پیروزی ایتالیا برابر اسپانیا ستایش هایی را نثار آنتونیو کونته کرده و در مقابل انتقادهایی را برای دل بوسکه به ارمغان داشته.
قبل از آنکه این دوره از رقابت های جام ملت های اروپا آغاز شود اسپانیا در کنار آلمان، فرانسه میزبان و بلژیک پرستاره از اصلی ترین بخت های قهرمانی به شمار می رفتند و در مقابل ایتالیا به عنوان یکی از ضعیف ترین تیم های تاریخ فوتبالش شانسی نداشت. ولی حالا همه چیز برعکس شده، اسپانیا ، مدافع عنوان قهرمانی چمدان ها را بسته و آماده ی بازگشت شده اما شاگردان کونته به دیدار برابر آلمان می اندیشند.
اسپانیا؛
اولین انتقادها از دل بوسکه قبل از شروع بازی ها مطرح شد، او تورس و دیگو کاستا را دعوت نکرده بود و همین شک و تردیدهایی را ایجاد کرده بود، آیا موراتا ، نولیتو ، پدرو و آدوریس گزینه های کافی به شمار می روند؟
جدال اول برابر جمهوری چک ناامید کننده بود ضربه سر پیکه در دقایق پایانی که پیروزی اسپانیا را رقم زد نشانگر تاکتیک اسپانیایی ها نبود و بیشتر یک پیروزی برای پیکه به شمار رفت تا برای اسپانیا. شاید بتوان گفت دل بوسکه غیر قابل انعطاف بازی می کند به نظر می رسد او تمایلی برای تغیر سیستم بازی اش در برابر حریفان ندارد، گویی یک مسیر را انتخاب کرده و به همان فرمان می رود، مسیری که اگرچه برابر ترکیه موثر بود ولی برابر کرواسی و ایتالیا ناکام بود.
ایتالیا؛
بازی نخستشان برابر بلژیک تحسین بسیاری را برانگیخت، تصویر کونته بعد از به ثمر رسیدن گل اول لاجوردی پوشان که نشان می داد به خاطر خوشحالی بعد از گل خون از بینی اش جاری شده ، تصویری ماندگار است.
در دیدار دوم برابر سوئد طراوت ایتالیا به میزان بازی برابر بلژیک نبود ولی پیروزی در آن دیدار به قدری غیر منتظره بود که خود کونته هم بعد از مسابقه گفت کسی تصور نمی کرد از دو بازی شش امتیاز کسب کنیم.
جدال برابر جمهوری ایرلند متفاوت بود کونته مطمئن از صعود به دور حذفی تیم دومش را به زمین فرستاد تا هم به بازیکنان دیگر بازی برسد و تجربه کسب کنند و هم مهره های اصلی برای اولین بازی مرحله حذفی آماده تر و سرحال تر باشند.
بازی شب گذشته دو روی متفاوت سکه بود، اسپانیا مدافع عنوان قهرمانی و ایتالیا نایب قهرمانی که هنوز زخم شکست چهار بر صفرش تازه بود.
آنتونیو کونته خوب می داند تیم تحت هدایتش، ستاره های پرفروغ ایتالیا های گذشته را ندارد به همین دلیل سبکی که برای بازی های تیمش انتخاب کرده متفاوت از کونته ای است که در یوونتوس به یاد داریم، این جا تیمی مبتنی بر دفاع منطقی و استفاده از ضد حمله و آنجا تیمی سراسر هجومی.
به نظر می رسد نقطه قوت کونته در این است که یک مربی منعطف محسوب می شود(درست برعکس دل بوسکه) و بسته به شرایط هر بازی پیش می رود حتی در طول یک مسابقه هم گاهی سیستم دفاع سه نفره را به دفاع چهار نفره تغییر می داد.
با این حال دیدار شنبه برابر آلمان دیداری سخت تر و نفس گیر تر برای ایتالیا محسوب می شود.
آیا شاگردان کونته می توانند قهرمان دوره قبلی جام جهانی را به مانند قهرمان دوره قبلی جام ملت های اروپا از پیش بردارند؟
باید منتظر بود.
