولین تجربه تلخ الیور کان بود. فصل 2000-1999 لیگ قهرمانان را هم به خوبی به پایان نبرد و بایرن و شخص الیور کان اسیر گل نا به‌هنگام آنلکا شدند. در این 2 فصل، در صورت جاری شدن عدالت فوتبال، بایرن و شخص الیور کان باید حداقل یک‌بار جام را می‌بردند. اما آلمان‌ها متخصص بازگشت هستند، هر تیم دیگری، هر شخص دیگری بود در این فشار سر خم می‌کرد و شکست را می‌پذیرفت ولی این اصل در مورد آلمان‌ها هیچ‌وقت صدق نخواهد کرد.
فصل 2001-2000 فرا رسید، بایرن و کاپیتانش همه حریفان را در مسیر رسیدن به فینال خرد کردند و در فینال به فینالیست سال قبل رسیدند. رقابت روز 2 خرداد 1380 در سن‌سیرو، نفس‌گیر بود و فقط ضربات پنالتی می‌توانست برنده را مشخص کند. بایرن تا قبل از پنالتی سوم، از والنسیا عقب بود ولی پنالتی سوم شروعی بود بر هنرنمایی تایتان. او پنالتی‌های سوم، چهارم و هفتم را مهار کرد تا بایرن به حقی که در این 3 سال مستحق رسیدن به آن بود، برسد و والنسیا و دروازه‌بانش "سانتیاگو کانیزارس" علی‌رغم درخشش فوق‌العاده زیر سایه الیور کان، بهترین بازیکن فینال لیگ قهرمانان قرار بگیرد. آن فینال جنبه دیگر شخصیت الیور کان را نیز نشان داد، در لحظاتی که همه باواریایی‌ها در حال شادی بودند، تنها یک نفر بود که احساس رقیب هم‌پست خودش در تیم مقابل را درک کرد و هنوز هم صحنه ماندگار دل‌جویی او از کانیزاس رشک برانگیز است. (مصداق بارزتری برای تکرار این اتفاقات، بهتر از بایرن سال قبل می‌شناسید؟!) صحنه ماندگار دیگر آن فینال، بالا بردن جامی که آرزوی هر فوتبالیستی است به روش الیور کان است، با وقار و غرور تمام.
رسالت الیور کان هنوز تمام نشده بود، او هنوز در عرصه ملی کاری برای کشورش انجام نداده بود. آن‌ها در یورو 2000 به بدترین وجه ممکن حذف شدند و حال باید آن غرور از دست‌رفته را باز می‌یافتند. همچون شخصی که برای بازپس‌گیری غرور ملی مردمش جنگی عالم‌گیر راه انداخته بود، او نیز باید در میدان رقابت جهانی فوتبال برای کشورش کاری می‌کرد. آن‌ها در گروه سختی قرار نداشتند، ولی تقریبا هیچ‌کس امیدی به صعود آن‌ها به مراحل پایانی نداشت. همه بیشترین شانس را برای آرژانتین و فرانسه قائل بودند ولی از بد حادثه، پنالتی اشتباهی که "پیر لوئیجی کولینا" برای آنگلوساکسون‌ها اعلام کرد، باعث حذف آرژانتین و فرانسه هم بسیار پایین‌تر از انتظار مقهور شگفتی‌ساز آن دوره، سنگال شد.
آن‌ها در دور گروهی آن جام، به‌جای ما انتقام خوبی از عربستان گرفتند و با شکست کامرون و تساوی با ایرلند، تیم دیگری که در حذف ما دست داشت، به‌عنوان تیم اول به دور بالاتر رسیدند. در دور بعد به مصاف تیمی رفتند که آن‌ها هم دروازه‌بان بزرگی داشتند، پاراگوئه و "خوزه لوئیس چیلاورت" و تنها با گل دقیقه 88 "الیور نویویل"، مهاجم دورگه خود توانستند به دور بعد برسند. شاید تنها دوره‌ای که مردم آمریکای شمالی می‌توانستند، خود را در نیمه‌نهایی جام ببینند، همین دوره بود اگر الیور کانی نبود. آمریکایی‌ها و ستاره خوش‌تکنیک آن روزهای آن‌ها "لاندون دوناوان"، تا مرز شکست آلمان جلو می‌آمدند ولی این‌بار الیور کانی وجود داشت تا اجازه ندهد غرب آلمان به‌راحتی به چنگ یانکی‌ها بیفتد. گل دقیقه 39 " میشائیل بالاک" کافی بود تا آلمان به نیمه‌نهایی برسد و در یکی از بدترین جام‌های جهانی تاریخ، به مصاف کره جنوبی رفتند که ذره‌ای لیاقت حضور در آن مرحله را نداشتند. کره‌ای‌ها خواستند به همان روشی که ایتالیا و اسپانیا را از سر راه برداشته بودند، به فینال برسند ولی در این راه به 2 سد عمده برخورد کردند، کان و بالاک. بالاک که زننده گل برتری دقیقه 75 آلمان بود، خود تلفات رسیدن به فینال بود و به‌علت 2 کارته شدن از بازی فینال محروم شد و آلمان ماند و تنها یک نفر، الیور کان.
