طرفداری- فرناندو مورینتس به عنوان مهمان در مراسم بهترین ها فوتبال به انتخاب فیس بوک در لندن حضور داشت. مهاجم سابق تیم های رئال مادرید، لیورپول، والنسیا و موناکو حالا به عنوان سفیر لالیگا فعالیت می کند. مصاحبه ذیل توسط وبسایت MilanNews.it کار شده است.
آیا لیگ قهرمانان، فقدان باشگاهی بزرگ مانند میلان را احساس نمی کند؟
در اسپانیا، همیشه سری آ را به عنوان لیگی پر از تیم های بزرگ در نظر می گیریم. نه فقط میلان؛ که همینطور اینتر، ناپولی و یوونتوس. حرف های زیادی می شود در مورد هرکدام از آن ها زد. برای مدت ها، سری آ برای همه لیگ ها الگو بود. جایی که تیم هایی بزرگ پر از بازیکنان با کیفیت را می دیدیم. حالا وضعیت متفاوت است به خاطر اینکه تیم هایی مانند میلان و اینتر به لیگ قهرمانان نمی رسند. برای هواداران فوتبال در اسپانیا عجیب است که میلان که یکی از بزرگترین تیم های اروپا است، در مسابقات اروپایی حاضر نیست. امیدواریم که در آینده، دوباره آن ها به این مهم برسند.
چه خاطراتی از میلان داری.
خاطرات زیادی از مسابقاتی دارم که مقابل روسونری انجام داده ام. همیشه رقیبی دشوار سرشار از بازیکنان بزرگ بودند. به خصوص زمانی را در خاطر دارم که مدافعانی مانند فرانکو بارزی، پائولو مالدینی و الساندرو نستا داشتند. یادم هست که چقدر کار را برای من سخت می کردند تا به دروازه نزدیک شوم.
از خاطره هایت گفتی. دیداری هست که هنوز میلانی ها را آزار می دهد. فینال استانبول. تو عضوی از لیورپول بودی اما به خاطر بازی در دور گروهی در پیراهن رئال مادرید، اجازه بازی نداشتی. چه احساسی در حین بازی داشتی.
شگفت انگیز ترین دیداری بود که دیدم یا در آن بازی کردم. مقابل میلان بازی کرده بودم و دشوای های بازی مقابل آن ها را می دانستم. سه بر صفر عقب افتادیم و کار با بازیکنانی مانند دیدا، گتوسو و نستا و سایر ستاره های میلان که در کلاس جهانی بودند دشوار و دشوار تر می شد. در جایگاه بودم و نمی توانستم بین دو نیمه به رختکن بروم که بدانم رافائل بنیتز چه چیزی به آن ها گفت. حتی با بازیکنان که حرف زدم، گفتند که او چیز خاصی نگفته است. گفت که می داند دوباره سر و شکل گرفتن تا چه اندازه دشوار است. سه بر صفر نتیجه ای سنگین بود و چیزی نبود که بازیکنان در ابتدای کار تصور آن را داشته باشند. اما نیمه دوم، ورق برگشت.
صحبت هایی در خصوص حضورت در میلان بود. آیا این موضوع صحت داشت؟
نه فقط در ایتالیا، که صحبت هایی در اسپانیا نیز در این خصوص وجود داشت. در واقع در زمان فابیو کاپلو رم به طور جدی نسبت به خرید من ابراز علاقه کرده بود. با میلان، اینتر و یوونتوس صحبت کرده بودم. اما هرگز آن صحبت ها جدی نشد به خاطر اینکه در باشگاهی مانند رئال مادرید بازی می کردم و جدایی از این باشگاه و دوری از وطن پیچیده بود. از سوی دیگر هم باشگاه به پیشنهادی بزرگ برای فروش من نیاز داشت. سال هایی بود که دوست داشته باشم در ایتالیا بازی کنم. در اسپانیا، انگلستان و فرانسه بازی کردم و جای لیگی معتبر مانند ایتالیا را در کارنامه ام خالی می بینم.
صحبت هایی در خصوص بازگشت زلاتان به میلان وجود دارد. آیا باید موجبات حضور او که حالا 35 سال دارد را فراهم کرد یا برای بلند مدت برنامه ریزی کرد.
برای من، ابراهیموویچ بدون تردید یکی از بزرگترین بازیکنان اروپایی است. مهاجمی که همیشه دوست داشتم و هنوز دوست دارم. فوق العاده است اما با میلان به هرچه که باید رسید و در برگشت، بازیکنانی که آن زمان کنار خود داشت را ندارد. به نظر من میلان باید به دنبال بازیکنان جوان باشد تا فلسفه خود را پایه ریزی کند. شاید 4-5 سال طول بکشد اما آن زمان باشگاه می تواند به جایی که فکر می کنیم به آن تعلق دارد یعنی قهرمانی ایتالیا می رسد و در لیگ قهرمانان بار دیگر با بزرگان رقابت می کند.
یورو به زودی آغاز می شود. در مورد تیم ملی ایتالیا چطور فکر می کنی.
تیم ملی ایتالیا همیشه یکی از قدرتمند ترین تیم های اروپا بوده و شکست آن ها در یورو دشوار است. تیم آنتونیو کنته جوان است و دیگر بازیکنان با تجربه ای مانند نستا، گتوسو، اینزاگی و سایرین را ندارد اما همیشه از نظر اینکه چقدر می توانند جنگنده باشند مرا تحت تاثیر قرار داده اند. این که بازیکنانی در آن سطح دیگر ندارند حقیقت است اما هنوز بازیکنی مانند جی جی بوفون را دارند که بازیکنی بسیار بزرگ است. او در همه جای جهان به خصوص در اسپانیا، به عنوان یک نماد شناخته می شود.