فینال روز یک‌شنبه 9 تیر 1381، بازی پایاپایی بود. نیمه اول را برزیل بهتر شروع کرد و در ادامه این آلمان بود که تا مرز شکست برزیل پیش رفت. ولی امان از آن دقیقه کذایی، امان از تیزهوشی رونالدو و امان از شانس بد کان. دقیقه 67، شوت ریوالدو با دفع کان برابر ستاره برزیلی قرار گرفت که از قضا رسیدنش به جام جهانی را مدیون پزشک بایرن مونیخ بود. آلمان مهره‌ای نداشت و بهترین بازیکن میانی خود را هم در نیمه‌نهایی از دست داده بود. آلمان از هم پاشید، مثل آن لحظه‌ای که سپاه ششم آلمان در استالینگراد گسیخته شد. گل دوم قابل پیش‌بینی بود و آلمانی که هیچ‌کس انتظار رسیدن به فینالش را نداشت در فینال مغلوب برزیل شد. تیم آن سال آلمان، تیم متوسطی بود با تنها یک فوق ستاره و افسوسی که همیشه برای کان باقی خواهد ماند...
اما کان هنوز تمام نشده بود، هرچند فوتبال آلمان سال‌های خوبی را نمی‌گذراند ولی میزبانی جام جهانی فرصتی شد تا آلمان به خود بیاید و رنسانس فوتبال آلمان با "یورگن کلینزمن" شکل بگیرد. بعد از کش‌وقوس‌های فراوان، کلینزمن او را به‌عنوان دروازه‌بان دوم به جام جهانی آورد، کسی که یک‌تنه آلمان را به فینال رسانده بود. او با همه غرورش اعتراضی نکرد و در بهترین لحظه ممکن، عظمت خود را نمایان کرد. قبل از ضربات پنالتی بازی یک‌چهارم نهایی جام جهانی 2006، در برابر آرژانتین. همه آن صحنه‌ها را دیده‌اند و هیچ‌کس نمی‌تواند منکر تاثیر رفتار الیور کان در آن لحظه بر عملکرد دروازه‌بان اول آلمان بشود. هرچند آلمان به فینال نرسید ولی کان در بازی رده‌بندی باز هم بزرگی و کلاس خود را ثابت کرد و آخرین بازی جام جهانی خود را تجربه کرد و در نهایت در سپتامبر 2008 (شهریور 1387)، با حضور در 780 رقابت رسمی باشگاهی و 86 بازی ملی از فوتبال خداحافظی کرد.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
برای پی بردن به عظمت یکی از بهترین دروازه‌بانان تاریخ، می‌توانید این 2 ویدئو را تماشا کنید.
http://fs2.filegir.com/civilar/King%...
http://fs2.filegir.com/civilar/King%...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ویدئوها برگرفته از صفحه‌ای در فیس‌بوک با نام "گالری تصاویر بایرن مونیخ" می‌باشد.
لینک صفحه:
http://goo.gl/0GCllM
لینک ویدئوها:
http://goo.gl/EIaPHb
http://goo.gl/SMLPDV
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"الیور رالف کان" متولد 25 خرداد 1348 در شهر کارلسروهه آلمان است. فوتبال را از تیم شهر خود، شروع کرد. در سال 1987 (1366) به تیم دوم کارلسروهه اضافه شد و در 1990 (1369) در لیست تیم اول قرار گرفت. سرانجام در سال 1994 (1373) به بایرن مونیخ پیوست و تا پایان دوران فوتبال خود در آن ماند. ولی هم‌اکنون کارشناس شبکه ZDF است و همچنین در وبلاگ خود مطالبی را منتشر می‌نماید.
افتخارات فردی
- توپ طلای بهترین بازیکن جام جهانی: 2002
- جایزه لئو یاشین: 2002
- جایزه بهترین حرکت جوان‌مردانه اروپا: 2001
- بهترین دروازه‌بان جهان: 1999، 2001 و 2002 (فدراسیون تاریخ و ارقام فوتبال - IFFHS)
- بهترین دروازه‌بان اروپا: 1999، 2000، 2001 و 2002
- سومین بازیکن برتر اروپا: 2001 و 2002
- بهترین دروازه‌بان باشگاهی اروپا: 1999، 2000، 2001 و 2002
- بهترین بازیکن دیدار فینال لیگ قهرمانان اروپا: 2001
- حضور در تیم ستارگان دنیا: 2002
- حضور در میان 100 بازیکن برتر تاریخ (FIFA 100)
- بهترین فوتبالیست سال آلمان: 2000، 2001
- بهترین دروازه‌بان بوندسلیگا: 1994، 1997، 1998، 1999، 2000، 2001 و 2002
افتخارات باشگاهی
بایرن مونیخ
- قهرمانی بوندسلیگا: 8 بار
در فصل‌های 1997-1996، 1999-1998، 2000-1999، 2001-2000، 2003-2002، 2005-2004، 2006-2005 و 2008-2007
- قهرمانی جام حذفی آلمان (DFB-Pokal): 6 بار
در فصل‌های 1998-1997، 2000-1999، 2003-2002، 2005-2004، 2006-2005 و 2008-2007
- قهرمانی برترین‌های لیگ (DFB-Ligapokal): 6 بار
در سال‌های 1997، 1998، 1999، 2000، 2004 و 2007
- قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا: یک‌بار
فصل 2001-2000
- قهرمانی جام یوفا: یک‌بار
فصل 1996-1995
- قهرمانی جام بین قاره‌ای: یک‌بار
سال 2001
• ضمنا 2 بار نیز با تیم کارلسروهه 2 در فصل‌های 1989-1988 و 1990-1989، قهرمانی‌های منطقه‌ای کسب کرده است.
ملی
- قهرمانی اروپا: 1996
- نایب‌قهرمانی جام جهانی: 2002
- عنوان سوم جام جهانی: 2006
- عنوان سوم جام کنفدراسیون‌ها: 2005
